Dla Santiago Villar Pallás. 24 stycznia 2018
Przesądzanie osoby składa się z dokonywać osądów przed spotkaniem z nią. Ze względu na ekonomię poznawczą i pewien spokój emocjonalny w pierwszej kolejności klasyfikujemy ludzi. W ten sposób nasze „pierwsze spojrzenie” jest przesiewane przez nasze przekonania, stawiając nas w określonej sytuacji. Nasza pozycja zależy głównie od naszych przekonań na swój temat, ponieważ zawsze „patrzymy” naszymi oczami.
W tym artykule PsychologyOnline będziemy rozmawiać czym są uprzedzenia społeczne i stereotypy i jak je pokonać.
Albert Bandura ukuł koncepcję poczucie własnej skuteczności. Termin ten odnosi się do pewności, jaką dana osoba ma w osiągnięciu celu i która wpływa na osiągnięcie tego, to znaczy na samo wykonanie. Osoby o niskim poczuciu własnej skuteczności łatwo rezygnują z trudności lub nawet na początku nie podejmują wyzwania. Przekonania o naszej własnej skuteczności są częścią naszej samooceny.
W praktyce musielibyśmy wziąć pod uwagę, że nauczyciele, menedżerowie i trenerzy powinni wzmacniać wizerunek własny odpowiednio swoich uczniów, pracowników i sportowców. Pomagając uniknąć niepowodzeń i stygmatyzacji, wyniki uczniów znacznie się poprawią.
samoocena jest to szerokie pojęcie, które obejmuje czynniki emocjonalne (czuję), poznawcze (myślę) i behawioralne (tak). W praktyce czynniki te nieustannie się przenikają, wzajemnie się wzmacniając. W ten sposób możemy zrozumieć, jak niepowodzenia w młodym wieku wywołują trwałe zniechęcenie u niektórych osób. Z drugiej strony możemy wyjaśnić, w jaki sposób nasze uprzedzenia społeczne lub stereotypy piętnują określone osoby lub grupy społeczne. Nasza samoocena wpływa zarówno na nasze osobiste wyniki, jak i na osądy innych. Oceniając innych, podnosimy pewne oczekiwania co do ich własnej skuteczności.
Kiedy ogarnia nas strach lub wątpimy w siebie, wzrasta nasza wrażliwość na bodźce zwiastujące porażkę. Pozycja innych zależy od przekonań o tym, jak wzmocnią lub zburzą naszą samoocenę. Podstawowymi emocjami leżącymi u podstaw są: strach i radość: strach w obliczu niebezpieczeństwa lub radość w obliczu nowego wyzwania.
Naiwnie wierzymy, że obraz, który wyświetlają inni, odpowiada oczekiwaniom, jakie mamy w stosunku do czynów, które są w stanie wykonać. Na przykład radość odczuwamy, gdy jesteśmy chorzy, a osoba w białym fartuchu nas bada, ale czujemy strach, gdy w tej samej sytuacji jesteśmy badani przez osobę ubraną w strój mechaniczny.
Możemy zatem rozważyć bardziej subtelne stereotypy, takie jak to, że kobiety jeżdżą gorzej lub że Azjaci są bardziej pracownikami. Większość naszych okazji stereotypy społeczne są automatyczneInnymi słowy, są wyuczonymi sposobami przetrwania.
Poprzez dialog możemy przełamać stereotypy oparte na strachu i podtrzymujmy radość z istnienia drugiego.
Radość to emocja, która otwiera nas na doświadczenia i pozwala na ciągłą możliwość zmiany pozycji. Spinoza zdefiniował miłość jako „radość dla rzeczywistości zewnętrznej”. Możliwe, że nasz najgorszy wróg żyje w nas, ponieważ nie jesteśmy w stanie być dla siebie dobrzy. Kiedy jesteśmy w stanie kochać siebie, możemy podjąć przygodę kochania innych.
Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.
