5 TYPÓW POczucia własnej wartości i ich charakterystyk

Poczucie własnej wartości jest jednym z najważniejszych czynników naszej osobowości, ponieważ pozwala nam cenić i kochać siebie, akceptować i odkrywać nasze wady i zalety. Poczucie własnej wartości jest bezpośrednio związane z osobistym samopoczuciem, dlatego bardzo ważne jest, aby móc: prowadzić zdrowe, pełne i szczęśliwe życie, a także odnosić się do otoczenia w zdrowy i pozytywny.

Istnieje pięć rodzajów samooceny, które oscylują między biegunami wysokiej lub niskiej samooceny, z którym się identyfikujesz? Czytaj dalej ten artykuł Psychology-Online, jeśli chcesz wiedzieć pięć rodzajów samooceny i ich cechy.

Indeks

1. Czym jest samoocena?
2. Wysoka samoocena: definicja
3. Niska samoocena: definicja
4. Rodzaje samooceny według autorów
5. Stabilna, wysoka samoocena
6. Niestabilna wysoka samoocena
7. Stabilna niska samoocena
8. Niestabilna niska samoocena
9. Zawyżona samoocena

Poczucie własnej wartości odnosi się do oceny, zarówno pozytywnej, jak i negatywnej, którą się o sobie robi. W grę wchodzi poczucie własnej wartości

Poczucie własnej wartości: definicja

Jest to suma pewności siebie, szacunku do siebie i wartości, jaką przypisujemy naszym kompetencjom, co w efekcie prowadzi do osąd wartości, jaki dokonujemy o naszej osobie. Krótko mówiąc, jest to miłość, którą każdy czuje do siebie.

Poczucie własnej wartości: test

Aby dowiedzieć się, czy twoja samoocena jest wysoka czy niska, czy jest odpowiednia czy nie, możesz wykonać następujące czynności Test samooceny Rosenberga. Pomoże Ci zastanowić się i lepiej poznać siebie.

Poczucie własnej wartości i samoocena

Poczucie własnej wartości i samoocena, czy są tym samym? Nie. Samoświadomość odnosi się do cech, które widzimy w sobie, podczas gdy samoocena odnosi się do tego, jak cenimy te cechy. W tym artykule znajdziesz różnica między samooceną a obrazem siebie.

ludzie, którzy mają wysoką samoocenęczują się zadowoleni z siebie, akceptując siebie takimi, jakimi są, w jego mocnych i słabych stronach. Ich wady czy ograniczenia nie powodują, że są umniejszani, ponieważ czują się kochani takimi, jakimi są, wiedząc, jak rozpoznać, co to jest. co robią najlepiej i co muszą poprawić, bez poczucia dyskomfortu w mówieniu o swoich niepowodzeniach lub osiągnięciach i posiadaniu za bardziej otwarta postawa wobec krytyki, z Większą elastyczność akceptować swoje błędy, co prowadzi ich do uczenia się na tych błędach, utrzymuje ich w bardziej otwartym stosunku do nowych doświadczeń i łatwiej sobie poradzićnowe sytuacje lub wyzwania.

Ponadto, na poziomie relacji, nie odczuwają potrzeby pokonywania innych i czują się komfortowo, przyjmując i dając komplementy. Na zawsze będą bronić swojej pozycji przed resztą, wyrażając swoją opinię, pokazując im bardziej szczere przed swoimi myślami i uczuciami, ponieważ nie boją się być i pokazać kim są. Dlatego wysoka samoocena pomaga ustalić zdrowe relacje, ponieważ szacunek i wartość dla siebie jest bardzo ważna w relacjach społecznych.

Wysoka samoocena stymuluje autonomia, niezależność, ponieważ wiara w siebie pozwala osobie odnaleźć i poczuć się komfortowo w swojej tożsamości, próbując osiągnąć cele, które proponuje i biorąc odpowiedzialność za siebie.

W obliczu pojawienia się poczucia niepewności osoba jest mniej skłonna do poczucia się przez nie przytłoczona, a jeśli tak się stanie, będzie miała większą zdolność do ich przezwyciężenia.

Czym jest niska samoocena? osoby z niską samooceną czują ciągłe uczucie niezadowolenie z siebie i brak pewności siebie lub odwagi, tworząc w ten sposób nadmierna samokrytyka który utrzymuje stan niezadowolenia. W przeciwieństwie do ludzi o wysokiej samoocenie, mają tendencję do przywiązywania dużej wagi do swoich wad, nakładając je na swoje zalety i potęgując swoją obecność. Ponadto skupianie się na swoich wadach powoduje, że nie rozpoznają, kim są i jakie są ich zalety, co prowadziłoby do ich doceniania siebie. W obliczu tego mają tendencję do prezentowania się z smutniejszą, defetystyczną postawą, perfekcjonista i z brakiem spontaniczności.

W obliczu nieustannej samokrytyki mają tendencję do przesadnej reakcji na błędy, z dużą dozą frustracja nietolerancjaDlatego mają tendencję do działania na podstawie znanego i nie podejmują ryzyka, ponieważ błąd w pewnym fakcie uogólnia się w krytyce całej ich osoby.

Tak jak w samoocenie wysokiej dominuje samodzielność, tak w samoocenie niskiej dominuje zależność, w której osoba boi się poczucia odrzucenia dlatego też ukrywa swoje myśli i uczucia, gdy myśli, że nie będą takie same jak pozostałych. Osoba jest ciągle niezdecydowana strach przed popełnieniem błędu i bardzo boi się zrobić z siebie głupca. Wszystko to prowadzi do ich ustanowienia relacje zależności, unikając w ten sposób narażania się na błędy lub krytykę.

