Struktura dywizji: zalety, wady i cechy

Struktura dywizjonalna to model organizacyjny charakteryzujący się podziałem pracy na autonomiczne jednostki, w których występuje każdy podział ma autonomię w zarządzaniu własnym budżetem, personelem i procedurami oraz ich stosowaniu, aby osiągnąć cele ustalone przez kierownictwo ogólny.

Struktura dywizji jest modelem struktura organizacyjna charakteryzująca się podziałem pracy w różnych obszarach, które mieć pewną autonomię, tak aby nie zależało to bardziej od struktury hierarchicznej niż od ogólnego kierunku.

Choć nie jest to struktura organizacyjna powszechnie wdrażana w firmach, jest przydatna w tych firmach, których oddziały skupiają się na produktach, różnych usług lub rynków, każdy oddział posiada wyspecjalizowany personel i własny budżet, działający w jego ramach niezależnie firma.

Aby lepiej zrozumieć na czym polega ten model czy podejście organizacyjne, zdefiniujmy czym jest struktura dywizji, zalety i wady, cechy charakterystyczne oraz przykłady.

Jaka jest struktura dywizji?

The wydzielone struktury to model organizacyjny, który opiera się na kryteriach podziału obszarów pracy na autonomiczne jednostki, w którym każdy z działów lub obszarów ma autonomię w stosowaniu własnych polityk, procedur lub metod, dla osiągnięcia celów wyznaczonych przez Zarząd Główny.

Jednakże, chociaż mają autonomię, podlegają kierownictwu ogólnemu, które ustala politykę i cele będzie kontynuowana w dłuższej perspektywie dla całej grupy reprezentującej firmę, ustanawia także zasady kontroli zarządczej i rozwiązania konflikty.

Podobnie w tego typu strukturze dominuje personel centralny odpowiedzialny za ocenę projektów długoterminowych doskonalić metody kontroli zarządczej w oparciu o informacje zebrane od centralnego kierownictwa i oddziałów stanowisko.

Zalety struktury dywizjonalnej

Struktura dywizji ma szereg zalet, z których korzystają firmy, które decydują się na wdrożenie jej jako swojego modelu organizacyjnego, są to:

• Pomaga skoncentrować wysiłki na zadowoleniu każdego rodzaju klienta i rynku: Cóż, tego typu struktury wdrażają firmy, które oferują na rynku różnego rodzaju produkty lub usługi, skupiając się na każdym dziale produkt lub usługa mająca na celu poprawę zadowolenia klienta, choć stosują ją także firmy oferujące te same produkty i usługi, ale na różnych rynkach, na których każdy oddział działa jako oddział, koncentrując swoje wysiłki na wykorzystaniu warunków rynkowych, w jakich uczestniczy.
• Wzrasta stopień zaangażowania, produktywności i efektywności zespołów roboczych: Członkowie każdego działu zakładają, że będąc strukturą zapewniającą autonomię każdemu działowi pracy większy stopień odpowiedzialności i zaangażowania, ponieważ uzyskane wyniki zależą od ich decyzji i Działania.
• Procesy wewnętrzne są bardziej dynamiczne: Dzięki takiej strukturze wydziałowej różne procesy wewnętrzne są znacznie bardziej elastyczne i wydajne, np. podejmowanie decyzji i zdolność reagowania; gdyż mając autonomię, nie jest zależna od struktur dowodzenia czy innych podziałów pracy, a jedynie od ogólnych wytycznych ustalonych przez kierownictwo generalne i sztab centralny.
• Firmy mogą działać na różnych rynkach, nie tracąc przy tym swojej konkurencyjności: W takim przypadku firmy ustanawiają strukturę dywizji dla każdego oddziału, gdzie Ty, mając swoją autonomię, mogą ustalać własne strategie które pozwalają dostosować się do realiów rynku, na którym działa, czyniąc je bardziej konkurencyjnymi, zgodnie z wytycznymi zarządu ogólny.

Wady struktury dywizjonalnej

Chociaż struktura dywizji może zapewnić ogromne korzyści, ma również wady, które uniemożliwiają wielu firmom stosowanie tej struktury, tymi wadami są:

• Jest droższy we wdrożeniu niż inne struktury organizacyjne: Dzieje się tak dlatego, że każdy podział pracy ma do przejęcia więcej ról i obowiązków; wymaga zatem większej liczby pracowników niż inne typy struktur organizacyjnych, co implikuje wyższe koszty operacyjne.
• Ogólnemu kierownictwu trudniej jest stosować kontrolę zarządczą: Cóż, wymaga to większego nadzoru i oceny metod i procedur stosowanych w ramach każdego podziału pracy autonomię, aby móc wiedzieć, czy każdy dział jest właściwie ukierunkowany na realizację założonych celów zarządzania ogólny.
• Rywalizacja pomiędzy dywizjami może być generowana: Ponieważ oddziały nie są od siebie zależne, nie mają motywacji do współpracy i pracy zespołowej dla osiągnięcia celów organizacji; co może prowadzić do rywalizacji i nieuczciwych praktyk, podważających inne podziały i uzyskujących w ten sposób korzyści, takie jak większy budżet.
• Generowane są bariery uniemożliwiające transfer umiejętności i wiedzy: Ponieważ każdy podział pracy ma autonomię w stosowaniu własnych procedur i zarządzaniu nimi wewnętrznie powstają bariery pomiędzy podziałami, które uniemożliwiają transfer wiedzy i umiejętności.

Charakterystyka struktury dywizji

Cechy wyróżniające się w strukturze dywizji to:

• Struktura organizacyjna oparta na podziale pracy na autonomiczne jednostki, które mogą ustalają własne metody osiągania długoterminowych celów wyznaczonych przez kierownictwo ogólny.
• Nie zależy to od innych podziałów pracy, zależy jedynie od wytycznych ustalonych przez kierownictwo generalne i sztab generalny.
• Jest to struktura wdrażana najczęściej przez firmy prowadzące działalność handlową poprzez oddziały na różnych rynkach. geograficznie od siebie odległych lub przez firmy oferujące różne produkty i usługi różnym typom klientów lub branże.
• Koncentracja oddziałów na celach i interesach kierownictwa ogólnego wymaga większej koordynacji i kontroli zarządczej.

Przykłady struktury dywizjonalnej

Oto kilka praktycznych przykładów, w których taka struktura dywizji jest przydatna dla firm:

• W firmach, których produkty i usługi różnią się od siebie, oferując wyspecjalizowany zespół dla każdego typu klienta, takie jak firmy konsultingowe oferujące usługi doradcze (prawne, księgowe, pracownicze, reklamowe i marketingowe, itp
• Firmy, których fabryki lub sklepy są od siebie oddalone geograficznie, działające na różnych rynkach, których autonomia pozwala im dostosować się do warunków rynku, w którym uczestniczą.