5 TYPÓW AUTYZMU i ich CHARAKTERYSTYKA

Według WHO 1 na 160 dzieci ma zaburzenia ze spektrum autyzmu^[1].

W tym artykule Psychology-Online wyjaśniamy, co to jest rodzaje autyzmu i ich cechy charakterystyczne, jakie są cechy charakteryzujące osoby z tym zaburzeniem i jak możemy promować wyższą jakość życia. Może zainteresować ludzi, którzy chcą wiedzieć, jak pomóc komuś w swoim otoczeniu, poznać cechy typowe dla tego zaburzenia lub po prostu pomóc osobom, które je zgłaszają, w określeniu, w jaki sposób i co czuć.

ten Zaburzenia ze spektrum autyzmu, zwane również ASD, to seria zaburzeń rozwojowych i chociaż cechy ludzi mogą się różnić którzy ją prezentują, to zazwyczaj osoby, które mają trudności w relacjach społecznych, w zrozumieniu i Komunikacja. Mają tendencję do nawiązywania niewielkiego kontaktu wzrokowego, mają pewne powtarzające się zachowania oraz bardzo specyficzne i selektywne zainteresowania. Zaburzenia są zwykle diagnozowane w ciągu pierwszych 3 i 5 lat życia, a wczesne objawy są często wykrywane w szkole wraz z zaangażowaniem i współpracą rodziny.

Indeks

1. Czym są zaburzenia ze spektrum autyzmu?
2. Rodzaje autyzmu
3. Autyzm lub zespół Kannera: objawy i charakterystyka
4. Zespół Aspergera: objawy i charakterystyka
5. Zespół Retta: objawy i charakterystyka
6. Zaburzenie dezintegracyjne lub zespół Hellera: objawy i charakterystyka
7. Całościowe zaburzenie rozwoju, nieokreślone
8. Leczenie autyzmu
9. Podsumowując...

Zaburzenie ze spektrum autyzmu to zaangażowanie neurologiczne staje się to zauważalnie widoczne wraz z rozwojem dziecka. Charakteryzuje się afektacją w kilku obszarach obszarów rozwoju: obszaru języka i mowy, obszaru rozwoju poznawczego oraz obszaru rozwoju społecznego i emocjonalnego.

Diagnoza, zwłaszcza gdy dziecko jest bardzo małe, może nastręczać trudności, ponieważ każdy chłopiec i każda dziewczynka rozwijają się inaczej.

Jest 5 rodzajów zaburzeń ze spektrum autyzmusą to: autyzm, zespół Aspergera, zespół Retta, zespół Hellera lub Całościowe Zaburzenie Rozwojowe i wreszcie Całościowe Zaburzenie Rozwojowe nie określony.

Chociaż nie wszyscy ludzie mają to samo zaburzenie lub mają te same afekty, istnieje uogólnienie w ich zachowaniu lub sposobie działania:

• Zwykle mają niedojrzałość poznawcza.
• Charakteryzują się tym, że są ludźmi z trudności nawiązywać relacje i wyrażać siebie zarówno na poziomie językowym, jak i emocjonalnym. Trudno im utrzymać kontakt wzrokowy i kontakt cielesny.
• Oni potrzebują rutynyTakzwyczaje aby czuć się bezpiecznie, nie czują się komfortowo poza swoją strefą komfortu i często powoduje to u nich bezradność/złość, ponieważ nie rozumieją, co się dzieje.
• Wybiórcze zainteresowanie. Zazwyczaj nie wykazują zainteresowania tym, co im proponuje lub co robią inni, zwykle wykazują zainteresowanie nietypowymi aspektami. W interesujących ich tematach są świetnymi ekspertami, ponieważ zwracają się do wszystkiego, co jest w ich rękach, czasami może to nawet stać się obsesyjne.
• Powtarzające się ruchy lub stereotypy. Zwykle wykonują powtarzalne ruchy, takie jak kołysanie ciałem, ruchy rąk, ruchy ustami, językiem itp.

