AMBIWALENTNE PRZYWIĄZANIE: co to jest, rodzaje i konsekwencje

Termin „przywiązanie” jest niezwykle popularny i bywa związany z relacjami międzyludzkimi, ale o co tak naprawdę chodzi? W związku z tym, że termin ten z pewnością dotyczy więzi interpersonalnych i zachowań społeczno-afektywnych w W codziennym życiu, Psicologia-Online dzieli się z Tobą wszystkim, co dotyczy przywiązania, jego znaczenia, rodzajów, przyczyn i konsekwencji. Istnieją 4 rodzaje przywiązania: przywiązanie bezpieczne, przywiązanie niepewne lub unikające, przywiązanie zdezorganizowane i przywiązanie ambiwalentne. Z tej okazji podkreślając, co jest ambiwalentne przywiązanie, znany również jako niespokojne przywiązanie.

Indeks

1. Czym jest przywiązanie
2. Rodzaje załączników
3. Czym jest ambiwalentne lub lękowe przywiązanie?
4. Przykłady ambiwalentnego przywiązania
5. Przyczyny ambiwalentnego przywiązania
6. Konsekwencje ambiwalentnego przywiązania

Jest tyle do nauczenia się przywiązanie, zaczynając od tego, że generalnie wiąże się to z byciem czymś negatywnym, a kiedy w rzeczywistości jest to rodzaj

W oparciu o teorię wpływów psychoanalitycznych zaproponowaną przez: John Bowlby, przywiązanie jest uważane za rodzaj wzór afektywny, jaki ludzie rozwijają od urodzenia, a to jest skierowane do ich matki i / lub głównych opiekunów. W rzeczywistości uważa się, że im większa liczba relacji przywiązania, tym mniej dziecko będzie cierpieć, ponieważ w pierwszych miesiącach cierpienie jest w nich obecne, gdy muszą stawić czoła rozłące z matką lub opiekunami, za cokolwiek powód. Należy zauważyć, że ze strony dziecka przywiązanie wyłania się z potrzeby ochrony i uczucia, co tłumaczy doświadczenie tego cierpienia, które pojawia się przed pierwszym rokiem życia, ponieważ w tym okresie dzieci jeszcze się nie rozwinęły narzędzia poznawcze, które pozwalają zrozumieć, że fizyczna separacja może być chwilowa, a zatem Twoja postać przywiązania (mama, tata lub opiekun) będzie wrócić.

Są cztery rodzaje załączników, wszystkie ustępują innym emocjom, a każda z nich jest determinowana formą komunikacji i dynamiką, z jaką matka odpowiada na żądanie dziecka, podczas gdy niemowlę przeżywa emocje w odpowiedzi na powiedziane interakcja.

• Bezpieczne mocowanie: powstały z wzajemnej relacji między matką a dzieckiem, w której matka zwraca uwagę na potrzeby dziecka i optymalnie na nie odpowiada. Dziecko czuje się zdolne do eksploracji swojego otoczenia dzięki bezpieczeństwu, jakie daje jego przywiązanie. Osoby, które osiągają ten styl przywiązania, wykazują tendencję do wykazywania samoakceptacji, podstawowego zaufania i stabilnych relacji międzyludzkich. .
• Niepewne-unikanie przywiązaniaW tym stylu przywiązania dziecko zazwyczaj zachowuje się nieuchwytnie, zimno lub nieuchwytnie, co może wzmocnić podobne zachowanie u rodziców lub głównych opiekunów. Wykazują podobne cechy lękowe zarówno wobec postaci przywiązanych, jak i nieznajomych. W wieku dorosłym zwykle działają z poczucia własnej skuteczności z cechami osobowości wykonawczej.
• Zdezorganizowane przywiązanie: ten rodzaj przywiązania charakteryzuje się chaotycznym zachowaniem, w którym nie ma jednej osoby wyróżniającej się na tle innych pod względem więzi afektywna, ale raczej figura przywiązania jest poszukiwana w zależności od okoliczności, które ją otaczają, a tym, co motywuje do poszukiwania, jest unikanie emocji nieprzyjemny.
• Ambiwalentne przywiązanie: rodzaj przywiązania charakteryzujący się niepewnością i niepokojem, spowodowany uczeniem się, które wyłania się z postaci przerywanego lęku.

Z kolei przywiązanie ambiwalentne, zwane też przywiązaniem lękowym lub lękowo-ambiwalentnym, zawdzięcza swoją nazwę temu, że ustalony styl przywiązania ma niestabilną i słabą podstawę między jednym uczuciem a drugim, między miłością / nienawiścią, bezpieczeństwem / niepewnością.

