GROTE DEPRESSIE: DSM-V-criteria, symptomen, oorzaken en behandeling

In de loop van ons leven is het normaal om periodes te hebben waarin we ons verdrietiger voelen dan normaal en hoewel we overwegen om Vaak is verdrietig zijn niet positief, de waarheid is dat deze gevoelens ons veel kunnen helpen om te groeien en te ontwikkelen als mensen.

Wanneer deze gevoelens van verdriet echter in de loop van de tijd aanhouden en sterk binnendringen verschillende gebieden van ons leven, kunnen we het hebben over een pathologische aandoening, de depressie.

We kunnen verschillende soorten depressies tegenkomen, in dit artikel Psychology-Online zullen we de expose ernstige depressie: DSM-V-criteria, symptomen, oorzaken en behandeling.

Inhoudsopgave

1. Wat is een zware depressie?
2. Ernstige depressie: DSM-V-criteria
3. Symptomen van ernstige depressie
4. Oorzaken van ernstige depressie
5. Behandeling van ernstige depressie
6. Psychotherapeutische behandeling van ernstige depressie
7. Farmacologische behandeling van ernstige depressie

Grote depressie maakt deel uit van de zogenaamde stemmingsstoornissen, waarin een constant gevoel van verdriet, neerslachtigheid, gebrek aan motivatie om die activiteiten uit te voeren waar je eerder van genoot, tot uiting komt. Deze gevoelens beïnvloeden het geheel van onze gevoelens, gedachten en gedragingen, wat leidt tot een interferentie op alle gebieden van ons leven, zoals persoonlijk, werk en/of relationeel.

Een zware depressie wordt in de overgrote meerderheid van de gevallen niet alleen als een tijdelijk verdriet beschouwd, dat van de ene op de andere dag kan worden verbeterd vereist behandeling Op de lange termijn hoeft u zich echter geen zorgen te maken, in de meeste gevallen is het omkeerbaar.

Om een ​​depressieve stoornis te classificeren als een majeure depressieve stoornis, stelt de DSM-V de criteria voor waarmee rekening moet worden gehouden bij de diagnose. De DSM-V-criteria voor ernstige depressie zijn:

1. Om het optreden van een depressieve stoornis vast te stellen, vijf (of meer) van de volgende symptomen moet tegelijkertijd verschijnen Gedurende twee weken, een verandering in de manier waarop de persoon moest functioneren die wordt gezien in een depressieve stemming, of, in het verlies van interesse in dingen, van motivatie of plezier:

• Een depressieve stemming moet een groot deel van de dag worden gewaardeerd, bijna elke dag.
• Er is een afname van de belangstelling voor de activiteiten die deze emotie opwekten, gedurende het grootste deel van de dag, het grootste deel van de dagen.
• Gewichtstoename of -verlies treedt op.
• Veranderingen in slaapgewoonten, zoals slapeloosheid of hypersomnie, bijna elke dag.
• U en uw omgeving nemen bijna elke dag een verhoogde psychomotorische agitatie of achteruitgang waar.
• De persoon voelt zich bijna elke dag vermoeid en/of gebrek aan energie.
• Gevoelens van buitensporige schuld en waardeloosheid verschijnen.
• Moeite om gefocust te blijven of beslissingen te nemen.
• Gedachten met betrekking tot de dood verschijnen op een terugkerende basis, dit kunnen zelfmoordgedachten zijn zonder plan vastbesloten om het uit te voeren, zelfmoordpogingen of eerdere meditaties om het uit te voeren zelfmoord.

Verder moet aan de volgende criteria worden voldaan:

1. Het verschijnen van de symptomen genereert een hoog ongemak dat een verslechtering veroorzaakt in de verschillende gebieden waarin de persoon zich bevindt, zoals werk of sociaal.
2. De symptomen kunnen niet gerelateerd zijn aan de consumptie van een middel, aan een fysiologisch effect of aan een algemene medische aandoening.
3. De depressieve episode past niet beter bij de diagnose schizoaffectieve stoornis, schizofrenie, schizofreniforme, waanstoornis of een andere niet-gespecificeerde stoornis van de stoornissen psychotisch.
4. Er is nooit een manische of hypomanische episode geweest.

