Dermatillomania: co to jest, przyczyny, objawy i leczenie

Istoty ludzkie wykonują zachowania, których czasami nie jesteśmy świadomi. Zachowania automatyczne są wykonywane bez wysiłku umysłowego, który uświadamia nam zadanie, które wykonujemy, takie jak ciągłe dotykanie naszych włosów. Zdarzają się jednak chwile, kiedy tego typu zachowania mogą wyrządzić nam krzywdę i/lub dyskomfort i staramy się je porzucić bez większego powodzenia.

Nawet mając ich świadomość, czasami nie możemy przestać wykonywać tego typu zachowań. Przykład pojawia się u osób cierpiących na dermatillomanię, zaburzenie, w którym pacjenci wykazują zachowania powodujące uszkodzenia skóry. Rozszerzamy informacje na temat tego zachowania w następującym artykule Psychology-Online na dermatilomania: co to jest, przyczyny, objawy i leczenie.

Indeks

1. Co to jest dermatylomania
2. Rodzaje dermatilomanii
3. Przyczyny dermatillomanii
4. Objawy dermatillomanii
5. Leczenie dermatillomanii

Dermatillomania składa się z

Powtarzające się zachowanie może trwać przez długi czas (nawet godziny) i powoduje zmiany skórne, zmiany, które osoba może próbować ukryć.

Dermatilomania, zwana również psychogenne przeczosy lub zaburzenie przeczosów ., pojawia się w klasyfikacjach diagnostycznych DSM-5 (Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego) i ICD-11 (Światowej Organizacji Zdrowia):

• W ramach DSM-5 stanowi samą w sobie kategorię diagnostyczną i zalicza się do grupy „Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne i pokrewne zaburzenia ”.
• Jeśli chodzi o klasyfikację ICD-11, jest on zaliczany do kategorii „Zaburzenie powtarzających się zachowań skoncentrowane na ciele „w grupie” Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i inne zaburzenia Związane z ".

Czy dermatilomania jest rodzajem zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego? Chociaż w obu klasyfikacjach jest zgrupowany razem z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, głównym Różnica polega na tym, że obsesja niekoniecznie musi istnieć, chociaż pojawia się zachowanie przymusowy.

Jednak podobnie jak w przypadku zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, osoba denerwuje powtarzające się zachowania i próbuje się ich pozbyć lub przynajmniej zredukować.

Za Arnoldem L.M., Auchenbachem M.B. i McElroy, S.L. (2001, patrz Fernández Rodríguez, M., García Miranda, I. I Villaverde González, A., 2020)^[2] Przed włączeniem do klasyfikacji diagnostycznych zaproponowano klasyfikację w obrębie zespołu przeczosów, która obejmowała trzy podtypy:

• Podtyp impulsywny: w którym pacjent wykazuje niewielki opór przed wykonaniem zachowania, a drapanie ma więcej wspólnego z podnieceniem, przyjemnością lub zmniejszeniem napięcia.
• Podtyp kompulsywny: pacjent wykazuje odporność na wykonanie zachowania i zadrapania, aby zapobiec strasznej sytuacji lub uniknąć zwiększonego niepokoju.
• Podtyp mieszany: w tym podtypie występują cechy dwóch poprzednich.

Zobaczmy, jakie są przyczyny dermatillomanii. Źródła problemów dermatologicznych można doszukiwać się w odpowiedzi, jakiej pacjent udziela na pewne swędzenie i/lub odczucia skórne z których wynikają zachowania impulsywno-kompulsywne (Torales, J., 2020)^[3].

Torales Benitez, J., Rodríguez Masi, M. i Riego Meyer, V. (2014)^[4] zaproponować jako najczęstsze wyzwalacze do drapania patrzenie i odczuwanie skóry, znudzenie, zmęczenie lub stres. Nieprzyjemne emocje, takie jak smutek lub złość, eksperymenty niepokój lub inne sytuacje, takie jak leżenie w łóżku, rozmowa przez telefon lub oglądanie telewizji, również mogą wywołać problematyczne zachowanie.

