RODZAJE DOŁĄCZENIA i ich konsekwencje

Nasz styl przywiązania wpływa na nasze życie, od wyboru partnera po rozwój naszych relacji. Z tego powodu rozpoznanie naszego stylu przywiązania może pomóc nam zrozumieć nasze mocne i słabe strony w związkach. Przywiązanie nawiązuje się w dzieciństwie z naszymi rodzicami lub opiekunami i nadal funkcjonuje w wieku dorosłym jako działający model relacji. Pojęcie przywiązania wywodzi się z teorii przywiązania, która pojawiła się w latach 60-70.

Obecnie psychologowie rozpoznają 4 główne typy przywiązania, które mają wpływ na nasze relacje przez całe życie. W tym artykule Psychology-Online wyjaśniamy: rodzaje przywiązania i ich konsekwencje.

Indeks

1. Czym jest przywiązanie?
2. Przywiązanie dziecka i jego konsekwencje
3. Bezpieczne mocowanie
4. Ambiwalentne przywiązanie
5. Przywiązanie unikające
6. Zdezorganizowane przywiązanie

Załącznik to szczególny związek emocjonalny to wiąże się z wymianą komfortu, troski i przyjemności. Badanie przywiązania ma swoje źródło w teoriach Freuda na temat miłości, ale John Bowlby jest autorem uważanym za ojca

Bowlby podzielił pogląd psychoanalityka, że wczesne doświadczenia w dzieciństwie są ważne dla rozwoju i zachowania człowieka przez całe życie

Ponadto Bowlby wierzył, że przywiązanie ma element ewolucyjny, ułatwiający przetrwanie. „Skłonność do nawiązywania silnych więzi emocjonalnych z poszczególnymi jednostkami jest podstawowym składnikiem ludzkiej natury”. Na przykład znajdujemy przywiązanie w specjalnej więzi matka-dziecko.

Badanie to polegało na obserwowaniu, jak dzieci w wieku od 12 do 18 miesięcy reagowały, gdy zostały pozostawione same sobie na krótki czas i kiedy ponownie spotkały się z matkami.

To badanie miało 5 sekwencji do zbadania:

• Matka i syn są sami w pokoju.
• Dziecko eksploruje pokój pod okiem mamy.
• Do pokoju wchodzi nieznajomy, rozmawia z matką i podchodzi do dziecka.
• Matka cicho wychodzi z pokoju.
• Matka wraca i pociesza dziecko.

Na podstawie tych obserwacji Ainsworth doszedł do wniosku, że istnieje: trzy rodzaje przywiązania: przywiązanie bezpieczne, ambiwalentne-niepewne i unikające-niepewne. Później badacze Main i Solomon dodali czwarty styl przywiązania znany jako dezorganizacja-niepewność. Liczne badania potwierdziły odkrycie Ainswortha, a późniejsze badania wykazały, że wczesne style przywiązania mogą wpływać na zachowanie w dorosłym życiu.

Jednym z rodzajów przywiązania jest bezpieczne przywiązanie i przejawia się ono różnie w zależności od okresu życia, w którym się znajdujemy.

Bezpieczne przywiązanie w dzieciństwie

Cechy bezpiecznego przywiązania w dzieciństwie to:

• Będąc w stanie odseparować się od rodziców, to znaczy, że mogą być pod opieką innych ludzi i w pewnym stopniu akceptować ich komfort. Chociaż wolą swoich rodziców od obcych.
• Szukaj pocieszenia u rodziców, gdy się boisz.
• Wyraźnie zdenerwowany, gdy rodzice wychodzą i szczęśliwi, gdy wracają po dłuższej nieobecności. Kontakt zainicjowany przez rodzica jest łatwo akceptowany przez dzieci z bezpiecznym przywiązaniem i dlatego po powrocie witają je radośnie.

Rodzice bezpiecznie przywiązanych dzieci częściej bawią się ze swoimi dziećmi. Ponadto rodzice ci szybciej reagują na potrzeby swoich dzieci i są na ogół bardziej otwarci na swoje dzieci niż rodzice dzieci niepewnych siebie. Badania wykazały, że bezpiecznie przywiązane dzieci są bardziej empatyczne na etapie podziecięcym. Ponadto są mniej destrukcyjne, agresywne i bardziej dojrzałe niż dzieci o ambiwalentnych lub unikających stylach przywiązania.

Aby utworzyć bezpieczny link z rodzicami jest to normalne i oczekiwane, ale nie zawsze tak się dzieje. Naukowcy odkryli szereg czynników, które przyczyniają się do rozwoju bezpiecznego przywiązania, szczególnie wrażliwość matki na potrzeby dziecka w pierwszym roku życia dożywotni. Matki, które reagują nieświadomie lub przeszkadzają w czynnościach dziecka, zwykle wychowują dzieci, które mniej odkrywają, więcej płaczą i są bardziej niespokojne. Matki, które stale odrzucają lub ignorują potrzeby swojego dziecka, mają tendencję do wychowywania dzieci, które starają się unikać kontaktu z nimi. ,

Bezpieczne przywiązanie w wieku dorosłym

Cechy bezpiecznego przywiązania w wieku dorosłym to:

• Skłonność do posiadania dobre relacje z innymi, trwałe i niezawodne.
• Skłonność do dobrej samooceny.
• Ciesz się intymnymi związkami.
• Szukaj wsparcia społecznego.
• Poczuj się dobrze, kiedy dzielisz się uczuciami ze swoim partnerem i przyjaciółmi.

