რა არის ოპერატორის სუპერ სპეციალიზაცია?

ამ სფეროში ნებისმიერი პიონერის მსგავსად, ტეილორიც გააკრიტიკეს და მის სწავლას მექანიკოსს უწოდებენ და პასუხისმგებელია მუშაკის მიკროსკოპულ ხედვაზე. კიდევ ერთი ასეთი კრიტიკა არის ოპერატორის სუპერპეციალიზაცია.

ფრედერიკ ტეილორი, დამფუძნებელი სამეცნიერო მენეჯმენტი, დაიბადა ფილადელფიაში, შეერთებულ შტატებში. იგი გაიზარდა ძლიერი დისციპლინითა და საქმის ერთგულებით. ტეილორმა დაიწყო მუშის კარიერა Midvale Steel- ში, სადაც იგი სტივენსის ინსტიტუტის დამთავრებისთანავე ინჟინრის თანამდებობაზე ავიდა.

იმ დროს კვლავ მოქმედებდა გადახდის სისტემა თითო ნაჭერზე ან დავალებაზე, რაც ელექტროენერგიის კაბელი იყო დამსაქმებლებს შორის. და მუშები, სადაც ერთი მხარე ცდილობდა მაქსიმალური მოგების მიღებას, ხოლო მეორე მხარემ დაბალანსება გაუწია მას დაბალი პროცენტით წარმოება. სწორედ ამ ვითარებამ აიძულა ტეილორი შეესწავლა წარმოების პრობლემა, რათა მოეძებნა გამოსავალი, რომელიც ორივე მხარეს ემსახურებოდა.

ტეილორის სამუშაო ადგილი იყო სამეცნიერო ადმინისტრაცია ძირითადი მიზანი იყო ამოცანებისა და აქტივობების ხაზგასმა. ეს კვლევა იყოფა ორ პერიოდად:

Პირველი პერიოდი

ეხება წიგნის გამოცემის დროს ტეილორის მაღაზიის მენეჯმენტი. კვლევის საშუალებით, ტეილორმა დაადგინა, რომ საშუალო მუშაკი აწარმოებდა გაცილებით ნაკლებს, ვიდრე მათ შეეძლოთ წარმოება.

კვლევის კიდევ ერთი დამაჯერებელი ლოგიკა იყო ის, რომ თუ ყველაზე პროდუქტიული თანამშრომელი მიხვდებოდა, რომ იგივეს იღებდა ანაზღაურება, ვიდრე მისი ნაკლებად პროდუქტიული კოლეგა, ის საბოლოოდ კარგავს ინტერესს, დასახლდება და ვერ შეძლებს შექმნას ყველა თავისი შესაძლებლობა აქედან გამომდინარე, საჭიროა უკეთესი გადახდის პირობების შექმნა (პროდუქტიულობის მიხედვით) იმ მუშაკისთვის, ვინც ყველაზე მეტი აწარმოა.

ტეილორისთვის ადმინისტრაციის მიზანი იქნება უკეთესი ხელფასების გადახდა და ხარჯების შემცირება. ამისათვის სამეცნიერო მეთოდები უნდა იქნას გამოყენებული თანამშრომლების შერჩევისა და ტრენინგის დროს.

მეორე პერიოდი

ეს არის პერიოდი, რომელიც ტეილორის კიდევ ერთი წიგნის გამოქვეყნებას შეესაბამება სამეცნიერო მენეჯმენტის პრინციპები, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ სამუშაოს რაციონალიზაციას სჭირდება თან დაერთოს სტრუქტურა, მისი მთლიანად პრინციპების გამოყენების შესაბამისად.

აქედან მან ჩამოაყალიბა სწავლა ზოგადი ადმინისტრაციის შესახებ, რომელიც შემდეგ მან განსაზღვრა, როგორც სამეცნიერო ადმინისტრაცია, მშრომელთა ამოცანის გათვალისწინების გარეშე. ავტორისთვის მისი დროის ორგანიზაციებსა და ინდუსტრიებს სამი ბოროტება განიცდიათ: ეს იყო სიზარმაცე მუშათა სისტემატური მუშაობა, სამუშაო რუტინის არცოდნა და ერთგვაროვნების არარსებობა მეთოდები

Ცვლილება

დიდი და მთავარი ცვლილება, რომელიც მოხდა სამეცნიერო მენეჯმენტის მოძრაობაში, ზუსტად იყო ემპირიული აზროვნების ჩანაცვლება, რომელიც დაფუძნებული იყო მხოლოდ გამოცდილებაზე, მეცნიერული აზროვნებით.

