Czym jest rana porzucenia i jej maska ​​oraz jak ją uleczyć

Rana porzucenia to rana spowodowana rzeczywistym lub domniemanym porzuceniem przez dziecko w dzieciństwie. Rany te są zwykle spowodowane relacjami między rodzicami lub głównymi opiekunami a dzieckiem lub z powodu jakiegoś konkretnego wydarzenia.

Rana porzucenia powoduje nabycie mechanizmów obronnych lub masek, z którymi trzeba sobie radzić na co dzień, pomimo przykrych doświadczeń życiowych. Konsekwencje stosowania tych masek nie są zbyt korzystne dla integralnego rozwoju, tzw Rozwiązanie tego problemu będzie czekającym zadaniem dla osób dotkniętych tą raną. emocjonalny. W poniższym artykule psychologii online omówimy co to jest rana porzucenia, jaka jest jego maska ​​i jak ją wyleczyć. Dowiedz się, skąd się bierze, jakie mechanizmy obronne i behawioralne tworzy w ludziach i jak ją pokonać.

Maska, którą tworzy tak zwana „rana porzucenia”, jest taka chroni osobę, która doznała rzeczywistego lub subiektywnego opuszczenia, to znaczy wtedy, gdy ta sama osoba czuje się porzucona bez obiektywnego i rzeczywistego porzucenia.

W obliczu głębokiego bólu spowodowanego poczuciem opuszczenia osoba, o której mowa, czepia się szeregu mechanizmów czy masek, których główną funkcją jest chronić przed ewentualnym porzuceniem w przyszłościS. Ta ochrona emocjonalna ma na celu uniknięcie, na ile to możliwe, ponownego przeżywania bólu po doświadczeniu porzucenia.

Źródłem rany porzucenia są zwykle doświadczenia z dzieciństwa. Albo z powodu rzeczywistego zaniedbania rodziców, albo z powodu subiektywne doświadczenia przeżyte w dzieciństwie, takich jak narodziny rodzeństwa lub rozpoczęcie przedszkola, poczucie opuszczenia jest odciskane w człowieku.

Dzięki tym doświadczeniom osoba czuje, że nie otrzymuje już tego, czego afektywnie potrzebuje do prawidłowego rozwoju psychicznego i emocjonalnego. Ten poczucie braku opieki jest to wewnętrznie i nieświadomie interpretowane jako porzucenie przez rodziców.

Aby doświadczyć uczucia opuszczenia, przeżyte doświadczenia muszą wystąpić kilka razy i/lub mieć wysoką intensywność. W zależności od nasilenia subiektywnego doświadczenia, aktywowane są mniej lub bardziej silne mechanizmy obronne i przetrwania. Zatem negatywne konsekwencje dla emocjonalnego rozwoju psychicznego będą większe lub mniejsze w zależności od tego, czego doświadczyłeś.

Na przykład doświadczenia o zaniedbanie rodzicielskie rzeczywistych i takich, w których rodzice nie są świadomi bólu, jakiego doświadcza ich dziecko, a zatem nie poprawiają sytuacji, to one mają najgorsze konsekwencje psychologiczne dla człowieka.

Ludzie dotknięci raną porzucenia mają tendencję do zachowywania się na dwa bardzo różne sposoby, chociaż w głębi duszy istnieje ten sam strach przed ponownym porzuceniem. Z tego powodu osoby z urazem porzucenia stosują podobne mechanizmy obronne. Widzimy je poniżej:

Zależność emocjonalna

ludzi, którzy w obliczu bólu doznanego przez ranę opuszczenia stają się emocjonalnie zależni od innych ludzi i robią wszystko, żeby nie być sam, ponieważ budzi to wielki niepokój, przypominając im o doświadczeniu porzucenia. Kierują wszystkie swoje siły, aby zrobić wszystko, co możliwe, aby zawsze im towarzyszyć. W głębi duszy tego typu ludzie stają się bardzo czujni, kontrolują i nieświadomie manipulują otaczającymi ich ludźmi.