Zaburzenia zawarte w rodzaje autyzmu są:

1. Autyzm lub zespół Kannera.
2. Zespół Aspergera.
3. Zespół Retta.
4. Zespół Hellera lub zaburzenie dezintegracyjne.
5. Całościowe zaburzenie rozwoju, nieokreślone.

To jest zaburzenia neurorozwojowe że zwykle jest wykrywany w pierwszych latach życia dziecka i będzie mu towarzyszyć przez cały cykl życia, ponieważ nie ma lekarstwa. Zwykle jest wykrywany w szkole, ponieważ to tam spędza większość czasu. Wykazano, że ich diagnoza jest większa, jeśli jest zaangażowana rodzina, ponieważ są chwile, kiedy nie chcą rozpoznać, że ich dziecko cierpi na zaburzenie.

Najczęstsze cechy u osób z autyzmem to zwykle:

• Trudności w komunikacji i relacjach społecznych: Ogólnie rzecz biorąc, osoby z autyzmem mają trudności z komunikowaniem się i interakcją z innymi.
• Podążają za powtarzającymi się wzorcami i rutynami: Są to ludzie, którzy mają bardzo specyficzne zainteresowania i mają tendencję do podążania za powtarzalnym schematem. Nie lubią wyrywać się z rutyny i zwykle jej nie lubią.

U dzieci autystycznych i/lub dorosłych adults funkcje które zwykle obserwujemy to:

• Trudności w kontaktach z innymi dziećmi, często jest zainteresowanie, ale nie wiedzą, jak to zrobić, ponieważ jest trudność w zrozumieniu języka.
• Kontakt wzrokowy jest niewielki i ograniczają kontakt fizyczny.
• Interesują się tym, co ich pasjonuje, i zazwyczaj rzeczami niezwykłymi. Zwykle nie dzielą się nim z innymi. Wielokrotnie są zafascynowani.
• Zazwyczaj nie mają zbyt bogatego języka, jest on dość ograniczony.
• Trudno im zareagować, gdy ktoś z nimi rozmawia, nawet ich rodzice. Zwykle nie ma informacji zwrotnej z ich strony.
• Zwykle nie uśmiechają się zbyt często. Rozumieją język w sensie dosłownym, ponieważ zazwyczaj nie rozumieją dowcipów czy żartów, nie mają poczucia humoru.
• Niewiele jest ekspresji emocjonalnej.
• Mają tendencję do wykonywania powtarzalnych zachowań, takich jak kołysanie ciała lub ciągłe poruszanie rękami. Te ruchy nazywane są stereotypami.
• Zazwyczaj brakuje zabawy symbolicznej (zabawy lalkami lub kuchnią) i zabawy wyobrażeniowej. Jego gra różni się od innych dzieci, a także obsesyjna i niezwykła, może to przyciągnąć naszą uwagę.

Weźmiemy pod uwagę, że istnieją różne stopnie autyzmu, rozważymy autyzm łagodny lub autyzm wysokofunkcjonujący w najmniejszym stopniu, gdzie osoba, która go przedstawia, może prowadzić życie tak normalne, jak to tylko możliwe, bez wielkich afektów w różnych obszarach, a osoba, która ma wyższy stopień autyzmu, jako osoba bardziej uzależniona.

ten zespół Aspergera Jest to typ autyzmu charakteryzujący się przede wszystkim niewielką interakcją społeczną oraz deficytem zdolności do wyrażania i rozumienia własnego języka werbalnego i niewerbalnego oraz języka innych osób.

Interakcji społecznych

Są to ludzie, którzy chcą lub próbują nawiązać relacje z innymi, ale nie mając do tego niezbędnych narzędzi, mogą czuć się sfrustrowani. W związku z tym wiele osób jest powściągliwych i woli samotność lub małe towarzystwo, zwłaszcza w środowisku szkolnym, przerwa może być dla nich trudnym okresem. Ważne jest, aby ktoś Ci towarzyszył, na przykład partner.

