DISSOCIATIEVE AMNESIE: wat is het, symptomen, typen en behandeling?

De meesten van ons hebben wel eens de bekende black-outs meegemaakt, waarbij we ons iets niet meer kunnen herinneren die we normaal gesproken elke dag op het puntje van onze tong hebben (bijvoorbeeld verjaardagen of namen van sommigen) bekend). Soms kunnen we ons niet herinneren hoe we in de kamer zijn gekomen of waarom we de kamer zijn binnengekomen en moeten we teruggaan om het ons te herinneren.

Bij dissociatieve amnesie is wachten of terugkeren naar de kamer waar we waren om iets te onthouden niet functioneel. Daarom leggen we in dit artikel Psychology-Online uit: wat is dissociatieve amnesie: de symptomen, typen en behandeling?.

Inhoudsopgave

1. Wat is dissociatieve amnesie?
2. Dissociatieve amnesie: symptomen
3. Dissociatieve amnesie: typen
4. Duur van dissociatieve amnesie
5. Risico's bij het onthouden van het vergeten
6. Oorzaken van dissociatieve amnesie
7. Dissociatieve amnesie: behandeling
8. Dissociatieve amnesie: klinisch geval

DSM 5 (2013) definieert dissociatieve amnesie als een onvermogen om autobiografische informatie te herinneren. Deze pathologie gaat verder dan gewone vergeetachtigheid, aangezien dit maakt deel uit van dissociatieve stoornissen en het veroorzaakt klinisch significant ongemak en verslechtering op de verschillende belangrijke levensgebieden, zoals sociaal en werk.

Het kenmerk van dissociatieve amnesie is dus het onvermogen om belangrijke autobiografische informatie op te roepen die in het algemeen traumatisch van aard (bijvoorbeeld seksueel misbruik, geweld of toeschouwer zijn geweest van de traumatische gebeurtenis).

Deze autobiografische informatie moet normaal gesproken met succes in het geheugen worden opgeslagen en gemakkelijk worden onthouden, aangezien hoofdletsel is uitgesloten. infecties, ziekten in hersengebieden die betrokken zijn bij het geheugen of verband houden met het decoderen van traumatische stimuli, neurodegeneratieve ziekten en synucleïnopathieën.

Hier zijn de kenmerkende symptomen van dissociatieve amnesie:

• Onvermogen om data of jaren te onthouden (kan verband houden met ontvangen of gezien misbruik).
• Onvermogen om adressen te onthouden (inclusief uw eigen adres).
• Namen niet kunnen onthouden
• Onvermogen om bepaalde gebeurtenissen, mensen of zelfs persoonlijke informatie te onthouden (naam, adres, leeftijd).
• Gevoel van scheiding van zichzelf.
• Onvermogen om bepaalde voorkennis te herinneren (bijvoorbeeld semantische kennis die veroorzaakt problemen bij objectherkenning of het onthouden van de naam van objecten [anomie]).
• agnosie: het onvermogen om zintuiglijke informatie te verwerken.
• Wijziging van procedurele kennis (langetermijngeheugen). Procedureel leren zijn de handelingen waarvan we weten hoe we ze moeten doen en die we hebben geautomatiseerd, zoals het spreken van onze taal of autorijden.
• Associatieve visuele agnosie (onvermogen om foto's of semantisch gerelateerde objecten te matchen).
• desoriëntatie.
• dissociatieve fuga (doelloos ronddwalen op straat), is dit symptoom van dissociatieve amnesie meestal wat de aandacht begint te trekken.
• Anosognosie: mensen zijn niet in staat hun geheugenproblemen te herkennen of zijn zich slechts gedeeltelijk bewust.
• Chronische moeilijkheden bij het vormen en onderhouden van bevredigende relaties.
• Dissociatieve flashbacks (bijvoorbeeld het opnieuw beleven van traumatische gebeurtenissen).
• Depressieve symptomen en functionele neurologische symptomen zoals depersonalisatie komen vaak voor.
• Soms het seksuele disfuncties.
• Gevoel van tijdverspilling of het niet voelen van het verstrijken van de tijd.

