Psychologia humanistyczna skupia się na badaniu osoby jako całości i wychodzi z założenia, że ludzie są z natury dobrzy. Psychologowie humanistyczni nie obserwują ludzkiego zachowania tylko oczami obserwatora, ale także poprzez osobę, która działa lub myśli. Rozumieją, że ludzkich zachowań nie można oddzielić od ich uczuć, intencji, obrazu siebie czy osobistej historii. Koncentruje się na ludzkiej wolności, potencjale i kreatywności.
Jednym z pierwszych odniesień tego nurtu psychologicznego był Carl Rogers, jeden z twórców podejścia humanistycznego. Ten holistyczny strumień gromadzi idee z niektórych dobrze znanych badań Abrahama Maslowa. W tym artykule Psychology-Online mówimy, że we czym jest psychologia humanistyczna i jej główne cechy.
Humanizm powstaje około lat 50. jako trzecia siła w psychologii w odpowiedzi na znaczące ograniczenia przejawiane przez niektórych psychologów podejścia behawioralnego i psychoanalitycznego. Behawioryzm był krytykowany za to, że nie skupia się na ludzkiej świadomości i osobowości, a także za deterministyczny, mechanistyczny i wysoce zależny od badań na zwierzętach. Psychoanaliza została odrzucona z powodu nadmiernego nacisku na siły nieświadome i instynktowne, a ponadto za jej determinizm.
W 1957 i 1958 roku Abraham Maslow a Clark Moustakas spotkali się z psychologami, którzy podzielali wspólny cel, jakim było założenie stowarzyszenia zawodowego o bardziej pozytywnym i humanistycznym podejściu. Podczas tych spotkań omawiano koncepcje lub tematy uważane za fundamentalne dla podejścia humanistycznego: samorealizacja, kreatywność, zdrowie, indywidualność, wewnętrzna natura, jaźń, bycie, stawanie się i znaczenie.
Amerykańskie Stowarzyszenie Psychologii Humanistycznej zostało założone w 1961 roku. Głównymi współtwórcami rozwoju psychologii humanistycznej byli: Carl Rogers, Gordon Allport, James Bugental, Charlotte Buhler, Rollo May, Gardner Murphy, Henry Murray, Fritz Perls, Kirk Schneider, Louis Hoffman i Paul Wong.
Psychologia humanistyczna: definicja
Niektóre podstawowe założenia psychologii humanistycznej to:
- Eksperymentowanie (myślenie, postrzeganie, doznania, zapamiętywanie, odczuwanie...) to podstawa
- subiektywne doświadczenie osoby jest pierwszym wskaźnikiem zachowania
- Dokładnego zrozumienia ludzkiego zachowania nie można osiągnąć poprzez badanie zwierząt
- istnieje wolna wola a ludzie powinni przyjąć odpowiedzialność za własny rozwój i spełnienie. Żadne zachowanie nie jest określone
- Samorealizacja (potrzeba osoby do poszukiwania pełnego potencjału) jest naturalna
- Ludzie są z natury dobrzy i będą się rozwijać w odpowiednich warunkach, zwłaszcza w dzieciństwie.
- Każda osoba i każde doświadczenie jest wyjątkowepsychologowie muszą więc traktować każdy przypadek indywidualnie, wyjątkowo i nie kierować się wytycznymi z badań grupowych
Istnieje wiele elementów psychologii humanistycznej, które realizowane w kontekście terapii nazywane są terapią skoncentrowaną na osobie. Niektóre z najważniejszych cech psychologii humanistycznej to:
1. Nie sędzia
teorie i techniki humanizmu opierają się na podejściu, w którym profesjonalista nie ocenia tego, co dana osoba mówi podczas terapii
2. Empatia
Podstawowym aspektem terapii skoncentrowanej na osobie jest empatia. Terapeuci, którzy przyjmują podejście humanistyczne, „docierają” do swoich klientów, gdy badają aspekty emocjonalne.
3. Nie patologizuj
Wielu terapeutów humanistycznych odkładają na bok kliniczny żargona także diagnoza i koncentracja na istocie osoby. Wielu humanistów stosuje podejście skoncentrowane na osobie, aby zachęcić klienta do skupienia się na swoich mocnych stronach.
4. Nacisk na siebie
Celem tej terapii jest: promować wyrażanie uczuć, myśli i emocje poprzez dialog. W niektórych przypadkach klient jest zachęcany do pisania, malowania i działania (psychodrama) jako sposobów wyrażania uczuć.
5. Egzystencjalny
Składniki egzystencjalne są jedną z najważniejszych cech humanizmu. Terapeuci egzystencjalni pomagają klientom pracować nad restrykcyjnymi wzorcami i podejściami, które zachęcają do kreatywności jako sposobu wyrażania siebie. Zbadane 4 wymiary egzystencjalistyczne to: fizyczny, psychologiczny, społeczny i duchowy.
Humanizm utrzymuje, że subiektywne doświadczenia ludzi utrudniają pomiar, ocenę i badanie zmiennych ludzkich i ich cech. Praca przede wszystkim z danymi jakościowymi sprawia, że niemożliwe do zmierzenia i zweryfikowania wszelkie obserwacje poczynione podczas terapii. Nie tylko trudno jest porównywać dane jakościowe z innymi, ale także brak danych ilościowych oznacza, że teorie nie mogą być poparte dowodami empirycznymi.
Inni eksperci, którzy krytykują humanizm, również mówią o jego… brak skuteczności w leczeniu zaburzeń psychicznych poważne i uogólnienia poczynione na temat natury ludzkiej, takie jak całkowite odrzucenie niektórych koncepcji behawioralnych i psychoanalitycznych.
Na przykład, chociaż psychologia humanistyczna utrzymuje, że badania na zwierzętach nie służą do badania ludzkie zachowanie, niektóre dane z badań na zwierzętach umożliwiły ustalenie pojęć mających zastosowanie do: ludzie. Ponadto psychologia humanistyczna skupia się wyłącznie na wolnej woli i świadomości.
Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.
