Kim był Keynes i co proponuje w keynesizmie?

John Maynard Keynes, urodził się 5 czerwca 1883 roku w Cambridge w Wielkiej Brytanii, dokładnie tam, gdzie znajduje się renomowany uniwersytet o tej samej nazwie. Jedna z pierwszych uczelni kształcących specjalistów w dziedzinie ekonomii w kraju, gdzie Keynes był najpierw studentem, a następnie edukatorem w tej samej karierze.

Keynes Był znany jako jeden z najbardziej wpływowych ekonomistów XX wieku, ponieważ jego myśli i idee znacznie wykraczały poza obecne teorie i politykę ekonomiczną.

 Główne myśli keynesizmu

• Keynes argumentował, że gospodarka kraju powinna być regulowana szeregiem polityk lub wytycznych, które z politycznego punktu widzenia pozwalają wyprowadzić kraj z depresji ekonomicznej.
• Według niego rządy powinny dążyć do stymulowania popytu generowanego w gospodarce rynkowej. W taki sposób, aby najlepszym sposobem promowania popytu było stosowanie polityki podatkowej, czyli tego, czego państwo nie może pokryć, skutecznej polityki fiskalnej dostaw.

Wydarzenia związane z historią Keynesa

• Po pierwsze, powstanie ekonomii jako nauki społecznej, która w pierwszych latach życia odrywa się od filozofii, przekształcając się w autonomiczną dyscyplinę.
• Jak pokazało doświadczenie, był to bohater ogromnej depresji ekonomicznej, której doświadczyło wiele krajów w latach 30., produkt I wojny światowej, który był impulsem w rozwoju jego własnych pomysłów dotyczących gospodarka.

Keynes ustanowił teorie o krótkoterminowym działaniu gospodarki narodowej i zbadał decyzje, które trzeba było podjąć, aby osiągnąć bardziej pożądaną sytuację dla państwa. Pełnił funkcję teoretyka akademickiego i specjalisty w dziedzinie ekonomii, a jednocześnie polityka w Izbie Lordów, na rzecz partia liberalna, która dodawała sił jego pomysłom i służyła do bacznego obserwowania rozwoju gospodarczego. rządowy.

Podstawy jego teorii

Keynes rozważał tematy dodane do wartości ekonomicznych, takie jak zatrudnienie i bezrobocie, zachowanie rynku pod względem konsumpcji, produkcji, oszczędności lub inwestycji związanych z działalnością gospodarczą naród.

Twierdzi, że te czynniki i wzajemne powiązania między nimi są w stanie ożywić zachowania gospodarcze kraju, a tym samym wpływają na zachowanie jednostek.

To, co naprawdę niepokoiło Keynesa, to obserwowanie tego, co wydarzyło się w krótkim okresie, tj. sytuacji takich jak zaprzestanie pracy lub kryzys w jego kraju w W porównaniu z innymi ekonomistami, którzy widzieli sytuację z innej perspektywy, problemem nie był brak zasobów, ale bezrobocie i istnienie zasobów. resztki.

Keynesizm

Keynesizm Jest to dobrze znana teoria ekonomiczna, charakteryzuje się fundamentalnie, ponieważ wspiera interwencjonizm jako najlepszą opcję wyjścia z kryzysu.

Wywołał rewolucję, która zatrzymała klasyczne myślenie ekonomiczne oparte na liberalizmie i wskazała rozwiązanie dla cykli koniunkturalnych.

Keynes postrzegał niski popyt jako główną przyczynę kryzysów. Zaproponował stymulowanie popytu poprzez interwencjonizm, jako mechanizm regulacyjny gospodarki w czasach depresja. Ekonomista badał wszystkie zagregowane problemy gospodarki, takie jak bezrobocie, inwestycje, konsumpcja, produkcja i oszczędności kraju i te argumenty stanowiły podstawę Makroekonomia.

Dlatego postawił pytanie: Dlaczego w czasach kryzysu mamy nadmiar zasobów? Według niego powodem byłby niewystarczający popyt, konieczność wykorzystania wszystkich zasobów dostępne, czyli firmy zatrudniające niewielu pracowników, ponieważ nie mają zdolności produkcyjnych, znaczy. Ponieważ nie ma możliwości zatrudnienia, generowane jest bezrobocie lub nadwyżka pracowników.

Jeśli płace nie spadają, a ceny spadają, oznaczałoby to, że pracownik pobierałby więcej w ujęciu realnym, ponieważ mógłby kupić więcej towarów za tę samą kwotę. W tym sensie, jeśli siła nabywcza wynagrodzeń wzrośnie, pojawi się większa podaż zasobów ludzkich, ale mniej firm będzie mogło zatrudniać pracowników ze względu na koszty ich usług. W tym łańcuchu doszłoby do wstrzymania działalności, co doprowadziłoby do depresji na rynku, co spowodowałoby spadek cen, tworząc błędne koło.

Według Keynesa samo podnoszenie płac nie jest sposobem na radzenie sobie z sytuacjami kryzysowymi, rozwiązaniem na niewystarczający popyt może być zastosowanie polityki stosowane przez jednostki rządowe, które byłyby odpowiedzialne za przesuwanie popytu poprzez politykę podatkową, politykę monetarną i politykę kursów walut waluta.

Z tego powodu głównym celem keynesizmu było zapewnienie instytucjom instrumentów, które pozwoliłyby im radzić sobie w czasach kryzysu i recesji. Zaproponowanie kontynuacji wydatków budżetowych państwa (polityki fiskalnej) przez pochodną mnożnik powodujący w obliczu wzrostu zagregowanego popytu i jego związku z poziomem zatrudnienia i dochód.