Progresywny relaks mięśni Jacobsona

Edmund Jacobson jest twórcą metody relaksacyjnej znanej jako progresywny relaks. Na początku wieku wymyślił metodę relaksacji, której celem było osiągnięcie spokoju umysłu poprzez stopniowe tłumienie wszelkich napięć mięśniowych. Metoda ta ma na celu nauczenie stopniowego rozluźniania wszystkich części ciała.

W tym artykule PsychologyOnline wyjaśniamy szczegółowo Czym jest progresywna relaksacja mięśni Jacobsona?

Indeks

1. Historia postępującego relaksu
2. Miejsce do progresywnej relaksacji mięśni
3. Stanowisko do progresywnego rozluźnienia mięśni
4. Ubrania
5. Przebieg szkolenia
6. Praktyczne zalecenia
7. Przeciwwskazania
8. Podejmowanie decyzji w stosowaniu relaksacji

„Jacobson […] odkrył, że poprzez systematyczne napinanie i rozluźnianie różnych grup mięśni oraz uczenie się zajmowania się i rozróżniania doznań wynikające z napięcia i rozluźnienia, osoba może prawie całkowicie wyeliminować skurcze mięśni i doświadczyć uczucia głęboki relaks. Zwieńczeniem badań był Progressive Relaxation (1938), teoretyczny opis jego teorii i procedur. Cztery lata wcześniej „Musisz odpocząć” zostało napisane jako nieprofesjonalna wersja tego samego materiału. Od 1936 do 1960, Jacobson kontynuował swoje badania w Chicago Laboratory of Clinical Physiology. Od 1962 roku podstawowa procedura relaksacyjna obejmowała piętnaście grup mięśni. Każda grupa była leczona w sesjach trwających od jednej do dziewięciu godzin dziennie, przed kontynuowaniem w grupie. następnie, łącznie z 56 systematycznymi sesjami treningowymi. "(D.A. Bernstein i T.D. Brokovec, strona 13).

Proponowana przez Jacobsona liczba godzin na progresywny trening relaksacyjny jest poważnym ograniczeniem możliwości zastosowania tej techniki.

To było Josep Wolpe który zaadaptował tę technikę jako element przeciwwarunkowania i zredukował ją do sześciu dwudziestominutowych sesji z dwiema codziennymi sesjami treningowymi w domu po piętnaście minut.

„Procedury Wolpe były podobne do Jacobsona pod względem napinania i rozluźniania grup mięśniowych, aby osiągnąć głęboki relaks. Jednak terapeuta w tym przypadku kieruje wszystkimi aspektami zabiegu poprzez instrukcje słowne prezentowane podczas sesji treningowych. Terapeuci Wolpego używali bezpośrednich sugestii, a nawet procedur hipnotycznych, aby ułatwić świadomość doznań cielesnych” (D.A. Bernstein i T.D. Brokovec, s. 14).

Najlepszą radą dotyczącą tego, gdzie ćwiczyć, jest zdrowy rozsądek. W ten sposób w miarę możliwości unika się bodźców słuchowych i wzrokowych (mały hałas i mało światła).

Jak ujawniliśmy w sekcji poświęconej treningowi autogenicznemu; Warunki miejsca, w którym prowadzimy praktykę muszą spełniać pewne minimalne wymagania:

• spokojna atmosfera ???, bez zbytniego hałasu i z dala od możliwych niepokojących bodźców zewnętrznych.
• Odpowiednia temperatura; pomieszczenie musi mieć umiarkowaną temperaturę (ani wysoką, ani niską), aby ułatwić relaks.
• Umiarkowane światło; ważne jest, aby w pomieszczeniu było słabe oświetlenie.

Podobnie zostało to zaproponowane w części dotyczącej treningu autogenicznego, dla progresywny trening relaksacyjny możemy używać różnych rodzajów stanowiska. Poniżej wyszczególniamy te opisane powyżej.

1. Leżąc na łóżku lub kanapie z rękami i nogami lekko pod kątem i z dala od ciała.
2. Wygodny fotel z podłokietnikami; w tym przypadku wygodnie jest zastosować podpórki pod szyję i stopy.
3. Siedząc na krześle lub stołku. W tym przypadku posłużymy się pozycją woźnicy opisaną dla treningu autogenicznego.