W jednym z badań stwierdzono, że kobiety z bezpiecznym stylem przywiązania mają więcej pozytywnych uczuć na temat swoich dorosłych romantycznych związków niż inne kobiety z niepewnym stylem przywiązania.

Jeden z rodzajów niepewnego przywiązania jest ambiwalentny. Inaczej objawia się w dzieciństwie niż w wieku dorosłym. Następnie w każdym przypadku zobaczymy jego główne cechy.

Ambiwalentne przywiązanie w dzieciństwie

W dzieciństwie przywiązanie ambiwalentne charakteryzuje się:

• Bądź wyjątkowo podejrzliwy, nie ufają obcym.
• Stań się bardzo zestresowany, jeśli rodzice odejdą.
• Kiedy jego rodzice wracają, nie znajduje u nich pocieszenia. W niektórych przypadkach nawet kontakt z rodzicami jest odrzucany lub stosowana jest przemoc, aby ich wypędzić.

Przywiązanie ambiwalentne nie jest zbyt częste i wiąże się z niską dostępnością matki. Gdy te dzieci dorastają, nauczyciele opisują je jako niepewne i nadmiernie zależne.

Ambiwalentne przywiązanie w wieku dorosłym

W wieku dorosłym cechy ambiwalentnego przywiązania to:

• Niechęć do podchodzenia do innych.
• Martw się o to, czy twój partner cię kocha. Który prowadzi do częste zerwania ponieważ związek jest zimny i odległy.
• Wielki żal, gdy związek się rozpada.

Niektórzy autorzy mówią o innym patologicznym wzorcu, w którym dorośli z ambiwalentnym przywiązaniem trzymają się małych dzieci jako źródła bezpieczeństwa.

Innym rodzajem przywiązania jest przywiązanie unikające. Zobaczmy, jakie są konsekwencje tego przywiązania w dzieciństwie i dorosłości.

Przywiązanie unikające w dzieciństwie

Cechy przywiązania unikającego w dzieciństwie to:

• Unikaj rodziców. Unikanie to staje się szczególnie widoczne po okresie nieobecności rodziców.
• Uwaga rodziców nie może być odwrócona, ale nie oczekuje się od nich kontaktu ani pocieszenia.
• Okazuj niewielką lub żadną preferencję rodzicom w stosunku do obcych.

Przywiązanie unikające w wieku dorosłym

Z drugiej strony cechą przywiązania unikającego w wieku dorosłym są problemy z intymnością, wyrażaniem mało emocji w romantycznych związkach lub społeczny i mały niepokój, gdy się skończą i niezdolność do dzielenia się myślami i uczuciami z innymi.

Dorosły unikający przywiązania często unika intymności za pomocą wymówek lub może fantazjować o innych osobach podczas seksu. Osoby z tym przywiązaniem częściej uprawiają przypadkowy seks.

Nadal rozmawiamy o rodzajach załączników, w szczególności o niezorganizowane przywiązanie. Jego cechy są inne u chłopców i dziewcząt niż u dorosłych.

Zdezorganizowane przywiązanie w dzieciństwie

W dzieciństwie cechy zdezorganizowanego przywiązania to: mieszanka zachowań unikający i oporny wobec rodziców. Co pokazuje brak wyraźnego zachowania przywiązania.

• Wygląda na oszołomionego lub zdezorientowanego w obecności rodziców.
• Przyjmij rolę rodzicielską, działając jako opiekunowie rodziców.

Niektórzy autorzy sugerowali, że niekonsekwentne zachowanie rodziców może sprzyjać temu rodzajowi przywiązania. Rodzice, którzy pełnią rolę postaci strachu i otuchy dla dziecka, przyczyniają się do niezorganizowanego stylu przywiązania, ponieważ jest ono tak pocieszone i przestraszone przez samego rodzica, że ​​jest zdezorientowane.

Zdezorganizowane przywiązanie w wieku dorosłym

Zdezorganizowane przywiązanie w wieku dorosłym charakteryzuje się następującymi aspektami.

• Trudności z widzeniem innych bez znaczących zniekształceń.
• Znacząca dysfunkcja zdolności do tworzenia emocjonalnie znaczących relacji i uczuć.
• Ich relacje bywają niestabilne.
• Niektórzy ludzie z Zaburzenia osobowości mieć niezorganizowany styl przywiązania.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje przywiązania i ich konsekwencje, zalecamy wpisanie naszej kategorii Emocje.

• Duarte Mendoza, K. D. (2019). Zdezorganizowane przywiązanie, jego wpływ na rozwój emocjonalny dziecka (Praca licencjacka, BABAHOYO: UTB, 2019).
• Gago, J. (2014). Teoria przywiązania. Połączenie. Agintzari S. Kooperacja. Inicjatywy Społecznej. Baskijska Szkoła Terapii Rodzinnej Navarra.
• García de León, S. (2019). Zachowanie przywiązania: jego różne czynniki: nowy rodzaj przywiązania? Hiszpański redakcja akademicka.