Het feminisme ontstond aan het einde van de zeventiende eeuw als een sociale en politieke beweging. Sinds altijd zijn er vrouwen die hebben geclaimd en gevochten om hun rechten en hun positie in de samenleving te verbeteren, zodat de geschiedenis van het feminisme tientallen jaren teruggaat. Het historische begin vond plaats na de Franse Revolutie, toen het werd beschouwd als de eerste feministische golf in de strijd voor rechten en juridische gelijkheid. De eerste georganiseerde bewegingen werden geboren in de tweede feministische golf, die tot in de jaren zestig plaatsvond, met de eerste suffragettes. Later verscheen de derde golf genaamd 'hedendaags feminisme' waarin we ons vandaag bevinden.
Gedurende dit historische traject zijn verschillende feministische stromingen opgevallen, waarin we liberaal feminisme en radicaal feminisme aantreffen. In dit artikel Psychology-Online zullen we zien wat liberaal feminisme is en wat radicaal feminisme is en we zullen een historisch en conceptueel overzicht geven van de verschillen tussen radicaal en liberaal feminisme.
Hedendaags feminisme is geboren in de derde feministische golfmin, ontstaan als gevolg van de revoluties van de jaren '60. Deze beweging ziet de samenleving als een systeem dat bestaat uit sociale klassen en geslachten, dat de beweging ertoe aanzet om de rol van vrouwen te bevrijden. In de derde golf of het hedendaagse feminisme worden veel aspecten van het feminisme geboren, waarbij onder meer het liberale feminisme en het radicale feminisme worden benadrukt. Er zijn echter veel andere soorten feminisme tegenwoordig, zoals transfeminisme of intersectioneel feminisme.
In dit artikel zie je de geschiedenis van de feministische beweging door de vier golven van het feminisme.
Het liberale feminisme werd in 1966 gepromoot door Betty Friedan, die wordt beschouwd als de hoogste vertegenwoordiger van deze beweging in de National Organization for Women (NOW). Het liberale feminisme richt zijn aandacht niet op de mogelijke onderdrukking of uitbuiting van vrouwen, maar op het situeren van de positie van vrouwen als een situatie van ongelijkheid. Daartegenover staat het doel van het liberale feminisme om een hervorming van het systeem om gelijkheid te verkrijgen tussen beide geslachten.
Een van de belangrijkste doelstellingen om gelijkheid in het systeem te bereiken, was het garanderen van de inclusie van vrouwen op de arbeidsmarkt en ze probeerden een verandering in de politieke sfeer te bevorderen, waardoor vrouwen een politiek ambt konden bekleden. De opkomst van radicaal feminisme trok echter de aandacht van de jongsten en kreeg in de jaren zestig en zeventig veel bekendheid.
De radicaal feminisme begint in de jaren zestig aan te komen. Het is ontstaan vanuit het idee dat, hoewel er een legitimatie van rechten is, het systeem wordt nog steeds geregeerd door seksistische, klassen-, racistische en imperialistische waarden. Deze realiteit motiveerde de oprichting van Nieuw Links en radicale sociale bewegingen, waaronder radicaal feminisme.
Het belangrijkste kenmerk van radicaal feminisme is gebaseerd op het tegenculturele karakter, waarop ze niet een reformistisch beleid zochten, zoals in het geval van liberaal feminisme, maar op nieuwe vormen van samenleving smeden.
De eerste beslissing van deze beweging was om een autonome vrouwenorganisatie op te richten, die een scheiding met het mannelijke geslacht tot stand bracht. Hoewel alle mensen die het radicale feminisme volgden het erover eens waren dat zich distantieerden van mannen, stonden ze in oppositie met betrekking tot de aard en het einde van de scheiding. Geconfronteerd met dit, de radicaal feminisme eerste divisie, waarop twee subgroepen werden gesmeed: feministen in "politiek" en "feministen". Ondanks de theoretische en praktische verschillen met de verschillende ontwikkelde subgroepen van de beweging, handhaaft ze gemeenschappelijke benaderingen.
- Beleid. Ze benadrukken het idee dat de onderdrukking die vrouwen hebben ondergaan te wijten is aan het kapitalisme of het systeem. In dit opzicht werd feminisme beschouwd als een ander onderdeel van links.
- Feministen. Ze waren tegen ondergeschiktheid aan links, omdat ze mannen classificeerden als de belangrijkste begunstigden van zijn overheersing. Dit standpunt verdedigt dat de onderdrukking van vrouwen niet alleen gebaseerd is op het systeem, maar dat ze begrepen dat het systeem waar ze deel van uitmaakten was een specifiek systeem van overheersing door mannen, dat vrouwen definieerde in termen van: mannelijk. Integendeel, het beleid zag de mens als een ander slachtoffer van het systeem.
