Zaburzenie opozycyjno-buntownicze: co to jest, przyczyny, objawy i leczenie

Zaburzenie opozycyjno-buntownicze jest jedną z diagnoz klinicznych, która niesie ze sobą szereg komplikacji behawioralnych. W miejscach takich jak szkoła i praca często słyszy się doniesienia, które odzwierciedlają głęboki dyskomfort związany z takimi sytuacjami. Z drugiej strony brak danych rodzi poczucie wykluczenia i nierówności. Ogólnie rzecz biorąc, ludzie, którzy cierpią z powodu tego obrazu klinicznego, wykonują działania, które szkodzą pewnym obszarom społecznym, które często odwiedzają. Pomimo tego, że pewne postawy mogą być charakterystyczne dla pewnych epok i momentów ewolucyjnych człowieka, stan ten powoduje notoryczne różnice w sposobach pojmowania życia.

W tym artykule Psychology-Online dostarczymy Ci informacji na temat Zaburzenie opozycyjno-buntownicze: co to jest, przyczyny, objawy i leczenie.

Indeks

1. Co to jest zaburzenie opozycyjno-buntownicze
2. Przyczyny zaburzenia opozycyjno-buntowniczego
3. Objawy zaburzenia opozycyjno-buntowniczego
4. Leczenie zaburzeń opozycyjno-buntowniczych

Zaburzenie opozycyjno-buntownicze to A zaburzenie zachowania czym się charakteryzuje utrzymywanie się w stanie ciągłego nieposłuszeństwa, nieposłuszeństwo, wrogość i brak szacunku wobec autorytetów. Oznacza to, że ta patologia ma dwa różne oblicza. Z jednej strony negatywność wobec wydawanych rozkazów, z drugiej kwestionowanie norm poprzez działania godzące w równowagę miejsc.

Według DSM-V^[1], ten obraz kliniczny można zlokalizować na podstawie szeregu określonych kryteriów diagnostycznych. Poniżej przedstawiamy je szczegółowo:

• Wzorzec gniewu, drażliwości i wyzywających postaw.
• utrzymujący się dyskomfort w ustawieniach społecznościowych.
• Znaczne pogorszenie relacji zawodowych, społecznych i rodzinnych.
• Czas trwania sześć miesięcy lub dłużej.
• Zmiany behawioralne nie mogą być wyjaśnione obecnością innych zaburzeń psychicznych lub przyjmowaniem toksycznych substancji i/lub leków.

Pochodzenie tego problemu zwykle różni się w zależności od perypetii, przez które przechodzi każda osoba. Istnieją jednak pewne typowe wzorce, które są powielane w przypadkach zaburzeń opozycyjno-buntowniczych:

Przyczyny zaburzeń opozycyjno-buntowniczych u dzieci

Po pierwsze, przyczyny zaburzeń opozycyjno-buntowniczych u dzieci mogą wynikać z połączenia czynników genetycznych i środowiskowych. Z jednej strony osoba odgrywa transcendentalną rolę w nabyciu tego problemu, ponieważ mogą istnieć krewni, którzy mają te same wzorce zachowań. W tym sensie możliwe jest, że problemy z zachowaniem wynikają z faktu, że telomery znalezione w DNA są krótsze niż u innych dzieci.

Oprócz, niektóre sytuacje życiowe może znacząco wpływać na zachowanie. Mówiąc bardziej konkretnie, nabycie postaw opozycyjnych i buntowniczych można powiązać z nauką zdobytą poprzez obserwację znanych sytuacji.

Przyczyny zaburzeń opozycyjno-buntowniczych u dorosłych

Obecność inne zaburzenia zdrowia psychicznego może kolidować z antyspołecznymi i buntowniczymi zachowaniami. W tym sensie istnieją diagnozy takie jak zaburzenie osobowości ograniczenia, które powodują ciągłe wyzwania władz. Chociaż dorośli zwykle mają lepszą kontrolę nad swoimi emocjami, wielu odczuwa duży dyskomfort w związku z działaniami, które podejmują w pracy i w kontaktach towarzyskich.

Z drugiej strony, spożycie substancji toksycznych Może to być inna przyczyna, która powoduje tę diagnozę. Podobnie jak dzieci, nie należy pomijać doświadczeń z dzieciństwa i predyspozycji genetycznych.

