Modele teoretyczne w psychologii społeczności

Teoretyczny charakter psychologii środowiskowej wzbudził różne opinie, ponieważ istnieją kryteria postrzegania jej jako dominującej gałęzi. Ponieważ jednak socjologia i usługi społeczne są ze sobą tak ściśle powiązane, potrzeba opracowania pewnych modeli staje się oczywista. teoretyczny.

W tym artykule Psychology-Online dokonano analizy modele teoretyczne w psychologii społeczności, jej ważność jako teorii, jej uogólnianie i inne możliwości, a także wkład, jaki wnoszą do teoretycznego ciała tej gałęzi nauk psychologicznych.

Indeks

1. Czym jest psychologia społeczności
2. Różne modele teoretyczne psychologii środowiskowej
3. Psychologia społeczności i psychologia społeczna: modele teoretyczne
4. Modele zmiany społecznej
5. Modele konkursowe
6. Modele wsparcia społecznego
7. Czy funkcjonują jako modele teoretyczne w psychologii społeczności?
8. Teorie psychologii społecznej: główne funkcje
9. Elementy niezbędne do stworzenia modelu teoretycznego

Psychologię społeczności definiujemy jako gałąź badań, której głównym celem jest analiza zachowania ludzi przez pryzmat zbiorowy, czyli poprzez wspólną analizę społeczeństw i społeczności.

Przy tak szerokim podejściu naprawdę trudno jest z jednej strony zorientować się w morzu modeli, wkładów, kryteriów i teorii, a z drugiej propozycji programów interwencyjnych, ukazujące wymiary wspólnotowej metody naukowej i jej różnorodne zastosowania w różnych kontekstach, w których trudno dostrzec korelację z jej ramami teoretycznymi kontekstowy.

Związek między psychologią społeczności a socjologią

Jak wspomniano wcześniej, celem modeli teoretycznych w psychologii społeczności jest: analizować, kategoryzować i studiować ludzkie zachowanie poprzez zachowanie grupowe. Cel ten jest wspólny z nauką socjologii. Nauka, którą określa się jako historyczne i fenomenologiczne badanie grup społecznych.

Teoretyczne ramy psychologii społeczności pozostają dość zagmatwane i sprzeczne. W celu ustanowienia tej dyscypliny i ułatwienia badania społeczności opracowano wiele opracowań teoretycznych, które nazwano „Modele teoretyczne”, wśród których możemy wymienić:

• Modele zmiany społecznej
• Modele dostaw
• Modele orientacji systematycznej
• Modele wsparcia społecznego
• Modele obiektywne
• Modele ekologiczne
• Modele działania

Teorie te reprezentują badania z bardzo szerokich stanowisk (takich jak te odnoszące się do zmiany społecznej, które proponują jako przedmiot Psychologii Społeczności transformacji makrospołecznej), te, które są dedykowane konkretnemu aspektowi (modele obiektywne), a nawet te, które odnoszą się do metody i są skierowane do interwencji społeczność.

Ze względu na różnice prezentowane przez te modele, Sanchez Vidal (1991) uważa, że podziel się na dwie duże grupy:

• Modele analityczne: Które są podzielone na globalne lub społeczne i psychospołeczne
• Modele operacyjne

ten analityka globalna lub społeczna to te, które skupiają się na globalnych społeczno-kulturowych ramach występów społeczności, co pozwala odnieść się do nich zjawiska psychospołeczne będące przedmiotem bezpośredniego zainteresowania psychologii środowiskowej, wraz z jej determinantami i makrokorelacjami., społeczny. Psychospołeczni są rejestrowani na poziomie mezospołecznym, łącząc dwa podstawowe terminy; system indywidualny i społeczny na różnych poziomach

w modele operacyjne można je rozróżnić; najbardziej konceptualne i wartościujące, które bronią celów lub celów działania oraz najbardziej formalne, dynamiczne i relacyjne, które skupiając się na działaniu i jego skutkach, ukierunkowują i ukierunkowują realizację interwencji społecznej od Psychologia.

Rozwój teorii musi rozpocząć się od zdefiniowania istotnego warunku kierunku studiów, w celu jego późniejszego odwzorowania. W tym przypadku tym centralnym kryterium jest rozwinięcie w jednostce zdolności do bycia podmiotem zdrowia, co wynika z: od razu trzeba podnieść determinanty, przez które można podejść do tej konstrukcji, jakimi są cztery:

1. Osiągnij niezbędne zmiany w życiu i jego otoczenie.
2. Spraw, aby społeczność miała swoje znaczenie i funkcjonowała jako system wsparcia.
3. Rozwijaj potencjał w postaci zasobów personalnych.
4. Stwórz przestrzeń, która jest wspólny etap wykonania.

