Choroba Parkinsona: ogólna charakterystyka pacjentów

Choroba Parkinsona w drugiej najważniejszej patologii neurodegeneracyjnej, zarówno w Hiszpanii, jak i na świecie, po chorobie Alzheimera. W tym artykule nie będziemy omawiać aspektów patofizjologicznych, semiologicznych, anatomicznych ani leczenia farmakologicznej choroby jako jednostki chorobowej, ale skupimy się bezpośrednio na ludziach afektowany. Wyjaśniamy dziewięć kwestii dotyczących ludzkich aspektów pacjentów z chorobą Parkinsona. W tym artykule poświęconym psychologii online odkryjemy: ogólna charakterystyka pacjentów z chorobą Parkinsona aby wiedzieć, jak może to wpłynąć na osobę, która cierpi na tę chorobę.

Indeks

1. Znani ludzie z chorobą Parkinsona
2. Osobowość pacjenta z chorobą Parkinsona
3. Psychologiczne problemy choroby Parkinsona
4. Parkinson nie jest chorobą współczesną
5. Chorzy to nie tylko starsi ludzie
6. Kogo dotyczy PD (choroba Parkinsona)
7. Choroba Parkinsona nie jest rasistowska
8. Osoby dotknięte chorobą Parkinsona w liczbach
9. Przyczyny choroby Parkinsona

Choroba Parkinsona (PD) nie rozróżnia statusu społecznego i moralnego. Cierpią na nim zarówno bogaci, jak i biedni, profesorowie uniwersyteccy i analfabeci, przestępcy i święci. Wpłynęło to na istotne osobistości, takie jak Jan Paweł II (przywódca religijny), Michael J. Fox (aktor), Francisco Franco (polityk wojskowy), Salvador Dalí (malarz), Arthur Koestler (pisarz), Adolf Hitler (polityk wojskowy), Muhammad Ali-Clasius Clay (bokser), Henry Head (neurolog), Richard Dunn (astrofizyk), Jack Dempsey (sportowiec), Yasir Arafat (polityk wojskowy), Igor Mitzsovich (balet), Mao Tse Tung (polityczny)…

Przez lata kwestionuje się, czy chP wpływa bardziej na określony typ osobowości konkretny. Wśród osób dotkniętych chorobą Parkinsona niektórzy autorzy uważają, że widzą więcej reprezentowanych cech osobowości, takich jak powaga, uczciwość, samoocena, socjalizacja, uzależnienie od grupy (czy to rodzina, kościół, państwo), szczegółowość, skrupulatność, pracowitość, akceptacja norm i praw, moralność sztywny, zdrowy rozsądek, konserwatyzm, konwencjonalne i monogamiczne życie seksualne, odpowiedzialność, antyhedonizm (w ramach żartobliwej i spontanicznej przyjemności z życie)…

Jednak dyskutuje się, czy te cechy są pierwotne i istniały wcześniej u zdrowego osobnika przed rozwojem chP, czy też zmiana dopaminergiczna (właściwa choroba Parkinsona) płatów czołowych i innych mezokorowych obszarów mózgu to te, które wtórnie generują te cechy osobowości już u osoby chory.

Z jakiegoś powodu prawdą jest to, że Osoby cierpiące na chorobę Parkinsona są „dobrymi pacjentami” dla swoich lekarzy, którzy również doceniają i cenią ich jako „dobrych ludzi”. Jako dane dotyczące zaburzeń osobowości, które są wykrywane klinicznie u osób dotkniętych chorobą, możemy przedstawić wyniki badania prowadzonego przez autora w 2002 roku. Znaleźliśmy to 59% pacjentów z ChP w środkowych stadiach choroby wykazywało zaburzenie osobowości Typ obsesyjno-kompulsywny, paranoidalny lub apatyczny (NEPT), wykazujący połowę objawów o nasileniu łagodnym-umiarkowanym, a drugą połowę o nasileniu intensywnym-ciężkim.

Pacjenci z chorobą Parkinsona cierpią nie tylko na neurologiczne zaburzenia ruchowe typowe dla deficytu dopaminy w jądrach podstawy (drżenie, sztywność mięśni, spowolnienie ruchowe, zaburzenia równowagi i odruchy) Podobnie istnienie wielu zaburzeń psychicznych, które może być bardziej pogorszony dla jakości życia chorego i jego rodziny, niż silniki.

Poniżej dokonujemy przeglądu syntezy tych zaburzeń psychopatologicznych, które spotykamy w pracy ww. od 2002 r., wykorzystując jako instrument diagnostyczny SCID-I VC Wywiad Strukturalny DSM IV.

Niewiele mniej. Istnieją już bardzo stare opisy, nawet w Rigwedzie i Biblii, które wydają się odpowiadać cierpiącym na chorobę Parkinsona. Naukowo został po raz pierwszy mistrzowsko opisany przez angielskiego lekarza Jamesa Parkinsona w 1817 roku. Opisuje dokładnie te same znaki, które obserwujemy dzisiaj.

