NIESTABILNOŚĆ EMOCJONALNA Zaburzenie osobowości: objawy i leczenie:

Osoby cierpiące na którekolwiek z zaburzeń osobowości charakteryzują się trwałym wykazywaniem wzorzec zachowań, emocji i myśli, które zrywają z oczekiwaniami społecznymi i kulturowymi mówić. Zaburzenia osobowości wpływają na różne obszary codziennego życia osób, które na nie cierpią, takie jak relacje społeczne, świat pracy i tak dalej. Zaburzenie emocjonalnej niestabilności osobowości jest jednym z zaburzeń osobowości, które poznasz w tym artykule Psychology-Online: Zaburzenia osobowości związane z niestabilnością emocjonalną: objawy i leczenie.

Indeks

1. Niestabilność emocjonalna zaburzenia osobowości: Cie 10
2. Objawy zaburzenia osobowości niestabilność emocjonalna
3. Rodzaje zaburzeń osobowości związanych z niestabilnością emocjonalną
4. Zaburzenia osobowości związane z niestabilnością emocjonalną: typ impulsywny
5. Niestabilność emocjonalna zaburzenie osobowości: typ graniczny
6. Leczenie zaburzeń osobowości związanych z niestabilnością emocjonalną

Zaburzenie niestabilności emocjonalnej osobowości nosi tę nazwę w ICD 10 (klasyfikacja zachowanie), ale w DSM-5 (Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych) zaburzenie to jest równoważne nazywa Zaburzenie osobowości z pogranicza: zaburzenie typu borderline. Ogólnie rzecz biorąc, DSM-5 definiuje zaburzenie osobowości typu borderline jako zaburzenie charakteryzujące się impulsywność i wzorzec niestabilności w relacjach międzyludzkich, w obrazie siebie i w uczucia.

Z drugiej strony, Cie 10 rozumie zaburzenie emocjonalnej niestabilności osobowości jako zaburzenie, w którym występuje wyraźna predyspozycja do działać impulsywnie i bez uwzględnienia możliwych konsekwencji, jakie mogą wywołać te impulsywne akty, powodując niedostateczne planowanie działań.

Czym jest niestabilność emocjonalna zaburzenie osobowości?

Zaburzenie osobowości to zestaw cech nieprzystosowawczych, czyli sposób myślenia, odczuwania i działania, który nie jest zdrowy dla danej osoby lub jej otoczenia. Wybuchy gniewu i przemocy są bardzo częste we wzorcu zachowań osób z zaburzeniami osobowości z niestabilnością emocjonalną, dlatego są niezdolni do kontrolowania własnych działań impulsywny. Cóż, to zachęca brutalne postawy, agresywny i wybuchowy. Ponadto należy zauważyć, że osoby te często mają niestabilny nastrój.

Fakt, że osoby z tym zaburzeniem wykazują agresywne zachowania, impulsywna i niestabilna, zwykle prowadzi do konfliktów z ludźmi, którzy: otaczać i trudności w nawiązywaniu relacji społecznych i interpersonalne, czy dlatego, że inni ludzie próbują kontrolować lub zapobiegać tym aktom, dlaczego decydują się unikać osób, które cierpią na to zaburzenie, między innymi.

Oto niektóre z objawów zaburzeń osobowości związanych z niestabilnością emocjonalną:

• Zachowanie impulsywne.
• Niestabilny nastrój
• Emocjonalna niestabilność.
• Niska zdolność planowania.
• Innym objawem niestabilności emocjonalnej zaburzenia osobowości jest gwałtowne zachowanie i gniew.
• Trudności w kontrolowaniu swoich impulsów.
• Trudności w relacjach społecznych i interpersonalnych.
• Niestabilne i intensywne relacje międzyludzkie.
• Niestabilne zachowanie.
• Mają tendencję do wykazywania zachowanie autodestrukcyjnesamobójstwo, wyobrażenia lub próby.

Ile jest rodzajów tego zaburzenia? Możemy wyróżnić dwa typy zaburzeń osobowości typu niestabilność emocjonalna: typu impulsywnego i typu borderline, które wyjaśniono poniżej.

Zaburzenie typu impulsywnego występuje, gdy spełnione są wszystkie ogólne kryteria określonych zaburzeń osobowości, a niektóre z nich to dyskomfort Generalnie sposób bycia i zachowania jednostki jest daleki od norm akceptowanych i oczekiwanych przez kulturę, negatywne skutki w różnych sferach (społeczne, praca...), m.in. inne.

