Η συμπεριφορά δεν εξηγείται καλύτερα ως καταναγκασμός (όπως στην ψυχαναγκαστική-ψυχαναγκαστική διαταραχή), ένα τικ (όπως στις διαταραχές τικ), ένα στερεότυπο που αποτελεί μέρος ενός Γενικευμένο ζήτημα ανάπτυξης ή τράβηγμα μαλλιών (όπως στην τριχοτιλομανία) (Κριτήριο Δ). Ούτε η συμπεριφορά οφείλεται στις άμεσες φυσιολογικές επιδράσεις μιας ουσίας ή σε μια γενική ιατρική κατάσταση (Κριτήριο Ε). Οι κινητικές συμπεριφορές πρέπει να διατηρηθούν για τουλάχιστον 4 εβδομάδες (Κριτήριο ΣΤ). Οι στερεοτυπικές κινήσεις μπορεί να περιλαμβάνουν χειραψία, κουνιστό, παιχνίδι χεριών, κτύπημα δακτύλων, περιστροφή αντικειμένων, χτύπημα κεφαλής, δάγκωμα, τρύπημα στομίων δέρματος ή σώματος ή χτύπημα διαφορετικών μερών του ατόμου Σώμα.
Μερικές φορές το θέμα χρησιμοποιεί ένα αντικείμενο για να εκτελέσει αυτές τις συμπεριφορές. Οι εν λόγω συμπεριφορές μπορούν να προκαλέσουν μόνιμοι και αναπηρικοί τραυματισμοί, που μερικές φορές θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του θέματος. Για παράδειγμα, το χτύπημα της κεφαλής ή τα δυνατά χτυπήματα μπορεί να προκαλέσουν περικοπές, αιμορραγία, μόλυνση, αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς και τύφλωση. Προδιαγραφές Ο γιατρός μπορεί να καθορίσει με αυτοτραυματική συμπεριφορά εάν η συμπεριφορά προκαλεί βλάβη που απαιτεί ειδική θεραπεία (ή που θα μπορούσε να προκαλέσει σωματική βλάβη εάν δεν είχαν ληφθεί μέτρα προστατευτικός).
Συμπτώματα και σχετικές διαταραχές
Περιγραφικά χαρακτηριστικά και συναφείς ψυχικές διαταραχές. Το θέμα μπορεί να καταφύγει σε μεθόδους αυτοσυγκράτησης (σελ. (π.χ., κρατώντας τα χέρια κάτω από πουλόβερ, παντελόνι ή τσέπες) προκειμένου να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε τις αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Όταν παρεμποδίζεται η αυτοσυγκράτηση, οι συμπεριφορές συνεχίζονται. Εάν οι συμπεριφορές είναι ακραίες ή είναι αποθαρρυντικές για άλλους ανθρώπους, μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές ψυχοκοινωνική λόγω του αποκλεισμού που υπέστη το άτομο σε σχέση με ορισμένες κοινωνικές και κοινοτικές δραστηριότητες. Η διαταραχή της στερεοτυπικής κίνησης συνδέεται συχνά με νοητική καθυστέρηση. Όσο πιο σοβαρή είναι η καθυστέρηση, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος αυτοτραυματικής συμπεριφοράς.
Αυτή η διαταραχή μπορεί επίσης να εμφανιστεί που σχετίζεται με σοβαρά αισθητικά ελλείμματα (τύφλωση και κώφωση) και μπορεί να είναι πιο συχνή σε θεσμικά περιβάλλοντα, όπου το άτομο λαμβάνει διέγερση ανεπαρκής. Αυτοτραυματικές συμπεριφορές εμφανίζονται σε ορισμένες ιατρικές ασθένειες που σχετίζονται με την πνευματική καθυστέρηση (σελ. π.χ. σύνδρομο Fragile X, σύνδρομο Lange και ειδικά Σύνδρομο Lesch-Nyhan, χαρακτηρίζεται από σοβαρό αυτο-δαγκώσιμο Εργαστηριακά ευρήματα. Εάν υπάρχουν αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, τα εργαστηριακά δεδομένα θα αντικατοπτρίζουν τη φύση και τη σοβαρότητά τους (π.χ. ζ., αναιμία λόγω χρόνιας απώλειας αίματος εξαιτίας της αιμορραγίας από τον ορθό. Ευρήματα της φυσικής εξερεύνησης και των σχετικών ιατρικών ασθενειών.
