ROZWÓJ OSOBOWOŚCI: etapy i czynniki wpływające

Osobowość to pojęcie, które odnosi się do wyjątkowej i indywidualnej wizji człowieka, czyli chodzi o wizję każdej osoby, którą mamy, fakt, który sprawia, że ​​każdy z nich różni się od innych. W szczególności osobowość kształtuje się dzięki zestawowi cech i cech, które określają zachowanie, postępowanie i sposób działania ludzi w różnych sytuacjach i kontekstach. Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, osobowość jest tym, co pozwala nam odróżnić jedną osobę od innych. Ale dlaczego mamy jedną osobowość, a nie inną? Jak kształtuje się osobowość? A przede wszystkim od czego to zależy? W tym artykule Psychology-Online: rozwój osobowości: etapy i czynniki wpływające, udzielimy odpowiedzi na ten ekscytujący temat.

Indeks

1. Etapy rozwoju osobowości
2. Etapy rozwoju osobowości według Freuda
3. Etapy rozwoju osobowości według Eriksona
4. Czynniki wpływające na rozwój osobowości
5. Rozwój osobowości w dzieciństwie
6. Rozwój osobowości w okresie dojrzewania

Dwie najbardziej znane teorie osobowości, które podkreślają różne etapy składające się na jej rozwój, to z jednej strony teoria Zygmunt Freud z drugiej strony teoria Erika Eriksona. Wyjaśniono je poniżej.

Według Teoria osobowości Freuda, rozwój osobowości dzieli się na pięć etapów lub faz które są utożsamiane ze strefami erogennymi, organami, w których skupia się przyjemność seksualna, energia i libido ludzi.

Ponadto należy zauważyć, że w związku z doświadczeniem jakiejś traumy, fiksacja lub regresja w procesie rozwoju, więc jeśli nastąpi zmiana na jednym z określonych etapów, osobowość osoby będzie przez to zdeterminowana. Etapy Freuda to:

Etap ustny (0-1 rok)

Jest to pierwszy etap rozwoju, który rozpoczyna się w momencie narodzin i trwa do pierwszego roku życia człowieka. Na tym etapie lub fazie przyjemność jest w ustach i jest uzyskiwana poprzez czynności ssania, ssania, jedzenia lub gryzienia. Jest to zwykle związane z akt ssania, gryzienia przedmiotów, pośród innych. Prawidłowa ewolucja tego etapu zależy od przyjemnych i bezpiecznych doświadczeń, jakich doświadczają w tym czasie dzieci. Tak więc, według Freuda, świetny przykład traumy doświadczonej w tej sytuacji, która może spowodować fiksację na tym etapem jest zaprzestanie karmienia piersią wcześniej niż oczekiwano lub robienie tego dłużej niż oczekiwano. niezbędny. Wyniki fiksacji na tym etapie mogą być: uzależnienia od tytoniu, obgryzanie paznokci, pośród innych.

Etap analny (1-3 lata)

Ten etap zaczyna się rok i kończy po 3 latach. Charakteryzuje się tym, że jest etapem, w którym źródło przyjemności znajduje się w odbycie, dlatego też jest związane z przyjemnymi czynnościami kontroli zwieraczy (również pęcherza), takich jak: zachować i/lub przekazać stolec. Według Freuda na tym etapie mogą pojawić się dwie wady, jeśli nie nastąpi odpowiednia ewolucja: z jednej strony Dzieci mogą wykazywać duże zatrzymanie stolca prowadzące do zaparć i w konsekwencji rozwijać się za uparta postać. Z drugiej strony dzieci mogą się buntować i oddawać stolec w nieodpowiednich momentach, a w konsekwencji rozwijać się bardziej destrukcyjny charakter.

Etap falliczny (3-6 lat)

Trzeci etap rozwoju według Freuda zaczyna się w wieku 3 lat, a kończy w wieku 6 lat, a źródło przyjemności koncentruje się na Pieszczoch (w przypadku kobiet łechtaczka porównywalna do stadium łechtaczki). Ten etap wiąże się z przyjemnością, jaką dzieci odczuwają z ekshibicjonizmu swoich genitaliów i zainteresowaniem genitaliami płci przeciwnej i własnymi. Na początku tego etapu ludzie wykazują duże zainteresowanie autoerotyczne, ale z biegiem czasu uwaga zainteresowania przesuwa się w kierunku rodziców, biorąc pod uwagę kompleks Edypa.