W przypadku, gdy doznają ewentualnego doświadczenia porzucenia, lub po prostu jakaś znacząca osoba zrobi sobie mały dystans, mogą w nich powstać reakcje paniki i blokowanie emocjonalnelub nadmiernej złości i niechęci do danej osoby. Jeśli ci się to przydarzy, w tym artykule zobaczysz jak przezwyciężyć zależność emocjonalną od partnera.

Trudności w nawiązywaniu zdrowych relacji międzyludzkich

Są ludzie z ranami po porzuceniu, którzy pogodzili się z tym, że nie zasługują na uwagę i szukają schronienia w niewidzialnej bańce, która chroni ich przed światem. W tym przypadku, wolą nie być brani pod uwagę i porzucani. Są to osoby samotne, nieufne, lękliwe, a mimo to mają ogromne trudności w nawiązywaniu zdrowych relacji międzyludzkich.

Osoby z tego typu raną porzucenia stają się zwykle samowystarczalne, aby nie być od nikogo zależne, a ich nieliczne relacje z innymi ludźmi to zaledwie praktyczne i powierzchowne relacje. Chociaż samotność ciąży im głęboko w duszy, staje się ich najlepszym sprzymierzeńcem.

Kiedy od czasu do czasu nawiązują dobry związek, mogą być podekscytowani możliwością nawiązania z kimś dobrego związku. Mimo to, kiedy tak się dzieje, stają się zależne, czujne i kontrolujące, aby nie stracić osoby, którą mają. Jednak jak w samospełniająca się przepowiednia, szybko się rozczarowują i wracają do swojej bańki o godz skup swoją uwagę na negatywach i wreszcie zachmurzyć dobre relacje.

Podobnie jak uzdrowienie jakiejkolwiek emocjonalnej i/lub psychicznej rany, uzdrowienie rany porzucenia to długi proces w którym trzeba uzbroić się w cierpliwość i pozostać na ścieżce, pomimo bitew, które mogą się pojawić. Jeśli chcesz uleczyć ranę porzucenia, wykonaj następujące kroki:

1. uświadomić sobie: najbardziej wskazaną rzeczą, aby uleczyć ranę porzucenia i jego maskę, jest rozpoczęcie procesu pracy samowiedzy i introspekcji, która pozwala ci uświadomić sobie istnienie wspomnianej rany w twoim ciele wewnątrz. Przeanalizuj, jak stworzone mechanizmy obronne ograniczają i warunkują pozytywny rozwój Twojego życia. Proces terapeutyczny jest wskazany, ponieważ w ten sposób ścieżka jest przemierzana w towarzystwie i odpowiednio przekierowana w przypadku omdlenia, zaprzeczenia, reakcji ucieczki lub uniku.
2. Zlokalizuj pochodzenie: po uświadomieniu sobie, jak powstanie rany porzuconej negatywnie wpłynęło na twoje życie, konieczne będzie zajęcie się podstawowymi sytuacjami, które doprowadziły do ​​powstania tej rany. Ten etap jest trudny, ponieważ oznacza konfrontację z bolesną sytuacją opuszczenia.
3. Przeprowadź proces restrukturyzacji poznawczej: po zlokalizowaniu pochodzenia rany, oprac restrukturyzacja poznawcza zastąpić wewnętrznie przyjętymi irracjonalnymi przekonaniami, jak moi rodzice mnie nie kochali, bo jestem bezwartościowy, nikt mnie nigdy nie pokocha, nie Jestem nic nie wart, dla nowych, pozytywnych i bardziej realnych wyobrażeń o sobie opartych na własnych zdolnościach, życiowych osiągnięciach i pragnieniach wnętrza.
4. Ćwicz techniki relaksacyjne i samopielęgnacyjne: dostarczyć nową wizję, która usunie negatywny obraz podtrzymywany przez starą ranę porzucenia. Dzięki temu rana zniknie.

Ten artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny, w Psychology-Online nie jesteśmy w stanie postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do psychologa, który zajmie się Twoim konkretnym przypadkiem.