De 12 belangrijkste paradoxen in de psychologie

Paradoxen zijn situaties of uitspraken die zichzelf lijken tegen te spreken, maar die in werkelijkheid waar kunnen zijn. In de psychologie worden deze antilogismen of tegenstrijdigheden vaak gebruikt om complexe concepten te illustreren of om vooropgezette overtuigingen ter discussie te stellen. Dat is de reden waarom er in de loop van de tijd veel paradoxen naar voren zijn gekomen die sommige situaties die we dagelijks ervaren op een filosofische manier proberen te verklaren.

Zodat u meer kunt leren over dit onderwerp, dat intrigerend en tegelijkertijd zeer fascinerend is, leggen we in dit Psychology-Online-artikel uit wat ze zijn. de belangrijkste paradoxen in de psychologie en hun betekenis.

Inhoudsopgave

1. Salomons paradox
2. hedonistische paradox
3. Paradox van geduld
4. Projectieparadox
5. Paradox van falen in het echte leven
6. Kretenzische paradox
7. Paradox van inspanning en resultaat
8. Paradox van angst en moed
9. Abilene-paradox
10. Keuzeparadox
11. Paradox van verandering

We beginnen met de paradox van Salomo, een van de meest voorkomende, omdat de meeste mensen deze ervaren zonder zich er zelfs van bewust te zijn dat het een paradox is. De paradox van Salomo illustreert de situatie waarin we altijd levensadvies willen geven aan de mensen om ons heen, maar in plaats daarvan: het is voor ons moeilijk om datzelfde advies toe te passen aan onszelf.

De naam van de paradox is te danken aan de mythische Joodse koning Salomo, historisch bekend als een van de wijste koningen en vanwege het geven van beroemd advies. Zijn persoonlijke leven was echter vol slechte beslissingen en hij beging zelfs talloze zonden.

We zijn bijna allemaal gewend anderen veel advies te geven, maar we maken dezelfde fouten die we bij anderen proberen te corrigeren. We zeggen bijvoorbeeld tegen iemand dat hij iemand moet vergeten die hem pijn heeft gedaan, maar misschien kunnen we diezelfde stap zelf niet zetten uit angst voor lijden.

Deze paradox komt uit de utilitaire filosofische school en is gebaseerd op het concept dat het nastreven van genot is de basis voor het maximaliseren van geluk. In zijn bijdragen schreef de psycholoog Viktor Frankl: “Geluk mag niet worden nagestreefd, het moet gebeuren. En het zal alleen maar een bijproduct zijn van je toewijding aan jezelf en aan andere mensen.”

Dat wil zeggen, de paradox van het hedonisme komt voort uit het idee dat plezier subjectief is en dat wat voor de één plezierig is, voor de ander misschien niet plezierig is. Dit betekent dat Het is moeilijk om met zekerheid te weten welke dingen ons gelukkig zullen maken, dus geluk mag geen dagelijks doel worden. Integendeel, we moeten proberen van elke stap te genieten.

Bovendien kan het doelbewust najagen van plezier leiden tot verslaving en ontevredenheid. Als we ons te veel op plezier concentreren, kunnen we andere dingen die belangrijk voor ons zijn uit het oog verliezen, zoals relaties, doelen en de zin van het leven.

Voorbeeld van de paradox van het hedonisme

De paradox van het hedonisme kan worden geïllustreerd met het voorbeeld van een persoon die zich richt op het najagen van plezier en Hij besluit zijn tijd te besteden aan een zittend leven, junkfood eten, televisie kijken en spelletjes spelen. videogame. Hoewel deze activiteiten op de korte termijn plezierig kunnen zijn, Op de lange termijn kunnen ze tot gezondheidsproblemen leiden, waaronder zwaarlijvigheid, sociaal isolement en gebrek aan doel.

In plaats daarvan kan het focussen op andere aspecten die voor hem of haar belangrijk zijn, zoals relaties, doelen en de zin van het leven, op de lange termijn meer geluk ervaren.

Dit is een van de meest gebruikte paradoxen in de psychotherapie. De sleutel om dit te begrijpen ligt in het concept van geduld en hoe dit onze manier van handelen en het omgaan met situaties beïnvloedt. Als we geduldig zijn, zijn we bereid zo lang als nodig is te wachten om onze doelen te bereiken, zonder ons te haasten of naar kortere wegen te zoeken. In plaats van impulsieve of overhaaste beslissingen te nemen, wij nemen de tijd om te plannen, zorgvuldig en doordacht evalueren en handelen.

