NASTAWIENIE RETROSPEKTYWNE: co to jest, charakterystyka i przykłady

Bardzo powszechną i niebezpieczną stronniczością, ponieważ jest ona nieznana większości, jest tak zwana stronniczość wsteczna lub stronniczość wsteczna, która polega na błędzie retrospektywnego osądu. Nazywany również uprzedzeniami z perspektywy czasu lub rekapitulacji. Jest to efekt nacisku na ostatnie wspomnienia, który jest aktywowany przez przekonanie cię, że przewidziałeś wydarzenie, ale to wydarzenie jest już znane lub nawet zaszło. To wtedy, gdy mówisz po, ale nie przed: „Tak powiedziałem”. Ten proces oddala się od rzeczywistości i jest bliski nieporozumień i problemów relacyjnych; w rzeczywistości nie przewidziałeś tego, myślisz, że tak, ale tak nie jest. W tym artykule Psychology-Online zagłębimy się w to, co co to jest błąd z perspektywy czasu, jego charakterystyka i kilka przykładów o.

Indeks

1. Co to jest uprzedzenie wsteczne
2. Retrospektywna charakterystyka stronniczości
3. Przykłady uprzedzeń retrospektywnych

Co oznacza uprzedzenie wsteczne? Pojęcie błędu retrospektywnego wywodzi się z literatury psychologicznej, a w szczególności z badań eksperymentalnych, które pokazują, że: a posteriori ludzie wyolbrzymiają to, co wiedzieli przed wydarzeniem: to efekt "Wiedziałem od początku". Tendencja wsteczna to tendencja do rekonstruowania przeszłości tak, aby była zgodna z bagażem aktualna wiedza: rodzaj błędu konfirmacji, który cofa się w czasie, in ostateczny. Po wydarzeniu rekonstruujemy, jak to się stało, dlaczego wydarzyło się w taki, a nie inny sposób i dlaczego powinniśmy to przewidzieć. Wszyscy jesteśmy dobrymi trenerami, ale po meczu.

Ale dlaczego tak się dzieje? Nasz mózg rozumuje wzorami i skojarzeniami idei, i w ten sposób za każdym razem, gdy możemy powiązać konsekwencję z przyczyną, mózg łączy je w użytecznie powtarzalny wzór, aby móc go ponownie wykorzystać w obliczu podobnej sytuacji i pomóc nam przewidzieć to.

Lepiej zrozum uprzedzenia, w tym artykule znajdziesz jakie są błędy poznawcze z przykładami.

Tendencja wsteczna objawia się z pełną mocą po wielkiej katastrofie, kiedy cała świat myśli, że wie, jak i dlaczego to się stało i dlaczego eksperci i liderzy powinni to zrobić pod warunkiem, że. Nieprawdopodobne i nieprzewidywalne zdarzenia stają się potem nie tylko prawdopodobne, ale praktycznie pewne. Po katastrofie z perspektywy czasu wszystko wydaje się proste a „ekspert” analizujący sprawę zastanawia się, jak zamieszany podmiot nie mógł uświadomić sobie oczywistych powiązań.

Tendencja wsteczna ma inny aspekt, znany jako stronniczość wyników: Kiedy wyjście jest niekorzystne, osoby, które ponownie badają sprawę, częściej krytykują poświęconą uwagę i znajdują błędy. Na przykład Caplan i współpracownicy (1991) poprosili dwie grupy lekarzy o przejrzenie serii notatek klinicznych. Wyniki dla obu grup były identyczne, z wyjątkiem wyników pacjentów, które były zadowalające dla jednej grupy recenzentów i słabe dla drugiej. Grupa wyniki biedni poddali o wiele ostrzejszą krytykę niż druga grupa, chociaż opisane zabiegi były identyczne. Z perspektywy czasu upraszczamy rzeczy i jesteśmy bardziej krytyczni, gdy wyniki są niekorzystne.

Spójrzmy na kilka przykładów tych błędów poznawczych:

• Konspiracje. Tendencja wsteczna odgrywa decydującą rolę w teoriach spiskowych; teorie spiskowe często opierają się na wyniku, który w świetle dostępnych elementów nie można łatwo przewidzieć, a mimo to nikt, kto był odpowiedzialny za interwencję, nie zrobiłby tego gotowy. Co oznacza że wszystko było wstępnie zaprogramowane. Wystarczy pomyśleć o zamachu z 11 września, w którym, według spiskowców, w świetle wszystkich dowodów dostępne, nie wydaje się możliwe, aby Amerykanie nie wiedzieli już o ataku, mając w ręku wszystkie elementy do wydedukować to.
• Innym przykładem uderzającego błędu wstecznego jest to, że Perłowy port: Według źródeł konspiracyjnych w rzeczywistości w dniach poprzedzających atak było ich aż osiem doniesienia, wynik przechwycenia radiowego przez japońskich dowódców, o zbliżającym się ataku na Hawaje. Z tego konspiratorzy dedukują, że atak był łatwy do przewidzenia i że test premedytacji nie został skontrastowany, mający stanowić pretekst do interwencji w wojowniczej konfrontacji. W rzeczywistości narracja ignoruje fakt, że w tych samych dniach podsłuchy radiowe japońskich dowódców przechwyciły 58 wiadomości dotyczących ruchy japońskich okrętów na Filipinach, 21 na ataki w Panamie, 7 na ataki na Indie i Azję Południowo-Wschodnią, a nawet 7 na możliwy atak na Zachodnie Wybrzeże z Ameryki. Przechwycenia w tamtych czasach były zatem tak liczne i mylące, że „wywiad wojskowy przestał wysyłać notatki do Białego Domu, obawiając się, że może dojść do naruszenie systemu bezpieczeństwa i Japończycy zaczęli podejrzewać, że Amerykanie złamali ich kody i czytają ich komunikacja ”.

Jeśli chcesz poznać inne błędy poznawcze, w tych artykułach znajdziesz:

• Co to jest błąd potwierdzenia
• Czym jest błąd przetrwania
• Co to jest efekt halo

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Błąd wsteczny: co to jest, cechy i przykłady, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia kognitywistyczna.

• Belotti, C. (2012). Impara, aby zdecydować, że skorzystam na unikaniu mentalnej pułapki. Dobry humor.
• Shermer, M. (2015). Homo Credens. Perché il cervello ci fa coltivare e diffondere idee improbabili. Rzym: ZEA.
• Tuttotroppo, P. (2020). Błąd wsteczny: kiedy l’imprevedibile diventa prevedibile. Wyzdrowiał z: https://www.paolotuttotroppo.it/bias-retrospettivo-imprevedibile-diventa-prevedibile/
• Vincent, C. (2011). Sicurezza rozjemcy. Mediolan: Springer-Verlag.