Μπορεί να παρατηρηθούν σημάδια χρόνιων βλαβών ιστών (π.χ. π.χ. μώλωπες, σημάδια δαγκώματος, περικοπές, γρατζουνιές, δερματικές λοιμώξεις, ρωγμές του ορθού, ξένα σώματα στο οπτικά σώματα, οπτικές διαταραχές λόγω οφθαλμικής εκκένωσης ή τραυματικού καταρράκτη και κατάγματα παραμόρφωσης οστό). Σε λιγότερο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει χρόνιος ερεθισμός του δέρματος ή κάλοι από τσιμπήματα, τρυπήματα, γρατσουνιές ή εκκρίσεις σιέλου. Συμπτώματα που εξαρτώνται από την ηλικία και το φύλο Αυτοτραυματικές συμπεριφορές εμφανίζονται σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το κοπιαστικό κεφάλι είναι πιο διαδεδομένο στους άνδρες (περίπου 3: 1) και το αυτο-δάγκωμα είναι πιο διαδεδομένο στις γυναίκες.
Επικράτηση
Υπάρχουν πολύ λίγες πληροφορίες σχετικά με τον επιπολασμό της στερεοτυπικής διαταραχής της κίνησης. Οι εκτιμήσεις για τον επιπολασμό των αυτοτραυματικών συμπεριφορών σε άτομα με νοητική καθυστέρηση κυμαίνονται από 2 έως 3% σε παιδιά και έφηβοι που ζουν στην κοινότητα και περίπου το 25% των ενηλίκων με σοβαρή ή βαθιά διανοητική καθυστέρηση που ζουν ιδρύματα. Μάθημα Δεν υπάρχει τυπική ηλικία έναρξης ή μοτίβο έναρξης για στερεοτυπική διαταραχή κίνησης. Μια τέτοια έναρξη μπορεί να ακολουθήσει ένα αγχωτικό περιβαλλοντικό γεγονός. Σε μη λεκτικά άτομα με σοβαρή νοητική καθυστέρηση, τα στερεότυπα κινήσεις μπορεί να προκληθούν από μια επώδυνη ιατρική κατάσταση (π.χ. ζ., λοίμωξη μεσαίου αυτιού που οδηγεί σε ρήξη κεφαλής)
Στερεοτυπικές κινήσεις τείνουν να κορυφώνονται στην εφηβεία και μπορούν σταδιακά να μειώνονται από αυτό το σημείο και μετά. Ωστόσο, ειδικά σε άτομα με σοβαρή ή βαθιά διανοητική καθυστέρηση, οι κινήσεις μπορούν να συνεχιστούν για χρόνια. Ο στόχος αυτών των συμπεριφορών αλλάζει συχνά (σελ. (π.χ., ένα άτομο μπορεί να υποστεί δαγκώματα χεριών, να εξαφανίσει αυτήν τη συμπεριφορά και μετά να αρχίσει να χτυπά το κεφάλι). Διαφορική διάγνωση Τα στερεότυπα κινήσεις μπορούν να συσχετιστούν με νοητική καθυστέρηση, ειδικά σε άτομα που βρίσκονται σε μη διεγερτικά περιβάλλοντα.
Η στερεοτυπική διαταραχή κίνησης πρέπει να διαγνωστεί μόνο σε άτομα των οποίων η στερεοτυπική ή αυτοτραυματική συμπεριφορά είναι αρκετά σοβαρή ώστε να είναι θεραπευτικός στόχος. Οι επαναλαμβανόμενες στερεότυπες κινήσεις είναι ένα χαρακτηριστικό διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών. Το Stereotyped Movement Disorder δεν διαγιγνώσκεται εάν τα στερεότυπα εξηγούνται καλύτερα από την παρουσία μιας Διαδεδομένης Αναπτυξιακής Διαταραχής. Οι καταναγκασμοί της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής είναι συχνά πιο σύνθετοι και τελετουργικοί και εκτελούνται ως απάντηση σε μια εμμονή ή ακολουθώντας κανόνες που πρέπει να εφαρμόζονται αυστηρά.