Język

Podobnie jak w przypadku autyzmu, język ulega zmianie. Zwykle jest bardziej zredukowany i rozumieją dosłowne znaczenie zdań. Często nie kontrolują tonu, głośności ani płynności słów. Mogą długo rozmawiać o swoich zainteresowaniach, ale nie wiedzą, kiedy zakończyć rozmowę. Zazwyczaj chętnie odpowiadają na pytania, ale nie są w stanie wymyślić tematu rozmowy „w locie”.

Komunikacja niewerbalna

Mniejsza rejestracja i używanie komunikacji niewerbalnej: gesty, spojrzenia, pozycja ciała, odległość itp., wszystko Czynniki te ulegają zmianie, co utrudnia dobrą komunikację, ponieważ jest to bardzo ważna część Komunikacja. Kiedy mówimy, odbieramy bodźce poprzez komunikację niewerbalną, informują nas one o różnych aspektach odbiorcy. W tym przypadku jest on zmniejszony, nie można ich docenić.

Brak empatii

Osoby z zespołem Aspergera to zazwyczaj osoby, którym brakuje empatii. Dzieje się tak, ponieważ, jak już wcześniej skomentowaliśmy, nie potrafią interpretować niewerbalnej komunikacji osoby, z którą rozmawiają, niejednokrotnie, ani jej emocji, ani uczuć. Ważne jest, aby werbalnie, jasno i precyzyjnie przekazać to, co chcemy przekazać, ponieważ rozumieć dosłowne znaczenie rzeczy i nie postrzegać tego, co rozumiemy przez gesty, wyrażenia, wygląd itp.

Rutynowe nawyki

Nie rozumiejąc wszystkiego, co się wokół nich dzieje, daje im dużo stabilności w ustalaniu pewnych rutyn. Do których mają wpływ, wywołują opór przed zmianą. Nie rozumieją przyczyny tej zmiany i niejednokrotnie przekłada się to na złość i/lub niepokój. Ważne jest, aby zwerbalizować przyczynę zmiany i spróbować przekonać, że nie jest to dla niego nic negatywnego.

Mało zainteresowań, bardzo silne i niezwykłe

Mają wybiórcze zainteresowania i bardzo pasjonują się tym, co naprawdę ich interesuje. Na ile potrafią wzbogacają się wiedzą, stają się ekspertami w tej dziedzinie. Niejednokrotnie ta pasja pozwala im poświęcić się temu zawodowo, innym robią to tylko dla czystej rozrywki i może to być negatywny aspekt, ponieważ izolują się i mają obsesję.

Zainteresowania czy gusta chłopców i dziewczynek z zespołem Aspergera to zazwyczaj dinozaury, kalkulacje, niektóre sposoby transportu, kształty geometryczne itp.

Percepcja zmysłowa

Są tacy, którzy mają nadwrażliwość, niektóre zmysły są zmienione, powodując dyskomfort na światło, hałas, silne zapachy itp.

Z drugiej strony zmysł propriocepcji może ulec zmianie, nie kontrolują ciała w stosunku do przestrzeni i może być niewygodny lub powodować dyskomfort u innych z powodu nadmiernego kontaktu cieleśnie. To, co dla nas może być zupełnie normalnym wyglądem, dla osoby cierpiącej na zespół Aspergera może stać się naprawdę irytujące.

U kobiet ...

Normalnie u kobiet lub dziewcząt z zespołem Aspergera zaburzenie może objawiać się w bardziej subtelny sposób, prezentując cechy, które omówiliśmy wcześniej, ale w łagodniejszym stopniu.

ten zespół Retta, chociaż od dawna jest zaliczany do zaburzeń ze spektrum autyzmu, w nowej aktualizacji DSM5, nie pojawia się już jako taki. Różni się od innych zaburzeń tym, że ma: pochodzenie genetyczne, zaburzenie ma swój początek w chromosomie X i dlatego występuje powszechnie u dziewcząt i kobiet.

