7 rodzajów zaburzeń neurorozwojowych

Jest prawdopodobne, że jeśli Twoje dziecko ma zaburzenie, zostanie włączone do zaburzeń neurorozwojowych, ponieważ to one są Najczęściej diagnozuje się je w dzieciństwie, choć można je również diagnozować w okresie dojrzewania lub w młodym wieku dorosłym. dorosły.

Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko lub Ty masz trudności lub zmiany w komunikacji, o wiele więcej trudności niż rówieśnicy w zakresie umiejętności czytania i pisania lub matematyki, w wykonywaniu a priori niekontrolowanych ruchów motorycznych, trudności w koncentracja, impulsywność i nadpobudliwość oraz trudności w nawiązywaniu relacji z innymi bardzo możliwe, że masz zaburzenia neurorozwoju. W tym artykule Psychology-Online powiemy Ci, co rodzaje zaburzeń neurorozwojowych najczęściej, jakie objawy przedstawia każdy z nich i jaka jest najlepsza terapia w każdym przypadku.

Indeks

1. Czym są zaburzenia rozwojowe
2. niepełnosprawność intelektualna
3. zaburzenia komunikacji
4. Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD)
5. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD)
6. Specyficzne zaburzenie uczenia się
7. zaburzenia motoryczne
8. zaburzenia tikowe

Według APA (Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne)^[1], Zaburzenia rozwojowe to grupa zaburzenia neurologiczne że oni zaczynają w okresie rozwoju dziecka. Często pojawiają się, zanim chłopiec lub dziewczynka zacznie chodzić do szkoły. W konsekwencji powoduje to braki w sferze szkolnej, społecznej, akademickiej czy zawodowej.

The objawy manifestowane przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną są następujące:

• Niedobór rozumowania.
• Trudności w rozwiązywaniu problemów i planowaniu.
• trudności w Myślenie abstrakcyjne i przeprowadzanie prób
• Trudności w nauce akademickiej iz doświadczeń.
• Wynik poniżej IQ 70 w standardowych testach na inteligencję.
• Trudności w spełnieniu standardów społeczno-kulturowych.
• Deficyt adaptacyjny, który ogranicza funkcjonowanie w jednej lub kilku czynnościach życia codziennego: komunikacji, partycypacji społecznej i samodzielnego życia.

Leczenie niepełnosprawności intelektualnej

Leczenie zaburzeń neurorozwojowych różni się w zależności od objawów i charakterystyki każdego z nich. W takim przypadku pierwszą rzeczą jest przeprowadzenie profilaktyki wtórnej, czyli jak najszybsze rozpoczęcie interwencji. Wczesne wykrycie jest bardzo ważne niepełnosprawności intelektualnej w celu zapobiegania pojawianiu się powiązanych patologii, osiągnięcia poprawy funkcjonalnej i umożliwienia adaptacji do osoby i jej otoczenia.

W szczególności, w przypadku niepełnosprawności intelektualnej, interwencja ma dwie główne strategie:

1. Wsparcie planowania zindywidualizowanego (IP): potrzeby osoby zostaną ocenione, a cele i pożądane doświadczenia życiowe zostaną zidentyfikowane. Następnie zostanie opracowany i wdrożony zindywidualizowany plan. Wreszcie będzie to nadzorowane i stale oceniane w celu wprowadzenia niezbędnych modyfikacji. W takich przypadkach możemy znaleźć od IP w szkołach dostosowywanie programu nauczania do potrzeb dziecka, po zewnętrzne wzmocnienia, takie jak reedukacja w celu poprawy jego zdolności intelektualnych.
2. planowanie skoncentrowane na osobie: jest procesem współpracy, aby pomóc osobie uzyskać dostęp do wsparcia i usług, których potrzebuje, aby osiągnąć wyższą jakość życia w oparciu o własne preferencje i wartości z następującymi celami najważniejszy:

• Bądź obecny i bierz udział w życiu społeczności.
• Utrzymuj i twórz więzi satysfakcjonujących relacji.
• Wyrażaj preferencje i podejmuj decyzje w czynnościach życia codziennego.
• Miej możliwość rozwijania działań z uznaniem społecznym i życia z godnością.
• dalej się rozwijać Umiejętności osobiste.