Door deze aanpak, we vermijden het maken van fouten of het ondernemen van impulsieve acties dat zou ertoe kunnen leiden dat we teruggaan of tijd verspillen aan het corrigeren van fouten. In plaats daarvan gaan we gestaag en solide vooruit, waardoor we efficiënter naar onze doelen toe kunnen werken.

Voorbeeld van de paradox van geduld

Stel je voor dat je een meubelstuk hebt gekocht om thuis in elkaar te zetten. Het pakket wordt geleverd met een handleiding en alle benodigde onderdelen. U staat te popelen om het meubel te laten monteren en moet beslissen of u dit zo snel mogelijk doet of de handleiding aandachtig leest. Als je snel begint met monteren en vertrouwt op je instinct en vaardigheid, is de kans groot dat je het gaandeweg zult beseffen dat je een aantal stukken op de verkeerde plaats hebt geplaatst, waardoor je veel meer tijd zou verspillen aan het opnieuw beginnen van het spel. taak.

Aan de andere kant, als u besluit de handleiding goed door te lezen voordat u begint, ook al kost dit iets meer tijd Als u elke stap nauwkeurig volgt, kunt u in eerste instantie de meubels in minder tijd klaar hebben voor gebruik dan u had verwacht. dragen.

Hoe meer je de eigenschap van een persoon haat, het kan zijn dat je die in jezelf haat. De psycholoog Carl Jung heeft vastgesteld dat de kenmerken van anderen waar we last van hebben, de oorzaak kunnen zijn weerspiegeling van onze eigen interne angsten, dat hij 'Projectie' noemde. Projectie houdt in dat we andere aspecten van onszelf toeschrijven die we niet bewust herkennen of accepteren.

We kunnen dit illustreren met het geval van iemand die zijn vrienden altijd bekritiseert omdat ze te egocentrisch en narcistisch zijn. Ze voelt zich voortdurend geïrriteerd door de houding van haar vrienden en begrijpt niet hoe ze zo kunnen zijn egocentrischWat die persoon zich echter niet realiseert, is dat hij ook egocentrische neigingen heeft, maar deze in zichzelf afwijst of ontkent.

Dit is weer een van de belangrijkste paradoxen in de psychologie, omdat het ons leert dat naarmate je meer mislukkingen ervaart, uw kansen zullen toenemen om succes te behalen. Zoals Thomas Edison het verwoordde: “Ik heb niet gefaald. Ik heb 10.000 manieren gevonden die niet werken. Het is een feit dat succes voortkomt uit doorzettingsvermogen en het overwinnen van obstakels, en er is geen manier om het proces van leren door falen te vermijden.

Een duidelijk voorbeeld hiervan is Michael Jordan, die werd afgewezen toen hij werd uitgesloten van zijn middelbare schoolteam en uiteindelijk een speler van wereldklasse werd.

Een ander duidelijk voorbeeld van de paradox van falen in het echte leven is dat van Steve Jobs, mede-oprichter van Apple Inc. In de jaren tachtig werd Jobs ontslagen bij het bedrijf dat hij hielp opzetten vanwege meningsverschillen met de raad van bestuur. Dit was een enorme mislukking in zijn carrière en een pijnlijke ervaring. Maar in plaats van op te geven, zag Jobs deze nederlaag als een kans om te leren en te groeien. Hij richtte een ander bedrijf op genaamd NeXT Computer en nam Pixar Animation Studios over, waardoor hij een van de meest succesvolle mannen ter wereld werd.

De Epimenides Paradox, ook bekend als de Kretenzische Paradox, is een beroemde zelfreferentiële verklaring die een logische tegenspraak vormt. Deze paradox Het is gebaseerd op een zin van Epimenides, een Kretenzische filosoof en dichter uit het oude Griekenland, die zei: "Alle Kretenzers zijn leugenaars."