Więc kompleks Edypa Charakteryzuje się poszukiwaniem satysfakcji u rodzica płci przeciwnej, choć istnieje również zainteresowanie rodzicem tej samej płci w zakresie przezwyciężenia ich rywalizacji. Na tym etapie dzieci często szukają kontaktu cielesnego, pieszczą, masturbują się lub tworzą fantazje związane z tym, co robią dorośli. Nadchodzi jednak moment, w którym kompleks Edypa wkracza w stan likwidacji, w którym występują niewielkie różnice między chłopcami i dziewczętami.

Z jednej strony, w przypadku dzieci, wrogość, jaką okazują wobec ojca pojmowanego jako rywal, oraz seksualne zainteresowanie matką sprawiają, że dziecko spodziewa się ukarania kastracją. Również niespełnione fantazje o karach mogą prowokować objawy nerwicowe w osobowości dziecka. I właśnie w tej fazie kompleksu Edypa, w której dziecko utożsamia się z ojcem i chce adoptować jego wizerunek, znika rywalizująca agresywność i traci zainteresowanie fallusem.

Z drugiej strony, w przypadku dziewczynekPoczątkowo, podobnie jak dzieci, okazują miłość do matki (rodzica tej samej płci). Ale w przeciwieństwie do chłopców przychodzi czas, kiedy dziewczyny odkrywają brak penisa, konsekwencją mniejszej miary łechtaczki w ich porównaniu i dlatego wyobrażają sobie, że były okaleczone. W związku z tym przypisują jako winowajcę swoje okaleczenie matce i, aby stawić czoła sytuacji ambiwalencji seksualnie decydują się wybrać ojca (rodzica płci przeciwnej) jako obiekt miłości, z powodu zazdrości lub pragnienia ich penis.

Etap utajenia (5-12 lat)

Ten etap rozpoczyna się w wieku pięciu lat i kończy w wieku dwunastu lat, czyli przybliżonym wieku rozpoczęcia dojrzewania. Na tym etapie impulsy seksualne pozostają w stanie uśpienia, to znaczy, w tym okresie u dzieci następuje chwilowe stłumienie instynktu seksualnego. W tym sensie ten etap charakteryzuje się brakiem określonego obszaru, na którym skupia się przyjemność.

Etap narządów płciowych (dojrzewanie i dojrzałość)

Jest to ostatni etap rozwoju według Freuda i towarzyszy mu: zmiany fizyczne, psychiczne i emocjonalne własny wiek. Strefą erogenną, w której skupia się przyjemność, są ponownie genitalia, choć w tym przypadku ludzie mają już zdolność wyrażania seksualności w oparciu o konsensus i więź z innymi ludzie. Innymi słowy, można powiedzieć, że chodzi o seksualność dorosłą i dojrzałą. Ten etap charakteryzuje się ponownie pojawieniem się zainteresowań i satysfakcji seksualnej, rozpoczynają się czynności seksualne, następuje organizacja seksualna i dojrzałość. Ponadto potwierdza się tożsamość seksualną ludzi. Na koniec należy zauważyć, że na tym etapie aspekty takie jak: życzliwość, czułość, otwartość, bezpieczeństwo, uzdolnienia, umiejętność rozumienia i doceniania dobrostanu innych, skłonność do współpracy z innymi ludźmi i tak dalej.

Według Teoria osobowości Erika Eriksona, rozwój osobowości dzieli się na osiem etapów różne, począwszy od narodzin ludzi do ich śmierci. Etapy te polegają na poszukiwaniu i adaptacji ludzi w środowisku, a na każdym z tych etapów pojawiają się sprzeczne koncepcje, które wchodzą w konflikt. Ponadto celem ludzi jest osiągnięcie równowagi między obiema przeciwstawnymi koncepcjami i uzyskanie osiągnięcia na końcu każdego etapu. Etapy Eriksona to:

Zaufanie vs nieufność (0-18 miesięcy)

Pierwszy konflikt, z którym ludzie spotykają się po urodzeniu, to konflikt między zaufaniem a nieufnością i trwa do około 18 miesięcy. W tym wieku dzieci są objęte opieką rodziców w związku z potrzebami dzieci, takich jak żywność, ochrona, opieka, między innymi, więc dzieci mają nadzieję na szkolenie za więź z rodzicami zgodnie z zaspokojeniem Twoich potrzeb.