Ponadto, aby mieć pewność, że pacjent cierpi na impulsywny typ tego zaburzenia, musi on również wykazywać co najmniej trzy z następujących kryteriów, z których jeden musi być drugim:

• Chęć nieoczekiwanego działania bez myślenia o możliwych konsekwencjach.
• Predyspozycje do prezentowania zachowań agresywnych i impulsywnych oraz predyspozycje do konfliktu z ludzie wokół nich, zwłaszcza gdy ci ludzie próbują zapobiegać lub cenzurować czyny impulsywny.
• Skłonność do okazywania wybuchów gniewu i przemocy, co skutkuje słabą zdolnością kontrolowania własnych wybuchowych zachowań.
• Trudności w wykonywaniu długotrwałych czynności, które nie dają natychmiastowej nagrody.
• Niestabilny nastrój i nastrój.

Zaburzenie typu borderline występuje, gdy spełnione są ogólne kryteria określonych zaburzeń osobowości, niektóre z nich wymienione powyżej. Ale jednocześnie muszą być spełnione co najmniej trzy kryteria typu impulsywnego, a dodatkowo minimum dwa z następujących kryteriów specyficzne dla typu limitu:

• Zmiany lub zamieszanie związane z wizerunkiem ciała, własnymi celami i preferencjami intymnymi (w tym preferencjami seksualnymi).
• Łatwość nawiązywania intensywnych i niestabilnych relacji, które kończą się kryzysem emocjonalnym.
• Nadmierne wysiłki, aby uniknąć bycia lub poczucia opuszczenia.
• Powtarzające się groźby lub akty samookaleczenia, a także myśli lub próby samobójcze.
• Utrzymujące się uczucie pustki z biegiem czasu.

W celu odpowiedniego leczenia tego zaburzenia zaleca się przeprowadzenie leczenia obejmującego kontrolę impulsów i impulsywność. Dlatego często ucieka się do techniki poznawczo-behawioralne oraz dialektycznej terapii behawioralnej.

Poprzez techniki poznawczo-behawioralne, celem jest nauczenie pacjentów techniki samokontroli, a także nauczenie ich wykrywania sygnałów wskazujących, że mogą działać impulsywnie, aby móc je kontrolować, zanim zostaną uwolnione. Stara się również zachęcać i pracować nad większą kontrolą, aby zdystansować myśli i emocje od impulsywnych zachowań, które zwykle pojawiają się automatycznie. Ponadto ma na celu zwiększenie zdolności pacjentów do modyfikowania ich niewłaściwych myśli i postaw, aby móc skutecznie odnosić się do swojego otoczenia.

Tak więc cel, który można osiągnąć dzięki temu zabiegowi, wiąże się z posiadaniem większej samokontrola, pewność siebie, refleksyjne myślenieasertywności, funkcjonalności, zarządzania konfliktami, unikania poczucia winy i pustki.

Z drugiej strony bardzo ważna jest również praca w odniesieniu do: zachowania autodestrukcyjne i myśli samobójcze. Dlatego konieczne jest odwołanie się do dialektycznej terapii behawioralnej, ponieważ pozwala ona pracować nad ograniczeniami pacjentów w odniesieniu do relacji interpersonalnych, kontroli emocji i umiejętności kontroli cierpienie. Tak więc z tego typu terapii ograniczenia te są przepracowywane zarówno na poziomie grupowym, jak i indywidualnym.

Z dialektyczna terapia behawioralna chodzi o to, w formie grupowej, uczyć podstawowych umiejętności i indywidualnie pracuj nad motywacją i monitoruj pacjenta poprzez telefony rozmowy telefoniczne w celu udzielenia wsparcia i pomocy w ekstrapolacji nabytych umiejętności na sytuacje w Twoim życiu codziennie. Ponadto terapeuta stara się wspierać i akceptować pacjenta oraz sprzyjać jego samoakceptacji, jednocześnie starając się promować zmianę zachowania pacjenta. Z tego powodu ważne jest, aby terapeuta wzmacniał wszystkie postępy i wysiłki pacjenta.

Zwykle jednak stosuje się leczenie terapeutyczne i farmakologiczne jednocześnie, dlatego zaleca się pójście pracownikom służby zdrowia, aby mogli prawidłowo ocenić konkretny przypadek każdego pacjenta i móc przeprowadzić połączenie zabiegów dostosowanych do każdej sytuacji.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Zaburzenia osobowości związane z niestabilnością emocjonalną: objawy i leczenie, zalecamy wpisanie naszej kategorii Osobowość.

• Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. (2014). Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych. DSM 5. Wydanie 5. USA: Panamerykański.
• Aramburú, B. (1996). Dialektyczna terapia behawioralna w zaburzeniach osobowości typu borderline. Psychologia behawioralna, 4(1), 123-140.
• Światowa Organizacja Zdrowia (1994). Kieszonkowy przewodnik po klasyfikacji ICD10. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i behawioralnych. Od redakcji Médica Panamericana, S.A.