Czym są ZNALEZONE UCZUCIA i jak sobie z nimi radzić

Chłopiec może chcieć jeść słodycze, ale boi się przytyć; palacz ma ochotę zapalić papierosa, a jednocześnie ma świadomość, że palenie jest złe. Sytuacje, które mogą wywołać sprzeczne uczucia, są liczne; fazy, w których współistnienie emocji pozytywnych i negatywnych, ukierunkowanych jednocześnie na te same obiekt, może określić ambiwalencję emocjonalną, czyli sprawić, że będziemy jednocześnie doświadczać miłości i nienawidzić. Biorąc pod uwagę złożoność społeczeństwa, w którym żyjemy, jest to powszechne doświadczenie, które pomaga kształtować nasze ambiwalentne relacje. W tym artykule na Psychologia-Online postaramy się wyjaśnić czym są mieszane uczucia i jak sobie z nimi radzić.

Indeks

1. Dlaczego mamy mieszane uczucia
2. Co to znaczy mieć mieszane uczucia
3. Jak radzić sobie z mieszanymi uczuciami

Ujmując to słowami K. Lewin, może się zdarzyć, że dwie siły psychiczne o mniej więcej równym natężeniu, które są jednocześnie obecne u podmiotu, nie odnoszą się do dwóch różne sytuacje (lub czynności, przedmioty lub osoby), ale ta sama sytuacja, która w ich oczach zakłada pod pewnymi względami ocenę pozytywny, aw innych negatywny: podwójna walencja, na co wskazuje termin „ambiwalencja”, używany do wskazania tego konkretnego typu konflikt.

Najbardziej rozpowszechnione formy afektywna ambiwalencja manifestują się jako miłość i nienawiść do bliskiej osoby oraz ulubione czynności, a także konieczność współczesna era budowania i niszczenia, angażowania i wymykania się różnym firmom dożywotni. Ambiwalencję afektywną można jedynie schematycznie sprowadzić do współistnienia lub gwałtownej przemiany miłości i nienawiści, ale w rzeczywistości składa się na nią cały szereg uczuć i postaw:

• Z jednej strony są pozytywne afekty wobec przedmiotu jako troski, troski, podziwu, dumy, przyjemności, czułości, słodyczy, uczucia itp .;
• Z drugiej strony negatywne afekty takie jak niedbałość, pogarda, uraza, gniew, niegodziwość, pragnienie zemsty i zadawania bólu.

Dlatego jeśli chcemy zinterpretować i zrozumieć przeciwne i współzależne uczucia, które są odczuwane, musimy odwołać się do pojęcia ambiwalencji. Słowniki definiują afektywną ambiwalencję jako „współistnienie w osobie postaw emocjonalnych miłości i nienawiści lub innych przeciwstawianie się uczuciom skierowanym na ten sam przedmiot lub sytuację". Ten paradoks współistnienia, oprócz braku współpracy, jest silnie konfliktowy, ponieważ, jak pisał Freud (1926), który jej podlega „doświadcza uzasadnionej miłości i nie do końca uzasadnionej nienawiści do siebie osoba".

Pojęcie ambiwalencji zostało po raz pierwszy użyte przez E. Bleulera (1910), aby wskazać te sytuacje życia psychicznego, w których uczucia przeciwne i jednakowej siły współistnieć bez możliwości dokonania wyboru między jednym a drugim. Pojęcie to służy nie tylko badaniu sytuacji patologicznych, ale także wyjaśnianiu wielu aspektów „normalnego” życia psychicznego. Rzeczywiście, duża część doświadczeń psychicznych charakteryzuje się nie tylko sprzecznymi wymaganiami, z których żaden nie może zwyciężyć nad innymi, jeśli nie za cenę poważnych strat.

Życie w silnym stanie ambiwalencji może prowadzić do frustracji, zagubienia, niepewności i niezdecydowania, aż do momentu udręki, przyprawionej straszliwym żale i poczucie winy. W tych dramatycznych warunkach każdy, kto jest nią dotknięty, nieświadomie ucieka przed ambiwalentną emocją w jedyny możliwy sposób: wypierając jego negatywną część.