Zwykle zaburzenie zaczyna być doceniane około 6-18 miesiąca, gdy a spadek rozwoju a to może być stagnacja. Jest to zaburzenie, w którym dziecko traci już nabyte umiejętności. Będąc degeneracyjnym, proces ten może przebiegać mniej lub bardziej szybko w zależności od konkretnego przypadku. Najbardziej pogarszający się etap zwykle zaczyna się około 10 roku życia.

funkcje

• Zaburzenia koordynacji i ruchu. Widzimy, że dziecko, które zaczęło chcieć raczkować lub chodzić, zamiast robić postępy, traci zręczność. Ten punkt może powodować zamieszanie, ponieważ dziecko, które nie raczkuje ani nie chodzi, kiedy ma „powinno”, niekoniecznie musi wykazywać ASD. Może po prostu wolniej się rozwijać i wymagać więcej czasu. W razie jakichkolwiek wątpliwości musimy skonsultować się ze specjalistą.
• Utrata umiejętności komunikacyjnych. Obserwujemy, że może dojść do pogorszenia umiejętności komunikacyjnych, a także kontaktu wzrokowego. Często zdarza się, że osoby z zespołem Retta komunikują się w inny sposób, na przykład za pomocą języka niewerbalnego.
• częste wahania nastroju. W ciągu kilku minut mogą przejść od radości do płaczu.
• Odłączeniepsychiczny jest to jedna z najczęstszych cech charakterystycznych dziewcząt lub kobiet z zespołem Retta.
• Płacz jako forma ekspresji. Zwykle używają płaczu jako formy wyrazu, ponieważ czasami w pewnych sytuacjach nie wiedzą, jak to zrobić inaczej.
• Nocne koszmary. Często miewają lęki nocne. Są to zaburzenia snu, w których osoba podczas snu może wykazywać oznaki stresu i paniki. Zazwyczaj objawia się to tym, że osoba może krzyczeć i faktycznie pojawiać się w panice podczas snu. Częstość akcji serca wzrasta i pojawia się pocenie. Po kilku minutach objawy znikają, a osoba nadal śpi, jakby nic się nie stało. W przeciwieństwie do koszmarów, następnego dnia zwykle nic nie pamiętają.
• Bruksizm Jest to kolejne zaburzenie snu, w którym osoba ma tendencję do zgrzytania zębami podczas snu, bardzo często występuje u osób z zespołem Retta.
• Stereotypy. Ruchy twarzy i ciała. Zwykle wykonują ruchy żuchwą, wargami lub językiem, także rękami. Często przesuwają oczy z jednej strony na drugą lub nadmiernie mrugają.
• Dźwięki Często zdarza się, że śmieją się długo i głośno lub wydają „dziwne” werbalne dźwięki/hałasy.
• Skolioza. Skolioza, która jest deformacją kręgosłupa, jest bardzo powszechna u osób z zespołem Retta.
• Zachowania problematyczne. Zdarzają się przypadki, zarówno w autyzmie dziecięcym, jak i autyzmie dorosłych, w których przejawiają pewne zachowania problemowe i/lub agresywne, chociaż będziemy pamiętać, że nie robią tego świadomie i niejednokrotnie wynika to z niezrozumienia jakiejś sytuacji lub z udaremnienie.

ten Trozpadające się czołganie lub zwany także Zespół Hellera jest to wszechobecne zaburzenie rozwoju poznawczego i charakteryzuje się jako zaburzenie późnego wykrywania.

Jest to zaburzenie bardzo podobne do autyzmu, z tą różnicą, że przed 2 lub 3 rokiem życia nie obserwuje się żadnego anomalia lub cecha, która może wskazywać, że dziecko może mieć to zaburzenie, postrzegany jest rozwój Dobrze. W autyzmie od dzieci można zobaczyć pewne cechy, zachowania lub zachowania dziecka, które mogą nas zaalarmować. W zespole Hellera rozwój będzie normalny do minimum 2 lat. Od 2-3 lat będziemy obserwować pogorszenie np. umiejętności komunikacyjnych i językowych, a także motorycznych.

