Profil psychologiczny kryminalny

Ponieważ świat jest światem, byli ludzie, którzy czynili zło. Rabunki, morderstwa, gwałty,... Niezależnie od przestępstwa, przyczyn i motywacji tych czynów jest wiele. Jak więc złapać przestępcę, gdy nie masz informacji o tym, kim jest ani o motywach, które można ukryć?

W ostatnich dziesięcioleciach kryminologia i psychologia stosowane w śledztwach kryminalnych poczyniły ogromne postępy wydobyć informacje, uporządkować je i wyciągnąć wnioski, które pozwolą nam ujawnić tożsamość przestępców. profil psychologiczny przestępcy jest to główne narzędzie, jakie posiadamy. Chcesz wiedzieć, co to jest? W poniższym artykule Psychology-Online wyjaśnimy Ci to obszernie.

Indeks

1. Co to jest profil kryminologiczny
2. Historyczna ewolucja profilu kryminalnego – psychologia przestępczości
3. Obszary zastosowania profilu kryminologicznego
4. Rodzaje profili kryminalnych: znani agresorzy lub metoda indukcyjna
5. Rodzaje profili kryminalnych: nieznani napastnicy lub metoda dedukcyjna
6. Jak zrobić profilowanie kryminalne: metodologia
7. Jak profilować przestępców
8. Przestępczy profil geograficzny
9. Przykład profilu kryminalnego

Śladami Garrido (2006)^[1]profil kryminologiczny lub profilujący można określić jako a oszacowanie cech biograficznych i stylu życia osoby odpowiedzialnej za szereg przestępstw poważny i nie został jeszcze zidentyfikowany.

Celem tego profilu jest określić cechy domniemanego sprawcy zawęzić zakres możliwych winowajców i pomóc policji poprzez ukierunkowanie i ograniczenie możliwości dochodzeniowych, umożliwiając im skoncentrowanie się na realistycznych celach. Ten punkt jest bardzo ważny, ponieważ w przypadku brutalnych lub seryjnych przestępstw system alarmowy i możliwości powtarzania się zdarzeń, wymuszają szybkie działanie i zatrzymanie morderca.

Jak badać profile psychologiczne kryminalistów?

Niemniej jednak, kryminalny profil psychologiczny ma swoje ograniczenia, Nie jest to nauka ścisła, opiera się na analizie psychologicznego odcisku, jaki morderca pozostawia w swoich zbrodniach i w danych statystycznych zebranych z innych przypadków oraz z danych teoretycznych dostarczonych przez psychologię i kryminologia. Dlatego mówimy o prawdopodobieństwach. Mówiąc słowami Resslera (2005), ludzie tworzący profil szukają wzorców i starają się znaleźć charakterystyka prawdopodobnego autora, stosowane jest rozumowanie analityczne i logiczne, „co” plus „dlaczego” równa się "WHO".

Wykorzystanie psychologii do zwalczania i badania przestępczości musi być związane od samego początku, jednak było to stosunkowo niedawne z czasem Intencją niektórych ekspertów, aby opracować mniej lub bardziej systematyczną metodologię, która pomoże nam schwytać przestępców przy użyciu wkładu, który oferuje nam psychologia.

Profilowanie kryminalne opiera się głównie na: tworzenie, rozwój i wykorzystanie technik klasyfikacyjnych oraz etykietowanie przestępcy, początkowo mając za główny cel schwytanie przestępcy. Zebranie danych umożliwiło bardziej dogłębne badanie, które dało początek różnym teoriom przestępstwo psychologiczne, teorie, które próbują wyjaśnić czyn przestępczy tak, jak ma to miejsce w przypadku każdego innego. patologia psychiczna. Rozwój technik terapeutycznych i rehabilitacyjnych dla przestępczości jest na bardzo wczesnym etapie:

1888. Brytania

dr George B. Philips projektuje metodę „model-rany”, opartą na relacji między ranami odniesionymi przez ofiarę a napastnikiem. W zależności od ich cech, a profil sprawcy.