Hieronder staan ​​de soorten dissociatieve amnsesie die bestaan ​​volgens DSM 5 (2013):

• Gelegen: is het onvermogen om feiten te onthouden tijdens een tijdsperiode Beperkt, het is de meest voorkomende vorm van dissociatieve amnesie. Dit type geheugenverlies kan uitgebreider of uitgebreider zijn dan geheugenverlies bij één gebeurtenis. Maanden of jaren van misbruik worden bijvoorbeeld vergeten tijdens de kindertijd.
• Selectief: Bij selectief geheugenverlies kan de persoon zich enkele, maar niet alle gebeurtenissen herinneren gedurende een bepaalde periode. Bijvoorbeeld je kunt je een deel herinneren van een traumatische gebeurtenis maar niet van andere delen; externe en interne stimuli zoals intensiteit en kleur kunnen op een gefragmenteerde manier worden opgeroepen van het licht dat er was terwijl het seksueel misbruik plaatsvond, het gezicht of gewoon de lengte van de seksueel misbruiker. Sommigen beweren dat ze zowel selectief als gelokaliseerd zijn.
• gegeneraliseerd: is de totaal geheugenverlies dat het hele leven van de persoon bestrijkt en het minst vaak voorkomt. Bij dit type geheugenverlies kunnen persoonlijke identiteit, voorkennis en procedurele kennis worden vergeten.
• Gesystematiseerd: de persoon verliest geheugen voor een specifieke categorie van informatie. Bijvoorbeeld alleen herinneringen aan het eigen gezin of herinneringen aan een bepaalde persoon of alleen herinneringen aan seksueel misbruik.
• Ga door: bij dit type geheugenverlies vergeet de persoon elke nieuwe gebeurtenis die zich voordoet van een bepaalde gebeurtenis naar het heden.

Dissociatieve amnesie heeft meestal een scherpe start (plotseling of snel). De duur van vergeten gebeurtenissen kan variëren van minuten tot decennia. Sommige episodes van dissociatieve amnesie verdwijnen meestal snel (bijvoorbeeld wanneer een persoon wordt verwijderd uit de stressvolle situatie of stimulus). Dissociatieve vermogens kunnen afnemen met de leeftijd, maar ze komen niet altijd voor.

Naarmate het geheugenverlies afneemt, diepe en duidelijke angst, zelfmoordgedrag en kenmerkende symptomen van posttraumatische stressstoornis (PTSS). Deze risico's, met name suïcidaal gedrag, kunnen voortkomen uit: ondraaglijke herinneringen die beginnen te verschijnen.

Dissociatieve stoornissen komen vaak voor als gevolg van trauma (bijvoorbeeld seksueel misbruik, oorlog, fysieke mishandeling, kindermishandeling, natuurrampen, auto-ongelukken, moorden en fysieke marteling). Maar hoewel ze geen deel uitmaken van de categorie trauma- en stressgerelateerde stoornissen, weerspiegelen ze wel een nauwe relatie tussen deze twee soorten diagnoses.

Zoals gerapporteerd door Van der Kolk (2015), als de thalamus is veranderd, trauma wordt niet herinnerd als een verhaala, een verhaal met een begin, een ontwikkeling en een einde, maar eerder als geïsoleerde zintuiglijke sporen: beelden, geluiden en fysieke sensaties.

De behandeling van dissociatieve amnesie moet worden begrepen in deze aspecten waar zintuiglijke ervaringen zijn geïntegreerd.

De psychologische behandeling die kan worden aangeboden bij dissociatieve amnesie heet EMDR. De Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR) maakt de herverwerking van vrij geassocieerde beelden en herinneringen uit het verleden mogelijk. Dit lijkt te helpen de traumatische ervaring in een grotere context of perspectief te plaatsen. EMDR hen laat je op een nieuwe manier naar je ervaringen kijken, zonder een mondelinge uitwisseling met een andere persoon.

Hieronder is een klinisch geval van een vrouw met dissociatieve amnesie als gevolg van seksueel misbruik binnen de familie:

Het is een 20-jarige jongeman die naar het National Hospital of Guatemala ging, vroeg naar een acute buikpijn. De uitgevoerde klinische laboratoriumtests toonden slechts enkele waarden buiten de normale parameters. Wat de aandacht van het klinische personeel trok, is het overgewicht van de patiënt en enkele ongebruikelijke paarse laesies op de borsten en buik.

De gastro-enteroloog laat een röntgenfoto of endoscopie van de patiënt maken om eventuele verwondingen uit te sluiten en laboratoriumtests om het niveau van cortisol en het hormoon T3 en T4 te kunnen meten. De röntgenresultaten toonden: maagzweren die waarschijnlijk verband hielden met de laboratoriumresultaten die ze presenteerden hoge cortisolspiegels.