Είναι σχετικά εύκολο να διαφοροποιήσετε τις πολύπλοκες κινήσεις που χαρακτηρίζουν τη στερεοτυπική διαταραχή κίνησης από τα απλά τικ (π.χ. g., αναβοσβήνει), αλλά η διαφορική διάγνωση με πολύπλοκα κινητικά τικ είναι λιγότερο εύκολη. Σε γενικές γραμμές, τα στερεότυπα κινήσεις φαίνεται να είναι πιο κίνητρα και σκόπιμα, ενώ τα τικ έχουν πιο ακούσια ποιότητα και δεν είναι ρυθμικά.
Εξ ορισμού, η επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά στην τριχοτιλομανία περιορίζεται στο τράβηγμα των μαλλιών. Οι αυτοεπαγόμενες βλάβες της στερεοτυπικής κινητικής διαταραχής πρέπει να διακρίνονται από τη διαταραχή τεκμηριωμένος με την επικράτηση των φυσικών σημείων και συμπτωμάτων, όπου το κίνητρο για αυτοτραυματισμό είναι να αναλάβει τον ρόλο του άρρωστος. Ο αυτοακρωτηριασμός που σχετίζεται με ορισμένες ψυχωτικές διαταραχές και διαταραχές προσωπικότητας είναι προκαταρκτικός, πολύπλοκο και σποραδικό, και έχει νόημα για το θέμα στο πλαίσιο σοβαρής ψυχικής διαταραχής υποκείμενη (σελ. ζ. είναι το αποτέλεσμα μιας παραληρητικής σκέψης).
Ακούσιες κινήσεις που σχετίζεται με νευρολογικές ασθένειες (όπως στη νόσο του Huntington) ακολουθούν συνήθως ένα τυπικό πρότυπο, με τα σημεία και τα συμπτώματα της εν λόγω νευρολογικής διαταραχής να υπάρχουν. Αυτο-ερεθιστικές συμπεριφορές μικρών παιδιών ειδικά για το αναπτυξιακό τους επίπεδο (σελ. g., το πιπίλισμα του αντίχειρα, το λίκνισμα και το νεύμα) είναι συχνά πολύ περιορισμένα και σπάνια προκαλούν τραυματισμούς που απαιτούν θεραπεία. Αυτο-διεγερτικές συμπεριφορές σε άτομα με αισθητήρια ελλείμματα (σελ. ζ. τύφλωση) δεν προκαλούν συνήθως δυσλειτουργία ή αυτοτραυματισμό.
Κριτήρια για τη διάγνωση της Stereotyped Movement Disorder
- Επαναλαμβανόμενη κινητική συμπεριφορά, η οποία φαίνεται παρορμητική και δεν είναι λειτουργική (σελ. (ζ. κουνώντας ή χειραψία, κουνώντας το σώμα, χτυπώντας το κεφάλι, αντικείμενα που γονατίζουν, αυτο-πιπίλισμα, τρυπώντας το στόμα του δέρματος ή του σώματος, χτυπώντας το σώμα κάποιου).
- Η συμπεριφορά παρεμβαίνει σε φυσιολογικές δραστηριότητες ή οδηγεί σε σωματικό τραυματισμό αυτοπροκληθείσα που απαιτούν ιατρική περίθαλψη (ή θα προκαλούσαν τραυματισμό εάν δεν ληφθούν προληπτικά μέτρα).
- Εάν υπάρχει διανοητική καθυστέρηση, η στερεότυπη ή αυτοτραυματική συμπεριφορά έχει επαρκή βαρύτητα για να αποτελέσει θεραπευτικό στόχο.
- Η συμπεριφορά δεν εξηγείται καλύτερα από έναν καταναγκασμό (όπως στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή), ένα τικ (όπως στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή), tics), ένα στερεότυπο που αποτελεί μέρος μιας διεισδυτικής αναπτυξιακής διαταραχής ή μιας έλξης των μαλλιών (όπως στο τριχοτιλομανία).
- Η συμπεριφορά δεν οφείλεται στις άμεσες φυσιολογικές επιδράσεις μιας ουσίας ή σε μια γενική ιατρική κατάσταση.
- Η συμπεριφορά επιμένει για 4 εβδομάδες ή περισσότερο.
Προσδιορίστε εάν: Με αυτοτραυματική συμπεριφορά: εάν η συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα σωματική βλάβη απαιτεί ειδική θεραπεία (ή αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα σωματική βλάβη εάν δεν είχε ληφθεί καμία ενέργεια προστατευτικός).