Dlatego na tym etapie dzieci muszą walczyć z konfliktem między zaufaniem a nieufnością, aby zbudować więź zaufania z rodzicami. Cóż, poczucie zaufania, podatności, frustracji, satysfakcji, bezpieczeństwa itp. określić, jak nawiązać relacje i jakość tych relacji z innymi ludźmi przez całe życie, jednocześnie dziecko musi także nauczyć się ufać sobie. Oznacza to, że przyszłe relacje dziecka z otoczeniem będą zależeć od więzi, jaka została wytworzona na tym etapie z jego rodzicami.

Celem, który należy osiągnąć na tym etapie, jest osiągnięcie punkt równowagi między zaufaniem a nieufnością, fakt, który pozwala dziecku na odpowiednie dostosowanie swojej autonomii do życia społecznego. Ponadto kolejnym osiągnięciem, które należy uzyskać na końcu etapu, jest nadzieja, czyli dziecko musi zrozumieć, że rodzice nie zawsze będą przy nim lub zawsze będą w stanie zaspokoić wszystkie jego potrzeby, więc dziecko musi mieć nadzieję, że przeżyje, gdy nikt nie jest w stanie zaspokoić jego potrzeb. wymagania.

Autonomia kontra wstyd (18 miesięcy-3 lata)

Na tym etapie dzieci zaczynają rozwijać swoje zdolności ruchowe i wydalnicze, co wymaga nauki i kontroli ze strony rodziców. W tym sensie autonomia znajduje odzwierciedlenie u dzieci, ponieważ rozwój tych nowych zdolności powoduje, że poczucie wolności ponieważ czują, że nie są już zależne od swoich opiekunów, aby móc się poruszać, a wraz z upływem czasu dzieci stają się bardziej niezależne dzięki rozwiniętym zdolnościom. Jednak wstyd odbija się u dzieci ze względu na ich niedoświadczony sposób poruszania się lub kontrolowania swojego zwieraczy, a także, w pewnym stopniu, dzięki wolności, jaką rodzice zapewniają swoim dzieciom, które to oznacza wątpić w ich zdolnościczyli tego, co według rodziców dzieci mogą, a czego nie mogą robić.

Osiągnięciem, które należy osiągnąć na końcu tego etapu, jest determinacja lub wola robienia lub nie robienia rzeczy, których dzieci chcą, biorąc pod uwagę zaufanie, jakie mają do siebie. Dlatego w miarę upływu czasu dzieci będą przeprowadzać testy swoich działań, aby móc poznać skutki i konsekwencje każdego z ich działań Działania pociągają za sobą w ten sposób rozwijanie swojej autonomii, jednocześnie będą potrzebowały wyraźnych granic tego, co mogą, a czego nie mogą robić. W tym sensie osiągną równowagę między autonomią a wstydem, co doprowadzi do samokontrola i samozarządzanie własnymi zachowaniami.

Inicjatywa a poczucie winy (3-5 lat)

Na tym etapie dzieci rozwijają swoje umiejętności bardziej autonomicznie niż wcześniej. Dlatego dzięki odkrywaniu swoich możliwości dzieci realizują wszystkie możliwości, które są w ich zasięgu w porównaniu z poprzednim etapem, co zachęca dzieci do inicjatywy, ponieważ: wystawić swoje umiejętności na próbę i umiejętności wykonywania nowych czynności. Niemniej jednak, jeśli rodzice reagują negatywnie Z inicjatywy twoich dzieci, na przykład zbesztanie ich, prawdopodobnie wywoła u dzieci poczucie winy.

