16 Rodzaje zaburzeń afektywnych

Żyjemy w świecie pełnym obowiązków i żądań, na które musimy w jakiś sposób odpowiedzieć. Kiedy cierpliwość się wyczerpie i przechodzimy przez trudny okres, mogą pojawić się pewne sposoby reagowania, które inni ludzie uznają za nieodpowiednie. Odpowiedzi te będą zależeć od tego, jak każda osoba rozumie złożoność codziennego życia.

Generalnie emocje aktywują nasze najskrytsze pragnienia i pozwalają nam osiągać cele. Czasami jednak uczucia mogą powodować problemy z naszym otoczeniem. W tym artykule Psychology-Online przedstawimy Ci informacje na temat rodzaje zaburzeń afektywnych.

Indeks

1. Czym jest afektywność
2. Depresja
3. dystymia
4. Zaburzenie afektywne dwubiegunowe
5. Aleksytymia
6. Zaburzenia dysmorficzne przedmiesiączkowe
7. Zaburzenie depresyjne wywołane substancjami i/lub lekami
8. Zaburzenie depresyjne spowodowane ogólnym stanem zdrowia
9. Uogólnione zaburzenie lękowe
10. zespołu stresu pourazowego
11. zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne
12. Zaburzenie fobii specyficznej
13. krótkotrwałe zaburzenie psychotyczne
14. sezonowe zaburzenia afektywne
15. paratymia
16. aprozodia
17. Anhedonia

Zanim szczegółowo wyjaśnimy różne rodzaje zaburzeń afektywności, musimy zacząć od zrozumienia, czym jest afektywność. Ogólnie rzecz biorąc, termin ten jest używany w odniesieniu do jakości psychologicznej, która implikuje sposób w którym doświadczamy własnych emocji, myśli i zachowań oraz w odniesieniu do otaczającego nas środowiska.

Z tego powodu afektywność jest nie tylko związana z uczuciem, ale także z: różne modalności reakcji człowieka w obliczu okoliczności zewnętrznych, które: pojawić się.

Depresja to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się: brak pragnień i projektów w życiu człowieka. Fakt ten powoduje osłabienie więzi między osobą a jej środowiskiem społecznym i stopniowo wpływa na miejsce pracy i/lub środowisko akademickie.

Następnie zwrócimy uwagę na niektóre cechy depresji:

• Poczucie beznadziejności.
• Smutek.
• Rozpacz.
• Udaremnienie.
• Trudności z zasypianiem.
• Brak apetytu.
• Brak zainteresowania zajęciami rekreacyjnymi.
• Katastrofalne myśli.
• Trwałe idee śmierci.

Dystymia, znana również jako uporczywe zaburzenie depresyjne, to kolejna forma depresji jako obraz kliniczny. Kiedy mówimy o dystymii, odnosimy się do rodzaj depresji, która pojawia się przez okres wciągnięty na czasu. W ten sposób, chociaż ma ten sam obraz kliniczny co depresja, wykazuje pewne różnice pod względem nasilenia objawów w zależności od osoby i czasu trwania choroby.

Objawy dystymii to:

• Brak zainteresowania codziennymi czynnościami.
• beznadziejność
• Udaremnienie.
• Rozpacz.
• Smutek.
• Niska samo ocena.
• poczucie winy

W poniższym artykule znajdziesz Różnica między dystymią a depresją.

Ten obraz kliniczny może pojawić się w dowolnym momencie życia danej osoby. Choroba afektywna dwubiegunowa obejmuje obecność chwile związane z depresją przeplatane sytuacjami euforii i/lub manii. Należy zauważyć, że intensywność każdego z tych momentów jest zwykle wysoka, co prowadzi osobę do działań, które mogą zaszkodzić osobom trzecim i/lub sobie. W takich przypadkach przyczyny są zwykle związane z komponentami neurologicznymi i czynnikami psychologicznymi.

Następnie przedstawimy kilka ważnych punktów choroby afektywnej dwubiegunowej:

• Naprzemienne chwile depresji i euforii.
• Próby samobójcze.
• niestabilność emocjonalna
• Utrata tożsamości.
• Cierpienie.
• Rozpacz.
• Złudzenia.
• Poczucie wielkości.