W rzeczywistości te pojęcia – nierozerwalne – są w każdym modelu postrzegane w sposób ułamkowy, a czwarta nie była przedmiotem dostatecznej uwagi, co ogranicza użyteczność konstrukty teoretyczne, ponieważ przestrzeń jest powodem istnienia grupy.

W opinii autora artykułu, modele, które wnoszą największy wkład w teoretyczny korpus Psychologii Społecznej Oni są:

• Modele zmiany społecznej.
• Modele konkurencji.
• Modele wsparcia społecznego.

Każdy z tych modeli bada niektóre z głównych elementów teorii społeczności, aby: osiągnąć ostateczny cel działania społeczności, to znaczy, że ludzie sami są bohaterami; Zdrowie.

Poniżej znajduje się krótka analiza każdego model teoretyczny w psychologii społeczności:

W ogólnym sensie promować transformację środowiska społecznego dostosować swoje funkcje i dać wszystkim swoim członkom przestrzeń opartą na integracji. Zmiany te mogą prowadzić do użytecznej reorganizacji w innych aspektach ludzkiej i społecznej aktywności. Za zmiany uważa się także przejmowanie nowych ról i doskonalenie już przyjętych. i ogólnie każda transformacja psychologiczna, która pozwala na poszukiwanie zdrowia, o ile: Saldo.

W ten sposób autor uważa, że ​​stanowiska, które opowiadają się za radykalną zmianą społeczną, nie są przydatne. na przemiany społeczne, polityczne i gospodarcze, ponieważ uważa się, że psychologia może osiągnąć wariacje wielkość makrospołeczna, co potwierdza fakt, że nie ma dowodów na zaistnienie zmian na tym poziomie.

Cele radykalnej zmiany społecznej prowadzą do nadmiernego nacisku na aspekty społeczne, co prowadzi do spadku oceny psychologicznej, przerostu rola psychologa, traktując ją jako transformator systemów społecznych, co prowadzi do tego, że jej zasady teoretyczne mają duże trudności w zastosowaniu.

Nadają sens wolicjonalnemu charakterowi procesu socjalizacji, w którym rozwijane będą cechy psychologiczne o szczególnej osobowości personalnej, aby: wykazywać kompetentne zachowania, które pozwalają żyć lepiej, rozumiejąc w tym i jako priorytet zdrowe zachowania. Rozwój potencjałów i tworzenie tych zasobów psychologicznych podczas rozwoju ontogenetyczny pozwala na samorealizację, podniesienie samooceny, podejmowanie decyzji i zachowanie autonomiczny.

Rozważ konkurencję w sensie kompetentnego człowieka, odporność oraz umiejętność radzenia sobie z konfliktami, ponieważ w przypadku ich braku, modele te mają znaczenie, ponieważ:

• Podkreślają znaczenie psychologiczne, biorąc pod uwagę wszystkich ludzi, którzy są nosicielami zasobów i potencjałów. Nie ma ludzi niezdolnych, wszyscy mamy potencjały – ale różne – i jedni odkrywają je łatwiej niż inni, bo warunki społeczne były dla nich bardziej sprzyjające.
• Są oprawione w poziom mezospołeczny, gdzie społeczność się znajduje i nie zamierza penetrować systemów poziomu makrospołecznego, co czyni jej konstrukty bardziej użytecznymi.
• Za podstawowe kryterium uznają promowanie zachowań prozdrowotnych w oparciu o wiedzę naukową udostępniane przez profesjonalistów i społeczność w celu nawiązania interaktywnej relacji zainteresowanej wzrost.
• Skierowanie do dziedziny zdrowia, gdzie można znaleźć wiedzę i metodologie do realizacji celów upodmiotowienia i samozarządzania.

Manifestują znaczenie relacji międzyludzkich w postaci wsparcia społecznego, dawania znaczenie konstruktywnej jakości wymiany, co wynika z tego, że system ma osobiste znaczenie dla każdej osoby, co pozwala ocenić wymagania społeczne, zarówno codzienne, jak i kryzysowe, oraz możliwości radzenia sobie jakościowo przydatne. Wsparcie społeczne promuje zdrowie i dobre samopoczucie. Jest to mechanizm podnoszenia morale i pozytywnych stanów afektywnych, tworzący wzrost samooceny, stabilności i poczucia przynależności, co wzmacnia jednostkę i grupę.

Podsumowując można powiedzieć, że skuteczne wsparcie społeczne umożliwia:

• Rozwój cech z konsekwencją wzmocnienie psychologiczne.
• Amplituda w perspektywie równowagi fizycznej i psychicznej z korzyściami z tego płynącymi.
• Zmniejszenie ryzyka zachorowania (głównie w chorobach przewlekłych i niezakaźnych) Wzrost umiejętność radzenia sobie w wydarzeniach życia.
• Spadek uzależnienia od świadczeń zdrowotnych.