Dr Parkinson nazwał tę chorobę „porażający paraliż”, podkreślając dwa główne objawy jako zaburzenia ruchowe: sztywność (porażenie) i drżenie (pobudzenie). Gorąco polecamy przeczytanie oryginalnej książki J. Parkinsona.

Choroba Parkinsona może wpływają na ludzi w każdym wieku. Prawdą jest jednak, że jest więcej osób dotkniętych chorobą w starszym wieku, zwłaszcza w wieku powyżej 65 lat. We Wspólnocie Madrytu 77% pacjentów z chorobą Parkinsona należy do osób starszych.

Osoby dotknięte wczesnym początkiem choroby Parkinsona (EPIT), czyli osoby w wieku poniżej 50 lat, stanowią 20% całkowitej PD. Istnieje nawet młodzieńcza postać choroby (poniżej 25 lat), która obejmuje prawie 5% osób dotkniętych chorobą Parkinsona. Błędnym mitem jest przekonanie, że PD jest wyłącznie „chorobą starego”.

A to kłamstwo sprawia, że ​​młodsi chorzy bardzo cierpią, ponieważ odczuwają intensywny wstyd społeczny i zdecydowanie odrzucają fakt, że cierpią na zaburzenie, że nie rozumieją dobrze, jak może się im przytrafić, jeśli nie są tak większy.

Jeśli chodzi o seks, w Hiszpanii dotyka mężczyzn prawie tak samo jak kobiety, chociaż te pokazują, że są nieco mniej podatne na chorobę Parkinsona: 55% mężczyzn i 45% kobiet. Niektóre badania związane z tym tematem wskazują, że żeńskie estrogeny chronią komórki żeńskie przed degeneracją i śmiercią. Zjawisko to jest również wykrywane w chorobie Alzheimera i zawale mięśnia sercowego.

Statystyki pokazują, że choroba Parkinsona jest trochę częściej w miastach niż w miastach. Być może wynika to z faktu, że mieszkańcy wsi są bardziej narażeni na neurotoksyny środowiskowe (pestycydy, nawozy) lub ze skłonności do chowu wsobnego wieś (poślubienie mieszkańców tej samej miejscowości raczej ze sobą niż z obcymi) wzmacnia wady genetyczne i zwiększa prawdopodobieństwo cierpienia Parkinsona.

Jako ciekawostkę PE pojawia się rzadziej u nałogowych palaczy niż niepalący. Obecnie istnieją pewne kontrowersje dotyczące przyczyn tych danych: niektórzy badacze twierdzą, że nikotyna ma działanie neuroprotekcyjne ze względu na wzrost czynników troficznych, inni naukowcy, że ze względu na być przeciwutleniaczem… W każdym razie wysokie ryzyko raka krtani lub płuc sprawia, że ​​nie jest możliwe zalecenie ogólnej populacji, aby palili dużo, aby uchronić się przed chorobą Parkinsona. przyszłość.

Choroba Parkinsona znaleziono go we wszystkich rasach i kontynentach. Wydaje się, że jest nieco bardziej powszechny u białych niż u Azjatów czy mieszkańców Afryki Subsaharyjskiej. Ale może być tak, że ten fakt jest po prostu odpowiedzią na większą wrażliwość wczesnej diagnozy w Europie niż w innych częściach świata, dlatego choroba jest łatwiej wykrywalna.

Ponadto dłuższa średnia długość życia Europejczyków (populacja się starzeje) sprzyja większej liczbie pacjentów, u których rozwija się choroba Parkinsona związana z osobami starszymi.

• Chociaż liczby różnią się nieco w zależności od autorów, można powiedzieć, że ogólnie dotyka 0,25% całej populacji, i 1'7% osób starszych.
• W Hiszpanii zdiagnozowano chorobę Parkinsona u około 90 000 osób. Szacuje się jednak, że rzeczywista liczba może wynosić około 110 000 dotkniętych, ponieważ pewna liczba osób, na przykład w akademikach lub z łagodnymi objawami, nadal nie otrzymuje precyzyjnej i formalnej diagnozy od neurologa.
• Liczba pacjentów z chorobą Parkinsona należących do stowarzyszenia jest niewielka: w całej Hiszpanii nie przekracza 5000 członków, czyli mniej niż 5%. Dane te nie są rzadkie w Hiszpanii, gdzie asocjacyjność pacjentów z jakąkolwiek chorobą zwykle nie przekracza 3%.
• W Madrycie dotkniętych byłoby około 10 000 osób, z czego mniej niż 900 członków zintegrowało się z Madryckie Stowarzyszenie Parkinsona, które reprezentuje 8% populacji cierpiącej na chorobę Parkinsona w Madrycie.

