ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ: έννοια, συμπτώματα, αιτίες και θεραπεία

Η Κατατονία είναι ένα σύνδρομο που μπορεί να εξαρτάται τόσο από οργανικές όσο και από ψυχικές παθολογίες, που συνήθως χαρακτηρίζονται από σίτιση, απόλυση, απόρριψη φαγητού ή ποτού, στάση και ενθουσιασμό ή υποκινησία. Αν και η κατατονία έχει συσχετιστεί με τη σχιζοφρένεια κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, επηρεάζοντας έτσι τις πρώτες εκδόσεις του κύρια διαγνωστικά εγχειρίδια, προκαλείται συχνά από συναισθηματικές διαταραχές και ιατρικές ασθένειες ή νευρολογικός.

Με αυτό το άρθρο Ψυχολογία-Διαδικτύου θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε αυτήν την περίπλοκη ασθένεια όσο το δυνατόν καλύτερα, εξηγώντας την με απλό τρόπο και κατανοητό για όλους, επίσης για μη ειδικούς, χωρίς να παραμελούμε τις σημαντικές και απαραίτητες θεωρητικές αναφορές και επιστημονικός. Θα δούμε την έννοια, τα συμπτώματα, τις αιτίες και τη θεραπεία της κατατονίας.

Δείκτης

1. Τι είναι η κατατονία σύμφωνα με την ψυχολογία
2. Συμπτώματα κατατονίας
3. Διαφορά μεταξύ κατατονίας και καταληψίας
4. Αιτίες της κατατονίας
5. Θεραπεία κατατονίας

Για να κατανοήσουμε καλύτερα την κατατονία, πρέπει να επιστρέψουμε στο 1874, όταν ο ψυχίατρος Karl Kahlbaum επινόησε τον όρο (κατατονία) την ανίχνευσή του σε ασθενείς με σοβαρές παθήσεις, ψυχωσικούς και με διαταραχές της διάθεσης: έως Ο Γερμανός γιατρός ήταν, στην πραγματικότητα, μια διαταραχή με συμπεριφορές και κινητικές εκδηλώσεις όπως αρνητισμός, μεταβολισμός, ακινησία, ακαμψία, συμπεριφορές ή στερεότυπα, συνοδευόμενα από συναισθηματικά, γνωστικά και νευροεγγραφικά συμπτώματα (Luchini et al., 2015).

Αργότερα, άλλοι ψυχίατροι όπως η Kraepelin και ο Bleuler επαναπροσδιόρισαν την κατατονία ως υποτύπο άνοια praecox (Kraepelin, 1919) και το σχιζοφρένεια (Bleuler, 1911), ένας ορισμός που επηρέασε ολόκληρη την κλινική του 20ού αιώνα έως τη δεκαετία του 1980 και του 1990, όταν πολλές μελέτες έδειξαν ότι τα κατατονικά σύνδρομα θα μπορούσαν να είναι επίσης εμπλέκεται σε συναισθηματικές διαταραχές και σε διάφορες ιατρικές καταστάσεις όπως μεταβολικές, ενδοκρινικές, νευρολογικές, ρευματολογικές και μολυσματικές (Luchini et al., 2015).

Νέες ανακαλύψεις και επιστημονικά στοιχεία που έχουν πείσει τους συγγραφείς των τελευταίων εκδόσεων του τα πιο σημαντικά διαγνωστικά συστήματα ταξινόμησης για να στρέψουν την εστίασή τους στην κατατονία (Luchini et al., 2015). Ειδικότερα, το Διεθνής ταξινόμηση των ασθενειών (ICD-10) έχει προσθέσει τη δυνατότητα διάγνωσης ενός "οργανική κατατονική διαταραχή"(F06.1), ενώ με την τελευταία και πέμπτη έκδοση του DSM (το διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των ψυχικών διαταραχών του Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση) ο σύνδρομο τελικά απέκτησε μια περιγραφική αυτονομία, έτσι ώστε να μπορεί να εμφανιστεί σε άλλες διαταραχές (ψυχωτική, καταθλιπτική, ιατρική κ.λπ.).