1870. Włochy

Lombroso jest uważany za ojca kryminologii. Bada więźniów z ewolucyjnego i antropologicznego punktu widzenia, dając podstawę do klasyfikacji przestępców uwzględniającej cechy fizyczne:

• Urodzony przestępca: Prymitywni przestępcy charakteryzujący się procesem ewolucyjnej degeneracji, który można opisać pewnymi cechami fizycznymi.
• Szalony przestępca: Przestępcy cierpiący na patologie psychiczne, którym towarzyszą lub nie fizyczne.
• Kryminaloidy: Byliby to ci, którzy nie należą do żadnej z dwóch poprzednich grup, ale pewne okoliczności skłoniły ich do popełnienia przestępstw.

1955. Niemcy

Kretschmer analizuje ponad 4000 przypadków i opracowuje klasyfikację również na podstawie cech fizycznych physical:

• Leptosomalny: Smukły i wysoki.
• Wysportowany: muskularny, silny.
• Piknik: krótki i gruby.
• Mieszane: nie pasuje całkowicie do żadnego z poprzednich i tak w kilku z nich.

Zgodnie z tą klasyfikacją typów profili kryminalnych każdy rodzaj sprawcy byłby powiązany z rodzajem przestępstwa, a zatem leptosomicy są skłonni do kradzieży, sportowcy do przestępstw z użyciem przemocy, a pikniki do oszustw i oszustwo. Poprzednie wkłady mają silny składnik biologiczny i zostały porzucone dla małej użyteczności oferował, jak również za braki naukowe. Później i wraz z rozwojem, który psychologia była skarbem, teorie odeszły po stronie cech fizycznych w celu wykrycia przestępców i zaczął używać cech psychologiczny.

1957. ZASTOSOWANIA

Bruksela porównuje zachowania przestępcze z zachowaniami pacjentów psychiatrycznych. Jego Profil New York Bomber York można go uznać za pierwszy kryminalny profil psychologiczny. 32 paczki wybuchowe w Nowym Jorku w ciągu ośmiu lat. Bruksela zbadała miejsca zbrodni i sprofilowała policję.

Bombowiec to imigrant z Europy w wieku 40-50 lat, który mieszkał z matką. Mężczyzna, który był bardzo schludny i ze względu na zaokrąglony kształt „w” uwielbiał swoją matkę. i nienawidził swojego ojca. Przepowiedział, że podczas aresztowania będzie nosił dwurzędowy i zapinany na guziki garnitur. Niedługo później, zgodnie ze wskazówkami dostarczonymi przez Brussel, George Metesky, rozgniewany pracownik firmy, w której umieścił pierwsze urządzenie, został aresztowany, ubrany w dwurzędowy i zapinany na guziki garnitur.

Według Brussel jego profil był: owoc użycia rozumowania dedukcyjnego, twoje doświadczenie i obliczanie prawdopodobieństw. Brussel wskazała na paranoidalnego mężczyznę, zaburzenie, które rozwija się w ciągu około 10 lat, co wraz z datą pierwszej bomby doprowadziło go do wieku profilu. To zaburzenie wyjaśnia trwałą niechęć, schludność i doskonałość jego działań i artefaktów, a także jego ubioru. Notatki, które zostawił pozwoliły ocenić jego pochodzenie, wydawało się, że tłumaczył, co prowadzi nas do imigrant, konkretnie z Europy Wschodniej, gdzie bomby były historycznie używane jako broń terroryzm.

Dokładność profilu miała ogromny wpływ na policję, którzy zaczęli szanować i wykorzystywać wkład, jaki psychologia może wnieść w tego typu przypadkach. Choć wciąż była to technika nieprecyzyjna i wadliwa, co pokazały m.in. sprawy Bostońskiego Dusiciela, profil przestępczy zyskiwał akceptację i popyt. Pomógł w tym wzrost liczby zabójstw, w których morderca nie był osobą znaną ofierze, co utrudniało policji ich rozwiązanie.

