Zdefiniowały ją tradycyjne teorie rozwoju języka (Chomsky, Piaget, Wygotski, Bruner). jako proces wrodzony, niezależny od czynników środowiskowych, ale kontrolowany przez mechanizmy poznawcze wewnętrzny. W rezultacie skupili się na formie języka, czyli na słowach, frazach, składni, gramatyce itp.
W 1957 roku amerykański psycholog B. F. Skinner pisze książkę Zachowanie werbalne, w którym przedstawia język jako zachowanie werbalne, które można wytłumaczyć tymi samymi zmiennymi środowiskowymi, które kontrolują każde inne zachowanie. W tym artykule Psychology-Online chcemy zagłębić się w temat, aby go zrozumieć czym jest zachowanie werbalne, różne rodzaje i kilka przykładów.
Z tradycyjnego podejścia możemy powiedzieć, że struktura języka jest reprezentowana przez podstawowe jednostki analizy. Zasadniczo nacisk kładzie się na topografię, czyli formę języka, podczas gdy słowa są klasyfikowany jako rzeczowniki, czasowniki, przymiotniki, a podstawowe rozróżnienie dotyczy języka receptywnego i ekspresyjnego.
W 1957 r psycholog B.F. chudy napisał książkę pt Zachowanie werbalne co zmieniło zarówno konceptualizację języka i zachowania werbalnego, jak i nauczanie zachowania werbalnego. Tak stwierdza w swoim tekście język można uznać za zachowanie instrumentalne i jako taka może być wzmocniona za pośrednictwem innej osoby.
W tym sensie jest to zachowanie o dużej wartości i dużym znaczeniu społecznym, ponieważ należy je wzmacniać wymaga pośrednictwa innych osób. W przeciwieństwie do tradycyjnych teorii Skinner twierdzi, że język nie jest procesem poznawczym. wrodzone lub związane z rozwojem, ale zachowanie, które można wyjaśnić za pomocą zmiennych środowiskowy.
Ostatecznie zachowanie werbalne jest społecznie ważne zachowanie ponieważ rodzi się i rozwija poprzez interakcje między podmiotami i może być manipulowana, rozwijana i nauczana przez środowisko oraz zmienne, takie jak poprzednicy i konsekwencje.
Skinner był tak rewolucyjny, że ukuł nowe terminy techniczne. W rzeczywistości twierdził, że termin „mówienie” jest zbyt restrykcyjny, a termin „język” zbyt ogólny, więc wybrał termin „zachowanie”. werbalne” obejmuje wszelkie formy porozumiewania się, ustne i nieustne, język migowy, obrazy, język pisany, wykonywanie gestów, symbole pisane, itp
Język jest uważany za zachowanie, na które wpływają różne zmienne. Następnie pokażemy, jakie elementy wpływają na zachowanie werbalne:
- Precedens: Opisuje sytuację poprzedzającą zachowanie i obejmuje kontrolę i motywację bodźca (MO).
- Zachowanie (prawda): reprezentuje sposób, w jaki dana osoba zachowuje się w odniesieniu do precedensu.
- Konsekwencje: Ostatecznie konsekwencją są działania, które następują po tym zachowaniu.
W konsekwencji zachowanie można zmieniać poprzez wzmocnienie (wzmocnienie zachowania), wygaszanie (osłabienie zachowania) lub karę (osłabienie zachowania).
Zachowanie werbalne można badać na podstawie bodźców środowiskowych, które je poprzedzają i po nim następują. Słowo nie jest już definiowane na podstawie jego formy, ale jego funkcji, tj. na podstawie zmiennych kontrolujących jego emisję. W tym sensie poniżej pokażemy różne kategorie funkcjonalne, na które dzieli się język.
WYSŁAĆ
Jeden z rodzajów zachowań werbalnych, który reprezentuje te zachowania żądań, które są pod kontrolą operacji motywacyjnej (MO). Są to zatem rodzaje interakcji uzyskania pożądanych wzmocnień, na przykład powiedz „ciasteczko”, aby otrzymać ciasteczko).
W poprzedniku jest MO, zachowanie określa wzmocnienie, a konsekwencja jest reprezentowana przez wzmocnienie określone przez operację motywacyjną. Krótko mówiąc, zgodnie z powyższym przykładem, jeśli mam motywację do ciasteczek, mówię „ciasteczko” i dostaję ciasteczko.