Cechy zespołu Hellera są bardzo podobne do cech autyzmu:

• Utrata nabytych umiejętności. Obserwujemy już od 2 lub 3 roku życia nabyte już regresje komunikacyjne, społeczne i ruchowe. W wieku 3 lat dziecko, które już mówiło i komunikowało się płynnie, traci zręczność.
• Szczególne zachowanie Podobnie jak w przypadku autyzmu, są to chłopcy i dziewczęta, którzy mają niewielki kontakt wzrokowy, mało się uśmiechają i mają problemy z komunikacją.
• Niedojrzałość poznawcza. U dzieci z zespołem Hellera możemy zaobserwować niedojrzałość poznawczą, zwłaszcza gdy zaczynają pojawiać się regresje lub utrata już nabytych umiejętności.

Całościowe zaburzenie rozwoju, nieokreślone to termin stosowany w przypadkach, gdy diagnoza jest niejasna. Osoba może mieć kilka cech lub cech więcej niż jednego typu autyzmu i nie można zdiagnozować konkretnego zaburzenia.

Istnieje pewna różnica zdań co do klasyfikacji pacjentów w tym zaburzeniu i wciąż trwają nad nim badania, ponieważ powoduje to pewne zamieszanie, zwłaszcza wśród profesjonalistów.

Należy pamiętać, że chłopcy i dziewczęta mają różne tempo rozwoju i nie zawsze powolne lub inny musi prowadzić do ASD, mimo to należy obserwować i być czujnym na zmiany, zachowania i regresje. Bardzo często zdarza się, że w przypadku jakichkolwiek podejrzeń ze strony nauczycieli, proszeni są o profesjonalistów. W takich przypadkach psychologowie i pedagodzy prowadzą obserwacje w codziennej klasie, a tym samym są w stanie zidentyfikować i ocenić ewentualne specjalne potrzeby, które może mieć uczeń.

Obecnie na ASD nie ma lekarstwa, będą towarzyszyć osobie przez całe życie, ale można przeprowadzić szereg działań, aby poprawić jakość jej życia. Chociaż musisz przyjrzeć się każdemu z tych przypadków, ponieważ mogą one różnić się sposobem, w jaki będziemy interweniować. Wskazówki są następujące:

metoda ABA

Metoda ABA lub Applied Behaviour Analysis zajmuje się zindywidualizowanymi interwencjami przy użyciu określonych technik i strategii. Chociaż metodologia opiera się na specyficznych potrzebach każdej osoby, skupia się głównie na nabyciu nowych umiejętności i zmniejszeniu większego wpływu na rozwój ASD. Analitycy obserwują zachowanie lub zachowanie i opracowują interwencje na podstawie tych obserwacji. Często wykonywane są interwencje trwające 25 godzin tygodniowo lub więcej, w których zauważalna jest wyraźna poprawa u osób z ASD.

Trening umiejętności społecznych

Sesje te mają na celu poznanie, wprowadzenie w życie i wypróbowanie różnych umiejętności społeczne. Istnieją różne propozycje, chociaż odgrywanie ról jest powszechnie stosowaną techniką. Spróbuj stworzyć sytuacje, w których dana osoba przyjmie określoną rolę, w której będzie potrzebować wykorzystania umiejętności społecznych. Ta technika pozwala osobie postawić się w określonej sytuacji lub roli, może być realna, ale zazwyczaj jest to wcześniej przygotowana sytuacja. Przykładem może być symulacja zakupu w sklepie: pytaj, pytaj, wyrażaj życzenia itp.

Tworzenie piktogramów

Gdy osoba z ASD nie komunikuje się płynnie lub nie ma komunikacji, możemy stworzyć piktogramy (PECS). Są to indywidualnie tworzone panele z obrazami, które będą częścią codziennego życia dziecka/dorosłego i które będą wskazywać na jego prośby, odpowiedzi, pytania lub życzenia. Możemy stworzyć dowolne panele, są nawet takie, które tworzą zeszyty sklasyfikowane w różnych dziedzinach. Piktogramy mogą obejmować rutyny, pytania, nawyki, czynności, dni tygodnia, zdjęcia członków rodziny, jedzenie, ubrania, czynności, emocje lub cokolwiek innego, co uznamy za stosowne.