1970. ZASTOSOWANIA

Od tej daty, dla rozwoju tej techniki, ważne jest, aby składki i zmiany dokonane przez FBI. Profil psychologiczny przestępcy jest określany jako technika policyjnego śledztwa w celu rozwiązywania trudnych spraw, Wydział Nauk Behawioralnych w FBI, jednostce specjalizującej się w projektowaniu tego typu profili. Agenci FBI są zaniepokojeni tym problemem i specjalizują się, w tym Robert Ressler. Ressler przeprowadził wywiady z setkami brutalnych przestępców w więzieniach, przeanalizował i usystematyzował wszystkie te informacje w Projekcie z Kryminal Personality Investigation, stworzony przez siebie i zaczął dokumentować pewne wzorce i zachowania behavior zabójcy. Jednym z jego największych wkładów był wkład termin dla „seryjnego mordercy”, który zobaczymy później i jego klasyfikację seryjnych morderców:

• Zorganizowani seryjni mordercy: wykazują pewną logikę w tym, co robią, nie cierpią na zaburzenia psychiczne, które mogą częściowo wyjaśnić to, co robią, planują swoje morderstwa, są z premedytacją i wcale nie spontanicznie, zwykle mają normalną lub wyższą inteligencję, wybierają swoje ofiary i personalizują je tak, aby istniała między nimi relacja i jego zdobycz.
• Niezorganizowani seryjni mordercy: w swoich działaniach nie posługują się logiką, zwykle prezentują zaburzenia psychiczne, które są związane z ich nieprawidłowymi działaniami, np. schizofrenią paranoidalną. Nie selekcjonuje ani nie wybiera swoich ofiar, ponieważ jego impulsy do zabijania dominują w nim tak bardzo, że improwizuje, działa spontanicznie iz większym ładunkiem przemocy i zaciekłości bez żadnego przesłania. Jego pogorszenie psychiczne oznacza również, że nie zajmuje się miejscem zbrodni ani nie robi nic specjalnego, aby uniknąć aresztowania. Nie chce odnosić się do swojej ofiary, po prostu ją zniszcz.

Ta klasyfikacja profili przestępców to: obecnie wykorzystywane przy opracowywaniu profilu, chociaż w wielu przypadkach nie ma czysto zorganizowanych lub niezorganizowanych morderców i są raczej mieszanką obu. Jednak podział okazał się owocny i bardzo pomocny, jeśli chodzi o profilowanie mordercy, ponieważ był w jego klasyfikacja, cechy, które opisują ten lub inny rodzaj zabójcy, jeśli ma świetną konsystencję Statystyka. Terminy zorganizowane i niezorganizowane są, jak to ujął Ressler, łatwe w użyciu dla gliniarzy, ponieważ wymykają się one odrobinie psychologicznej i medycznej terminologii. W oparciu o wkład FBI technika profilu kryminalnego ewoluowała i została przyjęta przez inne siły policyjne w innych krajach.

Ponadto utworzono różne stopnie naukowe, agencje i organizacje prywatne zajmujące się profilowaniem kryminalnym. Chociaż nie ma i prawdopodobnie nie ma absolutnej systematyzacji tej techniki, jest to w dużej mierze, jak mówi Ressler, sztuka, profil został włączony jako technika śledztwa kryminalnego.

Generalnie stosowanie profilu kryminologicznego ogólnie ograniczone do poważnych przestępstw takich jak zabójstwa i gwałty. Jak wspomnieliśmy wcześniej, charakterystyka tych wydarzeń oznacza, że ​​policja musi działać na czas, aby rozwiązać te sprawy.

Do czego służy profilowanie kryminalne?

Podczas pracy nad zabójstwami, w których sprawca jest nieznany ofierze, profil może pomóc rzucić światło na przestępstwo i pomóc policji w dochodzeniu. Jeśli chcesz ocenić możliwość powiązania kilku zabójstw, stwórz profil na sprawca morderstw może pomóc ustalić, czy mamy do czynienia z seryjnym mordercą czy mordercami niepodłączony.