Η Κατατονία είναι ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από μια καλά καθορισμένη κλινική εικόνα, αν και εκδηλώνεται με εξαιρετικά μεταβλητά σημεία και συμπτώματα (Luchini et al., 2015). Εχω ένα σταθερή πορεία και όχι κακοήθης όπως πιστεύεται στο παρελθόν, που περιγράφεται από διάφορους ερευνητές ως γενικά κυκλική διαταραχή, με επεισόδια διέγερσης, κατάθλιψης και ψύχωσης (Luchini et al., 2015).

Ας δούμε τότε τα περιγραφικά κριτήρια του MDE-5 (APA, 2013), για τα οποία η κατατονία ορίζεται από την παρουσία τριών ή περισσότερων από τα ακόλουθα συμπτώματα:

• Καταληψία, μια στιγμιαία απώλεια κινητικότητας, εθελοντικής και ακούσιας, και της αίσθησης του σώματος.
• Κηρώδης ευελιξία, μειωμένη απόκριση στα ερεθίσματα και τάση να παραμείνει σε ακίνητη στάση.
• Νάρκη, έλλειψη κριτικής γνωστικής λειτουργίας και επιπέδου συνείδησης.
• Ανακίνηση, δεν επηρεάζεται από εξωτερικά ερεθίσματα.
• Σιωπή, μια ελάχιστη ή καθόλου προφορική απάντηση (δεν ισχύει για την αφασία).
• Αρνητικότης, δηλαδή, να αντιταχθείτε ή να μην ανταποκριθείτε σε εξωτερικά ερεθίσματα ή οδηγίες.
• Θέση, μια αυθόρμητη και ενεργή διατήρηση της στάσης ενάντια στη βαρύτητα.
• Μανιρισμοί, δηλαδή, περίεργες καρικατούρες των συνηθισμένων αποθεμάτων.
• Στερεότυπα, όπως επαναλαμβανόμενες, συχνές και μη στοχευμένες κινήσεις.
• Ανόητα πρόσωπα.
• Echolalia, δηλαδή, επαναλαμβάνοντας τις λέξεις που μίλησε από άλλο άτομο.
• Ηχοπραξία, η απομίμηση κινήσεων από άλλο άτομο.

Οι συγγραφείς του εγχειριδίου έχουν εξετάσει όλες τις υποθέσεις και προτάσεις που προτάθηκαν στον τομέα της κατατονίας τις δύο τελευταίες δεκαετίες, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια για τη βελτίωση της χρησιμότητας και της εφαρμογής της κλινικής διάγνωσης της κατατονίας (Luchini et al, 2015). Πράγματι, για πιθανή διάγνωση της κατατονίας σύμφωνα με το MDE-5 (APA, 2013), έχουμε:

• Κατατονία λόγω γενικής ιατρικής πάθησης.
• Προσδιοριστής "με κατατονία”: σχιζοφρένεια, σχιζοσυναισθηματική διαταραχή, σχιζοφρενοειδής διαταραχή, σύντομη ψυχωτική διαταραχή, ψυχωτική διαταραχή που προκαλείται από ουσίες.
• Προσδιοριστής με άλλη ψυχική διαταραχή (π.χ. νευροαναπτυξιακή διαταραχή, διπολική διαταραχή, μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής, άλλες ψυχικές διαταραχές).
• Διαταραχή κατατονίας NOS (δεν ορίζεται διαφορετικά).