Biorąc pod uwagę, że figury przywiązania są odpowiedzialne za zapewnienie nieletniego poczucia bezpieczeństwa, poprzez: będąc pod opieką opiekuna, który nie odpowiada stale na jego żądania, dziecko odczuwa niepokój i niestabilność. Ta ambiwalencja wiedzy, że jesteś odpowiedzialny za opiekuna, ale bez pewności, że ten / a ma dostępność, aby ci pomóc w razie potrzeby, tworzy to niepokój i ogranicza zdolność eksploracyjną.

Jak ambiwalentne przywiązanie znajduje odzwierciedlenie u dorosłych? W tej kolejności pomysłów rozumie się, jak są dorośli, którzy wydają się czuć niepewny lub niespokojny w swoich związkach, którzy głęboko boją się porzucenia i rozwijają się zależność emocjonalna lub wręcz przeciwnie, uciekają się do ciągłej groźby „odejścia” jako instrumentu biernego/agresywnego wobec drugiej osoby.

Przyjrzyjmy się kilku przykładom identyfikowania dziecka z ambiwalentnym przywiązaniem, a także przykładom: zrozumieć, jak wygląda osoba dorosła z ambiwalentnym lub lękliwym przywiązaniem do partnera, rodziny lub przyjaciół:

• Jako dziecko, płaczą i są przygnębieni jeśli nie widzą w pobliżu swojej matki lub opiekuna.
• Odrzucają figurę przywiązania i szukają go niemal natychmiast w czuły sposób.
• Chcą pozostać z osobą i kontynuować związek, podczas gdy wyrażają obrzydzenie.
• Oscylacja między szukaj i odrzuć.

Dzieci warunkują swoje możliwości poznawania świata zgodnie z rozwijanym przez siebie wzorcem przywiązania. Istnieją nawet badania, które dowodzą, że rodzaj więzi ustalony z rodzicami lub główni opiekunowie w dzieciństwie znacząco wpływają na sposób, w jaki się odnoszą w trakcie wiek dojrzały; czy to relacje, czy przyjaźń. W konsekwencji, pewne szczególne postawy, których nie rozumiemy lub uważamy za niespójne u ludzi, są prawdopodobnie pod wpływem stylu przywiązania, który mają tendencję do ustanawiania.

Ogólnie rzecz biorąc, przywiązanie powstaje z potrzeby ochrony dziecka, ponieważ poczucie bezpieczeństwa będzie dla niego podstawą do odważenia się na odkrywanie otaczającego go świata. Istnieje również czynnik afektywny, który zakłada kolejną priorytetową potrzebę w człowieku i, w przywiązaniu, jest kształtowany przez interakcję.

W szczególności, jeśli chodzi o konstrukcję ambiwalentnego lub lękowego przywiązania, korzeń znajduje się w: niedostępność lub opóźniona reakcja matki lub opiekunki na potrzeby i wymagania (fizyczne i emocjonalne) dziecka, takie jak nieobecność podczas wstrzykiwania (nieobecność w momencie nieuchronnego strachu).

Rozumiejąc, że we wszystkich przypadkach rozwinie się jakiś rodzaj przywiązania, ideałem jest jednak, aby bezpieczne przywiązanie mogło płynąć i pomimo faktu, że większość populacji (ok. 55%) rozwijają ten styl, istnieją również inne typy przywiązania, które mają istotny wpływ na zdrowie psychiczne i rozwój społeczny indywidualny.

Dlatego osoba ukształtowana pod cechami przywiązania ambiwalentnego lub lękowego, która nie cieszy się wsparciem psychologiczno-emocjonalnym będzie bardziej skłonny do angażowania się w niestabilne relacje interpersonalne i konflikty emocjonalne ze względu na dwoistość, jaką reprezentuje życie w emocjonalnej ambiwalencji.

Jeśli chcesz przezwyciężyć ambiwalentne przywiązanie, polecamy ten artykuł na jak przezwyciężyć niespokojne przywiązanie.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Przywiązanie ambiwalentne: co to jest, rodzaje i konsekwencje, zalecamy wpisanie naszej kategorii Osobowość.

• Bowlby, J. (1998). Przywiązanie: przywiązanie i strata. Barcelona. Paidos.
• Moneta, M. (2014). Przywiązanie i strata: ponowne odkrycie Johna Bowlby'ego. Chilijski Dziennik Pediatrii. Cz. 85. (3). 265-267.
• Gago, J. (2014). Teoria przywiązania. Połączenie. Baskijska Szkoła Terapii Rodzinnej Navarra.