W innych przypadkach kryminalny profil psychologiczny pomaga w poznaniu z jakimi ludźmi mamy do czynienia? i ta broń może być użyta przed jego schwytaniem, na przykład prowokując agresora w mediach, a po jego schwytaniu, przygotowując przesłuchania. Innym zakresem zastosowania profilu jest jego funkcja teoretyczna, polegająca na analizie i ocenie przypadki służą poszerzeniu wiedzy o samej technice i fakcie kryminalista.

Ta metoda opiera się na badaniu przypadków, od nich, wyodrębnić charakterystyczne wzorce zachowań tych łobuzów. Odbywa się w zasadzie w środowisku więziennym, poprzez wywiady ustrukturyzowane lub częściowo ustrukturyzowane, chociaż często jako źródło informacji wykorzystuje się również dochodzenia policyjne i sądowe.

Profil indukcyjny

Badanie więźniów uzupełniają wywiady z podopiecznymi personelu więziennego, a także z krewnymi i każdym, kto może udzielić istotnych informacji na temat tej osoby. Ressler, w ramach projektu Criminal Personality Investigation (PIPC), wraz ze współpracownikami przeprowadził wywiady z setkami brutalnych przestępców w więzieniach USA. Z jego doświadczenia wynika, że ​​wywiady z przestępcami są cenne tylko wtedy, gdy dostarczają policji przydatnych informacji na temat ich osobowości i działań. Aby to zrobić, ankieter musi zdobyć zaufanie i szacunek rozmówcy. (Ressler, 2006). Jedną z cech, którą należy wziąć pod uwagę przy wyborze rozmówców, jest to, że żaden z nich: może nic nie zyskać na uczestnictwie w rozmowach kwalifikacyjnych, ponieważ może to wypaczyć twoje odpowiedzi.

Ta metoda jest oparta w analizie miejsca zbrodni co do jego dowodów psychologicznych, aby można było wywnioskować profil sprawcy tej zbrodni. Ta metoda próbuje przejść od danych ogólnych do osób fizycznych jednej osoby. Dla nich analizowane są miejsce zbrodni, wiktymologia, dowody kryminalistyczne, geograficzne, emocjonalne i motywacyjne cechy agresora. Aby wykonać ten profil, brane są pod uwagę dane dostarczone metodą indukcyjną.

Profil dedukcyjny

Przykładem tej metody jest profil wykonany przez Resslera:

"... większość seryjnych morderców to biali, Danny mieszkał w białej dzielnicy, gdyby tak było pojawił się jakiś czarny, Latynos, a nawet Azjata, najprawdopodobniej zauważyliby jego obecność. Myślałem, że morderca nie był młody, ponieważ morderstwo miało charakter eksperymentalny, a ciało… została porzucona w niewielkiej odległości od drogi, elementy wskazujące na to, że była to pierwsza morderstwo... Porzucenie ciała tuż przy ruchliwej drodze sugeruje, że morderca może nie mieć siły fizycznej, by dalej nieść ciało.”(Ressler, 2006).

Do opracowania profilu kryminalnego konieczne jest: analiza i ocena tych źródeł:

• Miejsce zbrodni.
• Profil geograficzny.
• Modus operandi.
• Podpis zabójcy.
• Wiktymologia.

Poniżej wyjaśniamy każdy z tych czynników:

Miejsce zbrodni

Miejsce zbrodni to, jak sama nazwa wskazuje, miejsce, w którym morderca postanowił zabić swoją ofiarę. Scen może być kilka, jeśli zabójca wykorzystał kilka miejsc, od złapania ofiary do jej opuszczenia. Potrafi uwięzić ją w jednym miejscu, w sekundę torturować, zabić w trzecim i przenieść do pokoju, by tam ją zostawić. W każdym razie główna scena jest tam, gdzie śmierć lub napaść mają największe znaczenie, a reszta jest drugorzędna. Generalnie to w szkole podstawowej jest większy transfer między mordercą a jego ofiarą, dlatego zwykle jest to ta, która ma najwięcej dowodów psychologicznych i fizycznych. Z tego powodu ochrona miejsca lub miejsca zbrodni jest ważna, ponieważ każda wskazówka może być kluczowa, dodatkowo należy ocenić, czy doszło do manipulacji wspomnianą sceną, która jest często nazywana aktami ostrożności lub sumieniem sądowym (po usunięciu dowodów fizyczny).

