Dlaczego zakochujemy się, kiedy jesteśmy najmniej, kiedy najmniej mamy?

Może się to wydawać zniechęcającą intencją miłości w czasie, gdy miłość jest ofiarowana jako ratunek na cierpienia milionów ludzi. Wszystko czego Ci trzeba to miłość nadal jest oferowana jako średniowieczna magiczna formuła, która położy kres wszelkiego rodzaju bólowi. Miłość może wszystko, co mówi się z wielu stron. Konieczne byłoby zwrócenie większej uwagi na źródła rynkowe zainstalowane w środkach masowego przekazu.” które napędzają trendy w populacjach do szczęśliwego życia na podstawie miłość.

W tym artykule PsychologyOnline odpowiadamy na pytanie: dlaczego zakochujemy się, kiedy jesteśmy najmniej, kiedy najmniej mamy.

Indeks

1. Czym jest miłość
2. Różnica między miłością a zauroczeniem
3. Porażka i zauroczenie
4. Zauroczenie jako towar

Niewątpliwie termin miłość jest polisemiczny, a nie ten, który krąży w wyobrażeniu świata zachodniego i nadaje mu szereg funkcje z niewątpliwymi małymi elementami racjonalnymi:

1. Miłość przybywa, pojawia się lub jest poszukiwana.
   Pojęcie to jest wpisane w fantazję o dostępie do szczęśliwych doświadczeń, które w istotny sposób modyfikują egzystencję tych, którzy je przeżywają. Znalezienie skarbu na końcu tęczy, zanurzenie się w głębię radości i innych aluzji, a nie Tak czy inaczej, umieszczają kochającego podmiotu w pasywnym stanie, pomimo jego impulsów przybycia lub zbadania drogocennego złota, miłość.
2. Miłość prowadzi do szczęścia. Jest wizualizowany jako obiekt, który generuje przyjemne emocje. Oczekuje się, że odepchnie negatywne aspekty życia, jak gdyby był amuletem chroniącym przed nieszczęściem. Jeśli jest miłość, reszta nie ma znaczenia, ponieważ radość jest zapewniona.
3. Miłość leczy. Tutaj pełni rolę naprawczą. Problemy rozwiązywane są wraz z nadejściem miłości. Działa więc jako środek leczniczy. Jest w stanie przywrócić zdrowie, gdy tylko się pojawi. Z tej funkcji wywodzi się pochodzenie religijne, ponieważ ta perspektywa zajmuje najwięcej miejsca przy wchodzeniu w różne sfery ludzkie, takie jak rodzina czy kręgi przyjaciół. Wśród innych koncepcji ...

Rozróżnia się także miłość i zauroczenie, ponieważ różne stany lub warunki. Pierwszy występuje w aspektach życia ludzkiego, mając pewien rodzajowy wyraz dobrego samopoczucia, cierpi na dużą niejasność, gdy być umieszczony w wymiarze zbliżonym do naturalnego, tracąc z oczu fakt, że jest to w przeważającej mierze historyczna konstrukcja, pomimo jej podobieństwa z biologicznymi czynnikami gatunku, które genetycznie łączą okazy dla różnych funkcji: ochrony, krycia i reprodukcja. Dawanie miłości lub odczuwanie miłości prowadzi do uznania w kimś lub czymś wysokiej wartości.

zaślepienieze swojej strony powoduje regularne zaburzenia życia tematów według ważności przypisanej komuś lub czemuś. Jest to niewątpliwie upośledzenie funkcji czuciowo-percepcyjnych, które oscylują między przyjemnością a bólem. Jest to powszechnie doświadczane zgodnie z odniesieniami społecznymi, chociaż obecność oferowanych obrazów, jak wspomniane przez środki masowego przekazu doprowadziło do stereotypów promowanych za pośrednictwem marketing. Poprzez indukcję hipnotyczną, wiadomości o zauroczeniu są stale emitowane jako okoliczność fortuny. Gatunek literacki par excellence kapitalizmu, powieść, często ma tę misję, by promować, że zakochiwanie się jest siłą i celem. Zachowanie w miłości jest przedstawiane jako wynik spożycia składników odżywczych, które wzmacniają życie lub reprezentują je w cierpieniu.

