Wyrażanie vs tłumienie emocji: dlaczego to robimy

Myśl ostatnich stuleci nalegała na używanie rozumu zamiast emocji. Kulturowo wykształciliśmy się, aby kierować się „racjonalnie”, zgodnie z założeniem "Myślę, więc istnieję", bagatelizując emocje i ich ekspresję. Obecne otoczenie kulturowe i społeczne wskazuje na brak ekspresji emocjonalnej, przede wszystkim te emocje, które zostały społecznie i kulturowo oznaczone – napiętnowane – jako negatywne, takie jak gniew, smutek, ból czy strach. Emocje te zostały sklasyfikowane jako słabość, a nie potencjał, w związku z czym istnieje tendencja do ich zaprzeczania, tłumienia, maskowania lub łagodzenia. W tym kontekście często słyszy się wyrażenia takie jak: „Jeśli zobaczą, że jesteś smutny lub płaczesz, pomyślą, że jesteś słaby”, „przestań się złościć: myśleć, że jesteś zgorzkniały”, „nie śmiej się tak mocno: wyglądasz tak wulgarnie, kiedy to robisz”, „kontroluj się, nie płacz…”, „mężczyźni nie płaczą”, itp.

Indeks

1. Emocje są stałym elementem naszego programu zachowań
2. Kontrola: neurotyczna strategia radzenia sobie z emocjami
3. Co się dzieje, gdy tłumimy nasze emocje?
4. Im silniejsze stłumienie emocji, tym silniejsza eksplozja emocjonalna
5. Wyrażaj emocje i uczucia

Więc ludzie mają tendencję do kształtowania swojej ekspresji emocjonalnej, aby: społecznie akceptowane kanony, co może wiązać się z tłumieniem lub zaprzeczaniem pewnym emocjom. Jak mówi Maickel Malamed: „Część zarządzania emocjami dotyczy pleśni… mężczyzna myśli, kobieta czuje, mężczyźni nie płaczą, smutek jest zły, strach jest tchórzliwy… emocje giną w kwestii moralnej, a moralność działa, a nie w uczuciach”. Ale oszukujemy samych siebie, udając, że kształtujemy emocje i określamy je jako dobre lub złe, pozytywne lub negatywne. Emocje są po prostu naturalnym wyrazem nas samych, wyrażającym wewnętrzną rzeczywistość, potrzebę.

Jako istoty ludzkie nie możemy zawiesić, odłączyć ani wyeliminować emocji z naszego repertuaru doświadczeń i zachowań. Emocje nie są po prostu opcją w menu, z którego możemy wybrać dowolną z sugerowanych opcji. Stanowią one raczej stały składnik naszego programu zachowania.. Emocje są odruchowe reakcje - impulsy lub dyspozycje - do działania, w różnych sytuacjach i okolicznościach.

Emocje dają nam kierunek, w którym musimy działać w każdej sytuacji, ułatwiając świadomość czego doświadcza nasze ciało, ponieważ są wiernym wyrazem tego, co dzieje się w naszym życiu wewnątrz. W tym sensie emocje dają nam dokładne odniesienie do tego, co dzieje się z nami w danym momencie, oraz odpowiednią energię do działania w każdej sytuacji.

Każda z emocji to znaki, które pomagają nam przygotować się na reagować na różne sytuacje. I tak np. złość informuje nas, że ktoś przekroczył nasze granice, ból mówi nam, że pojawiła się rana, strach komunikuje naszą potrzebę bezpieczeństwa, Przyjemność pomaga nam uświadomić sobie, że nasze potrzeby są zaspokojone, smutek szepcze nam o wartości tego, co zostało utracone, frustracja mówi nam, że mamy niezaspokojone potrzeby – niespełnione cele – impotencja mówi nam o braku potencjału do zmiany, zamęt mówi nam, że przetwarzamy informacje sprzeczny. Każda emocja ma swój własny przekaz i intensywność.