To ostatnie pytanie odnosi się do kontrowersyjnego pytania: czy przyczyną PD jest zewnętrzny czynnik toksyczny dla środowiska, czy też wewnętrzny czynnik genetyczny? Tak właściwie Przyczyny PD są wielorakie, często współistniejące i jeszcze mało znane: genetyczne, apoptoza, utlenianie neuronów, toksyczne spożycie zewnętrzne, zakaźne, urazowe, mózgowo-naczyniowe, farmakologiczne, wysokie stężenia żelaza w mózgu (syderoza) itp.

W niektórych badaniach stwierdzono, że PD występuje częściej wśród osób dobrze pijących niż osób pijących wodę rzeczną. Możliwym wyjaśnieniem tego faktu byłoby to, że woda dobrze koncentruje metale i rozpuszczalne substancje toksyczne dla mózgu. Zgodnie z poprzednim argumentem, choroba Parkinsona okazuje się być nieco częstsza w zawodach, które bezpośrednio współpracują z potencjalnie toksyczne przedmioty (mangan, miedź, CO, metanol, pestycydy, herbicydy, inne fosforany organiczne). Na przykład w USA choroba Parkinsona jest rozpoznawana wśród strażaków jako choroba zawodowa ze względu na częste wdychanie toksycznych oparów i oparów z pożarów. Zespoły Parkinsona wykryto również u narkomanów.

Badania 15 lat temu dotyczące narkomanów, którzy wstrzyknęli sobie substancję produkcyjną, są teraz klasyczne domowej roboty, zwana meperydyną (MPTP), która atakuje jądra podstawne mózgu, powodując poważną sztywność i drżenia Później w laboratoriach odkryto, że MPTP powoduje również objawy choroby Parkinsona wstrzykniętej małpom. Jednak wkład czynniki genetyczne. Zidentyfikowano już dziewięć genów (znanych jako Park1 do Park9), które są istotne jako czynniki sprawcze, zwłaszcza w najwcześniejszych i rodzinnych postaciach choroby Parkinsona.

Ale ogólnie przyjmuje się, że geny determinują dopaminergiczną „wrażliwość neurologiczną”, która predysponuje do osoba cierpiąca na chorobę Parkinsona, jeśli zbiegają się z nią inne elementy, ale które nie powodują bezpośrednio i nieodwracalnie PE. Z tego powodu jest to choroba sporadyczna, czyli występuje w pojedynczych przypadkach w obrębie rodziny.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Choroba Parkinsona: ogólna charakterystyka pacjentów, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia kliniczna.

• Agiz J. Rozważania na temat choroby Parkinsona z podstawowej opieki zdrowotnej. PM, 2002 (2); 4: 6-8.
• Alberca R, González R, Ochoa JJ. Diagnostyka i leczenie PD. Madryt: Ergon; 1996.
• Bayés A. Kompleksowe leczenie osoby dotkniętej chorobą Parkinsona. Barcelona: Fundació Institut Guttmann; 2000.
• Bayés A i Linazasoro G. Życie z chorobą Parkinsona. Madryt: Meditor; 1994.
• Bayés A i inni. Choroba Parkinsona, opieka nad opiekunem. Barcelona: Akcja medyczna; 2003.
• Kataloński MJ. Wyjaśnianie mitów i uprzedzeń dotyczących choroby Parkinsona. PM, 2002 (2); 4: 4-5.
• Diaz E. Zasoby społeczne dla pacjentów z chorobą Parkinsona. PM, 2003 (2); 9: 17-21.
• González R. Dziwny przypadek dr Parkinsona. Grenada: GEU; 1997.
• Iriarte LM, Cuartero E. Epidemiologia choroby Parkinsona. FEP, 2000; 6: 1-4.
• Lawson J. Objawy choroby Parkinsona. PM, 2003 (2); 4-6.
• Micheli F, Scorticati M. Życie z chorobą Parkinsona. Madryt: Panamski lekarz; 2000.
• Pondal M, del Ser T, Bermejo FP. Traktat o chorobie Parkinsona. Madryt: Luzan; 1997.
• Rodríguez del Alamo A. Aktualna sytuacja choroby Parkinsona. Pomoc i opieka nad pacjentem z chorobą Parkinsona. Madryt: Tempora;
• 2002.
• Rodríguez del Alamo A. Choroba Parkinsona. Utopia (magazyn komputerowy) 2002, 9; 23 ekrany. Dostępne pod adresem URL: portalsolidario.net/revista/MJ02/colabora1.php3.
• Rodríguez del Alamo A, Vicario A, de Benito F, Donate S. Zaburzenia psychiczne w chorobie Parkinsona (część 1 i 2). Psychiatria, 2003; 2 (7).
• Rodríguez del Alamo A, przez Benito F. Objawy emocjonalne w chorobie Parkinsona. PM, 200.