Zaufaj i daj autonomię

Wiele razy ASD nie mają możliwości bycia autonomicznymi istotami, myślimy, że nie są w stanie i natychmiast interweniujemy. Aby sprzyjać tej sytuacji, postaramy się umożliwić dziecku/dorosłemu rozwiązanie zaistniałych okoliczności bez bezpośredniej interwencji i zachęcania ich do zwrócenia się do nas o pomoc, coś niezwykłego. Będziemy obecni, ceniąc i ufając jego możliwościom, pozwalając np. na zapinanie marynarki. W ten sposób pomagamy im czuć się docenianymi i zdolnymi do rozwiązywania własnych problemów.

Interweniować jako mediatorzy

Kiedy dana osoba jest otoczona przez wiele osób, co może powodować wiele niepokoju i niepewności, możemy interweniować jako mediatorów do wywołania rozmowy, sytuacji lub, w przypadku dzieci, włączenia się w zabawę z grupą dzieci i dziewczyny „To jest Marc i bardzo chciałby pobawić się z tobą z gliną. Dasz mu miejsce na ławce, żeby mógł usiąść z tobą?”

Pływanie

Pływanie pozwala im się zrelaksować, rozładować napięcie i pracować nad motoryką, kontrolą własnego ciała i koordynacją. jednocześnie generują wydatek energetyczny i wzmacniają układ krążenia. Daje im bezpieczeństwo i autonomię. Pływanie z innymi partnerami wzmocni umiejętności społeczne i komunikację. Jeśli zrobią to z ojcem lub matką, więź rodzinna zostanie wzmocniona.

Terapia muzyczna

Muzykoterapia ma wiele zalet, ponieważ poprzez muzykę i ekspresję ciała wspomaga percepcję słuchowe, wzrokowe i dotykowe, koncentracja, rozwój motoryki małej i dużej, wiedza i kontrola nad własnymi ciało. Poprawia również komunikację, ponieważ wchodzą w interakcje z większą liczbą dzieci / dorosłych. Ponadto pomaga im zmniejszyć lęk oraz tiki i powtarzające się ruchy, co jest bardzo powszechną cechą u osób z ASD.

Jakie zabawki zaoferować dzieciom z ASD?

Zaleca się, aby oferowane przez nas zabawki lub materiały pozytywnie sprzyjały ich rozwojowi, pobudzały kreatywność i pomagały stymulować. Konstrukcje drewniane, kulki terapeutyczne, glina i plastelina, zabawki ze światłem lub dźwiękiem, instrumenty perkusyjne, figurki geometryczne lub niestrukturalne materiały (tuppers, makarony, pędzle, gąbki, sitka, drewniane łyżki ...) to niektóre z zabawek, które możemy oferta. Jeśli mamy taką możliwość, bardzo korzystne jest, aby starały się bawić razem z innymi dziećmi. Wskazane jest ograniczenie korzystania z tabletów czy konsol, gdyż nie sprzyjają one relacjom społecznym i jest to obszar, który należy promować.

Gra symboliczna

Chociaż dzieci z ASD zwykle nie są zbytnio zainteresowane zabawą symboliczną, możemy tworzyć sytuacje i zapraszać je do zabawy. Kuchnie, zabawy lalkami, „zabawa w bycie” itp. pozwalają im na adaptację ról i nauczenie się funkcjonowania w różnych sytuacjach, a także ćwiczenie umiejętności społecznych.

Jak widzieliśmy, chociaż istnieją pewne istotne cechy wspólne, każde zaburzenie jest inne i każda osoba inaczej wpływa na swój rozwój. Stosując się do rad, które cytowaliśmy powyżej, można pomóc dzieciom i/lub dorosłym z autyzmem żyć lepiej iz lepszą jakością życia.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Rodzaje autyzmu i ich cechy, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia kliniczna.

1. WHO. (2018). Zaburzenia ze spektrum autyzmu - Światowa Organizacja Zdrowia

• Hiszpańskie Stowarzyszenie Zespołu Retta - Typowe problemy z plikami PDF.
• Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (2013). - Powszechne zaburzenia rozwojowe w DSM-V.