Z pewnością słyszałeś kiedyś zdanie „Wydaje się, że zrobiono ci pranie mózgu!”, Odnosząc się do osoby, która radykalnie zmieniła zdanie w danej sprawie. Ale skąd się wzięło to wyrażenie? Wydaje się, że praktyka lobotomii mózgu nadała temu kształt i znaczenie. Rodzaj „magii”, jak to niektórzy nazywali, „leczy” niektóre zaburzenia psychiczne.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o praktyce, co to jest lobotomia i do czego służyOprócz konsekwencji i kiedy został zbanowany, czytaj dalej! W tym artykule Psychology-Online wyjaśnimy Ci to.
Indeks
- Co to jest lobotomia
- Historia lobotomii
- Do czego służy lobotomia?
- Konsekwencje lobotomii
- Kiedy zakazano lobotomii?
Co to jest lobotomia.
Leukotomia lub lobotomia przedczołowa to Zabieg chirurgiczny przez który włókna nerwowe z przedniego obszaru mózgu są dzielone, odłączając korę czołową od reszty mózgu. Ta praktyka została przeprowadzona w XX wieku, kiedy psychiatrzy wprowadzili dużą igłę do mózgu, aby: aby go zmodyfikować, a tym samym zmienić zachowania, które są uciążliwe lub powodują dyskomfort u pacjentów podczas operacji zwanej lobotomia.
Zabieg polega na przewierceniu czaszki i wprowadzeniu specjalnych narzędzi do przecięcia włókien nerwowych Płat czołowy. Ale co robi z tobą lobotomia? Hipotezę, która wspiera tę procedurę, wynika z wiedzy o implikacjach, jakie ma kora czołowa w kontroli i modulacja zachowania i emocje u ludzi i wyższych naczelnych; a więc w patologiach takich jak depresja, lęk uogólniony, psychozy i zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.
Historia lobotomii.
W 1946 r. Waltera Freemana, promował lobotomię przezoczodołową lub lobotomię szpikulcem do lodu, w której orbitoklast został wprowadzony przez wewnętrzną część oka i, Metalowym młotkiem przecięto połączenia nerwowe w płacie czołowym mózgu, przekształcając lobotomię w gabinet ambulatoryjny i szybki.
Początkowo technikę tę stosowano wyłącznie u pacjentów z ciężką schizofrenią i nieuleczalnym OCD (zaburzenie obsesyjno-kompulsywne) lub ciężką depresją. Jednak później Freeman ćwiczył tę technikę na wszelkiego rodzaju pacjentach, nawet osobach bez chorób psychicznych, które miały po prostu groźny wygląd.
Freeman podróżował po całych Stanach Zjednoczonych, wykonując lobotomię u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, aż lata 50., kiedy ta metoda przestała być stosowana ze względu na pojawienie się nowych technik, takich jak: chlorpromazyna. Słynny lekarz, mimo jego… utrata licencji Z powodu śmierci jednego z jego pacjentów podczas lobotomii, kontynuował wykonywanie swojego zawodu i stosował tę metodę do lat 70. XX wieku.
Przed wojną było kilka przypadków lobotomii eksperymentalnej w Portugalii i Stanach Zjednoczonych, ale dopiero po 1945 roku praktyka ta nabrała pełnego rozmachu. To tylko zniknie lata 50. wraz z pojawieniem się pierwszego neuroleptyka (1952), a następnie antydepresantów (1955).
Do czego służy lobotomia?
Nie ma precyzyjnych wskazań terapeutycznych do lobotomii. Celem było pozbycie się szpitali „niesfornych” pacjentów. Należało znaleźć sposób na odesłanie ich do domu, „ustabilizowanie” ich w celu ich „reintegracji”.
Należy powiedzieć, że lobotomię przedczołową wykonano bez znieczulenia, ale wykonano ją po a elektrowstrząsy, które miały działanie znieczulające, co miało tę zaletę, że można je było wykonać bez konieczności korzystania z pomieszczeń operacji. Ponadto ta operacja uspokoił pacjentów trudniejsze, ponieważ jest to jedyne kryterium oceny skuteczności lobotomii mózgowej.
Konsekwencje lobotomii.
Pomimo tego, że w 1949 roku Egas Moniz, prestiżowy portugalski neurochirurg, otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny za odkrycie terapeutycznej wartości lobotomii przedczołowej w niektórych psychozach, zostało to później wykazane ten niszczycielskie konsekwencje że lobotomia miała dla pacjentów.
Początkowo występowały objawy otępienia, splątania, a nawet problemy z oddawaniem moczu, takie jak nietrzymanie moczu i zmiany w zachowaniu żywieniowym. Ponadto wielu pacjentów po kilku dniach wydawało się zachowywać jak dzieci, co według Freemana było ulotne.
Jednak to, co najbardziej zwróciło uwagę na środowisko społeczne pacjenta, to: zmiana osobowości w którą był zaangażowany. Zmniejsza się zdolność do podejmowania decyzji, planowania, pamięć robocza i uwaga, między innymi ważne procesy psychologiczne. Zahamowanie pojawiło się nawet, zanim przyjemne bodźce mogły zostać naruszone i zdolność do empatii.
Nie mając dość tych wszystkich skutków ubocznych lobotomii, niektórzy pacjenci zaczęli cierpią na drgawki po operacji, wiele z nich nawet umiera na tego typu interwencja.
Kiedy zakazano lobotomii.
W rzeczywistości lobotomia przedczołowa znika wraz z wprowadzeniem chloropromazyny w latach 50. (specyficzny lek do leczenia psychozy), kiedy wreszcie osiąga się długo wyczekiwaną chimerę leczenia chorób psychicznych lekami.
Chlorpromazyna pozwala na zadowalającą kontrolę agresywnych objawów wielu jednostek patologicznych z zakresu neuropsychiatrii, m.in jaka jest dostępność skutecznej terapii lekowej, w przeciwieństwie do dylematu etycznego i skutków ubocznych? lobotomia. Dzięki jej zastosowaniu psychochirurgia jako dyscyplina znika nagle i prawie całkowicie.
Jeśli chcesz wiedzieć o lekach przeciwlękowych i psychoaktywnych, polecamy przeczytanie poniższych artykułów: Kwetiapina: co to jest, do czego służy i skutki uboczne, Imipramina: co to jest, funkcja, dawkowanie i skutki uboczne Y Anapsique: co to jest, do czego służy i skutki uboczne.
Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Co to jest lobotomia i do czego służy?, zalecamy wpisanie naszej kategorii Neuropsychologia.
Bibliografia
Hernández, D., Manuel, Z. D. J. i Roberto, R. Historia psychochirurgii. Lobotomia: od Nagrody Nobla do zarzutu. Międzynarodowa otwarta uczelnia.
Pignarre, P. (2020). Zapomniana historia. Nauki społeczne i edukacja, 9(18), 281-286.