Istnieje wiele zaburzeń komunikacji, więc ich objawy będą się różnić w zależności od konkretnego zaburzenia. Ogólnie rzecz biorąc, najczęstsze objawy zaburzeń komunikacyjnych to:

• Trudności w aspektach produkcji, głównie funkcji motorycznych.
• Późne pojawienie się języka.
• Dyslalias.
• Zmiana motoryczna obejmująca narządy bukofoniczne.
• Trudności w wydobyciu dźwięku z powodu pewnych zmian anatomicznych aparatu bukofonacyjnego.
• Dysfemia lub jąkanie.
• Upośledzone rozumienie języka.
• Ogromna niezdolność do pełzania.
• Mów mało zrozumiałe.
• Trudność przywołania słów.
• Trudności w umiejętnościach komunikacyjnych.
• Trudności w konstrukcji zdań lub mowy w ogóle.

Prowadząc leczenie tego typu zaburzeń neurorozwojowych należy udać się do logopedy. Celem jest zaoferuj chłopcu lub dziewczynie narzędzia do komunikowania się pomimo ich trudności i pracy nad określonymi aspektami, które ulegają zmianie. Ponadto istnieją pewne zabiegi, takie jak program Hanen, które uczą rodziców, jak poprawić umiejętności językowe swoich dzieci.

ludzie z zaburzenia ze spektrum autyzmu przedstawiają następujące objawy:

• Jakościowe zmiany w interakcji społecznej.
• Trudności z wzajemnością emocjonalną.
• Jakościowe zmiany w komunikacji.
• Obecność języka stereotypowego.
• ograniczenie na gra symboliczna.
• Ograniczone, powtarzalne i stereotypowe wzorce zachowań.

Leczenie zaburzeń ze spektrum autyzmu

Programy interwencyjne leczenia ASD obejmują teorie oparte na psychologii ewolucyjnej i rozwojowej, a także na uczeniu się i modyfikacji zachowania. Podkreślamy następujące zalecenia:

• Leczenie należy rozpocząć tak szybko, jak to możliwe.
• Wdrażaj programy psychoedukacyjne o określonej intensywności (15-20 godzin tygodniowo, gdy dziecko słabo funkcjonuje).
• Szkolić rodziców i/lub bezpośrednich opiekunów.
• Ustal cele pracy ukierunkowane na funkcjonalność, starając się generować naukę w różnych kontekstach i ludziach.
• Udziel wsparcia akademickiego.
• Pracuj nad trudnościami komunikacyjnymi.
• trenować umiejętności społeczne.
• Promuj osobistą autonomię.
• Zmniejsz problemy z zachowaniem dzięki szkoleniu rodziców.

W obrębie zaburzeń neurorozwojowych znajdujemy również zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). The główne objawy tego warunku to:

• Trudności z uwagą.
• Impulsywność.
• nadpobudliwość

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym zaburzeniu i jego objawach, zapoznaj się z poniższymi artykułami na temat ADHD u dzieci Y ADHD u dorosłych.

Leczenie ADHD

Najskuteczniejsze leczenie ADHD to: leczenie multimodalne lub multidyscyplinarny, łączący terapię farmakologiczną, psychologiczną i psychopedagogiczną. Dlatego ważne jest, aby zająć się następującymi aspektami:

• Psychoedukacja zaburzenia i/lub związanych z nim zaburzeń lub problemów.
• Szkolenie dla rodziców, jak zarządzać zachowaniem swoich dzieci, indywidualnie lub w grupach.
• Interwencja psychologiczna skierowana do chłopca lub dziewczynki.
• Stosowanie techniki poznawczo-behawioralne w zabawnych środowiskach.
• Trening pamięci roboczej.
• Interwencja szkolna, dokonanie odpowiednich adaptacji.
• Interwencja psychopedagogiczna lecząca towarzyszące deficyty, a także strategie i techniki nauki oraz organizacji i planowania.
• Farmakoterapia.

Charakterystycznymi objawami konkretnego zaburzenia uczenia się są:

• Dysleksja: trudności w czytaniu i pisaniu. W tym artykule pokażemy Ci ćwiczenia wykrywające dysleksję.
• Dyskalkulia: trudności w matematyce.
• zaburzenia uczenia się niewerbalnego: zmiany niektórych funkcji motorycznych, trudności w percepcji i organizacji informacji wzrokowych, problemy z interakcjami społecznymi, brak świadomości czasu, trudności w pragmatycznych aspektach języka i widoczne reperkusje akademickie, przede wszystkim w grafice, czytaniu, matematyce, sztuce i edukacji fizyczny.