Jedna ze strategii - sterylna i nieskuteczna - którą najczęściej stosujemy, by radzić sobie z emocjami, z którymi się mierzymy czujemy się niekomfortowo, np. złość, strach, bezradność, frustracja, niepewność, między innymi kontrola. Norberto Levy komentuje to: „Kiedy odczuwamy emocję, której nie lubimy, taką jak strach czy złość, chcemy ją kontrolować, aby zniknęła. Ale w ten sposób to się tylko nasila. Sposobem jest pomóc jej dojrzeć ”.

Jest wiele sposobów, aby kontrolować emocje. Możemy je zracjonalizować, stłumić, zaprzeczyć lub po prostu spróbować je odłączyć, na wypadek, gdyby były dla nas zbyt groźne. Ale rezultatem tego „zdyscyplinowanego wysiłku” kontrolowania emocji jest szaleństwo emocjonalne, utrata kontaktu z jaźnią, nieautentyczność, dezintegracja duszy.

Zaprzeczyć lub stłumić „niepożądane emocje”, takie jak strach, smutek lub złość, nie sprawi, że odejdą, bez względu na to, ile „dyscypliny i kontroli” używamy. Będą nadal obecne w naszym życiu, ale wyrażające się w inny sposób, jak sztywność ciała, bezsenność, uzależnienia, brak spontaniczności, niekontrolowane pojawianie się cech. i kontrolowane uczucia, kompulsywność w niektórych naszych działaniach, funkcjonalna degradacja życiowej sekwencji naszej komunikacji (percepcja - uczucie - wyrażenie).

Emocja to energia, którą wytwarza nasze ciało i która ze swej natury stara się wyrazić siebie. Teraz energia, zgodnie z zasadą fizyczną, nie jest niszczona, ale raczej staje się. Tak jest w przypadku emocji, gdy je tłumimy, uniemożliwiając im wyrażenie siebie poprzez płacz, słowa, śmiech itp. przekształca się w choroby takie jak nieżyt żołądka, problemy trawienne, problemy sercowo-naczyniowe, nowotwory i inne choroby; lub w psychicznym szaleństwie, takim jak poczucie winy, depresja, lęk itp. Próba „pogrzebania emocji” jest więc daremnym wysiłkiem. Jak to ujął Don Colbert: „Emocje nie umierają. Zakopujemy je, ale zakopujemy coś, co wciąż żyje ”. Dodaje Deb Shapiro: "Wszystkie tłumione, odrzucane lub ignorowane emocje są zamknięte w ciele."

Kiedy tłumimy emocje, odmawiając im ekspresji, hamowany efekt ekspresji i ruchu jest kierowany do wewnątrz. Tak więc, na przykład, kiedy tłumimy gniew lub strach, napięcie mięśniowe, które powinno być odczuwane w mięśniach zorientowanych na które są zaangażowane w typową reakcję ucieczki lub ataku, są skierowane do wewnątrz, przenosząc to obciążenie na mięśnie wewnętrzne i wnętrzności. Na dłuższą metę napięcie, które towarzyszy emocjom, a które zostało zahamowane, kończy się wyrażaniem poprzez inne formy takie jak skurcze i sztywność mięśni, bóle szyi i pleców, choroby żołądka, bóle głowy, między innymi inne.

Emocje, których nie wyrażasz, nie stawiasz czoła i nie rozwiązujesz, kończą się manifestują się w jakiejś części ciała.

Istnieje również dyskusyjne podejście do: choroby psychosomatyczne, zgodnie z którą psychogenne zaburzenia fizyczne rozwijają się z powodu stłumionych uczuć.

Kontrolowanie emocji to iluzoryczne doświadczenie, z bardzo zwodniczymi osiągnięciami. Za fasadą kontroli, którą tworzy osoba, utrzymywana jest bardzo niepewna równowaga. Pomimo stereotypowych zasobów, których człowiek się uczy: modulacji głosu, postawy ciała, sztucznego spojrzenia, ukrywając gesty twarzy, kontroler osiąga jedynie przejściową transformację swojego zewnętrznego zachowania, za późno lub wcześnie wyparte emocje pojawiają się odkupiona potrzebami wołającymi.