Jeśli chodzi o osiągnięcie, które należy osiągnąć na końcu tego etapu, musimy pamiętać, że niezbędna jest równowaga, która pozwala dzieci potrafią rozpoznać odpowiedzialność za swoje czyny i jednocześnie mogą swobodnie działać w ich ramach odpowiedzialność. Dlatego dzieci muszą wiedzieć, jakie są konsekwencje ich zachowań, aby wiedzieć, co powinny, a czego nie powinny robić, prowadząc do osiągnięcia zwanego „celem”. Celem jest to, co pozwoli dzieciom nauczyć się ograniczenia ich działań w stosunku do wszystkiego, co ich otacza.

Pracowitość kontra niższość (5-13 lat)

Na tym etapie dzieci nadal dojrzewają i uczą się na swoich działaniach, dla których muszą działać i eksperymentować. Kiedy nie dostaną tego, czego chcą, wykonując te działania, mogą powstać poczucie niższości i frustracji. Cóż, celem tego etapu jest to, aby ludzie mogli osiągnąć uczucie rywalizacji co pozwala im czuć się zdolnymi do działania w równowadze i robienia tego, co proponują, bez proponowania nieosiągalne cele, które są niewłaściwie ulokowane, bez rezygnacji lub przypisywania porażki niższość.

Poszukiwanie tożsamości a dyfuzja tożsamości (13-21 lat)

Konfliktem, z jakim spotykają się ludzie na tym etapie rozwoju osobowości, jest odnalezienie swojej tożsamości, to znaczy, kiedy osoba jest na tym etapie, o którą walczą dowiedz się, kto jest, znajdź siebie i wiedz, czego chcesz. Z tego powodu na tym etapie ludzie często eksperymentują i odkrywają nowe możliwości, dalekie od tego, co już wcześniej znali. W tym konflikcie często żyje się w niepewności, ma wątpliwości co do ról społecznych, wątpi w preferencje seksualne, kwestionowanie aspektów niezależności i przynależności do grup, przeżywanie wątpliwości ideowych i wartościowych, itp. Cóż, zmiana na tym etapie może spowodować, że tożsamość ludzi nie będzie rozwijana pod ich wolnością i prowadzić do problemów osobowościowych w najbliższej przyszłości.

Intymność vs izolacja (21-40 lat)

Na tym etapie rozwoju osobowości ludzie często szukają osobiste relacje i więzi, aby umożliwić im dzielenie się swoimi doświadczeniami, uczuciami, emocjami i intymnością. To na tym etapie ludzie odnoszą się do innych w inny sposób, szukają bardziej intymnych relacji niż oczekują zaangażowania i wzajemności. Ponadto mają nadzieję, że te relacje pozwolą im dzielić się swoimi doświadczeniami, uczuciami, emocjami oraz że pozwalają im czuć się bezpiecznie i pewnie. Dlatego, jeśli unika się tego rodzaju intymności, ludzie mogą znaleźć się w sytuacji izolacji. Zatem celem tego etapu jest: otrzymać miłość innych ludzi biorąc pod uwagę równowagę między intymnością a izolacją, szanując granice, które każdy wyznacza w zakresie swojej prywatności i łatwości, z jaką się nią dzieli.

Generatywność vs stagnacja (40-60 lat)

W tym okresie ludzie często znajdują się w konflikcie z poczuciem produktywności w codziennym życiu oraz poczuciem stagnacji i bezużyteczności. Ludzie chcą czuć się produktywni i starać się mieć sens, zwykle w związku z braniem odpowiedzialności i dbaniem o coś lub kogoś. Wręcz przeciwnie, ludzie mogą czuć się w stagnacji ze względu na fakt, że nie czują się produktywni, na przykład nie znaleźli partnera uczuciowego, między innymi nie mają pracy. Z tego powodu celem tego etapu jest pnapraw się na całe życie i zaangażuj się w opiekę osobistąNależy więc szukać równowagi między produktywnością a stagnacją.

Uczciwość kontra rozpacz (60-śmierć)

W ostatnim etapie rozwoju osobowości ludzie według Eriksona dochodzą do punktu, w którym Twoja produktywność zaczyna spadać lub przestaje istniećDlatego muszą spojrzeć wstecz i zwrócić uwagę na osiągnięcia poprzednich etapów. Ludzie starają się nie pogrążać w społecznej stagnacji i przekazywać swoją wiedzę kolejnym pokoleniom, więc w tym czasie ludzie są naładowani mądrością. Wszystko to sprawia, że ​​ludzie dbają o swoje zdrowie fizyczne i psychiczne. Tak więc ludzie, którzy są na tym etapie, dążą do: cenią sens ich istnienia i zaakceptuj to tak, jak było przeżywane, zawsze pamiętając o równowadze między integralnością ludzi a ich beznadziejnością.

