ZESPÓŁ SALVADORA: co to jest i jak go przezwyciężyć

Nie wiesz, czym jest syndrom zbawiciela? Z psychologii „syndrom zbawiciela” jest rozumiany jako seria patologicznych zachowań, które prowadzą człowieka do niestrudzonej troski o innych, zapominając o sobie. Z tego powodu syndrom zbawiciela jest uważany za pomoc, która nie pomaga.

W poniższym artykule poświęconym psychologii online wyjaśnimy szczegółowo co to jest syndrom salwadora i jak go przezwyciężyć, będący produktem naszych zachodnich społeczeństw. Omówimy sposób rozwiązania tego problemu i odzyskania archetypowej ludzkiej tęsknoty za bezinteresowną służbą bliźnim.

Indeks

1. Co to jest zespół Salwadoru?
2. Manifestacja i przyczyny wywołujące syndrom zbawiciela
3. Skąd wiedzieć, czy mam syndrom zbawiciela i jak go przezwyciężyć?
4. Związek między zespołem zbawiciela a współzależnością emocjonalną

W psychologii syndrom zbawiciela jest rozumiany jako zespół zachowań, które osoba emituje ostatecznym celem ratowania sąsiadów, gdy znajdują się w sytuacji kryzysowej i potrzebują Wsparcie.

Przede wszystkim musimy mieć na uwadze, że perspektywa rozpatrywania tego zestaw zachowań jako syndrom i jako takie coś negatywnego i szkodliwego dla osoby dotkniętej chorobą, musimy to wrobić w obecnych społeczeństwach zachodnich opartych na nauce jako głównym kryterium normatywnym Zdrowie.

Jeśli ten zestaw zachowań, z antropologicznego punktu widzenia, analizujemy je w kultura niezachodnia gdzie dominujące wartości są bardziej humanitarne (troska o innych i przyrodę, serdeczne relacje, radość) duchowej itp.), w obliczu konsumpcjonizmu oraz postępu zawodowego i gospodarczego typowego dla współczesnych społeczeństw zachodnich, ten syndrom Zbawiciel straciłby całą swoją negatywność.

Co więcej, przeciwnie, stałaby się jedną z głównych wartości społecznych, stając się de facto źródłem dobre samopoczucie i postęp społeczny, a serdeczne relacje i wzajemna opieka zagwarantują poprawę społeczność.

W tych społeczeństwach ten syndrom pomagania innym i „oddaj swoje życie za bliźniego„Ma fundamentalną wartość, że na podstawie naszej najbardziej racjonalnej i indywidualistycznej wizji możemy zrozumieć rolę zbawiciela, gdy wyobrażamy sobie, jak matka oddałaby życie za swoje dziecko, gdyby tak było niezbędny.

Znajdujemy się jednak w społeczeństwie zachodnim, w którym poprawa społeczna jest rozumiana głównie jako: indywidualne doskonalenie, tak aby osoby bezwarunkowo oddające się opiece innych przybywających osób do zapomnij o własnych potrzebach osobista może być uwzględniona w tym zespole.

Zgodnie z naszą obecną perspektywą, dobre samopoczucie i szczęście osiąga się przede wszystkim poprzez dbanie o siebie, a następnie dawanie innym tego, co z siebie najlepsze. W kulturach niezachodnich dbanie o siebie i trzeźwość w każdej decyzji jest uważane za istotne, a zatem wychodząc od tego oczywistego równowaga osobistaduchowy wzrost obejmuje dostarczanie najlepszej wersji siebie innym.

Ale patrząc na ten syndrom z zachodniego punktu widzenia, zrozumiałe jest, że ma to miejsce, gdy osoba poświęca się jedynie opiece innych ludzi, nie zajmując się i nie lecząc własnych potrzeb osobisty.

Biorąc pod uwagę, że w wyniku tej struktury społecznej z wartościami opartymi na ekonomicznych, a nie społecznych, większość ludzi wykazuje braki emocjonalne, bezwarunkowe poddanie się innym Bez leczenia własnych ran emocjonalnych zakłada brak trzeźwości, co prowadzi do tak zwanego „syndromu zbawiciela”.