Naast deze klinische verschijnselen was de patiënte niet in staat enkele gegevens met betrekking tot haar persoonlijke informatie te verstrekken. Hij bedoelde alleen zijn naam te onthouden maar zijn achternaam niet, hij kon zich ook zijn adres niet herinneren. De patiënte vertoonde daarom autopsychische en allopsychische desoriëntatie (ze kan de mensen om haar heen en persoonlijke gegevens niet identificeren).

De klinische staf suggereert dat geheugenstoornissen verband houden met de fysieke symptomen die de reden waren voor consultatie, maar nodig om uit te sluiten dat het geen hersenveranderingen waren (vooral de gebieden die betrokken zijn bij de bijnier, de gerelateerd aan uw hoge cortisolspiegels [door hormonaal biochemisch onderzoek ter ondersteuning van de ACTH-beoordeling]) of vanwege een oorzaak psychologisch.

Pierre Janet (1986) benadrukte de link tussen trauma en dissociatie, die een theorie van pathologische dissociatie poneert als gevolg van mensen die een traumatische gebeurtenis hebben meegemaakt. Conceptualiseren daar dissociatie als verdediging tegen angst ontstaan ​​door traumatische ervaringen, die in de geest van de patiënt kunnen worden vastgehouden als 'onderbewuste vaste ideeën', waardoor hun stemming en gedrag worden beschadigd.

Sigmund Freud waargenomen dat onderdrukte ervaringen niet in een latente toestand blijven, maar opnieuw worden ervaren door dromen en nachtmerries, regressies en de overvloed aan gevoelens en sensaties die verband houden met traumatische ervaringen.

Wilbur (1984) stelt dat misbruik bij jongens en meisjes een toestand van dreigende en onaanvaardbare woede veroorzaakt. Zo leren ze dat het niet oké is om deze gevoelens te uiten en dat ze ook niet mogen worden gevoeld. bewust, dus het onderdrukt deze sensaties en de herinneringen die ze veroorzaken, blijven in de bewusteloos.

Dissociatieve amnesie is meestal te wijten aan een langdurig onderdrukt geheugen als gevolg van een psychologisch of emotioneel trauma. In het onderhavige geval is de waarschijnlijke relatie tussen haar moeilijkheid zich te herinneren en haar lichamelijke symptomen bereikt door een interview met de patiënte en mensen om haar heen.

De verantwoordelijke psycholoog was verantwoordelijk voor het onderzoeken van haar geschiedenis en de patiënte vertelde dat ze haar hele leven op straat had geleefd, maar de persoon die die haar vergezelde, legde uit dat de 20-jarige een paar weken geleden nog nooit op straat was gezien en dat ze haar familie kende: een alcoholische vader en twee jongens, nou de moeder had haar in de steek gelaten met hen vanaf zeer jonge leeftijd.

Zoals Van der Kolk (2015) aangaf wanneer problemen oplossingen zijn; Over het algemeen gebruiken patiënten die seksueel zijn misbruikt hun eigen lichaam als verdedigingsmechanisme, beginnen te eten in exorbitante hoeveelheden met de bedoeling om aan te komen en dus niet aantrekkelijker lijken voor de misbruiker. In het geval van de patiënte was haar overgewicht ook gerelateerd aan haar hoge cortisolspiegels, die zowel de zweren veroorzaakten als de acute buikpijn.

Door de toepassing van EMDR en psychoanalyse, de patiënt was in staat om opnieuw te verwerken door middel van recall-inductie, de regressie en de overdracht van al die herinneringen aan het verdrongen misbruik, te beginnen met het tonen van de achternamen van de vader en moeder met hun identificatiedocument dat hij vergeten was (dat het bij een psychoanalytische interpretatie een verdedigingsmechanisme was om te vergeten en zichzelf te beschermen tegen die mensen of agenten die het trauma of pijn).

Dit artikel is louter informatief, in Psychology-Online hebben we niet de macht om een ​​diagnose te stellen of een behandeling aan te bevelen. Wij nodigen u uit om naar een psycholoog te gaan om uw specifieke geval te behandelen.

Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Dissociatieve amnesie: wat is het, symptomen, typen en behandeling?, raden we u aan om onze categorie in te voeren van: Klinische psychologie.

• Amerikaanse Psychiatrische Vereniging. (2013). Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen (DSM 5). Redactioneel Panamericana.
• Janet, P. (1986). Dissociatie: de eerste overdrachtstheorie en zijn oorsprong in hypnose. American Journal of Clinical.
• Van der Kolk, B. (2015). Het lichaam houdt de score bij. Redactioneel Eleftheria. Barcelona, ​​​​Spanje.
• Wilbur, C. B. (1984). Behandeling van meerdere persoonlijkheden. Psychiatrische annalen.