W naszym codziennym życiu nieustannie podejmujemy decyzje, od wyboru tego, co zjemy na śniadanie, po określenie strategii w dużych firmach; Ale, ¿Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym, w jaki sposób podejmujesz te decyzje?
Reklamy
Istnieją różne modele podejmowanie decyzji które pomagają nam zrozumieć i ulepszyć ten proces, każdy model oferuje wyjątkową perspektywę analizować i reagować na sytuacje, biorąc pod uwagę różne czynniki.
Zrozumienie tych modeli jest niezbędne nie tylko dla liderów i profesjonalistów, ale dla każdego, kto pragnie podejmować świadome i skuteczne decyzje w swoim życiu.
Poznajmy się 11 typów modeli podejmowania decyzjii jaki mają one wpływ na podejmowanie decyzji.
W tym artykule znajdziesz:
Czym są modele podejmowania decyzji?
The modele podejmowania decyzji Stanowią ramy koncepcyjne lub serię kroków, które zapewniają systematyczna struktura służąca podejściu do problemów i ich rozwiązywaniu oraz podejmowaniu decyzji.
Są przeznaczone dla pomóc ludziom myśleć jaśniej i bardziej uporządkowanie o decyzjach, które muszą podjąć, umożliwiając im rozważenie wszystkich opcji i ich możliwych konsekwencji.
Enrique Yacuzz (2007) stwierdza, że „Podobnie jak dobre teorie, dobre modeleWyjaśniają, przewidują i zachwycają.” Model wyjaśnia, dlaczego i jak podejmowana jest decyzja, z grubsza przewiduje wynik tej decyzji i ostatecznie zachwyca tych, którzy go znają i wykorzystują. Modele decyzyjne stanowią ponadto mapę, która pomaga w pracy indywidualnej i grupowej.” (str. 5).
Zasadniczo modele te reprezentują różne podejścia i w zależności od sytuacji i kontekstu ludzie i organizacje mogą stosować kombinację kilku modeli.
11 Rodzaje modeli podejmowania decyzji
Z biegiem czasu opracowano różne modele podejmowania decyzji pomóc ludziom i organizacjom w podejmowaniu bardziej skutecznych decyzji, niektóre z tych modeli Czy:
1. Model racjonalny
On racjonalny model podejmowanie decyzji opiera się na a proces logiczny i zbudowany, zaczyna się od zasady, że decydent ma wszystkie niezbędne informacje i szuka najlepszego możliwego rozwiązania, rozpoczyna się od zidentyfikowania problemu, zebrania danych, wygenerowania alternatyw, oceny tych opcji i ostatecznie wybrania najbardziej optymalnej.
Chociaż model ten stanowi idealną decyzję, w praktyce czynniki takie jak ograniczenia czasowe i informacyjne mogą utrudniać jego ścisłe zastosowanie; Zapewnia jednak solidną i systematyczną podstawę do podejmowania złożonych decyzji.
2. Model ograniczonej racjonalności
On Model ograniczonej racjonalności, zaproponowany przez Herberta Simona, utrzymuje, że podejmowanie decyzji jest czasami ograniczone dostępnymi informacjami, zdolnościami poznawczymi i czasem dostępny; Oznacza to, że ze względu na te ograniczenia ludzie nie zawsze mogą rozważyć i ocenić wszystkie możliwe alternatywy, aby podjąć optymalną decyzję.
Dlatego też stosuje się skróty myślowe, aby uprościć proces decyzyjny, który choć może prowadzić do szybkich decyzji, jest również podatny na uprzedzenia i błędy. Model ten oferuje bardziej realistyczną i ludzką perspektywę na to, jak naprawdę podejmujemy decyzje w złożonych scenariuszach.
3. Intuicyjny model
On intuicyjny model podejmowanie decyzji podkreśla rolę intuicji, wcześniejszych doświadczeń i subiektywnych odczuć, Zamiast polegać na szczegółowej analizie, decyzje opierają się na przeczuciach i uczuciach.
Podejście to jest szczególnie przydatne w sytuacjach o dużej niepewności lub gdy informacja jest niejednoznaczna; Chociaż może być postrzegana jako mniej ustrukturyzowana, intuicja jest produktem nagromadzonych doświadczeń i nieświadomie rozpoznanych wzorców. Jednak model ten może być również podatny na osobiste uprzedzenia i błędy poznawcze, dlatego jego użycie należy zrównoważyć bardziej analitycznymi podejściami.
4. Model przyrostowy
On model przyrostowy podejmowanie decyzji utrzymuje, że decyzje podejmowane są w małych, następujących po sobie krokachZamiast poprzez duże skoki czy transformacje, w przeciwieństwie do poszukiwania optymalnych rozwiązań, model ten skupia się na skromnych dostosowaniach do istniejących polityk czy działań.
Jest to szczególnie istotne w kontekstach politycznych lub biurokratycznych, gdzie trudno jest wprowadzić radykalne zmiany. Zasadniczo podejście przyrostowe zakłada, że w wielu sytuacjach bardziej wykonalne i pragmatyczne jest wprowadzanie stopniowych ulepszeń, biorąc pod uwagę złożoność i niepewność niektórych środowisk decyzyjnych.
5. Model strefy akceptacji
On Model „strefy akceptacji” koncentruje się na z góry określonym zakresie rozwiązań, które są uważane za akceptowalne dla decydenta lub grupy decyzyjnej.; Zamiast szukać optymalnej opcji, ocenia się, czy decyzja mieści się w tej z góry określonej strefie; Jeśli tak, jest to akceptowane; Jeśli nie, zostaje odrzucony.