De kern van deze paradox komt naar voren als we overwegen of deze bewering waar of onwaar is. Als we aannemen dat deze bewering waar is, impliceert dit dat alle Kretenzers, inclusief Epimenides zelf, leugenaars zijn. Als echter alle Kretenzers leugenaars zijn, zou dit ook Epimenides zelf omvatten, wat tot de conclusie zou leiden dat zijn bewering vals was. Als de bewering waar is, spreekt ze zichzelf dus tegen.

Voorbeeld van de Kretenzische paradox

Stel dat iemand ons vertelt dat hij altijd leugens vertelt. Deze verklaring creëert een paradox, want als die persoon altijd leugens vertelt, hoe weten we dan of hij of zij de waarheid spreekt als hij beweert dat hij altijd leugens vertelt? Deze paradox illustreert de moeilijkheid van het evalueren en begrijpen van ons eigen gedrag als het gaat om zelfreferentie en zelfevaluatie, omdat dit kan leiden tot schijnbare tegenstrijdigheden en uitdagingen bij het begrijpen van de waarheidsgetrouwheid van onze eigen opvattingen affirmaties.

Een van de meest gebruikte paradoxen op het gebied van de psychologie, omdat het een schijnbare tegenstelling vormt tussen de inspanningen die we doen om iets te bereiken en het resultaat dat we behalen. Het kan worden toegepast in verschillende contexten, zoals persoonlijke relaties, professionele doelen of elke situatie waarin we ernaar streven iets in het bijzonder te bereiken.

De paradox is gebaseerd op het feit dat, wanneer we te hard proberen iets of iemand te bereiken, het in plaats van er dichterbij te komen, verder weg lijkt te gaan. Bij sommige gelegenheden heeft de overmatige focus op het zoeken of nastreven van iets creëert een dynamiek van wanhoop of angst. Deze houding kan ervoor zorgen dat we ons op een wanhopige of inauthentieke manier gedragen, waardoor we afstand nemen van datgene waarnaar we op zoek zijn.

Voorbeeld van de paradox van inspanning en resultaat

Een voorbeeld van deze paradox is iemand die voortdurend de goedkeuring van anderen zoekt en heel hard probeert om hen te allen tijde tevreden te stellen. Als u echter te hard probeert de goedkeuring van anderen te zoeken, kunt u hen feitelijk van u vervreemden, omdat zij uw gedrag mogelijk als buitensporig of niet-authentiek ervaren.

Hetzelfde gebeurt in een romantische relatie, want als de ene persoon de ander voortdurend op een overweldigende manier achtervolgt, kan dit afstand en afwijzing veroorzaken.

De paradox van angst en moed is gebaseerd op het idee dat moed betekent niet de afwezigheid van angst, maar het vermogen om ondanks dat te handelen. Met andere woorden: moed ontstaat als we onze angsten onder ogen zien en overwinnen in plaats van ze te vermijden.

Als iets je dus met angst vervult, is dat waarschijnlijk een indicatie dat je het onder ogen moet zien. PlezierigAls er sprake is van reëel gevaar voor het leven of lichamelijk letsel wordt veroorzaakt, wordt het gevoel van vechten of vluchten meestal geactiveerd als we iets doen We komen uitdagingen tegen die verband houden met trauma uit het verleden of wanneer we proberen onze visie op het zelf die we hebben te realiseren. wij streven ernaar te zijn.

Bijvoorbeeld een gesprek beginnen met een aantrekkelijk iemand, het initiatief nemen om direct op zoek te gaan naar een nieuwe baan, jezelf uiten in het openbaar, een bedrijf starten, controversiële meningen uiten, volledig eerlijk tegen iemand zijn, en vele andere soortgelijke situaties veroorzaken vaak angst en ongerustheid. Het is echter belangrijk om te erkennen dat dit precies de dingen zijn die we moeten aanpakken en onder ogen moeten zien om vooruit te komen in het leven.

De Abilene Paradox illustreert een situatie waarin een groep mensen besluit actie te ondernemen dat niemand wil, maar ze doen het omdat ze geloven dat anderen dat willen en ze niet van plan zijn dit te veroorzaken ongemak. Dit is een van de paradoxen die het vaakst voorkomt in sociale groepen en wordt veroorzaakt door gebrek aan effectieve communicatie en de veronderstelling van wat anderen willen.