Wreszcie, na poziomie biologicznym, zasugerowano inną możliwą przyczynę dermatillomanii: a deficyt serotoninergiczny z jednej strony wiąże się to z powtarzalnymi zachowaniami; z drugiej strony zaproponowano również, że nerwicowe przeczosy mogą zakładać zachowanie higieniczne, które przetrwało przez całą ewolucję.

Objawy dermatillomanii to:

• Osoba jest zadrapania, szczypanie, przekłucia, ugryzienia, zadrapania lub łuszczenie wielokrotnie na skórze ciała lub skóry głowy.
• Czujesz drapanie jako irracjonalne zachowanie i powoduje to dyskomfort.
• W konsekwencji poprzedniego punktu postaraj się ograniczyć lub wyeliminować zachowanie.
• Osoba może próbować ukryć obrażenia spowodowane wielokrotnym drapaniem.

Ważne jest, aby przeprowadzić leczenie dermatillomanii, ponieważ jest to zaburzenie, które ma tendencję do przechodzenia w stan przewlekły, jeśli nie jest na nim interweniowane. Jak leczyć dermatillomanię? Jak pozbyć się manii drapania po głowie? Zobaczmy, jak przezwycięża się dermatylomanię.

terapia poznawczo-behawioralna byłoby to leczenie z wyboru dla dermatillomanii. Za Toralesem Benitezem, J. i Arce Ramírez, A. (2014)^[5] Przytoczono najbardziej odpowiednie techniki, biorąc pod uwagę, że poziom świadomości pacjenta na temat powtarzających się czynności musi być uwzględniony przy wyborze jednej lub drugiej:

• Kontrola bodźców.
• Trening odwracania nawyków.
• Psychoedukacja.
• Techniki relaksacyjne, możesz zacząć ćwiczyć relaksację z przewodnikiem audio, takim jak ten, który znajdziesz na końcu artykułu.
• Restrukturyzacja poznawcza.
• Techniki kontroli awaryjnej.

Terapia akceptacja i zaangażowanie zalecany jest również w przypadku przeczosów.

terapia lekowa może też pomóc w tych przypadkach, w których pacjent nie reaguje na psychoterapię.

Na koniec zauważ, że joga, ćwiczenia aerobowe, akupunktura lub techniki biofeedbacku może dodać korzyści do terapii dermatillomanii (Torrales, J. i in., 2020)^[3].

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Dermatillomania: co to jest, przyczyny, objawy i leczenie, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia kliniczna.

1. Cruzado Rodríguez, J.A. (2014) Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne i zaburzenia pokrewne. W Caballo, V.E., Salazar, I.C. I Carrobles, J.A. (2014) Podręcznik Psychopatologii i Zaburzeń Psychologicznych. Madryt. Piramida.
2. Fernández Rodríguez, M., García Miranda, I. Oraz Villaverde González, A. (2020). Obrzęk psychogenny: zaburzenie ze spektrum obsesyjno-kompulsywnego. Na północ od zdrowia psychicznego, 16 (62) 77-83.
3. J. Torales, N. Ruiz Diaz, I. Barrios, R. Navarro, O. García, M. O'Higgins, J.M. Castaldelli-Maia, A. Ventriglio. i Jafferany, M. (2020) Psychodermatologia skubania skóry (zaburzenie przeczosów): kompleksowy przegląd. Terapia dermatologiczna, 33 (4) doi: 10.1111 / dth.13661.
4. Torales Benitez, J., Rodríguez Masi, M. i Riego Meyer, V. (2014) Klinika zaburzeń przeczosowych. W Torales, J. (2014) Zaburzenie otarcia: od emocji do kontuzji. Asunción: EFACIM.
5. Torales Benitez, J. i Arce Ramírez, A. (2014) Terapia poznawczo-behawioralna w zaburzeniu przeczosów. W Torales, J. (2014) Zaburzenie otarcia: od emocji do kontuzji. Asunción: EFACIM.

• Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) (2018) Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób, rewizja 11. Wyzdrowiał z https://icd.who.int/es