W podejściu tym uznaje się, że w wielu kontekstach, zwłaszcza organizacyjnych, nie wszystkie decyzje muszą być optymalne, ale po prostu akceptowalne, aby można było je kontynuować. Kluczem jest wcześniejsze zdefiniowanie, co jest „akceptowalne”, co ułatwi bardziej sprawny i pragmatyczny proces podejmowania decyzji.
6. Model analizy prospektywnej
On model analizy prospektywnej, wywodzące się z teorii perspektywy Kahnemana i Tversky'ego, bada, jak ludzie oceniają potencjalne zyski i straty podczas podejmowania decyzji; ponieważ ludzie nie zawsze postępują racjonalnie; Ich postrzeganie ryzyka różni się w zależności od tego, czy ponoszą potencjalny zysk, czy stratę.
Model ten sugeruje, że jesteśmy bardziej niechętni stratom niż zainteresowani równoważnymi zyskami. Ponadto na decyzje wpływa sposób przedstawienia opcji, co może prowadzić do niespójnych, a czasem irracjonalnych preferencji.
7. Model analizy retrospektywnej
On model analizy retrospektywnej podejmowanie decyzji koncentruje się na ocenie przeszłych decyzji, aby informować o obecnych. Zamiast przewidywać przyszłe konsekwencje, spoglądamy wstecz, aby zrozumieć przyczyny i skutki poprzednich decyzji.
Ta późniejsza refleksja pozwala nam zidentyfikować wyciągnięte wnioski i wzorce sukcesu lub porażki. Chociaż model ten jest cenny dla zrozumienia wpływu przeszłych działań, może być podatny na błąd potwierdzenia, gdy poszukuje się danych w celu uzasadnienia podjętej decyzji. Istotne jest zrównoważenie tej retrospekcji z perspektywicznym podejściem do bardziej całościowych decyzji.
8. Model pojemnika na śmieci
On Model „kosza na śmieci”. podejmowanie decyzji, zaproponowane przez Cohena, Marcha i Olsena, opisuje podejmowanie decyzji w organizacjach jako proces chaotyczny i niejednoznacznyzamiast liniowego i logicznego procesu, decyzje, problemy, rozwiązania i uczestnicy współdziałający losowo; W tym „garnku” różne elementy mieszają się i czasami zbiegają się, tworząc decyzje.
Ma to szczególne zastosowanie w organizacjach o niejednoznacznych celach lub w sytuacjach wysokiego ryzyka. niepewność, ponieważ oddaje nieustrukturyzowany i oportunistyczny charakter wielu decyzji organizacyjny.
9. Model polityczny
On model polityczny podejmowanie decyzji postrzega decyzję jako wynik wpływów, władzy i negocjacji pomiędzy różnymi aktorami lub grupami; Zamiast czysto racjonalnego lub systematycznego procesu, decyzje są podejmowane w wyniku interakcji różnych interesów i celów. Koalicje, wpływy i negocjacje odgrywają kluczową rolę.
Jest to szczególnie istotne w środowiskach, w których uczestniczy wielu interesariuszy o różnych celach i zasobach władzy współistnieją, model ten podkreśla, że w wielu organizacjach i rządach podejmowanie decyzji ma charakter z natury polityczny i konfliktowy.
10. Model oparty na heurystyce
On model oparty na heurystyce Odnosi się do używanie skrótów mentalnych lub prostych zasad do szybkiego podejmowania decyzji w złożonych środowiskach, wywodząca się z badań Kahnemana i Tversky’ego, sugeruje, że w obliczu przeciążenia informacyjnego i ograniczeń poznawczych ludzie często sięgają po heurystyki.
Chociaż ułatwiają one szybkie podejmowanie decyzji, mogą również wprowadzać uprzedzenia i błędy systematyczne. Na przykład „heurystyka dostępności” kieruje decyzjami w oparciu o ostatnio zapamiętane informacje, podczas gdy „heurystyka reprezentatywności” skupia się na pozornych podobieństwach; Te heurystyki ilustrują, jak nasze umysły upraszczają złożoność, czasami kosztem precyzji.
11. Model procesu twórczego
On model procesu twórczego w podejmowaniu decyzji podkreśla znaczenie innowacji i generowania nowatorskich pomysłów, W przeciwieństwie do modeli bardziej liniowych, ten skupia się na etapach takich jak przygotowanie, inkubacja, naświetlanie i weryfikacja.
Proces rozpoczyna się od gromadzenia informacji, po którym następuje okres podświadomej refleksji, po czym pojawia się rewelacja lub innowacyjny pomysł, który ostatecznie podlega ocenie i dopracowaniu. To podejście zdaje sobie sprawę, że optymalne rozwiązania czasami wymagają myślenia „nieszablonowego” ceni intuicję i inspirację w podejmowaniu decyzji.
Odniesienia bibliograficzne:
Enrique Yacuzz. PRZEGLĄD MODELI DECYZJI. Uniwersytet CEMA. Av. Córdoba 374, C1054AAP Buenos Aires, Argentyna, ISSN 1668-4575 (druk), ISSN 1668-4583 (online) Wydawca: Jorge M. Streb; asystent redakcji: Valeria Dowding [e-mail chroniony].