Ta patologiczna cecha objawia się u osób, które mają duże trudności w identyfikowaniu i rozpoznawaniu własnych uczuć. To z kolei powoduje poczucie depersonalizacji, ponieważ osoba, u której zdiagnozowano aleksytymię, czuje się zdystansowana od własnych czynników emocjonalnych. Z tego powodu osobom z aleksytymią może być trudno zrozumieć aspekty siebie i innych ludzi.

Główny kryteria wykrywania aleksytymii są następujące:

• Niska zdolność rozumienia.
• Trudność w wyrażaniu własnych uczuć.
• Trudności w relacjach międzyludzkich.
• Dyskomfort fizyczny i intelektualny.

Jak sama nazwa wskazuje, zaburzenie to odpowiada: okres przed miesiączką który występuje w cyklu menstruacyjnym i który powoduje szereg zmian nastroju w tym czasie. Jednak szczególną cechą tego zaburzenia jest to, że znika po zakończeniu miesiączki.

Następnie wskażemy główne objawy przedmiesiączkowego zaburzenia dysforycznego:

• Brak zainteresowania codziennymi czynnościami.
• niestabilność emocjonalna.
• Lęk.
• Rozpacz.
• Drażliwość.
• Katastrofalne myśli.
• Deregulacja żywności.

Zaburzenie depresyjne wywołane substancjami i/lub lekami ma wspólne kryteria depresji. Jednak kluczowym aspektem tego zaburzenia jest to, że pojawia się w wyniku: przyjmowanie toksycznych substancji lub leków które powodują znaczące zmiany nastroju.

Główne cechy tego stanu to:

• Zmniejszone zainteresowanie zajęciami, które sprawiały przyjemność.
• niestabilność emocjonalna
• Lęk.
• Niski poziom energii.
• Uczucie wycofania (w niektórych przypadkach).

Jak wspomnieliśmy wcześniej, depresja ma szczególne cechy, które pozwalają na wykrycie jej objawów. Jednak przyczyny, które go powodują, mogą się różnić i można je wywnioskować na różnych obrazach klinicznych. W tym przypadku zaburzenie depresyjne spowodowane ogólnym stanem chorobowym dzieli cechy depresji z częstością występowania innych zaburzeń. infekcja organiczna, której doznała dana osoba.

Głównymi objawami zaburzeń depresyjnych spowodowanych stanem ogólnym są:

• dolegliwości fizyczne
• Brak pragnień i projektów.
• Brak zainteresowania pracą, sferą społeczną i naukową.
• Niska samo ocena.
• Brak energii.

Ten stan charakteryzuje się obecnością wysoki poziom niepokoju w odniesieniu do różnych dziedzin życia człowieka. Ogólnie rzecz biorąc, obawa o pewne fakty jest nieproporcjonalna do rzeczywistego wpływu i osoby zdiagnozowanej z tym obrazem zwykle przedstawia uporczywe pomysły, zamieszanie, a także trudności w połączeniu z działaniami przyjemne.

Następnie pokażemy główne objawy:

• Zmęczenie.
• Nieustanne i powtarzające się myśli.
• Zaburzenia snu.
• Drażliwość.
• Trudności w osiągnięciu odprężenia fizycznego i psychicznego.
• Poczucie winy.

Ten stan występuje po cierpieniu narażenie na traumatyczne wydarzenie na które dana osoba nie ma środków, aby odpowiedzieć. Możliwe, że po tego typu epizodzie rozwija się zespół stresu pourazowego, ponieważ obraz powstaje po przypadkowym momencie.

Niektóre z objawów pojawiających się na płaszczyźnie fizycznej, emocjonalnej i behawioralnej osoby ze stresem pourazowym to:

• Nadmierne pocenie.
• Kołatanie serca.
• Unikanie zdarzeń związanych ze stresorem.
• Trwałe i natrętne wspomnienia.
• hiperczujność
• Drażliwość.
• Agresywność.
• Zmiany w żywieniu.
• Trudności w zasypianiu.
• Izolacja społeczna.

To zaburzenie afektywne jest związane z: obsesje i kompulsje, które dominują w życiu danej osoby. Z tego powodu zaburzeniom obsesyjno-kompulsywnym często towarzyszą rytuały i działania, które należy wykonywać w określony sposób, aby uniknąć konsekwencji uważanych za katastrofalne.

