KATAPLEKSJA: co to jest, objawy, przyczyny i leczenie

Kilka tygodni temu widzieliśmy, jak Pablo Motos, gospodarz znanego programu telewizyjnego, pomógł dziennikarzowi Jordi Évole, który cierpiał na epizod katapleksji. Na zdjęciach widać, jak dziennikarz trzyma się stołu i krzesła, jakby miał zawroty głowy, a prezenter bał się mu pomóc, próbując go wesprzeć.

Katapleksja lub „katapleksja” to bardzo uderzający problem, który może zakończyć się upadkiem osoby na ziemię. Czytaj dalej, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym ciekawym zjawisku. W tym artykule Psychology-Online mówimy o katapleksja: co to jest, objawy, przyczyny i leczenie.

Indeks

1. Co to jest katapleksja
2. Katapleksja i narkolepsja
3. Objawy katapleksji
4. Przyczyny katapleksji
5. Leczenie katapleksji

Słownik psychologii Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego^[1]definiuje katapleksję jako a nagła utrata napięcia mięśniowego, która występuje przejściowo. Utrata ta może wyglądać na zlokalizowaną, obejmującą określony mięsień lub grupę mięśniową lub uogólnioną, obejmującą całe ciało.

Nie wolno mylić katapleksji z innymi terminami, takimi jak katalepsja, katatonia czy narkolepsja. Zobaczmy, jakie one są:

• Katatonia: jest to zmiana zachowania motorycznego, wśród której może pojawić się sztywność lub katalepsja.
• Katalepsja: związane z ustaloną postawą fizyczną lub postawą przez długi czas.
• Narkolepsja: jest to zaburzenie, w którym epizody snu pojawiają się w godzinach czuwania i które mogą pojawić się z katapleksją lub bez.

Chociaż rozróżniamy narkolepsję i katapleksję, ponieważ każdy termin odnosi się do innego zjawiska, prawda jest taka, że ​​oba są ze sobą ściśle powiązane. Dlatego poświęcamy następną sekcję tej relacji.

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne^[2] wskazuje, że katapleksja jest niemal wyłącznym objawem narkolepsji. Prawda jest taka, że ​​w głównych klasyfikacjach zaburzeń psychicznych DSM-5 (Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne) i ICD-11 (Światowa Organizacja Zdrowia)^[3], katapleksja jako taka wydaje się być związana tylko z tym zaburzeniem.

Klasyfikacja ICD-11 rozróżnia dwa rodzaje narkolepsji: narkolepsję typu 1 i narkolepsję typu 2. W pierwszym byłaby to taka, w której osoba doświadcza katapleksji, aw drugim nie byłaby obecna.

W przypadku DSM-5 istnieje tylko jeden rodzaj narkolepsji, któremu może towarzyszyć szereg czynników, takich jak występowanie katapleksji lub niedobór hipokretyny. Klasyfikacja ta określa również poziom nasilenia i obejmuje częstotliwość występowania epizodów katapleksji:

• Łagodna narkolepsjaKatapleksja jest rzadka i pojawia się rzadziej niż raz w tygodniu.
• Umiarkowana narkolepsja: katapleksja pojawia się raz dziennie lub co kilka dni.
• Ciężka narkolepsjaKatapleksja jest odporna na leki i pojawia się kilka razy dziennie.

Katapleksja, jak widzieliśmy, nie jest zaburzeniem jako takim, więc byłoby więcej Wskazane jest, aby mówić o jego cechach, a nie o jego objawach, ponieważ katapleksja byłaby objawem w się. Śladami Dauvilliers^[4], cechy katapleksji są następujące;

• Z utrata napięcia mięśniowego Pojawia się zapaść postawy, opadanie szczęki i osłabienie kolana. Utrata napięcia mięśniowego jest również odzwierciedlona w spadku aktywności elektromiograficznej.
• Osoba nie traci przytomności podczas epizodu katapleksji.
• Silnie emocjonalne bodźce, takie jak śmiech, wywołują napady kataplektyczne.
• Odcinki są krótkie ostatnie sekundy lub minuty.
• Na poziomie mózgu, mierzonym za pomocą elektroencefalografii, mieszanina zachowań podobnych do tego z sen w fazie REM i na czuwanie.

Silne bodźce emocjonalne, takie jak śmiech lub niespodzianka, byłyby wyzwalacze epizodów katapleksji. Słownik Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego również wskazuje, że nieprzyjemne bodźce emocjonalne wywołują epizody kataplektyczne, na przykład podwyższony niepokój. Stwierdzają również, że czasami pacjenci nie znajdują wyraźnych wyzwalaczy dla ich epizodów kataplektycznych.

Wśród różnych struktur mózgu biorących udział w katapleksji możemy znaleźć: mózg ciała migdałowatego, podwzgórze, kora przedczołowa lub kora somatosensoryczna. Ponadto niedobór oreksyny, neuropeptydu, jest również związany z epizodami katapleksji.

Na poziomie psychologicznym, w ramach poznawczo-behawioralnych, terapeuta będzie pracował z pacjentem nad: rozpoznawanie i kontrolowanie sytuacji nasilonych emocjonalnie które mogą wywołać epizody kataplektyczne.

Śladami Marín-Agudelo i Vinaccia^[5], wybrane techniki leczenia opierają się na higienie snu, poprawie jakości snu i wytworzenie nawyków z tym związanych, takich jak techniki relaksacyjne, stymulujące kontrolę i techniki poznawcze.

leczenie psychologiczne powinno być połączone z leczeniem farmakologicznym, co będzie w takich przypadkach niezbędne. Wśród leków, które znajdziemy w leczeniu katapleksji wymieniamy kwas gamma-hydroksymasłowy lub GHB, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne leki hamujące wychwyt zwrotny serotonina i/lub inhibitory norepinefryny i monoaminooksydazy (MAOI).

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Katapleksja: co to jest, objawy, przyczyny i leczenie, zalecamy wpisanie naszej kategorii Neuropsychologia.

1. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (2020). Słownik psychologii APA. Wyzdrowiał z https://dictionary.apa.org
2. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (2014). DSM-5. Przewodnik po kryteriach diagnostycznych DSM-5-Brewiary. Madryt: Od redakcji Médica Panamericana.
3. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) (2018) Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób, rewizja 11. Wyzdrowiał z https://icd.who.int/es
4. Dauvilliers, Y., Siegel, J.M., López, R., Torontali, Z.A. i Peever, J.H. (2014) Katapleksja-kliniczne aspekty, patofizjologia i strategia postępowania. Nature Review Neurology, 10 (7): 386-395. doi: 10.1038 / nrneurol.2014.97
5. Marín, H.A. i Vinaccia, S. (2005) Model poznawczo-behawioralny zespołu narkolepsji-katapleksji: przedstawienie teoretyczne. Czasopismo Psychopatologii i Psychologii Klinicznej, 10 (3), 153-172.

• Balam Álvarez García, H. i Jiménez Correa, U. (2020). Interwencja psychologiczna w zaburzeniach snu: zaktualizowany przegląd. Współczesna Klinika, 11 (2). DOI:10.5093 / cc2020a9