Laten we eens nader kijken naar de symptomen die optreden bij depressieve stoornissen, die kunnen: worden onderverdeeld in psychologische, fysieke, gedrags-, intellectuele of cognitieve en sociale symptomen, zijnde de als vervolg op:

1. psychologisch: de persoon ervaart een constant gevoel van verdriet, gepaard gaand met overmatige schuldgevoelens of waardeloosheid. Gedachten die verband houden met de dood verschijnen, gemanifesteerd met terugkerende zelfmoordgedachten, met of zonder een prestatieplan, en zelfmoordpogingen of consensuele zelfmoorden kunnen voorkomen.
2. fysiek: het komt vaak voor dat een persoon die aan een ernstige depressie lijdt, slaapstoornissen heeft, die: Ze kunnen zich presenteren met slapeloosheid of hypersomnie, evenals veranderingen in het dieet, waardoor verlies of toename van gewicht. Motorische vaardigheden kunnen ook worden aangetast, met traagheid van beweging en een constant gevoel van vermoeidheid en gebrek aan energie.
3. fysiek: het komt vaak voor dat een persoon die aan een ernstige depressie lijdt, slaapstoornissen heeft, die: Ze kunnen zich presenteren met slapeloosheid of hypersomnie, evenals veranderingen in het dieet, waardoor verlies of toename van gewicht. Motorische vaardigheden kunnen ook worden aangetast, met traagheid van beweging en een constant gevoel van vermoeidheid en gebrek aan energie.
4. Gedragsmatig: er is een gebrek aan interesse in activiteiten die voorheen voldoening opleverden, samen met een gebrek aan motivatie.
5. Intellectueel of cognitief: een afname van concentratie, besluitvorming en denken in het algemeen kan optreden.
6. sociaal: de symptomen die optreden bij een depressieve stoornis kunnen leiden tot isolement van de persoon, waardoor de sociale relaties verslechteren.

Om over de oorzaken van depressie te praten, moeten we biologische, persoonlijke en omgevingsfactoren in gedachten houden. De oorsprong ervan kan worden toegeschreven aan een of meer van deze factoren.

biologische factoren

• Verandering in neurotransmitters: onze hersenen werken vanuit de juiste communicatie tussen de neuronen van de hersenen. Neuronen kunnen met elkaar communiceren via de neurotransmitters, zoals de dopamine, de serotonine en noradrenaline. Bij depressie zijn deze neurale verbindingen veranderd en daarom treedt er een hersenstoring op.
• Veranderingen in hersengebieden: bij depressie is er een verandering in het frontale gebied en in de limbisch systeem van ons brein.
• Genetische veranderingen: in vergelijking met genetische overerving bij depressie, waar de kans op het ontwikkelen van een depressieve stoornis groter is als een naast familielid er een heeft gehad, wordt een genetische factor in die stoornis gezien. Momenteel is er echter nog geen gen geïdentificeerd dat gerelateerd is aan het ontstaan ​​van depressie.

Persoonlijkheidsgerelateerde factoren

De persoonlijkheid elk maakt ons kwetsbaarder voor een mogelijke ontwikkeling van een pathologie. Bij depressie zijn de persoonlijkheden meer onzeker, angstig, afhankelijk, perfectionistisch en veeleisend, hebben meer kans op het ontwikkelen van een depressie.

Omgevingsfactoren

Bepaalde traumatische of stressvolle gebeurtenissen in het leven van de persoon, zoals: verlies van een familielid, verdriet, precaire economische situaties, acute ziekten,… Kan de ontwikkeling van de ziekte predisponeren.

De behandeling van ernstige depressies moet individueel worden vastgesteld, aangezien de aandoening zich bij elke persoon op zeer verschillende manieren kan voordoen.

Als we hiermee geconfronteerd worden, kunnen we verschillende therapeutische alternatieven hebben, met de nadruk op de psychologische en farmacologische behandeling. Deze twee modaliteiten sluiten elkaar niet uit, in feite vindt de overgrote meerderheid van de remissies van depressieve stoornissen plaats vanwege het voordeel van de twee interventies in combinatie.

Bij depressieve stoornissen is de therapeutische modaliteit die zijn grootste werkzaamheid heeft aangetoond de cognitieve gedragstherapie. Het doel van deze therapeutische modaliteit is om een ​​verandering teweeg te brengen in de emoties die de persoon voelt, in de gedachten die zijn vastgesteld en het gedrag dat u ontwikkelt vanwege deze gedachten en gevoelens.