Teraz liczy się decyzja, w jakim stopniu te definicje są rozwiniętymi teoriami, to znaczy, czy rzeczywiście działają jako „modele teoretyczne”. Na początek należy poczynić refleksje na temat teorii, jej funkcji, użyteczności i kryteriów, które należy wziąć pod uwagę przy jej ocenie.

W ten sposób stwierdzamy, że definicja Kerlinger (1975) o teorii podaje nam istotne elementy ją charakteryzujące, gdy mówi, że jest to zbiór konstruktów (pojęć), definicji i zdań ze sobą powiązane, które reprezentują systematyczny punkt widzenia zjawisk określający relacje między zmiennymi, w celu wyjaśnienia i przewidywania zjawiska. Inni autorzy, jak Black and Champion (1976), Blalock (1984) i Gibbs (1976) również podają definicje w tym zakresie bardzo zbliżone do Kerlingera.

Przeglądając literaturę, można znaleźć różne sposoby wyjaśniania i stosowania teorii. Teoria jest zwykle utożsamiana z orientacją teoretyczną, ramami teoretycznymi, schematem teoretycznym lub modelem (Sjoberg i Nett, 1980). Są nawet tacy, którzy twierdzą, że teoria jest zbiorem nieweryfikowalnych lub niezrozumiałych idei, które są w umysłach naukowców (Black and Champion, 1976), inni którzy widzą to jako coś niezwiązanego z rzeczywistością, a nawet ci, którzy wierzą, że teorie są pomysłami autorów, utożsamiając je w ten sposób z historią idei.

Kryterium teorii jest tak szerokie, że weźmiemy Kerlingera za jego powagę i logikę.

Każda teoria ma użyteczność, ponieważ opisuje, wyjaśnia i przewiduje zjawisko lub fakt; dlaczego organizuje wiedzę lub dlaczego kieruje badaniami. Nie ma złych lub nieadekwatnych teorii, zdarza się, że czasami nie można dostrzec użyteczności teorii, ponieważ nie widać jej związku z rzeczywistością. Innym razem to, co w rzeczywistości jest przekonaniem, zbiorem założeń, spekulacją lub zdarzeniem, nazywa się teorią. Kiedy teoria jest zastosowana do pewnej rzeczywistości i nie działa, nie czyni to jej bezużyteczną, ale niedziałającą w określonym kontekście.

Wszystkie teorie przekazywać wiedzę, choć czasami widzą zjawiska, które są badane z różnych punktów widzenia, a niektóre są bardziej rozwinięte niż inne i lepiej spełniają swoje funkcje. Aby określić wartość teorii, istnieje kilka kryteriów:

• Jego zdolność do opisu, wyjaśniania i przewidywania: opisywanie implikuje zdefiniowanie zjawiska, jego cechy i komponenty, warunki, w jakich jest prezentowana i różne sposoby, w jakie może oczywisty.

Wyjaśnij ma dwa znaczenia: Ferman i Levin (1979) W pierwszym pojęciu oznacza to zrozumienie przyczyn zjawiska, w drugim odwołuje się do „dowodu empirycznego” proporcji teorii.

• Spójność logiczna: Składające się na nią twierdzenia muszą być ze sobą powiązane, nie może być powtórzeń, wewnętrznych sprzeczności czy niespójności (Black and Champion, 1976).
• Perspektywiczny: odnosi się do poziomu ogólności (Ferman i Levin, 1979). Teoria ma większą perspektywę, gdy wyjaśnia większą liczbę zjawisk i dopuszcza większą liczbę zastosowań.
• Owocowanie: Zdolność teorii do generowania nowych pytań i odkryć.
• Skąpstwo: Jest rozumiany jako prostota, która jest cechą pożądaną, ponieważ nie oznacza powierzchowności, ale raczej to, że więcej zjawisk można wyjaśnić mniejszą liczbą propozycji.

ten teoretycy psychologii środowiskowej nazwali „modelem teoretycznym” wszelkie opracowania, czy to opisowe, wyjaśniające czy wyjaśniające przyczyny, które dały początek tej tendencji, historyczne i społeczne uwarunkowania jego realizacji, a także stosowane metody, w których przedmiot jej realizacji opiera się na odmiennych kryteriach nauka

Jeśli przyjmiemy definicję wielkiej teorii i związanych z nią modeli teoretycznych Goetza i Lecompte'a (1988) - kim są autorzy, którzy odwołują się do tego terminu - wielki teoria jako silnie powiązane systemy zdań i pojęć abstrakcyjnych, które kompleksowo opisują, przewidują lub wyjaśniają duże kategorie zjawisk. Najjaśniejszymi przykładami wielkich teorii są teorie: Newtona i Einsteina wokół relacji między materią, energią i ruchem.