Na poprzedniej sesji pacjentka została poinformowana, że: nie nosić zbyt ciasnych ubrań które mogą zakłócać proces treningowy lub być źródłem dodatkowego stresu.

Ważny jest temat okularów, butów, staników, soczewek kontaktowych itp. Wszystkie te kwestie należy omówić z klientem i uzgodnić sposób postępowania.

Począwszy od wczesnych prac Jacobsona, a później Wolpe, zaczął powstawać cały szereg wariacji oryginalnego procesu. Ten stan rzeczy stał się tak skomplikowany, że każdy autor opracował własny system relaksacji. Można to łatwo zweryfikować, ponieważ jeśli przejrzymy jakąkolwiek instrukcję dotyczącą modyfikacji zachowania, możemy: obserwuj inną metodę relaksacji u każdego z nich, chociaż tak, przynajmniej wszystkie mają związek have równolegle.

Jest to próba rozwiązania tego problemu D.A. Bernstein i T.D. Brokovec w swojej książce „Trening Progresywnego Relaksu” usystematyzować model progresywnej relaksacji w celu dopasowania do procesów badawczych wykorzystujących relaksację, od W ten sposób metoda nie różniłaby się w zależności od badania, a w ten sposób można było ustalić konsensus co do metody, aby: posługiwać się.

W każdym razie różne modele są nadal prezentowane przez różnych autorów, a wybór należy do profesjonalisty model treningu, który lubisz najbardziej, choć jak już powiedzieliśmy metody nie różnią się znacząco od jednego inny; Są autorzy, którzy bardziej opowiadają się za wprowadzeniem w procesie elementów sugestywnych, inni uważają, że elementy te muszą być maksymalnie ograniczone itp. Ogólnie rzecz biorąc, tego typu niuanse nie są zbyt ważne i zasadniczo ważne jest, aby osoba się zrelaksowała.

Poniższe sugestie, zaczerpnięte z Goldfried i Davidson (1976) i zebrane przez T. Carnwatha i D. Miller (1989) wykazali jego przydatność w praktyce klinicznej:

• Powiedz pacjentowi, że uczy się nowej umiejętności w taki sam sposób, w jaki mógłby nauczyć się prowadzić samochód lub uprawiać sport. Nauczyłeś się być niespokojny, a teraz uczysz się relaksować, chociaż wymaga to czasu.
• Możesz mieć „dziwne” odczucia, takie jak mrowienie lub unoszenie się. Są to pozytywne oznaki, że „odpuszczasz”. Podobnie niepokój, z powodu widocznego nasilenia objawów, takich jak częstość akcji serca lub napięcie mięśni, po prostu wskazuje na zwiększoną świadomość fizyczną, a nie fizyczną dysfunkcję wynikły.
• Zalecamy, aby „pozwolić rzeczom się wydarzyć i” iść z tym procesem ”.
• Nie powinieneś bać się utraty kontroli, ponieważ możesz odpuścić w dowolnym momencie. Jest odpowiedzialny za sytuację. Okresowo sprawdzaj swój strach. Posługując się analogią na przykład do jazdy konnej: podstawową kontrolę i równowagę uzyskuje się poprzez „rozluźnienie mięśni”.
• Nauka relaksacji nie jest egzaminem zdanym ani oblanym. Nie jest też pożądany uporczywy wysiłek. Bardzo możliwe, że efekty pojawiają się po długim czasie i jest to normalne (trwa to długo!).
• Możesz swobodnie poruszać się na krześle, aby znaleźć wygodną pozycję, chociaż nie powinieneś wykonywać niepotrzebnych lub nagłych ruchów ciała, ani nie powinieneś rozmawiać z terapeutą, jeśli nie jest to konieczne.
• Możesz początkowo mieć otwarte oczy, jeśli czujesz się bardziej komfortowo, robiąc to, ale spróbuj później z zamkniętymi oczami.
• Może być znacznie bardziej wrażliwy na doznania związane z nadejściem lęku i napięcia. Można je wykorzystać jako wskazówki do przechwycenia ich początku w przyszłości.