Pogoń za zakochaniem się jest mylona z pogonią za miłością. Udręczone twarze są pokazywane, ponieważ nie zaspokajają tego, co dyktują im ich impulsy, i wywnioskowano, że jest to miłość. Erick Fromm w swoim słynnym dziele Sztuka kochania twierdzi, że zakochiwanie się jest wiernym wyrazem afektywnych struktur podmiotu. Zakochuje się według tego, co przeżyte, do tego, co przeżyte, niewątpliwie kontrsensem byłoby zrozumienie ekwiwalentu zakochania się w wirusie, który pochodzi z niespecyficznego miejsca.

Oczywiście dochodzi do zauroczenia wzmacniać różne zdolności u przedmiotów: tolerancja, stawianie czoła przeciwnościom z postawami bardziej zrównoważonymi, uznanie życia za wartość nadrzędną m.in.; Jednak w wielu przypadkach tak nie jest, zwłaszcza gdy ludzie cierpią z powodu ciągłej frustracji nieosiągnięcia szeregu oczekiwań, które pojawiły się w ich historii życia.

Ci, którzy potrafią się aktywować poprzez doświadczenie zakochania, nie robią tego przez ten czynnik, na ogół mają niezwykłą konstrukcję konstrukcyjną. Innymi słowy, zauroczenie wpływy zgodnie z montażem emocjonalnym podmiotów co warunkuje jego rozwój od okoliczności zadowolenia. Nie są to inwokacje promujące teksty o samodoskonaleniu, których naleganie, aby ludzie byli szczęśliwi pomimo swoich niedociągnięć, są niczym innym jak alibi dla nierówności społecznej; ale solidna realizacja przemian, które spełniają część ich życzeń. Osiągnięcie ważnej części tego, czego oczekuje się w życiu, jest niezbędnym stanem, aby zakochać się w mniej tragiczny sposób. Zakochanie się będąc bezrobotnym to nie to samo, co prowadzenie organizacji.

Sukces jest niewątpliwie związany z odpowiedziami udzielonymi w doświadczeniu zakochiwania się, mimo to jest również Jest to specyficzna dziedzina ludzkiego życia, która może być słabo uczęszczana, podczas gdy w innych jest to wzmacnia. Jednak trend nie polega na tym, aby osoby o znaczącym rozwoju ekonomicznym, zawodowym, społecznym lub jakimkolwiek innym zatracały się przez zakochiwanie się. Załamują się, ponieważ kochają kogoś szaleńczo i odkładają na bok swoje imperium. Nie, ogólnie rzecz biorąc, ci, którzy najbardziej wymykają się spod kontroli w zakochiwaniu się, to: którzy mają najmniej, którzy zostali najmniej przekroczeni. Te najmniej realizowały procesy konstrukcyjne w jakiejś sferze ludzkiej twórczości. Okoliczność wyrażona w szczęście w pieniądzach; pechowa miłość jest prawie mitem, gdy powstaje, jest chwilowa lub w skrajnym zaniedbaniu afektywnym. Ponieważ wykracza poza społeczne spojrzenie, zostaje nałożony na tego, kto go wykonuje. W tym sensie niewielka wartość afektywna i znaczenie społeczne w zakochiwaniu się w tematach, które rozwijają się w innych obszarach, są raczej zjawiskiem, a nie regularnym wydarzeniem.

W odwrotności do hipotetycznych korzyści z zakochania się tam, gdzie ich życie zakłada osiągnięcie osiągnięcia, częstą rzeczą jest pojawienie się braków które, jak na ironię, nie zasłaniają się zakochiwaniem, bo emocje dobrostanu w zasadzie łagodzą luki, nie uzupełniają ich, zakrywają. Związek między intensywnością przyjemności z zakochania a stanami ich realizacji pozostaje odwrotnie proporcjonalny, im mniejsze doświadczenie w osiąganiu celów, tym większe stopień zauroczenia, znalezienie w takim fakcie zespołu doznań, które przesłaniają niezaspokojone potrzeby, a konkretnie takie, które domaga się rozpoznania i akceptacji Społeczny. Niezaspokojone pragnienia, niespełnione żądania transcendencji, fantazje o lepszej przyszłości, która jeszcze się nie zaczęła, oczekiwanie kolosalnego szczęścia, obrazy stereotypowa realizacja, wspinaczka na szczyty poza zasięgiem śmiertelników, ogromna akumulacja kapitału, przepełniona sława, wśród kilku innych perspektyw na czasy przyjść.