W ten sposób osoba, która postępuje w ten sposób, choć początkowo bezinteresownie oferuje pomoc, to pomieszanie tego zachowania z jego brakami emocjonalnymi powoduje kontroluj zachowania na podopiecznych, dla osobistej satysfakcji wynikającej z ich opiekuńczych zachowań, i uraza, gdy podopiecznym nie odpowiada wdzięczność lub zależność”. oczekiwany.

Dokładnie braki w odniesieniu do bycia pod opieką, opieką lub wartością, tak jak wszyscy chcą i na to zasługują obejmuje m.in. tego typu opiekę, w ramach roli zbawiciela, następują one ze względu na konsekwencje pozytywne opinie które osoba otrzymuje za opiekę i uwagę.

Aby wiedzieć, czy dana osoba ma ten syndrom, czy po prostu ma dojrzałość i wystarczający wzrost duchowy Aby poświęcić się opiece nad innymi altruistycznie, musimy wziąć pod uwagę stopień, w jakim ten zestaw altruistycznych zachowań Przeprowadzane są w sposób czysty i szczery lub przeciwnie, zawierają ukryte motywy kontroli, uległości, pozyskania czułości, itp. nieświadomy.

W tym drugim przypadku i aby wiedzieć, czy masz syndrom zbawiciela, konieczne jest, aby dana osoba wykonała proces introspekcji przez które uświadamiają sobie swoje zniekształcone mechanizmy działania, troszczą się o nie i uzdrawiają, aby stamtąd wiedzieli co to znaczy chcieć komuś pomóc i być w stanie uczciwie i uczciwie spełnić wszystkie swoje najlepsze intencje w imieniu swoich sąsiadów prawda.

Jeśli zastanawiasz się, jaka jest osobowość zbawiciela, ten syndrom jest ściśle związany ze współzależnością emocjonalną. Osoba zbawiająca Szukajosoby z niedoborami wszelkiego rodzaju, aby zaspokoić Twoje potrzeby.

Osoby podatne na zagrożenia, które mają trudności z opieką nad sobą, są często przyciągane do tego typu osób, ponieważ są zbawcza postawa zapewnia im i zaspokaja wszystkie potrzeby, o które należy zadbać w sposób, który w zupełnie niedojrzały sposób, potrzebować. Jeśli nadal zastanawiasz się „Skąd mam wiedzieć, czy mam kompleks zbawiciela?”, to Test zależności emocjonalnej da ci kilka wskazówek.

Ten rodzaj relacji jest dość toksyczny dla obu stron, o ile nie pozwala na dojrzewanie żadnej z dwóch stron, zakotwiczając „zbawiciela” w zachowaniach manipulacji, kontroli i uczucia urazy, a z drugiej strony „ocalone” do zachowań biernych i zinfantylizowanych, które nie pozwalają mu się rozwijać i radzić sobie samemu To samo.

Chociaż pochodzenie człowieka jest, jako wysoką wartością, bezinteresowną służbą dla innych, uwzględniającą braki emocjonalne wynikające z struktury społecznej, w której żyjemy, musimy pamiętać, że rozwój tego prospołecznego zachowania będzie z konieczności wymagał głębokiej pracy z wewnętrzne uzdrowienie osobistych braków, które pozwolą na pełne dojrzewanie osoby oraz szczere i prawdziwe oddanie się innym poprzez prawdziwe zrozumienie, co to znaczy chcieć komuś pomóc.

Możesz dowiedzieć się więcej o innych zespołach związanych z del Salvadorem. Jeśli tak, zachęcamy do przeczytania naszego postu Zespół Wendy: charakterystyka, przyczyny i leczenie.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Czym jest syndrom zbawiciela i jak go przezwyciężyć, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia kliniczna.

1. Serrano, ja. (2015). Syndrom Zbawiciela: pomoc, która nie pomaga. Świat. Wyzdrowiał z: https://www.elmundo.es/vida-sana/mente/2015/12/17/56696e7046163f38468b468c.html
2. Vilaseca, B. (2015). Hojny czy zależny? Kraj. Wyzdrowiał z: https://elpais.com/elpais/2015/06/05/eps/1433516639_018300.html