Różnice między introwertykiem a ekstrawertykiem

Każda osoba jest wyjątkowa i niepowtarzalna. Cechy człowieka określają niepowtarzalną istotę jego osoby. Który różnica między introwertykami a ekstrawertykami? W tym artykule Psychology-Online zagłębiamy się w to pytanie. Jakie są wspólne cechy introwertyka? Jakie są cechy ekstrawertyka? Jak manifestują się te różnice? W tym artykule odpowiemy na te pytania.

Indeks

1. Introwertyk Znaczenie
2. 5 Charakterystyka introwertyków
3. Znaczenie ekstrawertyka
4. 5 Charakterystyka ekstrawertyków
5. Różnice między introwertykami a ekstrawertykami

Definicja introwertyka byłaby introwertyczna. introwercja to jest cecha osobowości lub jeden z biegunów czynnika osobowości introwersja-ekstrawersja. Skrajność introwersji zostałaby zdefiniowana jako osoba o powściągliwej naturze, która zwykle nie wyraża swoich myśli i emocji, spokojna lub mało komunikatywna, powściągliwa, nieśmiała i zahamowana. Polega na upodobaniu raczej do świata wewnętrznego niż do świata zewnętrznego, czyli upodobania do spędzania czasu na wykonywaniu indywidualnych czynności. Introwertycy nie są niezdolni do nawiązywania relacji, ale nie jest to też ich priorytetem.

Introwersja wynika z zwiększona wrażliwość na stymulacjęPonieważ mózg osoby introwertycznej ma wyższy poziom pobudzenia. Innymi słowy, introwertycy są bardziej wrażliwi na bodźce, dlatego potrzebują mniej interakcji społecznych i spędzają więcej czasu w samotności.

Wciąż panuje powszechne przekonanie, że introwersja jest negatywna, ale jest to po prostu trend związany z czynnikiem osobowościowym. W związku z tym, samo w sobie nie jest ani negatywne, ani pozytywneMa zarówno zalety, jak i wady.

Każda osoba jest wyjątkowa i inna, ale generalnie wśród cechy introwertyków są następujące:

1. Słuchaj uważnie. Wiele osób odnajduje w przyjaźni introwertyka dyskrecję, zaufanie i empatię kogoś, kto wyróżnia się chęcią słuchania. Introwertycy również lubią dzielić się informacjami o sobie, ale wolą intymność małych grup i przestrzeni zaufania. Nie czują się komfortowo będąc w centrum uwagi w nowym miejscu.
2. Samotny czas. Każdy człowiek musi spędzać czas w samotności, tak jak odnosi się do innych. Jednak relacja, jaką człowiek utrzymuje z samotnością, jest ściśle związana z więzią, jaką nawiązuje z samym sobą. Introwertyk znajduje w tych samotnych przestrzeniach oazę spokoju. Ktoś introwertyczny szuka tych chwil z własnej inicjatywy. Introwertyk ma szeroki i zniuansowany świat wewnętrzny. Wewnętrzny świat, który w tych przestrzeniach ciszy i samotności nabiera szczególnej roli. Dzięki temu nuda jest rzadką konsekwencją u tych, którzy mają tak pozytywne nastawienie do samotności.
3. Rozważni ludzie. Opisane w poprzednim punkcie chwile samotności są także przejawem wewnętrznej refleksji. Cechą, która w związkach z innymi ludźmi przejawia się w słowach, które pielęgnują i przyczyniają się. Refleksja, która poszukuje zdolności obserwowania poza pozorem i dotarcia do tego, co jest poza powierzchnią.
4. Znajdź swoje miejsce w grupie. Uczestnicząc w imprezie towarzyskiej z dużą liczbą uczestników, protagonista poszukuje własnej strefy komfortu w środowisku, które a priori go nie motywuje. Na przykład znajdź bliskość przyjaciela, z którym czujesz się dobrze.
5. Osobiste tematy rozmów. Introwertycy również lubią dzielić się żartami i beztroskimi anegdotami. Jednak główny punkt ich rozmów zajmują osoby bardziej osobiste i odpowiednie pytania, które sprzyjają wzbogacającemu dialogowi wokół planu rozmowy z inny przyjaciel.

Definicja ekstrawertyka polega na tym, że przedstawia/wykazuje ekstrawersję. ekstrawersja to jest cecha osobowości lub jeden z biegunów czynnika osobowości introwersja-ekstrawersja. Skrajność ekstrawersji zostałaby zdefiniowana jako osoba otwarta, komunikatywna postać, która wyraża swoje myśli i emocje, wyluzowany i nieskrępowany. Ekstrawertyk ma tendencję do skłaniania się ku światu zewnętrznemu, woli spędzać czas na zajęciach grupowych i pozostawać w stałym kontakcie z innymi. Ekstrawertycy mają niższy poziom aktywacji i wolą go zwiększać poprzez bodźce zewnętrzne, takie jak interakcje społeczne.

Na Zachodzie ekstrawertycy są bardziej cenieni, ponieważ w społeczeństwie wciąż panuje przekonanie, że ekstrawersja jest lepsza. Ale nie, podobnie jak introwersja, jest to po prostu trend w czynniku osobowości i samo w sobie nie jest ani negatywne, ani pozytywneMa zarówno zalety, jak i wady.

