Za pomocą Cristian Leonardo Santamaria Galeano. 26 lutego 2018
Stale obecne media i sieci społecznościowe epizody przemocy widoczne w populacji świata, na pięciu kontynentach, z większą lub mniejszą intensywnością i częstotliwością w zależności od obserwowanego kraju. Jest powszechnie uważany za narastający problem, który dotyka wszystkie instytucje społeczne, impregnowane we wszystkich klasach społeczno-ekonomicznych i z katastrofalnymi skutkami we wszystkich wymiarach bytu człowiek. Jednak, Jak możesz zrozumieć to zachowanie? tak zróżnicowana i dynamiczna, coraz częstsza w interakcji międzyludzkiej, pomimo jej niefortunnych konsekwencji?
W tym artykule PsychologyOnline zajmiemy się wyzwanie w zrozumieniu przemocy
Zrozumienie tego zachowania oznacza rozpoznanie go jako wieloprzyczynowe, wielowymiarowe, dynamiczne zjawisko a to ewoluuje z racji społeczeństwa i czasu historycznego, w którym ma być analizowana (Trujillo, 2009). Ważne jest uwzględnienie jej wielorakich i różnorodnych przejawów, implikacji, aktorów i form, w jakich jest przedstawiana, ponieważ jest to bardzo szeroki i trudny do zdefiniowania konstrukt.
Wyznaczenie konstruktu przemocy to bardzo złożone zadanie, które przykuwa uwagę wielu psychologów, socjologów, politolodzy, brutalolodzy, m.in. profesjonaliści, którzy prowadzą żmudne i ważne badania, których rezultatem narosły duża różnorodność koncepcji i podejść teoretycznych. Jednak pośród tak wielu różnic, różni autorzy doszli do wniosku, że Przemoc oznacza czysto ludzkie działania, to znaczy nie występuje u gatunków zwierząt (Carrasco i Gonzalez, 2006; Gil-Verona i wsp., 2002; Trujillo, 2009).
Gil-Verona i in. (2002) postrzegają przemoc jako „każdy czyn, który narusza podstawową naturę człowieka i to uniemożliwia mu zrealizowanie swojego prawdziwego przeznaczenia, czyli osiągnięcie pełnego człowieczeństwa ”(s. 294), w celu unicestwienia życia jednej lub kilku osób lub poważnego zagrożenia ich egzystencji.
Dlatego przemoc implikuje: bezprawne, nielegalne, nieuzasadnione postępowanie, z obraźliwa tendencja które sprzeciwiają się godności i próbom przeciwko prawom człowieka (Carrasco i Gonzalez, 2006). Ma destrukcyjny charakter dla ludzi i pociąga za sobą głęboką dysfunkcję społeczną (Echeburúa, 2003). Oznacza to sprawowanie władzy poprzez użycie siły, czy to fizycznej, psychologicznej, ekonomicznej czy innej, co implikuje tym samym istnienie dynamiki podporządkowania, w której występuje zwierzchnik i podwładny, które przybierają postać ról komplementarnych (Corsi, 1994).
Podobnie rozumienie przemocy doprowadziło do: różne teorie składające się na jego genezę, w ramach którego znajduje się model społecznego uczenia się, w którym stwierdza się, że przemocy uczy się i utrzymuje poprzez doświadczenia środowiskowe, niejako bezpośrednie lub zastępcze, czyli chłopcy i dziewczęta uczą się od dorosłych i swoich rówieśników poprzez obserwację i naśladownictwo (Bandura, 1973, za Alonso, 2010); model ekologiczny, w którym rzeczywistość rodzinna, społeczna i kulturowa rozumiana jest jako wyartykułowana całość, system składa się z różnych podsystemów, w których przemoc jest generowana i utrzymywana z dynamiki interakcji (Corsi, 2008); modele neurobiologiczne, które wyjaśniają gwałtowne zachowania pod wpływem neuroprzekaźników, obciążenia hormonalnego i genetyki; pośród innych.
Jednak Gil-Verona i in. (2002), uznaje znaczenie modeli integracyjnych które analizują predysponujące czynniki ryzyka do zachowań agresywnych, gdzie kumulacja czynniki społeczne, genetyczne, hormonalne, środowiskowe, kulturowe i kontekstowe powodują brutalne zachowania.
Podsumowując, wszystkie te podejścia sprawiają, że jest to oczywiste złożoność, którą obejmuje przemoc w momencie ujęcia go jako tematu badawczego, procesu kompresji, elementu analizy społecznej lub celu interwencji, ponieważ Nie ma ogólnego pojęcia, a ponieważ jest używane w odniesieniu do wielu przejawów mających na celu wyrządzenie szkody osobie trzeciej. Z tego powodu konieczne jest wytyczenie określonego rodzaju przemocy, z jaką ma działać, a następnie zagłębienie się w jej teoretyczne podstawy i tym samym umiejętne sformułowanie drogi działania.
Na koniec należy stwierdzić, że pomimo niejednorodności paradygmatów dotyczących przemocy i niestrudzonej multidyscyplinarnej pracy różnych profesjonalistów, zjawisko to nie jest jeszcze w pełni poznane, ale najpoważniejszą rzeczą jest to, że nadal rośnie w statystykach krajowych i światowych, nie ma odpowiednie narzędzia do jej zapobiegania i zwalczania, a każdego dnia dochodzi do tysięcy bezsensownych zgonów, które prowokuje.