Na rozwój osobowości może wpływać kilka czynników lub aspektów, zarówno środowiskowych, jak i samej osoby. Czynnikami wpływającymi na rozwój osobowości są:

Z jednej strony, zewnętrzne sytuacje środowiskowe do osoby, która może sprawić, że ludzie dostosują swoje zachowania i myśli do tych sytuacji. Zatem w zakresie czynników środowiskowych wpływających na rozwój osobowości możemy kontemplować m.in. kulturę, doświadczenia.

Z drugiej strony, aspekty wewnętrzne osoby można łączyć, aby wpływać na zachowanie jednostek. Odnosząc się do tych wewnętrznych czynników ludzi, musimy wziąć pod uwagę czynniki biologiczne i dziedziczne, wymagania (na przykład osiągnięcia, przynależność ...), myśli, temperament, charakter i tak dalej.

W dzieciństwie rozwój osobowości jest ściśle związany z relacją temperament z rzeczywistością, która otacza dzieci, to znaczy, w zależności od tego, jak temperament dziecka oddziałuje z otoczeniem, osobowość będzie pod takim czy innym wpływem. Ten bliski związek wynika z wzorców zachowań, które dzieci nabywają w korespondencji z sytuacjami, w jakich zwykle się znajdują. .

Pomijając omówione wcześniej etapy Freuda i Eriksona, które pasują do wieku w dzieciństwie, w okresie niemowlęcym dzieci idą stopniowo rozwijając różne zdolności i zdolności, zarówno poznawcze, jak i fizyczne, które pozwalają im na kontakt i interakcję z rzeczywistością i środowiskiem To ich otacza. To na tym etapie dzieci zaczynają rozwijać więzi emocjonalne i przywiązanie z rodzicami i bliskimi.

Ponadto na rozwój osobowości w dzieciństwie wpływają: wartości, przekonania i normy które dzieci zaczynają nabywać i które są wpajane zewnętrznie m.in. przez władze, rodziców, nauczycieli, starsze rodzeństwo.

Fizyczne zmiany zachodzące w okresie dojrzewania mają duży wpływ na rozwój osobowości w okresie dojrzewania, szczególnie w zakresie: poczucie własnej wartości, bezpieczeństwo, pewność siebie, socjalizacja i seksualność.

To etap, w którym chłopcy… mają tendencję do doświadczania bardzo dlatego, że chcą między innymi odkryć kim są, czego chcą, jakie są ich preferencje seksualne, czego od siebie oczekują. Wszystko to prowadzi do tego, że chłopcy czują się niepewnie i nieufni, ponieważ nie mogą się spotkać, co może prowadzić do niskiej samooceny. Ponadto są w wieku, w którym wygląd fizyczny nabiera dużego znaczenia, więc jeśli nie lubią lub nie akceptują siebie, wpłynie to również na niska samo ocena, strach przed socjalizacją, niepewność i tak dalej.

Tak więc, ponieważ jest to etap, w którym dominuje doświadczenie, na rozwój osobowości może mieć duży wpływ, jak już wcześniej komentowaliśmy. doświadczenie jest jednym z czynników środowiskowych, które mogą przeszkadzać w rozwoju osobowości.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rozwój osobowości: etapy i czynniki wpływające, zalecamy wpisanie naszej kategorii Osobowość.

• Cloninger, S.C. (2002). Teorie osobowości. Wydanie III. Pearson: Prentice Hall.
• Murguía, DL i Reyes, J.M. (2003). Psychoanaliza. Freud i jego zwolennicy. Journal of Psychiatry of Urugwaj, 67 (2), 127-139.
• Seelbach, GA (2013). Teorie osobowości. Meksyk: czerwone trzecie tysiąclecie S.C.
• Tous, J.M. (2008). Osobowość, rozwój i nieprawidłowe zachowanie. Artykuły Psychologa, 29 (3), 316-322.