De persoon die aan een ernstige depressie lijdt, houdt een negatieve visie over hem, de wereld en de toekomst, hopeloos. Deze waarneming verschijnt vanwege een reeks irrationele automatische gedachten die je hebt vastgesteld en die veranderingen in je dagelijkse leven veroorzaken, bijvoorbeeld "waarom zou ik een partner zoeken als niemand van me gaat houden" deze gedachten komen spontaan en natuurlijk op, omdat de persoon ze heeft geïnternaliseerd. Cognitieve gedragstherapie heeft tot doel: gedachten automatisch veranderens die de stoornis in stand houden, door gezondere, positievere en rationelere constructies, gebaseerd op de techniek van cognitieve herstructurering. Geconfronteerd met de mogelijkheid om deze reeks gedachten te veranderen, zal de persoon anders gaan handelen, zich mobiliseren en zich daardoor veel beter gaan voelen.

Aan de andere kant zal het ook behandelen Karakter eigenschappen die de depressieve stoornis in stand houden, om de persoon te helpen een minder kwetsbaarheid depressieve bui.

Bij deze interventie is leren belangrijk om te kunnen identificeer het vroege begin van symptomen en mogelijke terugvallen.

Ten slotte, rekening houdend met het feit dat een comorbiditeit met pieken van angst en stress veel voorkomt bij depressie, zal het belangrijk zijn om de persoon uit te rusten met strategieën om deze angstsymptomen te bestrijden, waar de therapeut u anders zal aanbieden ontspanningstechnieken of verbetering in het vermogen om Probleem oplossing om ze het hoofd te kunnen bieden.

De belangrijkste as van de farmacologische behandeling van ernstige depressie ligt in de geneesmiddelen die worden genoemd: antidepressiva. De noodzaak van toediening is empirisch aangetoond in ernstige of matige gevallen van ernstige depressie.

Een belangrijk aspect bij het nemen van het is dat de persoon zich ervan bewust moet zijn dat de effecten van medicamenteuze behandeling voor depressie beginnen binnen 3 tot 4 weken te werken van uw administratie. Aan de andere kant moet worden opgemerkt dat we een breed scala aan antidepressiva kunnen vinden, die zullen worden voorgeschreven op basis van de behoeften en kenmerken van elke patiënt.

Voor de farmacologische behandeling van de aandoening kunnen we gebruik maken van de volgende medicijnen voor zware depressie:

• Selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's).
• Serotonine en noradrenaline heropname remmers (SNRI's).
• Atypische antidepressiva.
• Tricyclische antidepressiva.
• Monoamineoxidaseremmers (MAOI).

Als een geliefde een depressie heeft, ben je misschien geïnteresseerd Hoe een persoon met een depressie te helpen?.

Dit artikel is louter informatief, in Psychology-Online hebben we niet de macht om een ​​diagnose te stellen of een behandeling aan te bevelen. Wij nodigen u uit om naar een psycholoog te gaan om uw specifieke geval te behandelen.

Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met Ernstige depressie: DSM-V-criteria, symptomen, oorzaken en behandeling, raden we u aan om onze categorie in te voeren van: Klinische psychologie.

• Amerikaanse Psychiatrische Vereniging. (2014). DSM-5. Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen. Madrid: Redactie Médica Panamericana, S.A.
• Alarcon, R. et al. (2003). Richtlijn klinische praktijk voor depressieve stoornissen. Regio Murcia: conciërge gezondheid.
• Baringoltz, S. (2007). Cognitieve therapie en depressie. Integratie van cognitieve bijdragen aan psychotherapie en cognitieve therapie.
• Perez, E. et al. (2017). Prevalentie, oorzaken en behandeling van ernstige depressie. Rev Biomed, 28, 89-115.
• Koninklijke collage van psychiaters. (2009). Cognitieve gedragstherapie (CGT). 18-10-2017, van de Spaanse Vereniging voor Psychiatrie (SEP).
• Ruiz, M., Diaz, M & Villalobos, A. (2012). Handleiding voor cognitieve gedragsinterventietechnieken. Bilbao: Editorial Desclée De Brouwer, S.A.