W miarę dorastania nasze dzieci wiedzą, że mogą oddziaływać na otaczające je środowisko i za każdym razem, gdy wokół nich powstają arise więcej zajęć, w których możesz sprawdzić swoją inteligencję, pamięć, umiejętności, zarówno osobiste, jak interpersonalne... I na podstawie tego wszystkiego krok po kroku kształtujemy obraz siebie i samoocena.
Skąd dziecko wie, że dobrze zrobiło? No między innymi dlatego, że my jako rodzice i inne ważne dla niego osoby Sprawiamy, że widzisz to w ten sposób, oprócz wyników Twoich działań, które dostarczają Ci informacji zwrotnej niezbędny.
Indeks
- Komentarze, postawy i uczucia
- Sukcesu
- Interpretuj swoje sukcesy i porażki
- Komentarze od twoich nauczycieli
- Relacje z innymi ważnymi osobami
Komentarze, postawy i uczucia.
Poziom samooceny osoby zależy od komentarzy, postaw i uczuć które przekazują rodzice i bliscy ludzie.
Rodzice odgrywają fundamentalną rolę w samoocenie naszych dzieci, ponieważ wpływamy na ich samopoczucie i stosunek do innych. Jeśli im zaufamy, jeśli pokażemy im postępy, jeśli wesprzemy ich w trudnościach, jeśli pomożemy im usunąć wady... wtedy ich samoocena będzie wysoka i poczują się bezpiecznie i pewnie.
Samoocena dzieci ma duży wpływ na etykiety że w wielu przypadkach sami dorośli rozłączają się z nimi. Chodzi o dziecko naznaczone lub zaszufladkowane w wadę lub negatywną cechę charakteru: „jest leniwy”, „jest bardzo nieuporządkowany”, „jest kłamcą”, „jest kontestowany”, „jest bardzo nieśmiały” ”. on jest." itp.
To bardzo negatywne, co może z tego wyniknąć dla dziecka, które jest naznaczone lub zdefiniowane przez którąkolwiek z tych etykiet. Mówi się nawet o „samospełniającym się proroctwie” w odniesieniu do tego zjawiska: ta sama etykieta sprawia, że dziecko zachowuje się zgodnie z etykietą, którą mu przypisaliśmy.
Stopień poczucia własnej wartości może być czynnik decydujący o sukcesie lub porażce nie tylko w zadaniach szkolnych czy zawodowych, ale w podstawowych aspektach naszego życia.
Sukcesu.
Nasze dzieci potrzebują przekonaj się, że są w stanie zrobić pewne rzeczy. Muszą je wykonywać, aby ćwiczyć i uczyć się z nimi. W tym sensie nie można ich chronić z obawy, że zrobią sobie krzywdę, upadną lub coś ucierpią lub po prostu nie zrobią tego źle.
Nauczą się wykonywać wiele czynności, jeśli na to pozwolimy. Ale jeśli nie muszą tego robić, bo im na to nie pozwalamy, nigdy nie będą mieli szansy chance przekonać się, że są w stanie to zrobić lub po prostu poprawić to, co już robią, nawet jeśli zrobić źle. Wiele razy spieszymy się, aby wcześniej osądzić zdolności naszych dzieci lub naszych własnych.
Często słyszymy następujące komentarze:
- "To dla ciebie bardzo trudne, odbierz, że to robię"
- „Lepiej tego nie próbuj, spójrz, co ci się przydarzyło któregoś dnia”
- - Nie wspominając o tym, że któregoś dnia zostawiłeś mu obrzydliwe.
Co z tego mamy? Główną konsekwencją jest to, że ograniczamy możliwości popełniać błędy i uniemożliwiać nam nabywanie umiejętności. Mówiąc im, że nie mogą tego zrobić, że nie zrobią tego dobrze, że nawet nie warto próbować, bo już to przewidujemy zrobią źle, uniemożliwiamy im rozwój w pewnym aspekcie i ponownie spotykamy się z „proroctwem samospełniający się ”.
Jeśli myślę, że dla mnie pójdzie źle, jeśli ludzie wokół mnie też w to wierzą, najprawdopodobniej będzie źle.
Interpretuj swoje sukcesy i porażki.
Wyobraź sobie, że minimalizujemy wysiłek, jaki wkładają nasze dzieci, aby nauczyć się pisać swoje imię od poprawnie po kilku próbach, ponieważ uważamy, że są do tego zobowiązani lub dlatego, że tak powinni Marka. Uczymy ich, jak zrobić mylna interpretacja do czego są zdolni.
Na przykład Jeżeli problem z samooceną, jaki ma dziecko, jest jego słabymi wynikami w nauce, musimy podkreślić każde osiągnięcie w szkole, nawet jeśli jest poniżej średniej dla jego klasy.
Wiele z czynności, z którymi dziecko ma do czynienia po raz pierwszy są bardzo trudne, Choć wydają się nam bardzo łatwe, nie powinniśmy dekorować zwrotami typu „no chodź, to bardzo łatwe, jest to, że nie próbujesz wystarczająco mocno "lub" to było bardzo trudne i nie możesz "" nie wiesz, daj mi zrobić".
Musimy stłumić krytykę za porażkę, przejść do faktów, a nie osobistych dyskwalifikacji: „to źle, za to i za to”, ale nigdy nie mówić: „jesteś leniwy, jesteś…”
Musimy iść dalej i starać się, aby dziecko to zrozumiało są rzeczy proste i złożone i że od każdej osoby będzie zależeć, czy zrobi to lepiej lub gorzej, od wysiłku włożonego w jego osiągnięcie, od motywacji. ale przede wszystkim ważne będzie, abyś zrozumiał ideę, że awarie lub błędy są szansami, które się pojawiają Aby się uczyć, im więcej błędów, tym większa nauka, ponieważ będzie to oznaczać, że będzie to próbowane i ćwiczone więcej razy.
Korekty muszą być dokonywane na podstawie drobnych osiągnięć: „to ćwiczenie nie jest poprawne, musisz postarać się zrobić to dobrze, tak jak wczoraj dobrze zrobiłeś…”
Komentarze od twoich nauczycieli.
Pierwszym obrazem, jaki mają na swój temat nasze dzieci, jest ten, który dostarczyliśmy im w środowisku rodzinnym. Ale stopniowo krąg poszerza się w zależności od relacji, jakie nasze dzieci mają z innymi ludźmi.
Wraz z włączeniem do szkoły nauczyciel zaczyna brać odpowiednią rolę. Ten profesjonalista stanie się ważnym punktem odniesienia dla naszych dzieci i będzie współpracował z nami w umacnianiu poczucia własnej wartości.
Wizja, jaką ma o nich nauczyciel, może pomóc im wzmocnić tę, którą już nabyli i stopniowo ją przekształcać.
Relacje z innymi ważnymi ludźmi.
Stopniowo towarzysze zajmą uprzywilejowane miejsce w życiu naszych dzieci. Początkowo jego wpływ jest minimalny, ale gdy nasze dzieci zaczną porównywać się z innymi, będzie większy (około 8 lat). Wtedy zaczną doceniać siebie nie tylko za to, co mogą zrobić, ale będą mogli zobaczyć, czy robią to lepiej czy gorzej niż inni.
Od dziadków, opiekunów, krewnych, przyjaciół rodziców...
Są również ważnymi punktami odniesienia dla naszych dzieci i wszystkie z nich mogą przyczynić się do odpowiedniego rozwoju ich samooceny lub nie.
Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.
Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Czynniki determinujące samoocenę, zalecamy wpisanie naszej kategorii Rozwój osobisty i samopomoc.