Specyficzne leczenie zaburzeń uczenia się

Leczenie będzie się znacznie różnić w zależności od zaburzenia uczenia się, które zamierzamy leczyć. Zwykle jest do wykonania zakwaterowanie w szkole i pracować z reedukacje w celu zrekompensowania trudności związanych z każdym konkretnym zaburzeniem i wzmocnienia mocnych stron. Zobaczmy, jak skoncentrować leczenie w zależności od rodzaju zaburzenia uczenia się, które masz:

• Dysleksja: ważne jest, aby dokonać adaptacji szkolnych i dobrej reedukacji w zakresie czytania i pisania w celu poprawy czytania mechaniki, chociaż jeśli dziecko jest już w ostatnim cyklu wieku szkolnego, celem powinno być znalezienie strategii wyrównawczy. Reedukacja pisania będzie miała na celu nie popełnianie błędów fonologicznych lub ortograficznych. W tym artykule zobaczysz jak pomóc dziecku z dysleksją.
• Dyskalkulia: przeprowadzić reedukację w celu wzmocnienia logicznego rozumowania. Nie skupiaj się tylko na umiejętnościach i zdolnościach związanych z rozwiązywaniem problemów i operacjami matematycznymi, ale że należy również pracować nad pojęciem liczby, szeregu, klasyfikacji, wyrównywania, wykorzystania strategii pracy i ćwiczyć.
• zaburzenia uczenia się niewerbalnego: Muszę pracować poczucie własnej wartości, oprócz zdolności i zdolności, w których przedstawia większą trudność.

Kolejną grupą bardzo powszechnych zaburzeń neurorozwojowych są zaburzenia motoryczne. The symptomatologia tego typu schorzeń jest zwykle następująca.

• Zmiany w koordynacji.
• Powtarzające się zachowania motoryczne: machanie rękami, kołysanie ciałem, uderzanie głową, gryzienie lub uderzanie.
• Niedobór w wykonywaniu i nabywaniu umiejętności motorycznych.
• Niezdarność, powolność lub niedokładność w wykonaniu ruchu.

Leczenie zaburzeń ruchowych musi być prowadzone przez fizjoterapeuta w porozumieniu z innymi profesjonalistami że on lub ona uważa za stosowne.

Zaburzenia tikowe są jedną z najczęstszych grup zaburzeń neurorozwojowych, w których manifestują się następujące objawy:

• Obecność prostych tików ruchowych: mruganie, mruganie, grymasy twarzy, ruchy nosa lub ust, ruchy głowy, uniesienie ramion lub skurcze kończyn.
• Obecność złożonych tików ruchowych: dotykanie przedmiotów lub ludzi, cofanie się, jednoczesne wyprostowanie rąk i nóg, wykonywanie nieprzyzwoitych lub społecznie nieodpowiednich gestów lub powtarzanie ruchu zaobserwowanego u innej osoby.
• Obecność prostych tików fonicznych: chrząknięcie, kaszel, wdech z nosa lub gardłowy dźwięk.
• Obecność złożonych tików fonicznych: powtórz ostatnie słowo lub frazę wypowiedzianą przez inną osobę, powtórz to samo słowo lub frazę wielokrotnie, werbalizować nieprzyzwoite lub społecznie nieodpowiednie słowa, zmieniać akcent lub intonację przemówienie.

Najlepszym sposobem leczenia zaburzeń tikowych jest psychoedukacja i monitorowanie objawów, a następnie specyficzne leczenie chorób współistniejących i szkolenie w zakresie technik odwracania nawyków i ekspozycji oraz zapobiegania reakcji jako technik psychologicznych. Docelowo można przeprowadzić leczenie farmakologiczne, a jeśli to również nie zadziała, trzeba będzie zastosować głęboką stymulację mózgu.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje zaburzeń neurorozwojowych, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia kliniczna.

1. Amerykańskie stowarzyszenie psychiatryczne, (2014). Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych DSM – 5. Madryt, Hiszpania. Panamerykańskie wydawnictwo medyczne.

• Ezpeleta, L. i Bull, J. (red.) (2016). Psychopatologia rozwojowa. Madryt: Wyd. Piramida.