ο καταληψία, δηλαδή, η παθητική επαγωγή ενός διατηρημένη στάση κατά της βαρύτητας (APA, 2013), μπορεί να θεωρηθεί ως ένα από τα πολλά συμπτώματα της κατατονίας, ότι είναι ένα σύνδρομο (ένα πολύπλοκο, περισσότερο ή λιγότερο χαρακτηριστικό, των συμπτωμάτων), και αυτό ακριβώς λόγω αυτού μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε μη κατατονικοί ασθενείς: επομένως, ένας κατατονικός μπορεί να έχει καταληψία, αλλά εκείνοι με καταληψία δεν είναι απαραίτητα κατατονικός

Οι ακριβείς αιτίες της κατατονίας δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές: η επιδημιολογική επικράτηση είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι η κατατονία είναι κοινή. κατατονία που προκαλείται από ιατρική πάθηση, αν και είναι πολύ πιθανό ένα σύνδρομο υποδιαγνωσμένο από ψυχίατροι και άλλους γιατρούς (Daniels, 2009). Η ανανέωση του ενδιαφέροντος για την κατατονία οδήγησε σε εμβάθυνση των γνώσεων σχετικά με τις νευροβιολογικές βάσεις του φαινομένου, αν και αυτά εξακολουθούν να είναι ανεπαρκή για τη διαμόρφωση μιας πλήρους παθοφυσιολογικής ερμηνείας της διαταραχής (Bartolommei et al., 2012).

• Έχει συσχετιστεί τραυματισμός σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου με την εμφάνιση κατατονικών εκδηλώσεων, αλλά άτομα με εστιακές εγκεφαλικές βλάβες που βρίσκονται σε αυτά τα μέρη σπάνια αναπτύσσουν κατατονικό σύνδρομο (Bartolommei et al., 2012).
• Τα κατατονικά συμπτώματα είναι κοινά σε συνδυασμό με νευρολογικές ασθένειες επηρεάζει ευρέως το κεντρικό νευρικό σύστημα, ένα εύρημα που φαίνεται να υποστηρίζει την υπόθεση ότι η κατατονία είναι το αποτέλεσμα δυσλειτουργία νευρωνικού κυκλώματος που περιλαμβάνει πολλαπλές δομές, παρά εστιακές αλλοιώσεις (Bartolommei et al., 2012).
• Εκτός από το δυσλειτουργία διαφόρων συστημάτων νευροδιαβιβαστών Έχει επίσης εμπλακεί στην παθογένεση των κατατονικών συμπτωμάτων: δεδομένου ότι οι τρέχουσες φαρμακολογικές παρεμβάσεις τροποποιούν τα συστήματα γ-αμινοβουτυρικό οξύ (GABA) -Α, γλουταμινικό και ντοπαμίνη, θεωρείται ότι η απορύθμιση καθενός από αυτά τα συστήματα νευροδιαβιβαστών μπορεί να εμπλέκεται στην κατατονία (Daniels, 2009).

Μόλις διαγνωστεί, η κατατονία ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένες θεραπείες, αν και οφείλεται σε αυτήν συσχέτιση με τη σχιζοφρένεια, έχει προκαλέσει τη δυνητικά επιβλαβής χρήση των αντιψυχωσικών (Luchini et al, 2015). Παρά την εξέλιξη των τελευταίων ετών γνώσεων σχετικά με την ψυχοπαθολογία και τη νευροβιολογία της κατατονίας, ωστόσο, πολλά προβλήματα παραμένουν άλυτα σχετίζεται με τον διαγνωστικό ορισμό και τη θέση του στην υγειονομική περίθαλψη, μια επιμονή αβεβαιοτήτων που επηρεάζουν την καθημερινή κλινική πρακτική κ.λπ., 2012).

Ο κατατονικός ασθενής πρέπει να βοηθηθεί από ένα πολυτομεακή και ολοκληρωμένη εξειδικευμένη ομάδα, και η σωστή αντιμετώπιση του συνδρόμου απαιτεί, πάνω απ 'όλα, τον εντοπισμό και τη θεραπεία οποιασδήποτε ιατρικής πάθησης (εσωτερικής, νευρολογικής, τοξικής) υπεύθυνης για την πάθηση κλινικά, μαζί με άμεσα και επαρκή μέτρα υποστήριξης για τη μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας, που σχετίζονται με την ακινησία και τον υποσιτισμό, συχνά εμφανίζονται (Bartolommei et. κ.λπ., 2012). Εάν δεν αναγνωριστεί αμέσως, η κατατονία μπορεί να περιπλεχθεί από σοβαρές σωματικές καταστάσεις, όπως υποσιτισμός, λοιμώξεις, μυϊκές συσπάσεις, έλκη πίεσης και θρομβοεμβολισμός (Luchini et al, 2015).