Autorzy ci uważają, że w dziedzinie nauk społecznych trudno jest osiągnąć ten poziom teoretyczny, który przypisuje się m.in niektóre z braku dojrzałości tych nauk lub złożoności ludzkich zachowań, tak że można je sprowadzić do praw uniwersalny. Pomimo tego kryterium wierzymy, że jeśli można zobaczyć wielkie teorie w psychologii, takie jak ta z historyczno-kulturowy rozwój procesów psychicznych człowieka wg Wygotskiego (1987)

Goetz i Lecompte uważają również, że wielka teoria jest związana z modelami teoretycznymi, rozumianymi jako „ zbiór założeń, koncepcji i propozycji luźno ze sobą powiązanych, które konfigurują wizję świat.

Jest zrozumiałe, że do sformułowania modelu teoretycznego potrzebne są:

• Istnienie wielka teoria które należy traktować jako ramy teoretyczne.
• ZA poziom uogólnienia co pozwala na jego weryfikację i wykorzystanie w różnych kontekstach.
• Która jest utworzona w orientacja metodologiczna i źródło badań na tym kierunku studiów.

Autorzy ci twierdzą, że adeniny wielkiej teorii i związane z nimi modele teoretyczne, istnieją również teorie formalne lub teorie zakres pośredni „które są zbiorami powiązanych ze sobą zdań, których celem jest wyjaśnienie abstrakcyjnej klasy zachowań ludzie". I wreszcie, odnoszą się do merytorycznych teorii, „które są powiązanymi ze sobą propozycjami lub koncepcjami, które skupiają się na pewnych aspektach populacji, otoczenia lub czasów”.

Można wyciągnąć wniosek, że nie tylko dziedzina lub przedmiot badań określa poziom i złożoność teorii, ale także głębokość badań i wyniki uzyskał te, które pozwalają zlokalizować teorię na takim czy innym poziomie.

Naszym zdaniem nazywanie wszystkich tych badań „modelami teoretycznymi”, czasami ogólnymi, a innym razem bardzo szczegółowymi, przewymiarować je, ponieważ nie mają zdolności uogólniania, jakiej oczekuje się od modelu teoretycznego, ale muszą znajdować się w obrębie teorie merytoryczne. Analiza ta opiera się na:

• Działają na poziomie grupy i zachowania ludzkie.
• Jego zdolność do uogólniania, koherencji i przewidywania jest ograniczona do pewnych kontekstów.
• Brak wielkiej teorii, która prowadziłaby i ukierunkowywałaby ich tak, aby mieli wzajemne powiązania skierowane na ten sam cel.
• Nie jest możliwe ukształtowanie wizji świata nie dlatego, że pole społeczności na to nie pozwala, ale z powodu jego ograniczonego rozwoju i fragmentacji.

Teorie te są przydatne, ale brak poczucia jedności jest ewidentny, co uniemożliwia: konfiguracja ciała teoretycznego, która obejmuje teorię i praktykę w ścisłym związku i współzależność.

W niezbędnym ogniwie zasad: zmiany, wsparcia społecznego, rozwoju zasobów i scenariuszy, to ostatnie jest pilne i tak właśnie ukierunkowywane są badania.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Modele teoretyczne w psychologii społeczności, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia społeczna.

• Vigotski, S. L. (1987) Historia rozwoju wyższych funkcji psychicznych. Edytować. Naukowiec techniczny, Hawana.
• Kelinger, J. (1975) Badania behawioralne. Techniki i metodologia. Meksyk. Nowe Wydawnictwo Międzyamerykańskie.
• Sánchez Vidal (1991) Psychologia społeczności. Podstawy koncepcyjne i operacyjne: Metody interwencji Wydanie drugie PPU Barcelona
• Czarny, J i Champion, D. (1976) Metody i zagadnienia w badaniach społecznych; Nowy Jork: John Wiley i synowie
• Blalock, H. M. (1984) Konstruowanie teorii w naukach społecznych: od sformułowań werbalnych do matematyki Edytuj. Omłot
• Ferman, G. Św. i Levin, J. (1979) Badania Nauk Społecznych, Meksyk wyd. LIMUSA
• Gibbs, J. (1976) Konstrukcja teorii socjologicznej. Prasa Hinsdale III Dryden
• Sjöberg, G. i Nett, R. (1980) Metodologia badań społecznych Edit Trillas