De Abilene Paradox werd beschreven door psycholoog Jerry B. Harvey in zijn boek uit 1988 getiteld De Abilene-paradox en andere meditaties over management. Harvey gebruikte het voorbeeld van een gezin dat besluit naar Abilene, een afgelegen stadje in Texas, te gaan om de dag door te brengen. De familie wil niet naar Abilene, maar niemand wil de eerste zijn die nee zegt. Als gevolg hiervan neemt de familie een beslissing die niet is wat de meerderheid van haar leden wil.

Laten we ons voorstellen dat een groep vrienden probeert te beslissen waar ze gaan eten. Ze blijven allemaal het liefst thuis, maar niemand wil er verveeld uitzien, dus stelt men voor om naar een restaurant te gaan. De anderen knikken, denkend dat dat is wat alle anderen willen, en uiteindelijk gaan ze uit eten, hoewel geen van hen dat echt wilde.

Als we te veel opties hebben om uit te kiezen, kunnen we het moeilijker vinden om een ​​beslissing te nemen. Dit komt omdat de hersenen meer informatie moeten verwerken en meer overwegingen moeten maken, wat angst en verwarring kan veroorzaken.

Psycholoog Barry Schwartz ontdekte in zijn onderzoek dat mensen met meer opties om uit te kiezen minder blij waren met hun beslissingen dan mensen met minder opties. Uit het onderzoek bleek ook dat mensen die meer opties hadden, eerder spijt zouden krijgen van hun beslissingen. Het is gebruikelijk dat zoveel alternatieven angst veroorzaken vanwege de angst om een ​​fout te maken bij de verkiezingen.

Voorbeeld van de paradox van keuze

Stel je voor dat je naar een ijssalon gaat. Als er maar drie smaken zijn (vanille, chocolade en aardbei), is de keuze makkelijk. U kiest er een op basis van uw voorkeur en u zult waarschijnlijk blij zijn met uw beslissing.

Als er echter 50 verschillende smaken zijn, kan de beslissing overweldigend zijn, omdat de grote verscheidenheid het nemen van een beslissing veel moeilijker maakt. Tenslotte vraag je je na het kiezen van een smaak misschien af ​​of je echt de beste keuze hebt gemaakt of dat een andere smaak beter was geweest. Deze onzekerheid en vragen kunnen de uiteindelijke keuze minder bevredigend maken, ondanks dat je veel meer opties tot je beschikking hebt.

De paradox van verandering illustreert een psychologisch fenomeen dat optreedt wanneer verandering is onvermijdelijk, maar tegelijkertijd is het dat wel moeilijk te bereiken. Dit komt omdat verandering vereist dat we loslaten wat we weten en iets nieuws ervaren.

Uit een onderzoek van psycholoog Martin Seligman is gebleken dat mensen die meer openstaan ​​voor verandering, doorgaans gelukkiger en succesvoller zijn. Uit hetzelfde onderzoek bleek ook dat mensen die ze verzetten zich tegen verandering Ze zijn doorgaans gevoeliger voor angst en depressie.

Stel je bijvoorbeeld iemand voor die een baan heeft die hij niet leuk vindt, maar die hem wel financiële zekerheid biedt. Die persoon weet dat het veranderen van baan op de lange termijn voordelig kan zijn, maar angst voor het onbekende en onzekerheid kunnen het voor hem of haar moeilijk maken om de beslissing te nemen om te veranderen.

Dit artikel is louter informatief, bij Psychology-Online hebben we niet de bevoegdheid om een ​​diagnose te stellen of een behandeling aan te bevelen. Wij nodigen u uit om naar een psycholoog te gaan om uw specifieke geval te behandelen.

Als u meer artikelen wilt lezen die vergelijkbaar zijn met De belangrijkste paradoxen in de psychologie en hun betekenis, raden wij u aan onze categorie van in te voeren Sociale psychologie.

• Kahneman, D. (2003). Paradoxen van menselijk gedrag. Barcelona: Ariël.
• Pérez-Luco, R., Alarcón, P., & Zambrano, A. (2004). Menselijke ontwikkeling: paradox van de stabiliteit van verandering. Psychosociale interventie, 13(1), 39-61.
• Pinker, S. (2002). Paradoxen van de geest. Barcelona: Paidos.
• Wiseman, R. (2005). Paradoxen van de psychologie. Barcelona: Ariël.