Niematerializacja aspiracji jest zwykle zorientowana na dwa sposoby: cele są zwiększone gdy napotyka na niemożność wykonania w przypadku odroczenia; cele te są ostatecznie anulowane przez zainstalowanie zniechęcających wizji u osób, w których stany depresyjne są czymś znajomym. Niepowodzenie w osiąganiu celów życiowych jest podatnym gruntem do zakochiwania się, ponieważ symbolicznie stanowi drogę, która toruje drogę do tego, co jest pożądane. Tak, zakochiwanie się oznacza wzmocnienie postaw w wykonywaniu codziennych prac lub wręcz przeciwnie, porzucanie ich na rzecz zainwestuj więcej czasu w zadania związane z miłością na obiecującej podstawie, że wzrost poprawy jest widoczny w różnych jej aspektach realizacja.

Niepowodzenie intencji ma w formule frustracji własną drogę do pojawienia się niewygody, antypatie, nieufność i resentymenty, czyli mała materia emocji i korzystne wsparcie poznawcze dla współistnieć. Łatwo sobie wyobrazić, że znalezienie się w zmiażdżonej relacji z tymi składnikami nie będzie implikować ich rozwiązanie, zostanie ukryte lub pozostanie utajone, dokonując odpowiedniej inwestycji. Niechęć zamienia się w radość. Nieufność w rezygnowaniu z problemów osobistych. Urazy w przesadnych wyrażeniach dla przyjemności istnienia.

Uczucie zauroczenia jest napędzane przez maszyny konsumenckie. Kto się zakocha, życzy sobie, biorąc za scenę rynek produktów, które służą jako pocieszenie dla niedociągnięć. Telewizja, kino i pewna literatura są prawdziwymi wizytówkami, w których można znaleźć miłość, która zachęca do sensu życia wykraczającego poza rutynę. Jest pokazywana jako okazja do bycia lepszym człowiekiem, gdy jest jej antypodą, zakochuje się, bo nie jest tym, czym chce być. Zakochuje się, bo go nie ma. Głębokie niezgody na to, co przeżywane, ułatwiają nadejście zakochania. Następnie komunikaty handlowe mają sprzedawać miraż satysfakcji. Zachęcanie do miłości oznacza posiadanie nagród i chęć włączenia się w określoną dynamikę konsumencką. Już samo zakochiwanie się jest produktem, który jednocześnie wyzwala potrzebę dalszego pozyskiwania z niego innych danych wejściowych.

Nie promuje linii przeciwdziałania zauroczeniu, jak sugerowały niektóre krytyczne poglądy, ale pomniejsza wagę nadawania priorytetu wysiłkom indywidualnych celów. Nie czekając na obecność państwa niewątpliwie zmitologizowanego, z magicznymi założeniami, które zniekształcają wzorce rozwoju człowieka. Postacie zauroczenia nie powinny anulować innych w życiu człowieka takich jak: tworzenie pomysłów, konstruowanie opcji rozwiązywania problemów, wynajdywanie środków relewancji w osobistej historii, dążenie do mobilności przestrzenna, konceptualna, transcendencja nie powinna być uwarunkowana czynnikami zdeterminowanymi wtargnięciem drugiej osoby we własne życie, jak nagroda. Tak dla zakochania, któremu towarzyszą konstrukcje oparte na racjonalności; nie dla zakochiwania się, które polega na manipulowaniu fikcyjnymi rodzajami przyjemności.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Dlaczego zakochujemy się, kiedy jesteśmy najmniej, kiedy najmniej mamy?, zalecamy wpisanie naszej kategorii Uczucia.

1. Adler, Alfred (1984). Charakter neurotyczny. Barcelona: płatne.
2. Caruso, Igor (1989). Separacja kochanków. Meksyk: XXI wiek.
3. Coria, Clara (1991). Pieniądze w parze. Meksyk: Płatne.
4. Fromma, Ericka (1983). Sztuka kochania. Meksyk: Płatne.
5. Fromma, Ericka (1986). Strach przed wolnością. Madryt: Planeta.
6. Golemana, Daniela (1997). Inteligencja emocjonalna Meksyk: Vergara.
7. Lemaire, Jean (1999). Para ludzi. Meksyk. XXI wiek.