Introspekcja jest akt samoświadomości która polega na myśleniu i analizowaniu własnych myśli i zachowań, będąc jedną z definiujących cech człowieka. Jesteśmy naturalnie ciekawi siebie. Powtarzamy własne doświadczenia i działania w nadziei zrozumienia, kim i jacy jesteśmy, ale termin ten jest również używany do odnoszą się do techniki eksperymentalnej, która polega na analizie własnych myśli i uczuć w ustrukturyzowanym i rygorystyczny. Dlatego, gdy mówimy o introspekcji, możemy mówić o nieformalnym procesie refleksja nad sobą lub formalna metoda stosowana w badaniach eksperymentalnych w psychologii sprawia, wiele lat. W tym artykule Psychology-Online porozmawiamy o introspekcja w psychologii: co to jest i rodzaje które można odróżnić.
Pierwsze znaczenie introspekcji jest prawdopodobnie najbardziej znane większości ludzi. Chodzi o proces, który obejmuje: zbadać nieprzepisowo nasze własne uczucia i myśli wewnętrzny. Kiedy zastanawiamy się nad naszymi myślami, emocjami i wspomnieniami i badamy, co one oznaczają, jesteśmy introspekcją.
Drugim znaczeniem byłoby technika badawcza opracowana przez Wilhelma Wundt, znany również jako eksperymentalna samoobserwacja. Technika ta polegała na szkoleniu ludzi w możliwie systematyczny i obiektywny sposób analizowania treści własnych myśli.
Introspekcja była najczęściej używanym słowem opisującym metodę Wundta w całej historii psychologii. Wybór tego terminu nie pomógł w znacznym stopniu w zamierzeniu Wundta, którym było opracowanie ściśle kontrolowanej procedury eksperymentalnej.
Ogólnie rzecz biorąc, metoda Wundta była następująca. W pierwszej kolejności przeszkolono szereg obserwatorów o wysokich wymaganiach, a następnie przedstawiono im zestaw kontrolowanych zdarzeń sensorycznych. Następnie poproszono ich o opisanie swoich doświadczeń psychicznych w odniesieniu do przedstawionych wydarzeń. Wundt uznał, że obserwatorzy powinni zachować wysoki poziom uwagi na bodźce i kontrolę sytuacji podczas sesji. Ponadto obserwacje te były również powtarzane określoną liczbę razy.
Jaki był cel tych obserwacji?
Wundt uważał, że istnieją dwa kluczowe elementy, które składają się na zawartość ludzkiego umysłu: wrażenia i uczucia. Aby zrozumieć umysł, Wundt uważał, że badacze muszą zrobić coś więcej niż tylko zidentyfikować strukturę lub elementy umysłu, Ale czymś fundamentalnym, aby móc pójść dalej, było obserwowanie procesów i działań, które zachodzą, gdy ludzie doświadczają świata, który: otacza.
Wundt skupił się na jak najbardziej uporządkowanym i dokładnym procesie introspekcji. W wielu przypadkach respondenci byli proszeni o odpowiedź „tak” lub „nie”. W niektórych przypadkach obserwatorzy udzielali odpowiedzi, naciskając klawisz telegraficzny. Celem było uczynienie introspekcji tak naukowej, jak to tylko możliwe.
Uczeń Wundta również zastosował tę technikę, ale został oskarżony o błędną interpretację niektórych oryginalnych pomysłów Wundta. Wundt rozumiał świadome doświadczenie jako całość, podczas gdy Titchener (student) skupił się na podziale doświadczeń psychicznych na poszczególne komponenty.
Chociaż eksperymentalne techniki Wundta promowały uczynienie psychologii bardziej naukową dyscypliną, metoda introspekcji ma szereg ograniczeń.
Zastosowanie introspekcji jako techniki eksperymentalnej było bardzo krytykowane, zwłaszcza w metodzie Titchenera. Szkoły takie jak funkcjonalizm i behawioryzm uznały tę introspekcję nie miał naukowej wiarygodności ani obiektywizmu.
Inne uwagi krytyczne to:
- Różni obserwatorzy często udzielają znacząco różnych odpowiedzi na te same bodźce.
- Techniki nie można stosować u dzieci.
- Ma duże ograniczenia: złożone tematy, takie jak uczenie się, osobowość, zaburzenia psychiczne i rozwój są trudne lub wręcz niemożliwe do studiowania tą techniką.
Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.