Het belangrijkste bezwaar van radicaal feminisme is gebaseerd op het patriarchaat, beschreven als een systeem van seksuele denominatie dat vrouwen onderdrukt en op basis van dit basisschema worden andere overheersingen zoals klasse en ras geboren. De meest representatieve van zijn beweging was de slogan: "het persoonlijke is politiek", wat aangeeft dat overheersing patriarchaal werd ook beoefend op gebieden van het persoonlijke leven, zoals in de gezinsstructuur en in de seksualiteit. Deze groep benadrukt dat mannen, en niet slechts een groep van hen, seksuele, economische en vooral psychologische voordelen ontvangen van het patriarchale systeem.
Opvallend in de radicale beweging is de organisatie van zelfbewustzijnsgroepen. In hen het doel was om alle vrouwen bewust te maken over de onderdrukking van vrouwen in de samenleving, vanuit hun eigen ervaringen en niet vanuit ideologische constructies. Deze groep was ook de drijvende kracht om onze manier van spreken te herwaarderen.
Aan de andere kant is het de moeite waard om het activisme van deze groep, die georganiseerde massale demonstraties, evenals acties van protest en sabotage om de positie van vrouwen in het patriarchaat te demonstreren, het uitvoeren van acties zoals het in het openbaar verbranden van beha's, waardoor de stem van de beweging door de hele wereld weerklinkt maatschappij. Naast deze reeks protestacties waren de oprichting van alternatieve hulp- en zelfhulpcentra, gezondheidscentra, kinderdagverblijven, zelfverdedigingscentra,... Veeleisend in zelfbewustzijnsgroepen is een fundamenteel kenmerk van hen, gelijkheid en anti-hiërarchie: geen van beide vrouwen kon zichzelf boven de ander positioneren. Vanwege dit uitgangspunt werden veel leiders uit de beweging gezet en het was de diversiteit van meningen binnen de groep over het gebrek aan structuur van de beweging, die tot de neergang leidde. Ten slotte droeg de slijtage van het uurwerk vanwege zijn kenmerken bij aan de voltooiing van het uurwerk in het midden van de jaren zeventig.
Langs de de geschiedenis van het feminisme, zijn er verschillende feministische stromingen ontstaan, waarvan twee liberaal feminisme en radicaal feminisme. Wat hebben radicaal en liberaal feminisme gemeen? Hoe verschillen radfem en libfem?
Als de twee manifestaties van feminisme eenmaal zijn blootgelegd en hun verschillen zijn waargenomen, laten we een korte samenvatting maken van de vier belangrijkste verschillen tussen liberaal feminisme en radicaal feminisme:
- Het doel radicaal feminisme ligt in het opheffen van het wortelprobleem, het elimineren van prostitutie, pornografie en in het algemeen de opbouw van het sociale systeem. Ook kapitalisme omdat het wordt beschouwd als de basis van onderdrukking. Het liberale feminisme daarentegen probeert de bestaande realiteit te wijzigen en te verbeteren.
- De conceptie van de mens. Een ander verschil tussen radicaal en liberaal feminisme is dat liberaal feminisme gender niet beschouwt als de determinant van onderdrukking, omdat het de mens als een ander slachtoffer van het systeem beschouwt. In het radicale feminisme begrepen ze echter dat het systeem waarvan ze deel uitmaakten een specifiek systeem van overheersing door mannen was, dat vrouwen definieerde in termen van mannen.
- De opvatting van politiek. Het liberale feminisme houdt zich bezig met kwesties met een meer politieke vastberadenheid, zoals de positie van vrouwen in de wereld van werk. Integendeel, het radicale feminisme stelt vast dat in het licht van de nieuwe wetgeving, de onderdrukking van vrouwen nog steeds berucht is bij agressie, verkrachting, relaties, enz. Hier zie je de verschillende soorten gendergeweld. Om deze reden stelt hij het motto "het politieke is persoonlijk" vast en begint hij kwesties van meer persoonlijke aard aan te pakken.
- Sociale positie. Een ander verschil tussen radicaal en liberaal feminisme is de positie en visie van de samenleving. De activisten van de liberale groep maakten deel uit van een meer bevoorrecht deel van de samenleving, dat toegang had tot publiek, fora, macht en geld. Het radicaal feministische standpunt daarentegen was er een van dubbele of driedubbele onderdrukking.
Dit artikel is louter informatief, in Psychology-Online hebben we niet de macht om een diagnose te stellen of een behandeling aan te bevelen. Wij nodigen u uit om naar een psycholoog te gaan om uw specifieke geval te behandelen.