W każdym ze stereotypowych wyrażeń „spokoju, opanowania i zrównoważenia” pojawi się również ich niepewność wyrażona w sztywność, kompulsywność i zły nastrój, aż „kontrolowane” wybuchają w niekontrolowany sposób, w nieprzewidzianych sytuacjach lub wyzwaniach.

Z drugiej strony, im silniejsze tłumienie emocji, tym silniejsza i bardziej wybuchowa ekspresja i uwalnianie tej emocji w pewnym momencie życia. Na dłuższą metę stłumione emocje mają ekspresję wykraczającą poza normalną reakcję. Mówi Don Colbert: „Uczucia uwięzione w człowieku szukają rozwiązania i ekspresji. Jest to część natury emocji, ponieważ muszą być odczuwane i wyrażane. Jeśli nie pozwolimy im wyjść na jaw, emocje będą walczyć o to. Nieświadomy umysł musi pracować coraz ciężej, aby utrzymać je pod zasłoną, która je ukrywa ”.

Emocje, które tłumimy, w końcu uciekają z nieświadomego umysłu.

Klucz do osiągnięcia skuteczności w zarządzanie i zarządzanie emocjami nie neguje ich ani ich nie kontroluje, ale pozwól im płynąć, co nie znaczy, że jeśli np. jesteś zły na współmałżonka, dajesz upust swojej złości i krzywdzisz go, albo wychodzisz poza jego granice i praw, ale raczej pozwól emocjom informować Cię o tym, co się z Tobą dzieje, a następnie zdecyduj, jak wziąć w tym udział w najbezpieczniejszy i produktywny. Ukrytą ideą jest „emocjonalne judo”, które polega na postrzeganiu emocji jako siły, która stara się wyrazić potrzebę ciała i staraj się wchłonąć energię lub siłę (płyń z tym, co czujesz - zyskaj pełną świadomość) i pomagaj (nie blokuj tego, kontrolować ją), aby dokończyć jej ruch, używając jej siły, aby kontynuować swoją drogę, zamiast blokować ją, powodując, że nas przewróci lub przytłaczać. Z drugiej strony, uwolnienie energii, której zwykle używamy do tłumienia emocji, wytworzy ogromne przepływ witalności, który przejawi się w postaci relaksu, kreatywności, satysfakcji i osobistej mocy.

Istnieją trzy metafory, które mogą posłużyć do zilustrowania zarządzania emocjami. Jednym z nich jest porównanie emocji do studni wypełnionej, spiętrzonej, nieruchomej wody, co jest równoznaczne z kontrolowaniem / tłumieniem emocji. A co z wodą w takich warunkach? Naturalnie gnije, traci witalność. Druga metafora to tsunami, którego gwałtowność wody niszczy wszystko na swojej drodze, powodując śmierć i dewastację, co jest równoznaczne z uwolnieniem naszego emocje bez mierzenia konsekwencji, w taki sposób, że stajemy się sługami swoich emocji, raniąc innych i siebie oraz nasycając się konfliktami interpersonalne. Trzecią metaforą jest tama hydroelektryczna, która umożliwia przepływ wody, ale jednocześnie jest kierowana do celów produkcyjnych. To jest obraz, który chcę pozostawić świeży, gdy mówię o emocjonalnym judo.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Wyrażanie vs tłumienie emocji: dlaczego to robimy, zalecamy wpisanie naszej kategorii Emocje.

• Goleman Daniel, Inteligencja emocjonalna, redaktor Javier Vergara, 1996.
• Martin Doris i Boeck Karin, EQ Czym jest inteligencja emocjonalna, Edaf, 1997.
• Colbert Don, Emotions That Kill, Nelson Group, 2003.
• Sarno John, Ulecz ciało, wyeliminuj ból, Od redakcji Sirio, 1998.
• Lange Sigrid, Księga emocji, 2004
• Shapiro Deb, Opowiedz mi o swoich dolegliwościach, a powiem Ci, jak je uleczyć, Robin Book, 2011.
• Levy Norberto, Mądrość emocjonalna.