Modus operandi

Modus operandi to metoda, której używa zabójca Aby dokonać zbrodni, opisuje techniki i decyzje, jakie musiał podjąć morderca. Z tej oceny uzyskujemy informacje o tym, jak zabija nasz morderca i jakie mogą być cechy psychologiczne wywnioskować z tej metody: planista, inteligentny, zawód, który można rozwijać, nieostrożny, perfekcjonista, sadystyczny... Modus operandi, w przeciwieństwie do podpisu, może zmieniać się w czasie, ponieważ jako umiejętności można się ich nauczyć, ewoluować lub degenerować wraz z kolejnymi przestępstwami. Modus operandi ma charakter funkcjonalny. (Garrido, 2006) i ma trzy cele:

• Chroń tożsamość sprawcy.
• Skutecznie pokonuje agresję.
• Ułatw ucieczkę.

Jeśli chodzi o podpis, to jest motyw zbrodni, dlaczego, odzwierciedla powód, dla którego zabójca robi to, co robi. Daje nam bardziej dogłębne informacje, ponieważ pokazuje nam, co rozumie przez przestępstwo, i bardziej psychologiczne, ponieważ mówi nam o jego potrzebach psychicznych. Morderca zachowuje swój stały podpis przez całą swoją przestępczą karierę, więc nawet jeśli zmieni się jego modus operandi, będziemy mogli powiązać go z tym podpisem. Nie oznacza to, że fizycznie zachowanie lub zachowania, które opisują podpis sprawcy, nie mogą ulec zmianie. Głęboki aspekt podpisu się nie zmienia, złość, zemsta, sadyzm pozostają niezmienione, ale sposób jej wyrażania może ewoluować, wzrastać, zmniejszać się lub degenerować w zależności od rozwoju motywacji, do której Reprezentuje.

Wiktymologia

Ofiara ma Najwyższej wagi ponieważ to jest bohater czynu przestępczego, świadek zbrodni w pierwszej osobie, czyn kryminalny spada na nią, a sposób działania i podpis mordercy są przedstawione. Jeśli ofiara przeżyje, może udzielić wielu informacji z pierwszej ręki o swoim napastniku i jego sytuacji, w przypadku śmierci konieczne jest przeprowadzenie autopsji psychologicznej. Ta sekcja zwłok ma na celu zebranie różnych osobistych i społecznych aspektów ofiary.

To jest niezbędne do zebrania szeregu informacji Jeśli chodzi o Twój dom, wykształcenie, stan cywilny, hobby, sytuację ekonomiczną, lęki, nawyki, choroby, przyjaźnie, pracę... Na podstawie tych wszystkich informacji wyprowadza się klasyfikację ofiary przede wszystkim pod kątem ryzyka, jakie stwarzają, że zostanie zaatakowana. W tym przypadku mówimy o ofiarach niskiego i wysokiego ryzyka (Ressler 2005). Oczywiście ofiary wysokiego ryzyka mają większe prawdopodobieństwo, że zostaną zaatakowane, a ponadto nie stwarzają wielu problemów swoim napastnikom. Z drugiej strony badanie i analiza ofiary dostarcza nam informacji o tym, jak wyglądał jego morderca odnosi się do ich ofiar, co zapewnia nam ważny ślad psychologiczny do przeprowadzenia profil. W zbrodni występuje dwóch bohaterów, morderca i jego ofiara, istnieje między nimi związek, morderca wykorzystuje ofiarę do opowiedzieć swoją historię, zaspokoić własne fantazje, ale także utrwalić relację ze światem. I to w tej relacji najbardziej odbija się jego osobowość.