Για την αποφυγή επιπλοκών

1. Τα πρώτα βήματα για την πρόληψη πιθανών ιατρικών επιπλοκών είναι αντιπηκτική θεραπείαμε υποδόρια ηπαρίνη, στον καθετηριασμό των ούρων και σε επαρκή νοσηλευτική φροντίδα (Bartolommei et al., 2012).
2. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι οι κατατονικοί ασθενείς γενικά αρνούνται να ταΐσουν και μπορεί να παρουσιάσουν σοβαρή κατάσταση υποσιτισμού και αφυδάτωσης: σε μια τέτοια περίπτωση, ενυδάτωση και ένα σίτιση επαρκές (Bartolommei et al., 2012).

Για τη θεραπεία των συμπτωμάτων

Επί του παρόντος, η εκλεκτική θεραπεία των κατατονικών συμπτωμάτων είναι:

• ο διοίκηση του βενζοδιαζεπίνες ενδοφλεβίως: η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη βενζοδιαζεπίνη είναι λοραζεπάμη, με τα οποία έχουν αναφερθεί ποσοστά ύφεσης κατατονικού 70% ·
• διεξαγωγή ενός κύκλου θεραπεία ηλεκτροσπασμός (ECT): Η ηλεκτροσπασμοθεραπεία φαίνεται αποτελεσματική στο 85% των ασθενών (Bartolommei et al., 2012).

Δεδομένης της συνεργιστικής τους επίδρασης, οι δύο θεραπείες μπορούν να χρησιμοποιηθούν μαζί, αν και η δόση των βενζοδιαζεπινών θα πρέπει να μειωθεί, καθώς μπορούν να αυξήσουν το κατώφλι της κατάσχεσης (Luchini et al, 2015). Πρόσφατη πρόσφατη έρευνα δημοσίευσε μερικά και λίγα θετικά στοιχεία για το θεραπείες με αγωνιστές GAbA-A (Zolpidem) και ανταγωνιστές NMDA (μεμαντίνη, αμανταδίνη) (Luchini et al, 2015).

Αυτό το άρθρο είναι απλώς ενημερωτικό, στο Psychology-Online δεν έχουμε τη δύναμη να κάνουμε διάγνωση ή να προτείνουμε θεραπεία. Σας προσκαλούμε να πάτε σε ψυχολόγο για να αντιμετωπίσετε τη συγκεκριμένη περίπτωσή σας.

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα παρόμοια με Κατατονία: νόημα, συμπτώματα, αιτίες και θεραπεία, σας συνιστούμε να εισαγάγετε την κατηγορία μας Κλινική ψυχολογία.

• Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (2013). Εγχειρίδιο διάγνωσης και στατιστικής ψυχικής Διαταραχές (DSM-5). Washington DC: Αμερικανική Ψυχιατρική Έκδοση.
• Bartolommei, N., Lattanzi, L., Callari, A., Cosentino, L., Luchini, F. & Mauri, Μ. (2012). Κατατονία: μια κριτική κριτική και θεραπευτικές συστάσεις. Περιοδικό Ψυχοπαθολογίας 2012;18:234-246.
• Daniels, J. Μ. ΡΕ. (2009). Κατατονία: Κλινικές πτυχές και νευροβιολογικοί συσχετισμοί.Το περιοδικό Neuropsychiatry and Clinical Neuroscience Φθινόπωρο 2009, 21: 4: 371-380.
• Luchini, F., Bartolommei, N., Benvenuti, A., Mauri, M. & Lattanzi, Λ. (2015). Κατατονία από τις πρώτες περιγραφές στο DSM 5. Περιοδικό Ψυχοπαθολογίας 2015;21:145-151.