ტეილორისთვის, ორგანიზაციები, ინდუსტრიები და ბიზნესის ადმინისტრირება ნაკლებად უნდა იქნეს განხილული იმპროვიზაციით გზა დაგეგმვისა და მეცნიერებისათვის. ტეილორის იდეა იყო, რომ ორგანიზაციებმა სისტემურად უნდა იმუშაონ ანალიზით სხვ. სრული სამუშაო, მისი დრო და მოძრაობა, ნიმუშები, ტრენინგი, სპეციალიზაცია ასპექტები.

ანალოგიურად, ამ ხასიათისთვის, ექსკლუზიური დაგეგმვის სექტორის არსებობა სავალდებულოც კი უნდა იყოს. ადმინისტრაცია უნდა განხორციელდეს მეთოდურად, სამუშაო ჯგუფის ორგანიზება და სტრუქტურირება. პირველი ელემენტები, რომლებმაც გამოიყენეს სამეცნიერო ადმინისტრირებაში, იყო სტანდარტიზაცია მანქანებისა და ხელსაწყოების, დავალებების მეთოდებისა და რუტინების და პრიზების მიზანი პროდუქტიულობა

ადმინისტრაციის მთავარი მიზანია უზრუნველყოს როგორც უფროსის, ისე დასაქმებულის მაქსიმალური კეთილდღეობა და დამსაქმებელთა და დასაქმებულთა მხრიდან ინტერესის წილი.

რა არის ოპერატორის სუპერ სპეციალიზაცია?

ტეილორის შესწავლის ერთ – ერთი კრიტიკა, რომელიც ამას ამბობს მუშაკს აღარ აქვს ინიციატივა, თუ როგორ უნდა შეასრულოს დავალება, და ამოცანამ უკვე შეისწავლა კონკრეტული წესები და სტანდარტები. თანამშრომელი წყვეტს მთლიანობაში მონაწილეობას, რომ რამდენჯერმე იყოს პასუხისმგებელი პროცესის ნაწილზე.

მაქსიმალური ეფექტურობისკენ მიმავალ გზაზე ტეილორის სამეცნიერო მენეჯმენტი მხარს უჭერდა მუშაკის სპეციალიზაციას კომპონენტურ ელემენტებად ოპერატიული დაყოფის გზით. უმარტივესი დავალებების (დაყოფის შედეგი) სწავლება მარტივად შეიძლებოდა და ამით ბევრი რამ მოიპოვა მშრომელთა შესაძლებლობებში. მიღწეული კიდევ ერთი ფაქტორი იყო მუშაკის სტანდარტიზაცია, ვინაიდან დავალების დაყოფამ ხელი შეუწყო მისი შესრულების სტანდარტს.

შეიძლება ითქვას, რომ სწორედ სამეცნიერო მენეჯმენტით დავიწყეთ დაუღალავი ბრძოლა პროდუქტიულობისთვის რომელიც წარმოადგენდა პროცესში მიღებული პროდუქტების ჯამს და საჭირო შენატანების რაოდენობას მიიღე ისინი.

ყველაზე მნიშვნელოვანი ფაქტორია მეცნიერული მენეჯმენტის მოძრაობა ნარჩენების შემცირების გზით დრო, ძალისხმევა ან წარმოება), აჩვენა ახალი გზა ამაში კომპანიების მომგებიანობის ასამაღლებლად მომენტი მიუხედავად უზარმაზარი კრიტიკისა (ზემოთ აღინიშნა), სამეცნიერო მენეჯმენტმა შექმნა ძლიერი ტენდენცია, რამაც ფრედერიკ ტეილორი მე -20 საუკუნის ერთ-ერთ წამყვან სახედ აქცია.