Przykładem jest związek małżeński: miłość jest najpiękniejszym uczuciem, jakie istnieje, prawdziwą platformą do szczęścia; Jednak ilu chłopaków, małżonków, partnerów, przyjaciół żyje w stanie głębokiego konfliktu emocjonalnego, nie mogąc się z niego wydostać ze strachu przed cierpieniem i/lub cierpienia drugiego? Pewien stopień ambiwalencji, jak widzieliśmy, jest normalny, a także normalny w miłości; ale staje się patologiczny, jeśli jego upór warunkuje ekspresję związku.

• Aby wyjść z tej kłopotliwej i paraliżującej sytuacji, ważne jest zatrzymaj się i przeanalizuj wszystko klarownie zrozumieć, którą ścieżkę wybrać i odzyskać spokój. Najlepszym sposobem radzenia sobie z ambiwalencją jest w rzeczywistości jej obserwowanie, poznanie i zrozumienie.
• Musieć akceptuj wątpliwości, lęki, negatywne uczucia które czasami pojawiają się bez dramatyzowania lub brania ich za ostateczną prawdę o związku, ale tylko jako wskazówkę, jak czujemy się z naszym partnerem w danym momencie. Emocje są z natury zmienne, przychodzą i odchodzą, ale mogą być cenną pomocą, jeśli potrafimy rozszyfrować ich przesłanie.
• Czasami jednak introspekcja może nie wystarczyć, zwłaszcza jeśli chodzi o rozwiązanie problemu zakorzenionej ambiwalencji; w takich przypadkach psychoterapia.

Innym przykładem jest ciąża, która jest przedstawiana jako czas kryzysu przejściowego, w którym powstają konflikty między nowym życiem a życiem. przeszłość, rola społeczna i pracownicza osiągnięta i co będzie się działo wśród radości i lęków, w których bohaterowie życia psychicznego są wiele. Rzeczywiście, każda ciąża, choć bardzo pożądana i o nieskomplikowanym przebiegu, może budzić sprzeczne uczucia. Planowanie posiadania dziecka, wyobrażanie sobie, jaką rolę będzie ono pełnić i jakie zmiany wprowadzi w naszym życiu to ważne momenty: „dziecko wyimaginowany „zawiera aspekty życzeń, lęków, fantazji, lęków, oczekiwań oraz poprzedza i ułatwia spotkanie z dzieckiem real. Dziecko już widziane, przemyślane, wyobrażone oczami fantazji, z góry ustalone, pomaga matce zanurzyć się w roli i „wcześniej poznać” dziecko, witając je w sobie. W tym artykule szczegółowo omówimy chce lub nie chce być matką.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Czym są mieszane uczucia i jak sobie z nimi radzić, zalecamy wpisanie naszej kategorii Emocje.

• Centrum Psiche Donny (2012). Trudność w zmianie. Wyzdrowiał z: https://www.centropsichedonna.it/site/fasi-della-donna/gravidanza/difficolta-nel-cambiamento/
• Delle Luche, R., Bertacca, S. (2007). L’ambivalenza i l’ambiguità nelle rotture affettive. Mediolan: Franco Angeli.
• Gani, M. (2014). Viaggio nelle emozioni. Impara do riconoscere, affrontare i kontrolowania swoich emocji, aby żyć w równowadze z tobą stesso i gli altri. Rzym: Bruno Editore.
• Peter, G. (1999). Psychologia i szkoła młodzieży. Aspetti psicologici dell’insegnamento secondario. Florencja: Giunti.
• Tabboni, S. (2006). Dziwniejsze to i l'altro. Neapol: redaktor Liguori.
• Zanon, A. (2017). Voglio stare con te, non voglio stare con te: l’ambivalenza nelle relazioni. Wyzdrowiał z: http://www.ilmiopsicologo.it/2017/08/12/voglio-stare-con-te-non-voglio-stare-con-te-lambivalenza-nelle-relazioni/