Każda osoba jest wyjątkowa i inna, ale generalnie wśród cechy ekstrawertyków są następujące:

1. Adaptacja do zmian. Z punktu widzenia wolnego czasu są to ludzie, którzy szybko integrują się z nowym środowiskiem. Cieszą się tą sytuacją jako okazją do poznania nowych ludzi i zdobycia nowych doświadczeń.
2. Szeroki krąg społeczny. W konsekwencji poprzedniego punktu i innych czynników ekstrawertyk zwykle ma również szerokie środowisko społeczne składające się z ludzi z różnych grup.
3. Przywództwo. W grupie przyjaciół możliwe jest, aby osoba wychodząca zjednoczyła grupę wokół wspólnego celu. Na przykład zaplanuj plan. W takim przypadku pokochasz podsuwanie pomysłów, prowadzenie procesu dopracowywania szczegółów i motywowanie innych iluzją bycia razem.
4. Szukaj nowości. Jeśli ekstrawertycy lubią wychodzić ze swojej strefy komfortu w zakresie planów i zajęć rekreacyjnych? relacje osobiste wynikają z tego, że poszukiwanie nowości jest bodźcem, który aktywuje czynnik zaskoczenia w obliczu rutyna.
5. Oni czują wygodne, gdy są bohaterami. W tych momentach, w których osoba skupia uwagę rozmowy w grupie, zwykle czuje się komfortowo i cieszy się chwilą. Tak jak ważne jest, aby nie mylić nieśmiałości z byciem introwertykiem, ważne jest również, aby nie mylić tej cechy ekstrawertyka z ciągłą manifestacją ego.

Czym różnią się introwertycy od ekstrawertyków? Po pierwsze, introwersja i ekstrawersja to dwie skrajności tego samego czynnika lub kontinuum. Większość ludzi nie znajduje się w żadnej z dwóch skrajności, ale pośrodku linii, w kierunku jednej z dwóch skrajności. Bycie introwertykiem lub ekstrawertykiem oznacza, że ​​istnieje stabilna tendencja do zachowywania się w sposób zgodny z jedną z dwóch opcji. Nie oznacza to, że zawsze odpowiada się na nie w konkretny sposób, ponieważ sposób, w jaki człowiek się zachowuje, może się zmieniać w zależności od chwili i sytuacji.

Jedną z najbardziej widocznych różnic między introwertykami a ekstrawertykami jest: sposób odnoszenia się do innych. Z tego, co zostało powiedziane do tej pory, można zaobserwować, jak introwertycy i ekstrawertycy w równym stopniu cieszą się relacjami społecznymi, jednak robią to inaczej. Podczas gdy ekstrawertyk uwielbia nowości i duże grupy, introwertyk jest bardziej komfortowy w rozmowie dla dwóch lub kilku osób. Różnica nie tkwi w umiejętnościach społecznych, ale w motywacja do relacji.

Podobnie introwertycy i ekstrawertycy również mają różne sposoby odnoszenia się do zewnętrznego i wewnętrznego świata. Podczas gdy introwertycy cieszą się długimi okresami samotności, które są powodem odpoczynku i wyciszenia, ekstrawertyk poszukuje bodźców zewnętrznych. W przypadku ekstrawertyków zwracają się do innych o stymulację, utrzymanie wysokiej samooceny i pocieszenie. Z drugiej strony introwertycy wykorzystują własne myśli i uczucia do inspiracji.

Chociaż ekstrawertyk zaczyna mieć większy krąg społeczny niż introwertyk, wiele z tych więzi jest tworzonych przez powierzchowny związek, którego tematy rozmów nie obracają się wokół bardzo osobistych spraw. Wręcz przeciwnie, introwertyk nadaje priorytet relacji ze swoim zwykłym kręgiem intymności.

Introwersja jest związana z większym to wrażliwość na karęDlatego introwertycy bardziej szanują zasady. Natomiast ekstrawertycy są bardziej wrażliwe na nagrodyDlatego ekstrawertycy mają tendencję do poszukiwania nowych doświadczeń i podejmowania ryzyka. Podobnie przed podejmowanie decyzji, introwertycy są bardziej skłonni do starannego rozważenia konsekwencji przemyślanego wyboru opcji. Z drugiej strony ekstrawertycy zachowują się bardziej impulsywnie.

Różne badania naukowe wykazały, że różnice między dwoma biegunami tego czynnika osobowości mają podstawy biologiczne. Stwierdzono różnice anatomiczne i funkcjonalne w Ośrodkowy układ nerwowy, na przykład, wstępujący układ aktywacji siatkowatej i układ hamujący, który obejmuje korę oczodołowo-czołową, przyśrodkowy obszar przegrody i hipokamp.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Różnice między introwertykiem a ekstrawertykiem, zalecamy wpisanie naszej kategorii Osobowość.

• Eysenck, H. (2017). Biologiczne podstawy osobowości. Routledge.
• Garcia, M. I. DO. (1999). Style osobowości: Twój pomiar dzięki inwentarzowi milionów stylów osobowości. Roczniki Psychologii, 15 (2), 191.
• Perwin, L. A., i Gondra, J. M. (1979). Osobowość. Desclie de Brouwer.
• Rodríguez de Diaz, M. L. i Diaz Guerrero, R. (1997). Czy cechy osobowości są uniwersalne?. Latynoamerykański Journal of Psychology, 29 (1).