Według tych samych autorów może być również przydatny do: pomóc pacjentowi przyzwyczaić się do nauki:

• Modeluj zabieg, szczególnie w przypadkach, gdy napięcie i rozluźnienie grup mięśni łączy się z częstością oddechów. Pomoże to wyjaśnić instrukcje ćwiczeń i złagodzić wszelkie zakłopotanie związane z przyjmowaniem „dziwnych” wyrazów twarzy lub postaw ciała.
• Zachęć pacjenta do zadawania pytań, jeśli ma obawy dotyczące jakiejkolwiek części procesu.
• Sprawdź, czy noszenie soczewek kontaktowych z zamkniętymi oczami przez dłuższy czas jest dla Ciebie niewygodne, a jeśli tak, pozwól im je zdjąć. Możesz również zalecić poluzowanie ubrania lub zdjęcie zbyt ciasnych butów.
• Podawaj instrukcje relaksacyjne ciepłym, niskim i łagodnym głosem, nawet w wolniejszym tempie niż zwykle. Poświęć tyle czasu, ile potrzebujesz.
• Uważnie obserwuj pacjenta podczas pierwszej sesji (sesji), aby upewnić się, że postępuje zgodnie z instrukcjami i nie oszukuje na własną szkodę.
• Sprzężenie zwrotne. Po sesjach (lub podczas sesji w razie potrzeby) pomóż pacjentowi szybciej i skuteczniej opanować technikę.
• Chwal pacjenta za jego wysiłki. Po kilku latach stresu nie jest łatwo odpuścić, dlatego chwalenie i zachęcanie pacjenta w odpowiedni sposób wzmocni jego wysiłek i zwiększy motywację do wytrwania.

Na ogólnym poziomie wszystkich omówionych dotychczas metod relaksacji według T. Carnwatha i D. W niektórych przypadkach relaksacja Millera (1989) może być przeciwwskazana. Poniżej zbieramy tabelę od autorów, w której wyszczególniono przypadki, w których stosowanie relaksacji nie byłoby wskazane.

Możliwy przeciwwskazania niektórych technik relaksacyjnych:

• Złe wspomnienia z dzieciństwa.
• Poważne choroby fizyczne.
• Rany i nadwyrężenia mięśni.
• Ostatnie operacje.
• Uduszenia przed.
• Pacjent był bliski utonięcia.
• Półomdlały.
• Ataki padaczkowe.
• Stosowanie ważnych leków psychodelicznych.
• Cukrzyca.
• Narkolepsja
• Zaburzenia psychiczne lub leczenie.
• Stany histeryczne lub dysocjacyjne.
• Szczególnie ścisła edukacja religijna.
• Świadek bardzo „przykrych” wypadków
• Zaburzenia emocjonalne

Aby zastosować relaksację, należy zadać dwa pytania; pierwszy, do którego odwołuje się, czy zastosowanie relaksacji jest odpowiednie dla problemu przedstawionego przez klienta? a po drugie, jakiego rodzaju relaksacji muszę użyć? Aby odpowiedzieć na pierwsze pytanie, przejdźmy do tabeli 1; to zbiera drzewo decyzyjne do treningu relaksacyjnego. ,Podążając za różnymi wskazanymi w nim krokami, możemy podjąć dobrą decyzję, czy zastosować relaksację, czy nie.

W nawiązaniu do drugiego pytania można wspomnieć badania Paula (1969) cytowane przez Bernsteina i Brokovca (1983) oraz w która między innymi „porównała skuteczność hipnozy, treningu relaksacyjnego i kontroli samorelaksacji [..]. Wyniki wykazały, że sugestia hipnotyczna i trening relaksacyjny zmniejszyły się znacznie subiektywne napięcie i pobudzenie fizjologiczne w sposób bardziej efektywny niż procedura kontrolna. Jednak trening relaksacyjny był bardziej skuteczny niż sugestia hipnotyczna w produkcji Szybsze ogólne redukcje fizjologiczne oraz w celu zmniejszenia częstości akcji serca i stresu muskularny".

W sumie to jest odpowiedzialność zawodowa zdecyduj się na tę lub inną technikę w zależności od problemu, który przedstawia klient i domeny, którą ma z każdej z przedstawionych tutaj.

Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w Psychology-Online nie mamy możliwości postawienia diagnozy ani zalecenia leczenia. Zapraszamy do wizyty u psychologa w celu leczenia konkretnego przypadku.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Progresywny relaks mięśni Jacobsona, zalecamy wpisanie naszej kategorii Medytacja i relaks.