DOTYKAĆ
Ten typ werbalnego wyrażenia reprezentuje wyznanie, etykietę, tzw identyfikacja obiektów, działań, zdarzeń, cechitp. Na przykład powiedzenie „cookie”, ponieważ widzisz plik cookie. W obszarze poprzedników znajdujemy bodziec dyskryminacyjny niewerbalny charakter
W tym przypadku zachowanie jest specyfikacją obserwowanego obiektu. Nie ma celu w uzyskaniu bodźca, dlatego wzmocnienie jest niespecyficzne i może być kojarzone ze wzmocnieniem społecznym.
ECOIC
Przypadek ten dotyczy imitacji wokalnej, tj. powtórzyć dokładnie to, co zostało usłyszane. Na przykład powiedzenie „ciasteczko” po tym, jak ktoś powiedział „ciasteczko”. W tym przypadku w poprzednim mamy bodziec dyskryminacyjny o charakterze werbalnym, w zachowaniu powtarzalność punkt po punkcie. punkt bodźca dyskryminacyjnego (SD) o charakterze werbalnym i w skutkach mamy wzmocnienie niespecyficzne plus wzmocnienie społeczny.
Podsumowując, jeśli nauczyciel mówi „ciasteczko”, dziecko powtarza „ciasteczko”, ponieważ dostarczane jest wzmocnienie niespecyficzne oraz wzmocnienie społeczne.
WEWNĄTRZWERBALNIE
Ten typ zachowania werbalnego polega na odpowiadaniu na pytania, uzupełnianiu, w rozmowach, w których słowa są pod kontrolą innych słów wypowiedzianych przez inną osobę. Idąc za przykładem, jeśli dziecko mówi „ciasteczko”, gdy ktoś pyta, czy to coś do jedzenia.
W poprzednikach występuje bodziec dyskryminacyjny o charakterze werbalnym, ale w tym przypadku nie mamy korespondencji punkt-punkt. Zachowanie ma charakter werbalny i jest związane z DS, ale nie ma bezpośredniej korespondencji.
Konsekwencją jest wzmocnienie społeczne i wzmocnienie niespecyficzne. Podsumowując, jeśli nauczyciel mówi: „możesz mi powiedzieć coś do jedzenia?” Dziecko odpowie „cookie”.
SŁUCHACZ
On słuchacz lub zachowanie słuchacza jest wykonywanie poleceń lub czynności motorycznych w odpowiedzi na żądanie innej osoby. Na przykład, jeśli jest napisane „dotknij pliku cookie po żądaniu.
Przy tej okazji w poprzedniku występuje bodziec dyskryminujący o charakterze werbalnym. Zachowanie jest niewerbalne, na przykład branie, dotykanie lub dawanie, aw konsekwencjach znajdujemy wzmocnienie niespecyficzne oraz wzmocnienie społeczne. W tym artykule znajdziesz więcej informacji nt rodzaje komunikacji niewerbalnej.
Podsumowując, jeśli nauczyciel powie „dotknij ciastka”, dziecko dotknie ciastka i otrzyma w nagrodę wzmocnienie.
TEKSTOWY
Zachowanie tekstowe jest czytać bez zrozumienia. Zrozumienie tego, co jest czytane, wymaga zaangażowania innych czynników werbalnych i niewerbalnych, takich jak język intrawerbalny i receptywny. Na przykład powiedzenie „ciasteczko” na widok słowa pisanego „ciasteczko” jest zachowaniem tekstowym.
Zrozumienie, że ciasteczko to coś, co jesz, nie jest zachowaniem tekstowym. W tym przypadku rozumienie jest powszechnie identyfikowane jako czytanie ze zrozumieniem. Skinner wybrał termin tekstowy, ponieważ termin czytanie odnosi się do wielu procesów zachodzących w tym samym czasie.
TRANSKRYPCJA
Innym zidentyfikowanym zachowaniem werbalnym jest transkrypcja lub dyktando, na które składa się napisz usłyszane słowo. Skinner nazywa to zachowanie „dyktowaniem”, ponieważ obejmuje ono nie tylko pisanie liter, które składają się na słowo, ale także prawidłowego rozpoznawania poszczególnych liter, które składają się na słowo słowo.