Profil ten opisuje aspekt geograficzny, w którym działa sprawca, jego miejsca zbrodni, punkty położenie geograficzne tych przestępstw, ich przemieszczanie się, teren, na którym działają, obszar zagrożenia, baza operacyjna. Przestępczy profil geograficzny Mówi nam bardzo dużo o mapie mentalnej przestępcy, czyli opisie, jaki przestępca ma w głowie na temat obszarów geograficznych, w których się rozgrywa w swoim życiu. Jego dom, ulica, okolica, miasto są opisane w umyśle przestępcy na podstawie doświadczeń, z którymi miał do czynienia Każde z tych miejsc opisuje swój obszar zaufania, swoje terytorium, obszary wpływów, sposób, w jaki się porusza i się porusza one.

Zrozumienie tych danych może dostarczyć nam informacji o w jakim obszarze żyje, gdzie go szukać i gdzie może działać. Jak każdy drapieżnik atakuje swoje ofiary na terytorium, na którym czuje się bezpiecznie, jego ofiara ma mniejsze szanse iw razie potrzeby może uciec. Jak każda osoba, zachowania, które wymagają intymności lub mogą powodować pewien stres, są łatwiejsze do wykonania w znajomym terenie niż w nieznanym terenie, który powoduje niepewność. Dla seryjnego mordercy zabijanie jest jego celem, ale nie zapomina o swoim poczuciu przetrwania, które sprawia, że ​​próbuje uniknąć schwytania. Dlatego zabije w tych obszarach, w których będzie mu wygodnie.

Fakt ten może zniknąć u pewnego typu seryjnego mordercy, a konkretnie u tych zdezorganizowanych, w których pragnienie śmierci jest wywoływane przez impulsy i nie mają nad tym zbyt dużej kontroli. Ogólnie rzecz biorąc, jego pogorszenie psychiczne oznacza również, że nie planuje swoich zbrodni tak bardzo. Z drugiej strony to pogorszenie stanu psychicznego oznacza, że ​​nie jest w stanie pokonywać dużych odległości w poszukiwaniu swoich ofiar lub zakończyć ich życie, więc działa również na swoim obszarze geograficznym.

W tym zakresie przeprowadzono wiele badań, z których Hipoteza koła Cantera to było najbardziej owocne. Odpowiada to badaniu przeprowadzonemu z gwałcicielami, w którym stwierdzono, że od 50 do 70 procent z nich mieszkało na obszarze, który mógł być ograniczonym kręgiem, który łączył dwa najdalsze miejsca, w których występował, wielu z nich mieszkało w samym centrum tego okrąg. Studium przypadku wykazało, że u większości seryjnych morderców ich pierwsze czyny są wykonywane blisko… z miejsca zamieszkania lub pracy, a następnie wyprowadzają się, gdy zyskują bezpieczeństwo i pewność siebie. Kiedy mówimy blisko miejsca, w którym mieszkasz, jest to względna bliskość, ponieważ morderca nie będzie narażony na bycie rozpoznani poprzez działanie w miejscach bardzo blisko ich domu i tam, gdzie mogą być potencjalne ofiary i świadkowie: znać go.

Jeden typ zabójcy, podróżnik, łamie tę zasadę, ponieważ woli podróżować daleko od swojego zwykłego miejsca zamieszkania, aby zabić.

Kiedy już znamy wszystkie pojęcia związane z profilem psychologicznym przestępcy, czas zastosować w praktyce wszystko, czego się nauczyliśmy. Kryminologia i profilowanie psychologiczne to nauka wymagająca dużej praktyki i dogłębnej analizy studiów przypadków. W tym celu oferujemy Państwu następujący artykuł: Morderca starych kobiet – praktyczny przypadek o profilu kryminalnym.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Profil psychologiczny kryminalny, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia prawna.

1. Garrido, V. i López, P. (2006). Ślad mordercy. Profil psychologiczny przestępców w śledztwie policyjnym. Barcelona: Ariel.

• Ressler, R.K i Shachtman, T. (2005). Seryjni mordercy. Barcelona: Ariel.
• Abeijon, Pilar. (2005). Seryjni mordercy. Barcelona: Arcopress.
• Raine, A i Sanmartín J. (2006). Przemoc i psychopatia. Barcelona: Ariel.