W ramach tego problemu istnieją pewne wspólne objawy, które można zaobserwować u kilku osób. W tej sekcji przedstawiamy główne objawy zaburzenia opozycyjno-buntowniczego u dzieci i dorosłych:

• Objawy zaburzenia opozycyjno-buntowniczego u dzieci: Wśród najczęściej obserwowanych zachowań obecność gniewu, impulsywność, odmowa wykonywania czynności nauczanych przez osoby starsze, postawy mściwe i złośliwe, m.in inni. Z drugiej strony, niektóre dzieci zrzucają odpowiedzialność za swoje czyny na innych ludzi, np Mechanizm obronny.
• Objawy zaburzenia opozycyjno-buntowniczego u Adorośli ludzie: Generalnie brak szacunku dla władz pracy, spożywanie substancji toksycznych, niezdolność do podejmowania zadań grupowych, wyraźne wahania nastroju i nagły gniew bez większego znaczenia podstawy.

Należy zauważyć, że obecność niektórych objawów w izolacji niekoniecznie oznacza obecność zaburzenia opozycyjno-buntowniczego. Aby dojść do dokładnej diagnozy, istotna jest ocena specjalisty zdrowia psychicznego.

Aby zmniejszyć intensywność i częstotliwość tego typu zachowań, kluczowe jest wypracowanie strategii pozwalających na poprawę jakości życia. Z tego powodu zlokalizujemy metody leczenia zaburzeń opozycyjno-buntowniczych:

Leczenie zaburzeń opozycyjno-buntowniczych u dzieci

Zasadniczo podejście polega na dostarczać narzędzia promujące pozytywne interakcje społeczne w celu zarządzania problematycznymi zachowaniami. Ogólnie rzecz biorąc, zwykle odbywa się to poprzez rodzaj terapii psychologicznej kierowanej przez wyspecjalizowanego pracownika służby zdrowia psychicznego.

Z drugiej strony to ważne praca ze środowiskiem rodzinnym dziecka tak, aby środowisko społeczne asymilowało zachodzące procesy. Do najczęstszych urządzeń terapeutycznych należą terapia poznawczo-behawioralna, terapia terapia, terapia oparta na grach, trening umiejętności społecznych i psychoanaliza, m.in inni. W bardzo poważnych przypadkach można zasugerować podanie leków psychiatrycznych pod fachowym nadzorem.

Leczenie zaburzeń opozycyjno-buntowniczych u dorosłych

Podobnie jak w przypadku dzieci, tak iw przypadku dorosłych, potrzeba wsparcia terapeutycznego rozwiązać problemy behawioralne pacjenta. W rzeczywistości dorośli mogą mieć bardziej radykalne zrozumienie modyfikujących skutków swoich działań. Do najbardziej skonsolidowanych podejść należą grupy samopomocy, terapia rodzinna, terapia poznawczo-behawioralna, psychoanaliza m.in.

W niektórych przypadkach możesz również zdecydować się na tzw zażywanie leków psychotropowych, zawsze pod nadzorem pracownika służby zdrowia. Jako opcje alternatywne, medytacja jest czynnością, która pozwala na zmniejszenie intensywności drażliwości.

Ten artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny, w Psychology-Online nie jesteśmy w stanie postawić diagnozy ani zalecić leczenia. Zapraszamy do psychologa, który zajmie się Twoim konkretnym przypadkiem.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Zaburzenie opozycyjno-buntownicze: co to jest, przyczyny, objawy i leczenie, zalecamy wejście do naszej kategorii Psychologia kliniczna.

1. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (2013). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (5. wydanie). Arlington: Panamerican Medical Editorial.

• Torales J., Barrios I., Arce A., Viola L. (2018). Zaburzenia opozycyjno-buntownicze: aktualizacja dla pediatrów i psychiatrów dziecięcych. Magazyn Pediatria (Asunción), 45 (1), 65-73.
• Vásquez, J., Feria, M., Palacios, L., De la Peña, F. (2010). Wytyczne kliniczne dotyczące zaburzeń opozycyjno-buntowniczych. Ramón de la Fuente Narodowy Instytut Psychiatrii.