Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD)

Z pewnością słyszałeś więcej niż raz o OCD (lub zaburzeniu obsesyjno-kompulsywnym). Jednak pojawiające się informacje odnoszące się do tego stanu mogą powodować pewne zamieszanie, które pojawia się w ciągu życia. Czy naprawdę wiemy, czym jest OCD? czy ktoś ma OCD? Czy OCD rozwija się w ten sam sposób u wszystkich zdiagnozowanych osób?

Tego typu pytania mogą nas poprowadzić do głębszego zastanowienia się nad tematem OCD. Jeśli chcesz uzyskać więcej informacji na ten temat, w tym artykule Psychology-Online udzielimy Ci informacji o tym, czy osoba z OCD może być niebezpieczna.

Indeks

1. Jak poważne może być OCD?
2. Co dzieje się w mózgu osoby z OCD
3. Jak cierpi osoba z OCD?
4. Jak OCD wpływa na relacje osobiste?

The nerwica natręctw (OCD) to stan kliniczny, który jest związany z obecnością szeregu myśli, działań i rytuałów, które są powtarzane. Według DSM-V^[1], aby zdiagnozować OCD konieczne jest spełnienie zestaw kryteriów które zobaczymy dalej:

• Natrętne myśli i obrazy, które wywołują niepokój.
• Osoba stara się unikać lub eliminować te myśli i/lub działania.
• Osoba doświadcza nieprzyjemnych doznań związanych z tymi działaniami i/lub myślami.
• Czas trwania sześciu miesięcy lub dłużej.
• Pogorszenie relacji zawodowych, społecznych i rodzinnych z powodu myśli, działań i/lub rytuałów.
• Zmiany tego zaburzenia nie mogą być wyjaśnione obecnością jakiegoś innego zaburzenia psychicznego. i/lub spożycie jakiejkolwiek substancji.

Obecność któregokolwiek z tych objawów w izolacji niekoniecznie oznacza, że ​​mamy do czynienia z klinicznym obrazem zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego. Diagnozę musi postawić pracownik służby zdrowiapsychiczny który ocenia cechy każdej osoby.

Nasilenie OCD może się różnić w zależności od osobowości pacjenta. W tym sensie takie czynniki, jak historia osobista, płeć, historia rodzinna lub wcześniejsze choroby mogą determinować nasilenie OCD. Ponadto objawy tego zaburzenia mogą wpływać na rozwój codziennego życia.

Dlaczego występuje OCD? Pomimo faktu, że sytuacje środowiskowe są związane z pojawieniem się objawów OCD, należy wziąć pod uwagę, że pochodzenie tego zaburzenia może być związane z zaburzeniami neuronalnymi. Według różnych badań ustalono, że istnieje rozłączenie między neuronami mieszczącymi się w pierwotnej korze czuciowej, takich jak wzrokowe, słuchowe, smakowe, węchowe i somatosensoryczne, w odniesieniu do bliskich i dalekich grup neuronalnych.

Te fakty mogą wyjaśniać zachowania i myśli, które rozwijają się u osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi.

Jeśli masz wątpliwości, czy osoba z OCD jest niebezpieczna, powinieneś wiedzieć, że jej objawy powodują wysoki stopień cierpienia, ale nie ma to wpływu na osoby wokół niej. Czyny, myśli i rutyny, które wykonuje, nie sprawiają mu przyjemności, wręcz przeciwnie. Jednak paradoks polega na tym, że kompulsje wywołują uczucie niepokoju, udręki, stres lub drażliwość, pośród innych.

Następnie pokażemy, jak OCD wpływa na jakość życia osób dotkniętych chorobą:

• Pogorszenie relacji społecznych.
• Utrata aktywności społecznej.
• Wycofać się.
• Brak zainteresowania zajęciami rekreacyjnymi.
• Unikanie sytuacji społecznych.
• Choroby skóry, np. zapalenie skóry.

Symptomatologia OCD utrudnia rozwijanie relacji osobistych. Jedną z wad, które napotykają osoby z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi, jest to, że często osądzają ich za ich obsesyjne działania. Na przykład są pacjenci z OCD, którzy: obsesję na punkcie czystości i porządek, który powoduje, że mają tendencję do domagania się, aby inni przestrzegali tych samych rutyn.

Jeśli masz konflikt z kimś z OCD, ważne jest, aby przypomnieć mu, aby udał się do specjalisty zdrowia psychicznego, gdy jego obsesje uniemożliwiają mu funkcjonowanie w codziennym życiu.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie możemy postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Czy osoba z OCD może być niebezpieczna?, zalecamy wpisanie naszej kategorii Psychologia kliniczna.

1. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne. (2013). Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (wyd. 5). Arlington: Pan American Medical Publisher.

• Bados, A. (2017). Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne. Uniwersytet w Barcelonie. Wydział Psychologii, Katedra Psychologii Klinicznej i Psychobiologii.
• Navarro Bayon, D. (2004). Charakterystyka i leczenie zaburzeń obsesyjnych opornych na leczenie. Magazyn Psychothema, 16 (2), 241-247.