Kiedy mówimy o poczuciu własnej wartości, zwykle stawiamy się przed dwoma przeciwnymi biegunami lub poziomami poczucia własnej wartości: niskim i wysokim. Jednak jak wszystko w życiu są różne odcienie, nie wszystko jest czarno-białe. Z tego powodu różni autorzy opracowali klasyfikację, która obejmuje: 5 rodzajów samooceny, które łatwiej obejmują pozycję, na której można znaleźć osobę. Wśród tych 5 rodzajów samooceny znajdujemy:

1. Stabilna, wysoka samoocena
2. Niestabilna wysoka samoocena
3. Stabilna niska samoocena
4. Niestabilna niska samoocena
5. Zawyżona samoocena

Osoba, która utrzymuje wysoką samoocenę, a także stabilną, zachowuje wszystkie wymienione wcześniej cechy wysokiej samooceny. Widać to jako osoba pewna siebie, którzy są pewni swoich umiejętności. Termin stabilny oznacza, że ​​czynniki zewnętrzne, takie jak opinia innych lub opinion negatywne okoliczności, jakie mogą napotkać, nie będą warunkować przyznawanej im wartości sami. Dlatego nie muszą bronić swojej osoby i mogą wyrażać swoje zdanie bez destabilizacji siebie.

W tej kategorii osoba zachowa cechy wysokiej samooceny, ale w przeciwieństwie do stabilnej wysokiej samooceny, w tym przypadku czynniki zewnętrzne warunkują ich samoocenęOznacza to, że jeśli wszystko wokół nich jest w porządku, czują się dobrze ze sobą, ale w obliczu porażki załamują się i przestają im ufać. Z tego powodu jest bardzo trudno zaakceptować krytykę. W obliczu tego reagują niewiele tolerancja na niepowodzenie, postrzegając to jako zagrożenie i z tego powodu reagują bardziej agresywnymi zachowaniami i pewną wyższością. Waga, jaką przypisują błędom i krytyce, powoduje, że czują się niepewnie i nieważni, powodując wahania samooceny, a tym samym ich niestabilność.

Osoby z tego typu samooceną stabilnie utrzymują cechy niskiej samooceny a czynniki zewnętrzne, które mogą się pojawić, nie warunkują tego negatywnego postrzegania, jakie mają na ich temat sami. Osoby z tego typu samooceną zawsze są niezdecydowani i nie są w stanie obronić swojego zdania, bo boją się, że nie będą wystarczać innym i zostaną odrzuceni. Ciągle myślą, że nie będą w stanie osiągnąć tego, co sobie założyli, ponieważ bardzo mało ufają swoim umiejętnościom. W tego typu samoocenie przeważają uczucia pesymistyczne i negatywne.

Ten rodzaj samooceny przejawia się w różnych zaburzeniach psychicznych, takich jak: depresja, lęk lub bardzo wysoki poziom stresu.

W przeciwieństwie do stabilnej niskiej samooceny, ten rodzaj samooceny wygląda uwarunkowane czynnikami zewnętrznymi. Osoba zwykle utrzymuje niskie poczucie własnej wartości, ale w obliczu osiągnięć lub sukcesów jej samoocena wzrasta. Jednak gdy kończy się emocja, która doprowadziła do tego osiągnięcia, jego samoocena ponownie spada.

Tak więc ten rodzaj samooceny charakteryzuje się zmiennością i niestabilnością, co prowadzi do tego, że osoba jest bardzo podatne na zdarzenia dla tych, których spotyka, choć z zewnątrz mogą wydawać się nieistotni. Tak więc, gdy osoba czuje, że wszystko działa dobrze, jej samoocena poprawia się, nie będąc uważana za wysoką samoocenę, będąc bardzo wrażliwą na czynniki zewnętrzne.

Ten rodzaj samooceny można początkowo pomylić z wysoką samooceną. Jednak osoba ta nie pokazuje się innym jako osoba pewna siebie, która kocha i szanuje siebie, ale raczej pokazuje arogancka postawa, nawet czując się lepszym od innych. osoby z zawyżoną samooceną potrzebę podkreślenia swoich osiągnięć i zalet, aby zyskać uznanie i starają się mieć rację we wszystkim, co robią i mówią, zawsze uważając opinię innych za niewłaściwą. Mają tendencję do uważania się za lepszych od innych we wszystkim, co robią i trudno im rozpoznać błędy i krytykę, więc obwiniają resztę. Jednak mimo iż okazują się innym z kompleksem wyższości, postawy te starają się ukryj swoją niepewność i niską samoocenę.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do 5 rodzajów samooceny i ich cechy, zalecamy wpisanie naszej kategorii Osobowość.

• Branden, N. (1996). Sześć filarów poczucia własnej wartości. Barcelona: płatne.
• Gonzalez, M.T. (1999). Coś o samoocenie. Co to jest i jak się wyraża. Klasa, 11, 217-232.
• Naranjo, M. (2007). Poczucie własnej wartości: istotny czynnik w życiu osoby i istotna kwestia w procesie wychowawczym. Wiadomości badawcze w edukacji, 7, 1-27.
• Ortega, P., Minguez, R & Rodes, M. (2000). DOutoestima: nowa koncepcja i jej miara. Teoria. wychowawczy, 12, 45-66.