Charakterystyczne objawy zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego:

• Intensywny strach przed chorobą.
• Hiperintensywne poczucie winy.
• Katastrofalne myśli.
• Idee związane ze śmiercią.
• Obsesyjne działania i rytuały.
• Musisz mieć wszystko pod kontrolą.

Zaburzenie fobii specyficznej odpowiada a irracjonalny i zaostrzony lęk przed obiektem i/lub sytuacją konkretny. Konieczne jest wyjaśnienie, że osoba z tego rodzaju zaburzeniem może przyjąć dowolny element rzeczywistości jako obiekt fobiczny. Podobnie fobie te zwykle powodują niekorzystne konsekwencje dla rozwoju codziennego życia w wyniku tego strachu.

Przejawy tego typu zaburzeń lękowych są następujące:

• Nadmierne pocenie.
• Kołatanie serca.
• Nudności i/lub wymioty.
• Unikanie sytuacji i/lub miejsc.
• Nieproporcjonalny strach w stosunku do rzeczywistego niebezpieczeństwa wynikającego z sytuacji i/lub przedmiotu.

To krótkie zaburzenie psychotyczne jest zdominowane przez: obecność urojeń i halucynacji które powodują utratę rzeczywistości u osoby, która na nią cierpi. Innymi słowy, w tego typu zaburzeniu występuje mimowolne odłączenie od aspektów codziennego życia z powodu konsekwencji stanu. Jednak czas trwania krótkotrwałego zaburzenia psychotycznego Zwykle waha się od jednego dnia do jednego miesiąca..

Obraz kliniczny krótkotrwałego zaburzenia psychotycznego jest zwykle następujący:

• Złudzenia i halucynacje.
• Zachowanie nieodpowiednie społecznie.
• Zdezorganizowana mowa ustna.

Ten rodzaj nieładu są związane z porą roku w którym się zdarzają. Kiedy mówimy o zaburzeniach afektywnych sezonowych, mówimy o zmianach nastroju, które zachodzą wraz ze zmianami pór roku. Innymi słowy, pojawiają się pod koniec lub na początku wiosny, lata, jesieni i zimy.

Należy zauważyć, że rodzaj prezentacji będzie zależał od cech każdej osoby. Kryteria, które należy wziąć pod uwagę w celu wykrycia sezonowego zaburzenia afektywnego, to:

• beznadziejność
• Podrażnienie.
• Brak energii.
• Apatia.
• Trudności w koncentracji.
• Deregulacja żywności.
• Zaburzenia snu.
• Przybranie na wadze.

Paratymia to stan, w którym występuje niezgodność między emocjami, myślami i zachowaniami danej osoby w odniesieniu do sytuacji kontekstowej. Z tego powodu często pojawiają się trudności w zrozumieniu emocji innych ludzi lub w wykonywaniu codziennych czynności.

Główne cechy paratymii to:

• dyskursywna niespójność.
• Depersonalizacja.
• Podrażnienie i/lub nadmierne szczęście.

Aprozodia odpowiada Trudności w przekazywaniu emocji spowodowane zmianami w użyciu języka, takie jak brak wariacji tonów, rytmów i intonacji w wyrazie.

Kiedy ktoś cierpi na aprosodię, jego uczuciowość jest zdezorganizowana. W ten sposób głównymi przejawami aprozodii są:

• Trudności w zrozumieniu języka mówionego.
• Brak zrozumienia gestów wizualnych.

Ta jakość jest powiązana z utrata zdolności odczuwania przyjemności w chwilach i czynnościach, które w przeszłości były przyjemne. W tym sensie anhedonia odpowiada zaburzeniu afektywności spowodowanemu zmianą emocji. Podobnie stan ten może wystąpić między innymi w innych zaburzeniach, takich jak schizofrenia lub depresja.

Główne objawy występujące u osób z anhedonią to:

• brak przyjemności
• Utrata zainteresowania zajęciami rekreacyjnymi.
• Izolacja społeczna.
• Brak apetytu.
• Niska samo ocena.
• Rozpacz.
• uczucie samotności

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje zaburzeń afektywnych, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia kliniczna.

• Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (wyd. 5). Arlington: Pan American Medical Publisher.